Putin przygotowuje się do wojny

Mike Whitney – Putin Prepares for War
http://www.veteranstoday.com/2011/01/07/putin-prepares-for-war/
Tłumaczenie Ola Gordon

Wladimir Putin jest obecnie najpopularniejszym liderem na świecie. Jego popularność zwykle przekracza 80%. Jest podziwiany za spokojny, pewny siebie sposób bycia, oraz za przywrócenie Rosji jej dawnej świetności, po chaotycznym rozpadzie Związku Radzieckiego.

Rosjanie kochają Putina. Rodzice dają dzieciom jego imię, producenci wódki i kawioru używają jego nazwiska do zwiększenia sprzedaży, a jego twarz pojawia się na koszulkach noszonych przez studentów i młodzież. To nie do pomyślenia by ustąpił, kiedy jego kadencja premiera zakończy się za ponad rok od dzisiaj. Rosjanie chcą by pozostał i ubiegał się o trzecią kadencję jako prezydent, i prawdopodobnie to zrobi.

Putin i George Bush byli rzekomo dobrymi przyjaciółmi, ale stosunki amerykańsko-rosyjskie ulegały stopniowemu pogorszeniu od 10 lutego 2007 roku, kiedy Putin wygłosił przemówienie na konferencji w Monachium. W swoim 45-minutowym wystąpieniu Putin wyraził opinię na temat sposobu, w jaki światowi liderzy powinni działać w sprawie bezpieczeństwa globalnego. Było ono zwięzłą, ale bezkompromisową analizą, która rozjątrzyła amerykańskich dyplomatów i rozwścieczyła Biały Dom. Oto fragment tej wypowiedzi:

„Uniwersalny, niepodzielny charakter bezpieczeństwo wyraża się podstawową zasadą, że „bezpieczeństwo dla jednego jest bezpieczeństwem dla wszystkich.” Jak Franklin D. Roosevelt powiedział podczas pierwszych kilku dni po wybuchu II wojny światowej: „Kiedy pokój został gdzieś przerwany, pokój wszystkich krajów na świecie jest w niebezpieczeństwie.”

W połowie tej wypowiedzi, Putin skrytykował amerykańską politykę zagraniczną i zagrożenia z niej wynikające dla globalnego bezpieczeństwa.

„Co to jest jednobiegunowy świat? Jakkolwiek można by upiększać ten termin, na koniec dnia odnosi się on do jednego typu sytuacji, a mianowicie jednego ośrodka władzy, jednego ośrodka siły, jednego ośrodka podejmowania decyzji.

Jest to świat, w którym jest jeden władca, jeden suweren. I na koniec dnia jest to szkodliwe nie tylko dla wszystkich w ramach tego systemu, ale także dla samego suwerena, gdyż sam siebie niszczy od wewnątrz.

A to z pewnością nie ma nic wspólnego z demokracją. Ponieważ, jak wiadomo, demokracja to władza większości w świetle interesów i opinii mniejszości.”

W tej wypowiedzi każdy uczestnik konferencji mógł zauważyć, że Putin nie mówił o zagrożeniu terroryzmem, ale o zagrożeniu ze strony działań prewencyjnych, agresji i dyktatury światowej. I choć Putin starał się scharakteryzować swoje poglądy jako „szczerą rozmowę między przyjaciółmi,” to było jasne, że wskazywał na Stany Zjednoczone jako największego twórcę kłopotów na świecie.

„Jednostronne i często nielegalne działania nie rozwiązały żadnych problemów. Co więcej, spowodowały nowe ludzkie tragedie i stworzyły nowe centra napięcia. Osądźcie sami: wojny, jak również konflikty lokalne i regionalne, nie uległy zmniejszeniu. I w tych konfliktach nie ginie mniej ludzi – ginie nawet więcej niż wcześniej. Znacznie więcej, znacznie więcej!

Dzisiaj jesteśmy świadkami niemal nieopanowanego użycia siły – siły wojskowej – w stosunkach międzynarodowych, siły, która pogrąża świat w otchłań stałych konfliktów. W rezultacie nie jesteśmy wystarczająco mocni, aby znaleźć kompleksowe rozwiązanie jednego z tych konfliktów. Znalezienie porozumienia politycznego również staje się niemożliwe.

Obserwujemy coraz większą pogardę dla podstawowych zasad prawa międzynarodowego. I niezależne normy prawne, w rzeczywistości, coraz bardziej zbliżają się do systemu prawnego jednego państwa. Jedno państwo i, oczywiście, przede wszystkim Stany Zjednoczone, w każdy sposób przekroczyły swoje granice państwowe. Jest to widoczne w sferze gospodarczej, politycznej, polityce kulturowej i edukacyjnej, które nakłada na inne kraje. No cóż, kto to lubi? Kto jest z tego zadowolony?

W stosunkach międzynarodowych, coraz częściej widzimy pragnienie rozwiązania danej kwestii zgodnie z tzw. sprawami korzyści politycznych, w oparciu o aktualną sytuację polityczną.
I oczywiście jest to wyjątkowo niebezpieczne. To powoduje, że nikt nie czuje się bezpieczny. Chcę to podkreślić – nikt nie czuje się bezpieczny! Ponieważ nikt nie czuje, że prawo międzynarodowe jest jak mur, który go ochroni. Oczywiście taka polityka stymuluje wyścig zbrojeń.

Dominacja siły nieuchronnie zachęca wiele krajów do posiadania broni masowego rażenia. Co więcej, pojawiły się nowe zagrożenia – choć były także dobrze znane wcześniej, i obecnie zagrożenia takie jak terroryzm przybrały charakter globalny.
Jestem przekonany, że doszliśmy do decydującego momentu, kiedy musimy poważnie pomyśleć o architekturze bezpieczeństwa globalnego.”

To dlatego Waszyngton nienawidzi Putina i to dlatego zachodnie media dyskredytują go jako „autokratę,” bo określił się jako przeciwnik jednobiegunowego spojrzenia na świat. On nie zgadza się z teorią, że (jak powiedział George H. Bush) „To, co USA mówi, robi się.”

Chce wielobiegunowego świata, w którym poszczególne państwa są traktowane na równi i z szacunkiem. Ale naiwność Putina jest nieco zaskakująca. Czy naprawdę sądził, że krytykowanie ingerencji Stanów Zjednoczonych na świecie doprowadzi do konstruktywnych zmian w polityce? Amerykańska polityka zagraniczna nie zmienia się. Jest niezmienna, bezwzględna i okrutna. Ameryka jest właścicielem świata i domaga się, by zagraniczni liderzy słuchali dyrektyw Waszyngtonu. „Wykonuj rozkazy, albo,” to wszystko co trzeba wiedzieć o polityce zagranicznej USA.

„Jestem przekonany, że jedynym organem, który może podejmować decyzje o ostatecznym użyciu siły militarnej jest Karta Narodów Zjednoczonych … Zgodnie z nią, konieczne jest, aby upewnić się, że prawo międzynarodowe ma charakter uniwersalny, zarówno w planowaniu, jak i stosowaniu jej przepisów…. „

Ten typ mówienia idealistycznego nonsensu jest niegodny tak sprytnego przywódcy jak Putin. Gdzie nie widzimy żadnych dowodów na to, że ONZ zapobiega wojnom, i że prawo międzynarodowe służy innym celom niż zapewnienie pretekstu dla przyszłej agresji ze strony USA i Izraela? ONZ nic nie znaczy dla Busha, Obamy, czy kogoś innego, kto urzęduje w Białym Domu. To tylko jeden z wielu rekwizytów, którego używa się do osiągnięcia celów strategicznych.

Putin chce redukcji broni i wojsk po obu stronach granicy Rosja-Europa, ale amerykańskie plany rozmieszczenia systemów rakietowych w Europie wschodniej i wepchnięcia sił NATO / USA i baz wojskowych do Azji Środkowej, w ten sposób, by otoczyć Rosję i destabilizować region. Plan Busha / Obamy w kwestii systemów obrony w Polsce i Czechach łączyłby amerykańskie obiekty jądrowe na całym świecie, zapewniając USA możliwość pierwszego uderzenia, które Rosja będzie musiała odparować zwiększoną liczbą obiektów w Europie. Putin nie może pozwolić na to, by zagrożenie dla bezpieczeństwa narodowego Rosji pozostało bez odpowiedzi. Czy chce ograniczyć liczbę broni jądrowej, czy też nie, jest bez znaczenia, będzie zmuszony do eskalacji. Obrona rakietowa stworzyła nieunikniony kolejny wyścig zbrojeń.

Putin może potykał się we wczesnych latach swojej prezydencji, ale pokazał, że szybko się uczy, że teraz wie, jak poradzić sobie z USA. Poza bazami wojskowymi USA / NATO kiełkującymi w całej Azji Środkowej, i sponsorowanymi przez CIA „kolorowo oznaczonymi” rewolucjami obalającymi rządy, które były przyjazne Moskwie, Putin musiał radzić sobie z finansowanymi przez US organizacjami pozarządowymi działającymi w Rosji, które chcą zdestabilizować rząd. Te fałszywe organizacje praw człowieka, są teraz uważnie obserwowane przez rosyjskie agencje wywiadowcze, i często szykanowane przez prawicowe, nacjonalistyczne grupy młodzieżowe, takie jak „Naszi.”

Prawdziwe „przebudzenie” Putina zaczęło się w momencie, gdy prezydent Gruzji Mikail Saakaszwili dokonał inwazji na Osetię Południową 4 lata temu. Wtedy wszystkie zachodnie media podały, że to Rosja zaczęła wojnę, ale teraz wiemy, że tak nie było. Oto krótkie podsumowanie tego, co wydarzyło się naprawdę, przez byłego prezydenta Rosji Michaiła Gorbaczowa:

„Przez jakiś czas w Osetii Południowej utrzymywano względny spokój. Siły pokojowe składające się z Rosjan, Gruzinów i Osetyjczyków spełniały swoją misję, i zwykli Osetyjczycy i Gruzini, którzy mieszkali blisko siebie, znaleźli co najmniej kilka wspólnych płaszczyzn …. To co stało się w nocy 7 sierpnia jest zupełnie niezrozumiałe. Gruzińskie wojsko zaatakowało stolicę Osetii Południowej, Cchinwali, wielokrotnym ostrzeliwaniem z rakiet przeznaczonych do burzenia dużych powierzchni … Zorganizowanie ataku wojskowego na niewinnych ludzi było lekkomyślną decyzją, której tragiczne konsekwencje dla tysięcy ludzi różnych narodowości, są teraz jasne. Przywództwo gruzińskie mogło to zrobić tylko z poczuciem wsparcia i zachętą znacznie bardziej potężnej siły. Gruzińskie siły zbrojne były przeszkolone przez setki amerykańskich instruktorów, a ich wyrafinowany sprzęt wojskowy został kupiony w wielu krajach. To, w połączeniu z obietnicą członkostwa w NATO, ośmieliło gruzińskich przywódców by myśleli, że mogą uciec z „blitzkriegu” w Osetii Południowej … Rosja musiała odpowiedzieć. Oskarżanie jej o atak na „małą, bezbronną Gruzję” jest nie tylko hipokryzją, ale pokazuje brak człowieczeństwa.” („Droga do pokoju na Kaukazie,” Michaił Gorbaczow, Washington Post)

Relacja Gorbaczowa jest dokładna, ale nie uwzględnia kilku istotnych szczegółów. Nie ma żadnych instalacji wojskowych w Cchinwali. W rzeczywistości nie ma tam żadnych obiektów wojskowych. Jest to ośrodek przemysłowy składający się z tartaków, zakładów produkcyjnych i dzielnic mieszkaniowych. To także ojczyzna 30.000 Południowych Osetyńczyków. Kiedy Saakaszwili nakazał bombardowanie miasta przez samoloty wojskowe i ostrzał przez ciężką artylerię, wiedział, że zabije setki cywilów w ich domach i okolicach. Ale on i tak rozkazał bombardowanie.

Gruzińskie wojska wkroczyły do miasta bez sprzeciwu, większość mieszkańców uciekła przez granicę do Rosji. Starzy i niedołężni byli stłoczeni w piwnicach, podczas gdy czołgi dudniły strzelając do wszystkiego co się rusza. Niektórzy krytycy porównali ten atak do izraelskiej inwazji Strefy Gazy, gdzie przeciwko ludności cywilnej użyto całej siły nowoczesnej armii. Jest to uczciwe porównanie.

Mniej niż 24 godziny po początkowej inwazji, rosyjskie jednostki pancerne przetoczyły się przez granicę i na Cchinwali, rozpraszając gruzińską armię bez walki. Dziennikarz Michael Binyon podsumował to w ten sposób: „Atak był krótki, ostry i zabójczy, adekwatny by zmusić Gruzinów do ucieczki w upokarzającej panice.” Rzeczywiście, Gruzini wycofywali się w takim pośpiechu, że wielu z nich pozostawiało broń. Po prostu rzucali broń i uciekali. To był duży pogrom, i kolejne podbicie oka przeszkolonej przez USA armii.

Do czasu wyzwolenia Cchinwali, centrum miasta stało w płomieniach, a ciała tych, których zabił ogień snajperów, były porozrzucane wzdłuż ulic i chodników. Jedyny w mieście szpital został zredukowany do tlącego się gruzu. W sumie zginęło ponad 2.000 cywilów w operacji, która była wyraźnie zaprojektowana i wspierana przez Biały Dom.

Zderzenie w Osetii Południowej było ważną lekcją dla Putina, który miał nadzieję, że USA i Rosja będą stopniowo wchodzić w odwilż. Teraz wie, że to nie jest możliwe. Kiedy inny naród zabija twój naród, wszystko się zmienia. Każda strona staje się sztywniejsza i perspektywy pokoju słabną. W tym samym czasie, nie zmieniły się wcale cele strategiczne USA w Azji Środkowej, więc Putin musi przygotowywać się do kolejnej konfrontacji. To dlatego wzmacnia sojusze, które kwestionują dominację USA w regionie i na świecie. To dlatego szuka okazji osłabienia potęgi i prestiżu Stanów Zjednoczonych. Dlatego chce obalić dolar. To wszystko to przygotowanie.

Kiedy wystąpi problem, Putin będzie gotowy. Rosja ma szczęście, że ma takiego przywódcę.

http://stopsyjonizmowi.wordpress.com/2011/01/10/putin-przygotowuje-sie-do-wojny

Od admina: wypowiedzi Putina, które noszą znamiona „naiwnych”, nie są skierowane do lucyferian. Putin świetnie wie, że apelowanie do ich sumień i do elementarnego poczucia przyzwoitości ma takie same szanse na sukces, jak próba nawrócenia diabła. Chodzi jednak o to, by jego słowa szły w świat. By uświadamiały.