Sukces Polaków na Litwie

Z radością i nadzieją na przyszłość przyjmujemy wyniki wyborów samorządowych na Litwie, zwłaszcza na terenach zamieszkanych w większości przez Polaków, czyli na Wileńszczyźnie. Z radością, gdyż Akcja Wyborcza Polaków na Litwie zwiększyła swój stan posiadania jeśli chodzi o liczbę radnych, a z nadzieją, gdyż przywódca AWPL p. Waldemar Tomaszewski (na zdjęciu podczas Święta NMP w Turgielach 15.08.2008 r.) jawi się dzisiaj, wywołując jakże zasłużony rumieniec wstydu u ludzi zajmujących się polityką w Macierzy, jako najlepszy, najskuteczniejszy i najlepiej rozumiejący mechanizmy, polityk polski. Osiągnął ten status, wraz z organizacją, której przewodzi, doskonale „czytając” politykę, jak również zwalczając tradycyjny zestaw naszych, zawsze przynoszących nieszczęście, wad narodowych, jak bezhołowie, sobiepaństwo, zawiść prowadząca do niszczenia drugiego Polaka z korzyścią dla wrogów itd. Na szczególne podkreślenie zasługuje sojusz polityczno-wyborczy z mniejszością rosyjską na Litwie przynoszący korzyści obu stronom (ze wskazaniem liczebnym na stronę polską).

Nie musimy nikomu tłumaczyć, że dla głupo-patriotów mnożących się jak pasożytnicze mrowie wokół nas, w Macierzy, jest to rzecz nie do pomyślenia. Na hasło Rosja reagują bowiem w najlepszym wypadku łapiąc, jak psy Pawłowa, za wirtualną szabelkę. Szczególnie „zasłużeni” są tzw. niepodległościowcy. Niedawno Gazeta Polska promowała polakożercę Landsbergisa, bo „dowalił Ruchom”, generalnie zaś, dla polskiej (?) prawicy giedroyciowskiej, wileńscy Polacy są uciążliwym problemem; wyzywa się ich od agentów KGB itd., bo nie chcą na rozkaz kochać litewskich szowinistów w imię rzekomej odwiecznej, wspólnej walki z Moskalem!

Wystarczy! Szkoda czasu i miejsca na opisywanie obłędu tych uczestników chocholego tańca odwiecznej już politycznej głupoty polskiej. Wracając do meritum – obserwując komentarze na forach (np. dyskusje internautów na stronie Kuriera Wileńskiego), widać, że ludzie, dla których zniszczenie rodaka, a co za tym idzie i sprawy, jest najważniejsze w życiu, nie zniknęli. Jednak – nic to! Interes polskiej większości na Wileńszczyźnie wymaga jedności i konsekwencji w realizacji założonych celów. Oba te warunki zapewnia i spełnia p. Waldemar Tomaszewski. Ze wspomnianym poczuciem wstydu i bezradności, czując się jak bracia mniejsi, składamy Jemu i Organizacji, której szefuje serdeczne gratulacje za osiągnięty wynik i życzymy dalszej owocnej pracy dla sprawy polskiej na Wileńszczyźnie!

Poniżej, za Kurierem Wileńskim, podajemy wyniki wyborów:

Węgry: Rozpoczął się proces przeciwko grupie Hunni Csoport

Przed sądem w Budapeszcie rozpoczął się w środę proces przeciwko znanemu węgierskiemu działaczowi nacjonalistycznemu György’emu Budaházy i jego szesnastu kompanom. Aktywiści zrzeszeni w grupie Hunnia Csoport zostali oskarżeni o „akty terrorystyczne i świadome spowodowanie obrażeń ciała”.

Według sądu „Budaházy kierował grupą, której celem było wpłynięcie na decyzje parlamentu poprzez atakowanie deputowanych”. W akcie oskarżenia napisano, że podsądni w grudniu 2007 r. zaatakowali przy użyciu broni palnej i koktajli Mołotowa domy socjalistycznych i liberalnych deputowanych, b. ministra edukacji Istvána Hillera i b. ministra gospodarki Janosa Koki, a w lutym 2008 r. przeprowadzili podobne ataki na innych deputowanych. Oskarżonym zarzuca się również ataki z użyciem koktajli Mołotowa na siedziby Związku Wolnych Demokratów oraz Węgierskiej Partii Socjalistycznej.

György Budaházy został aresztowany 17 czerwca 2009 roku i od tamtej pory przebywa w areszcie. Jest on najbardziej znanym na Węgrzech więźniem politycznym, w akcje solidarnościowe a także doraźną pomoc związaną z pokryciem kosztów prawnych włączyło się wiele węgierskich organizacji nacjonalistycznych. Nacjonaliści twierdzą, że akt oskarżenia przeciwko György’emu Budaházy i grupie Hunnia Csoport bazuje na poszlakach i fałszywych oskarżeniach, nie ma bowiem jednoznacznych dowodów mogących potwierdzić „działalność terrorystyczną”. Podczas demonstracji nacjonalistów domagających się uwolnienia więźniów politycznych wielokrotnie dochodziło do brutalnych ataków policji na demonstrujących.

http://autonom.pl

Przypominamy, że w prawach Unii Europejskiej wszelka działalność krytyczna wobec tejże Unii może być sklasyfikowana jako terroryzm. Za taką zbrodnię przewidziana jest nawet kara śmierci. Kto nie wierzy, niech sprawdzi. – admin

Chrześcijaństwo nie zanika, lecz jest zwalczane

Christianity isn’t dying, it’s being eradicated
http://blogs.telegraph.co.uk/news/cristinaodone/100078209/christianity-isn%E2%80%99t-dying-it%E2%80%99s-being-eradicated/
Cristina Odone – 1.3.2011, tłumaczenie Ola Gordon

Owen i Eunice Johns przed sądem

To już oficjalne: W. Brytania nie jest już krajem chrześcijańskim. Poprzez wydanie zakazu wychowywania dzieci Eunice i Owen Johnsom, pobożnym chrześcijanom, sędziowie Munby i Beatsonzadeklarowali, że żyjemy w państwie świeckim, a przekonania religijne Johnsów zdyskwalifikowały ich jako wychowywców obywateli tego państwa. Sędziowie przyznali, że przerośliśmy chrześcijaństwo, a nie to, że osiągnęliśmy status wielokulturowego narodu, błogosławionego przez wielorakość religii.

Jak na ironię, sędziowie, którzy ogłosili, że W. Brytania nie jest już chrześcijańska, zrobili to w sądzie, w którym świadkowie przysięgają na Biblię i wzywają Bożej pomocy w mówieniu prawdy. Nie wyobrażam sobie, by ci sędziowie pomijali pierwszy wyraz w „God Save the Queen” [Boże chroń królową] – ani nie stronili od zaproszenia na królewski ślub, który będzie miał miejsce nie w urzędzie cywilnym, lecz w głównym miejscu oficjalnego chrześcijaństwa, w Westminster Abbey.

Biorąc udział w tych tradycjach, sędziowie – i reszta z nas – nie różnią się od poprzednich pokoleń. Chrześcijaństwo jest nie tylko częścią naszego życia, ale chrześcijanie prowadzą szkoły, szpitale i sierocińce. To jest podstawą naszego prawa, bodźcem do dobroczynności, sprawiedliwości i tolerancji, które od dawna charakteryzują ten kraj. Wspaniałe zasady inspirowały obywateli do nadzwyczajnych działań, takich jak kampania przeciwko niewolnictwu Williama Wilberforce’a i zwykłych czynów dobroci, takich jak czytanie pacjentom w szpitalach, czy dostarczanie posiłków. Kiedy David Cameron mówi o naszym moralnym obowiązku wobec naszych arabskich braci, czy ma taką samą wizję jak Big Society, potwierdza nie tylko lojalność wobec partii, ale naszego wspólnego chrześcijańskiego dziedzictwa.

Chrześcijanie z poprzedniej epoki nie mogli wiedzieć o wielokulturowości, czy przewidywać, że to będzie sygnałem dźwiękowym naszych czasów. Jednak ich wiara dała im moralny imperatyw, który domagał się szacunku dla innych: „Nie czyń drugiemu co tobie niemiłe.” Bez tej moralnej podstawy, wielokulturowość spada do partyjnictwa rywalizujących żądań i sprzecznych interesów. Zamiast tego, przykazanie Ewangelii inspiruje chrześcijańską większość do przyjmowania żydów, muzułmanów, ateistów i mniejszości hinduskich, nie zapominając o podstawowej zasadzie wzajemnego poszanowania.

I to, rzeczywiście, jest jednym z powodów, dlaczego nie-chrześcijanie z taką pasją chcą chronić obecności chrześcijaństwa w życiu publicznym. Żydzi, jak i muzułmanie, uznają, że jeśli chrześcijanie – a zwłaszcza anglikanie – mogą cieszyć się specjalnym statusem, to dlatego, że ich wiara akceptuje wszystkich ludzi jako stworzonych i kochanych przez Boga. Akt Sukcesji, który zakazuje nam, katolikom, tronu, wkurza mnie, ale jak wszyscy członkowie mniejszości religijnej, czuję się bezpieczniej w kulturze, która docenia wartości duchowe, niż takiej, która je odrzuca.

Więc to orzeczenie w sprawie Johnsów zaalarmuje i zachwieje nie tylko chrześcijanami. Kiedy sędziowie wskazali palcem na zasady świeckie, które, ich zdaniem, definiują naród (i które „powinny, ale najwyraźniej nie są dobrze rozumiane”), nie opisali status quo: duża większość Brytyjczyków nadal uważa się za chrześcijan. Tymczasem sędziowie jasno wyrazili chęć prowadzenia tego kraju w kierunku według ich własnego uznania – takiego, który odpowiada poglądom coraz bardziej przerażającej grupy, zdecydowanej na usunięcie chrześcijaństwa z życia publicznego.

Jej wysiłki w dążeniu do wepchnięcia wiary większości do podziemia są widoczne wszędzie, począwszy od przystanków autobusowych, do miejsca pracy. British Humanist Association [Brytyjskie Stowarzyszenie Humanistów] prowadzi kampanię, której celem jest zniechęcenie „kulturalnych chrześcijan do przyznawania się do wierzących w nadchodzącym spisie powszechnym”. Jo Johnson, parlamentarzysta Torysów, chce porzucenia modlitwy, która tradycyjnie otwiera sesje parlamentarne. Firmy takie jak British Airways zakazują pracownikom noszenia chrześcijańskich krzyżyków w pracy. Szkoły i urzędy pokazują święta chrześcijańskie jako świeckie dni wolne. A teraz pobożnym chrześcijanom zakazuje się być rodzicami zastępczymi.

Według naszych uczonych sędziów, „aforyzm, że ‘chrześcijaństwo jest częścią prawa wspólnotowego Anglii’  jest jedynie retoryką.”  Jak strasznie niesprawiedliwie.

Katyński chichot Stalina

Pod krzyżem katyńskim o godzinie 10:47 czasu moskiewskiego, gdy przyszła do nas wiadomość, co się zdarzyło, (…) to była pierwsza refleksja – to drugi Katyń. To drugi Katyń, bo po raz drugi zgilotynowano przywództwo polskie – powiedział Antoni Macierewicz, odbierając tytuł „Człowieka Roku” Gazety Polskiej. – Każdy przywódca na świecie, każdy poważny rząd na świecie od 10 kwietnia zastanawia się, czy można bezpiecznie lecieć do Moskwy. To nie jest sprawa Polski, to jest sprawa całego świata – dodał poseł PiS.

„To drugi Katyń, bo po raz drugi zgilotynowano przywództwo polskie”… Nikt nie zaprotestował. Nikt nie stanął w obronie czci zamordowanych zdradzieckim strzałem w tył głowy tysięcy Polaków. Wręcz przeciwnie, beztroskie lądowanie we mgle uznane zostało za drugą odsłonę zbrodni katyńskiej i postawione na jednej szali z metodyczną zbrodnią sowieckich zbrodniarzy.

Nie było odważnego, który by krzyknął – ludzie, co wy robicie! Wszyscy obecni uznali, że Katyń wciąż trwa, że wciąż strzelają. Ostatnio do Lecha Kaczyńskiego.

Dewaluujemy narodową pamięć. Tracimy instynkt samozachowawczy. Katastrofę samolotu, którą sprawiliśmy sobie sami, zrównujemy z katastrofą stalinowskiego ludobójstwa. Na grobach tysięcy polskich ofiar bełkoczemy polityczny song o zdrajcach i zamachowcach. Na oczach świata uprawiamy polsko-polską rebelię, stawiając do politycznego apelu tych, wobec których powinniśmy stać na baczność w milczeniu.

I tylko z zaświatów słychać diaboliczny śmiech Stalina… Lepszego prezentu sprawić mu nie mogliśmy.

Maciej Eckardt, http://sol.myslpolska.pl

Nie wierzą urodzonemu na Hawajach

Georgia też nie wierzy Obamie

Już dziesiąty amerykański stan – Georgia – wystąpił z inicjatywą zobligowania prezydenta Baracka Obamy do ujawnienia papierowej wersji aktu urodzenia przed wyborami prezydenckimi w 2012 roku – czytamy na witrynie internetowej huffingtonpost.com. Nad ustawą w tej sprawie będzie głosował stanowy kongres.

Mieszkańcy Georgii zażądali, by ich stan podjął środki prawne dotyczące ujawnienia aktu urodzenia prezydenta Obamy, choć przedstawiciele departamentu zdrowia stanu Hawaje wcześniej kilkakrotnie publicznie składali oświadczenia, że widzieli akt urodzenia prezydenta USA w stanowym archiwum.

Osoby domagające się ujawnienia aktu urodzenia Obamy podkreślają jednak, że samo zapewnienie jednej czy dwóch osób im nie wystarcza, tak samo jak elektroniczna wersja skróconego aktu urodzenia, które zostało zamieszczone po tym, jak zaczęto podważać miejsce urodzenia polityka.

Jeden z republikańskich kongresmanów z Georgii, Mark Hatfield, komentując tę decyzję swojego stanu, stwierdził, że „nie wie, czy Barack Obama spełnia wymogi prawne, by pełnić funkcję prezydenta Stanów Zjednoczonych”. Jego wniosek w sprawie aktu urodzenia poparło 92 republikanów oraz 1 demokrata.

– Dla większości osób kwestia aktu urodzenia prezydenta jest bardzo ważna, tak więc chcemy rozstrzygnąć ją na poziomie stanowym – stwierdził Hatfield. Dodał, iż Obama „będzie mógł udowodnić swą zdolność prawną poprzez zaprezentowanie kopii oryginalnego aktu urodzenia”. Hatfield podkreślił, że jeśli Obama tego nie zrobi, to stan Georgia nie umieści go na listach wyborczych w 2012 roku. Takie kroki podjęło już dziewięć innych stanów: Arizona, Missouri, Oklahoma, Teksas, Connecticut, Indiana, Nebraska, Tennessee i Maine.

Problemy Obamy zaczęły się jeszcze podczas poprzedniej kampanii prezydenckiej z 2008 roku, w czasie której pojawiały się informacje o tym, że kandydat na prezydenta USA nie urodził się na terenie Stanów Zjednoczonych, co jest jednym z podstawowych wymogów starania się o ten najwyższy urząd. Niektóre osoby uważają bowiem, iż Obama urodził się w Kenii, a nie – jak twierdzi sam prezydent – na Hawajach.

Marta Ziarnik, Nasz Dziennik, 3.03.2011

Wielokrotnie pisaliśmy, iż Obama urodził się w Kenii, a fakt, że CIA do tej pory nie wyrobiła mu – jeszcze lepszej, niż prawdziwa – metryki dowodzi, iż uny chcą mieć cały czas haka na prezydenta US of A. – admin

Irena Kwiatkowska nie żyje

Z wielkim smutkiem zamieszczam poniższą wiadomość. Odeszła prawdziwie polska aktorka, kochana przez wszystkie pokolenia. Gdy kilka lat temu jakiś telewizyjny szołmen próbował wyciągnąć od niej  intymne zwierzenia, odparła: O takich sprawach to ja rozmawiam ze swoim spowiednikiem. I niech samo to zaświadczy o jej klasie. – admin

W wieku 98 lat zmarła Irena Kwiatkowska. Słynna aktorka stała się legendą sceny i ekranu. Wielka sceniczna osobowość, mistrzyni śmiechu i znakomita aktorka dramatyczna, zagrała ponad 100 ról teatralnych, 20 filmowych i telewizyjnych, m.in. jako matka Pawła w „Wojnie domowej” i kobietapracująca w „Czterdziestolatku”.

Irena Kwiatkowska urodziła się 17 września 1912 r. Ukończyła IX LO im. Klementyny Hoffmanowej w Warszawie.

Była absolwentkąWydziału Aktorskiego Państwowego Instytutu Sztuki Teatralnej w Warszawie rocznik 1935. W szkole zawodu aktorskiego uczyli ją m.in. Aleksander Zelwerowicz i Stefan Jaracz.

W 1935 roku, od razu po ukończeniu studiów trafiła do słynnego już w stolicy kabaretu Cyrulika Warszawskiego i występowała w rewii „Pod włos”. Jeszcze przed wojną miała występowała w teatrach w Warszawie, Poznaniu i Katowicach. Podczas okupacji niemieckiej brała udział w tajnych przedstawieniach, współpracując z reżyserami Tadeuszem Byrskim i Leonem Schillerem.

Podczas okupacji niemieckiej była żołnierzem AK, uczestniczyła w powstaniu warszawskim.

Po wojnie występowała w krakowskim kabarecie „Siedem Kotów”. Od 1948 związana z teatrami warszawskimi: Klasycznym (1948-1949), Współczesnym (1949-1951), Teatrem Satyryków (1952-1958), Komedią (1958-1960), Syreną (1960-1972), Ludowym (1972-1974), Nowym (1974-1994).

Stworzyła ponad sto ról teatralnych. Do najciekawszych kreacji należą m.in. Dulska w „Jeszcze Dulska” w reż. Aleksandra Bardiniego, (1972); Aurelia w „Wariatce z Chaillot” w reż. Lecha Wojciechowskiego (1974); Eugenia w „Tangu” w reż. Bohdana Cybulskiego (1982).

Irena Kwiatkowska była gwiazdą kabaretów: Szpak (1954-1961), Dudek (1964-1974) i telewizyjnego Kabaretu Starszych Panów stworzonego przez Jeremiego Przyborę i Jerzego Wasowskiego.

W filmie debiutowała w 1945 r. rolą w „2×2=4” Antoniego Bohdziewicza. Wystąpiła w ponad dwudziestu filmach i serialach. Widzowie zapamiętali ją m.in. jako kobietę pracującą w „Czterdziestolatku” oraz matkę Pawła w serialu telewizyjnym „Wojna domowa”(1965) w reż. Jerzego Gruzy. Pojawiła się w kolejnych filmach i serialach tego reżysera, „Dzięcioł” (1970), „Czterdziestolatek” (1974), „Motylem jestem, czyli romans czterdziestolatka” (1976), „40-latek, 20 lat później” (1993). Miłośnicy seriali mogli ją oglądać także w „Zmiennikach” (1986) w reż. Stanisława Barei. Wystąpiła w komediach muzycznych w reż. Janusza Rzeszewskiego „Hallo Szpicbródka, czyli ostatni występ króla kasiarzy” (1978) i „Lata dwudzieste… lata trzydzieste…” (1983).

Trzy lata temu w plebiscycie „Złote Kaczki” Irena Kwiatkowska otrzymała tytuł „Aktorki komediowej stulecia”. W ankiecie „Polityki” na najważniejszych aktorów polskich 20. wieku, zajęła 5. miejsce.

Za http://tvp.info/

Patogen nieznany nauce znaleziony w genetycznie modyfikowanych uprawach typu RR (Roundup Ready)?

Szanowni Państwo,poniżej niezwykle ważna wiadomość! Prosimy o szerokie nagłośnienie tej wiadomości. Prosimy o zadawanie pytań w tej sprawie politykom. Prosimy żądajcie od Rządu RP natychmiastowego ZAKAZU GMO zanim omawiany patogen rozpowszechni się u nas.

Profesor Don Huber z USA, który badał patogeny roślin przez ponad 50 lat uważa, że zagrożenie jakie stwarza nowy patogen jest wyjątkowe, stanowi ogromne ryzyko i powinno być ono traktowane jako sytuacja krytyczna.

W swoim liście do Sekretarza Rolnictwa USA Toma Vilsacka prof. Huber pisze:

Zespół uznanych naukowców specjalizujących się w badaniach roślin i zwierząt zwrócił niedawno moją uwagę na odkrycie widocznego jedynie pod mikroskopem elektronowym patogenu, który wydaje się mieć duży wpływ na zdrowie roślin, zwierząt, a prawdopodobnie także ludzi. Z oglądu danych wynika, że jest on szeroko rozpowszechniony, może wywołać poważne konsekwencje, a także, że występuje w wyraźnie wyższym stężeniu w odmianie soi i kukurydzy (RR) [są to odmiany genetycznie modyfikowane], co może oznaczać związek z genem RR lub co bardziej prawdopodobne z obecnością Roundupu. Organizm ten jest dotąd w nauce NIEZNANY.

Jest to bardzo “wrażliwa” informacja, która mogłaby spowodować załamanie się rynku eksportu amerykańskiej soi i kukurydzy, a także poważne zakłócenia w krajowych dostawach żywności i paszy. Istnieje także prawdopodobieństwo, że ten nowy organizm już jest odpowiedzialny za wywołanie poważnych szkód…

Umiejscowienie i stężenie patogenu. Patogen występuje w wysokim stężeniu w mączce sojowej i kukurydzianej odpornej na działanie Roundupu, w wytłokach gorzelnianych z kukurydzy RR, fermentowanej paszy dla zwierząt, zawartości świńskich żołądków oraz w łożyskach bydła i trzody chlewnej karmionej produktami RR.

Związek z rozprzestrzenianiem się chorób roślin. Patogen występuje w dużym stężeniu w roślinach dotkniętych dwoma wszechobecnymi chorobami, które obniżają plony i dochody rolników. Są to syndrom nagłej śmierci soi (SDS) oraz fuzarioza kukurydzy. Patogen występuje także w grzybiczym komponencie czynnika wywołującego SDS (Fusarium solani fsp glycines).

Związek ze spadkiem płodności zwierząt. Badania laboratoryjne potwierdziły obecność tego organizmu w szerokim spectrum inwentarza żywego, który był dotknięty niepłodnością i poronieniami. Wstępne rezultaty z trwających badań pozwalają na potwierdzenie zdolności do wywołania poronień w warunkach klinicznych.
Istnienie patogenu może wyjaśnić przyczynę obserwowanego w ostatnich kilku latach wzrostu częstotliwości występowania niepłodności i poronień u bydła mięsnego i mlecznego, trzody chlewnej i koni. Mieszczą się w tym także ostatnie raporty, mówiące o ponad 20% poziomie bezpłodności u jałówek i poronieniach u bydła na poziomie 45%…

Cały list: http://www.icppc.pl/antygmo/2011/03/list-otwarty-profesora-dona-hubera-w-sprawie-nowego-patogenu-powstalego-w-wyniku-modyfikacji-genetycznych/

List do pobrania z: http://www.icppc.pl/antygmo/wp-content/uploads/2011/03/patogenpopolsku.doc

ŹRÓDŁO: http://www.i-sis.org.uk/newPathogenInRoundupReadyGMCrops.php

WSPIERAJ KAMPANIĘ http://www.icppc.pl/antygmo/pomoz-kampani/

Z poważaniem,
Jadwiga Łopata i Julian Rose

Źródło: http://www.stopcodex.pl/2011/03/patogen-nieznany-nauce-znaleziony-w-genetycznie-modyfikowanych-uprawach-typu-rr-roundap-ready/

Złote żniwa Izaaka Luxenberga

„Żydzi dla zysku podniecali chłopów, aby rabowali, zabijali, aby mogli od nich fanty najdroższe za parę grajcarów nabywać” – pisał Franciszek Ksawery Prek, naoczny świadek rabacji galicyjskiej 1846 r.

Franciszek Ksawery Prek – wybitny malarz, literat, pamiętnikarz i społecznik, przeszedł do historii przede wszystkim jako autor 11-tomowych pamiętników obejmujących lata 1817-1855, będących nieocenionym źródłem wiedzy o życiu społeczno-gospodarczym oraz obyczajowym ówczesnej Galicji. Fragmenty dziennika opublikowane przez Zakład Narodowy im. Ossolińskich – Wydawnictwo pt. „Czasy i ludzie” (Wrocław 1959) przybliżają barwną panoramę tamtych lat, m.in. tragiczne wydarzenia 1846 r.

„Mego ojca piłą rżnęli…”

–

Antyszlacheckie wystąpienia chłopów w Galicji w lutym 1846 r. zostały już po wielokroć opisane przez wielu autorów.  Społeczny konflikt nabrzmiewający od lat wybuchł z ogromną siłą dzięki knowaniom austriackiej administracji lokalnej, dążącej do zniszczenia rękami włościan polskiego zrywu niepodległościowego. Jednak pewne aspekty owych wypadków wciąż oczekują na bliższe zbadanie.

W tych tragicznych dniach obwód tarnowski, w mniejszym stopniu bocheński, sanocki, jasielski, sądecki, wadowicki, rzeszowski stały się widownią krwawych porachunków. Podburzone przez Austriaków oddziały chłopskie atakowały, grabiły i równały z ziemią „pańskie” dwory. Szczególnie złowrogą sławę zdobyła wataha Jakuba Szeli, odpowiedzialna za napady w Smarżowej, Kamienicy, Gorzejowej, Siedliskach, Bączałce, Grudnej, gdzie z wyszukanym okrucieństwem zamordowano ponad sto osób.

Rabacja okazała się kataklizmem, który uderzył z niepohamowaną mocą, wprawiając w przerażenie całą ówczesną Europę. W Tarnowskiem zrujnowano aż 90 proc. szlacheckich gniazd; w Sądeckiem 77 proc.; w Bocheńskiem i Jasielskiem ok. 35 proc.; w Sanockiem i Wadowickiem ok. 20 proc.

W sumie zniszczono aż 470 dworów i pałaców. Dewastacjom i grabieżom towarzyszył wielki rozlew krwi. Zamordowano ok. 200 właścicieli dóbr i dzierżawców oraz kilkakrotnie więcej służby. Ogółem historycy doliczyli się co najmniej 1100 zabitych (z tego 3/4 w Tarnowskiem) tylko podczas napadów na dwory.

Zdaniem niektórych badaczy całkowita liczba ofiar rabacji mogła sięgnąć nawet dwóch tysięcy. Nie jest to wykluczone, jeśli uwzględnić, że chłopskie watahy atakowały również polskie oddziały powstańcze. Do największej tragedii doszło pod Gdowem, gdzie powstańcza partia pułkownika Adama Suchorzewskiego została rozgromiona przez austriackie wojsko oraz tłumy chłopstwa (zwerbowanego przez starostę bocheńskiego Karola Bernda). Doszło wówczas do bestialskiego mordowania wziętych do niewoli powstańców, do dobijania rannych leżących na pobojowisku. W tym jednym starciu poległo aż 154 polskich patriotów, z tego wielu – z rąk chłopskich „braci”. „Ręce za lud walczące sam lud poobcina” – napisał proroczo narodowy wieszcz.

Labirynt (dez)informacji

Nadmiar informacji jest najbardziej wyrafinowaną formą dezinformacji. Nawet jeśli są to informacje w pełni prawdziwe. Komputery np. przepalają się lub „wariują” pod wpływem zbyt wielkiej ilości danych. Nasze biologiczne komputery w głowach reagują podobnie.

Zmorą informacji (pomijam celową dezinformację, a tej jest jeszcze więcej w mediach i internecie) jest podawanie jej wyrwanej najczęściej z globalnego kontekstu. Wywołuje to w sumie poczucie chaosu i dezorientacji. Dopiero właściwie umieszczone w kontekście globalnym informacje zamiast dezorientować, stają się rzeczywistymi informacjami. Są wtedy  po prostu pasującymi do całości puzzlami.

Pierwszą i najważniejszą rzeczą, o jakiej należy zawsze, przy każdej informacji pamiętać, to fakt istnienia ideologów NWO.

Należy także jako tako orientować się w ich planach. Będąc świadomym realizowania przez polityczne marionetki i żydomedia planów NWO nie można zabłądzić w informacyjnym gigalabiryncie.

*          *          *

Wczoraj obchodzony był dzień żołnierzy wyklętych. Nie zapomniałem o nich. Pamiętam o nich na codzień. Nie zamieszczałem informacji o tym dniu  z kilku względów.
– Dzień ten nagłaśniały żydomedia. Nie muszę ich wspomagać w ich polityce (dez)informacyjnej.
– Dzień ten uchwalono z inicjatywy (p)rezydenta Kaczyńskiego, który inscenizował siebie jako „patryjotę”. A dbał o interesy Izraela i USA.

http://www.propolonia.pl/blog-read.php?bid=142&pid=2860

Gdyby ci ludzie, owi żołnierze wyklęci, żyli dzisiaj i nie byli odmóżdżeni medialną propagandą, walczyliby nadal o wolną Polskę. Choć już nie przeciwko żydokomuchom, a przeciwko żydowskiej agenturze bandy czworga – POPiS/SLD/PSL.

To samo robiłby rotmistrz Pilecki.

http://mementomori.salon24.pl/283060,przypomnijmy-o-rotmistrzu-w-dzien-zolnierzy-wykletych

Historia jest ważna. Znajomość historii jest niesłychanie ważna. Ale nie można zapominać, że naszą uwagę od teraźniejszości często CELOWO odwraca się instrumentalnie wykorzystując zaszłości historyczne. Ludzie uwikłani w spory o historię często zapominają o dniu dzisiejszym.

Watykan kontra ‘syjonistyczne tsunami’

The Vatican vs the ‘Zionist tsunami’
http://www.jpost.com/Opinion/Columnists/Article.aspx?id=210246
Giulio Meotti, 28.2.2011 – tłumaczenie Ola Gordon

My załamujemy ręce i się litujemy na ten biedny izraelski naród, co jemu Pan Bóg same upokorzenia, nieszczęścia i biedę przynosi. – admin.

W zastraszającym tempie rośnie oczernianie Izraela pośród najważniejszych dziennikarzy katolickich.

Styczniowe wydanie ‘La Civiltà Cattolica’, najbardziej wiarygodnego czasopisma jezuitów, publikowanego pod nadzorem Watykanu – otwiera się artykułem redakcyjnym o uchodźcach palestyńskich. Przyjmując propagandowy arabski wyraz Nakba, deklaruje, że są oni rezultatem dokonywanych przez Izrael „czystek etnicznych. ” Czasopismo wspiera również anty-izraelskiego historyka Ilana Pappe i fałszywie głosi, że „syjoniści sprytnie wykorzystali poczucie winy Zachodu za holokaust, by położyć podwaliny pod własne państwo.”

Łaciński patriarcha Jerozolimy Fouad Twal, właśnie dołączył do „spotkania międzyreligijnego” w Doha, Katar. To sponsorowane przez Ligę Arabską wydarzenie miało miejsce w Jerozolimie, z udziałem „przywódców chrześcijańskich i muzułmańskich.”

Bez obecności Żydów.

Oczernianie Izraela rośnie pośród najważniejszych dziennikarzy katolickich. Vittorio Messori, który przeprowadził pierwszy wywiad-rzekę z papieżem Janem Pawłem II, napisał ostatnio artykuł redakcyjny dla włoskiego dziennika ‘Il Corriere della sera,’ w którym stwierdził: „Wszystkie rządy wszystkich narodów muzułmańskich są poddawane tsunami gwałtownej intruzji syjonizmu, który swoją stolicę ustanowił w Jerozolimie.”

Nauki Watykanu mają bezpośredni wpływ na 1.166 mld ludzi. Aby zrozumieć ich nowy stosunek do Izraela, trzeba tylko przeczytać, co się stało na specjalnym synodzie w sprawie Bliskiego Wschodu, którego gospodarzem był Rzym. Nic nie powiedziano o islamskich prześladowaniach chrześcijan, co więcej, starano się pokazać zrozumienie Kościoła Katolickiego wobec muzułmańskich krzywd, dokonywanych zwłaszcza ze strony „syjonizmu” – słowo przywoływane jako symbol zła.

Abp Edmond Farhat – oficjalny przedstawiciel polityki Watykanu – ogłosił, że ostateczną przyczyną wszelkiego zła na Bliskim Wschodzie jest „ciało obce,” którym jest Izrael: „Obecna sytuacja na Bliskim Wschodzie jest jak żywy organ, który po przeszczepie nie może się przyjąć, a nie ma specjalistów potrafiących go uleczyć.”

Amerykański abp Salim Bustros napisał końcowy komunikat synodu, twierdząc, że koncepcja żydowskiej Ziemi Obiecanej została „unieważniona przez Chrystusa,” ożywiając w ten sposób niesławną teologię zastępczą, która odegrała wielką rolę w holokauście. Bustros stwierdził również, że nie można wykorzystywać Biblii do uzasadniania „okupacji” Zachodniego Brzegu, próbował zerwać jakikolwiek związek między narodem żydowskim i jego ojczyzną.

Była patriarcha Jerozolimy, Michel Sabbah, wyznaczony przez papieża Benedykta XVI do wygłoszenia przemówienia zamykającego synod, przedstawił dokument przeciwko Izraelowi o nazwie „Kairos,” podpisany przez wielu przywódców chrześcijańskich w Jerozolimie.

Mówi on, że „izraelska okupacja jest grzechem przeciwko Bogu,” oraz jest stronniczy wobec istnienia Izraela. Bariery bezpieczeństwa, blokujące samobójcze ataki, porównuje z „apartheidem,” anuluje koncepcję państwa żydowskiego i mówi, że „opór wobec zła okupacji jest prawem i obowiązkiem chrześcijanina.”

Dokument ten został przedstawiony w należącym do Watykanu budynku Pax Christi, Akcji Katolickiej i Franciszkańskiej Kustodii Ziemi Świętej.
Obecny watykański patriarcha Jerozolimy, Fouad Twal, potwierdził również, że „nie można mieć i syjonizmu i demokracji,” wspierających program „rozwiązania w formie jednego państwa” – eufemizm na zniszczenie państwa żydowskiego. Elias Chacour, katolicki arcybiskup Galilei i Nazaretu, powiedział, że Izrael dopuścił się „czystek etnicznych na Palestyńczykach.”

Okładanie Izraela jest również częścią strategii watykańskiego Sekretariatu Stanu na Bliskim Wschodzie; jego nieuregulowana sytuacja w kwestii wojującego islamizmu, polegająca na podejmowaniu wysiłku w celu osiągnięcia kompromisu z reżimami, oraz wyparciu się potępienia islamskiej ideologii. Według tego straszliwego planu Izrael jest przeznaczony na stracenie.

Ale Kościół powinien mieć interes strategiczny w przyjaźni z syjonistami [sic!!! – admin]. Izrael i Watykan powinny być naturalnymi sojusznikami przeciwko wielbicielom śmierci. Jest tylko jeden bliskowschodni kraj, gdzie liczba chrześcijan wzrosła – Izrael (z 34.000 w 1949 r. do 163.000).

Papież Benedykt powinien zawrócić tę tragiczną falę przeciwko Izraelowi i Żydom – który jego wrogowie chcą zniszczyć – z taką samą silną determinacją, z jaką podnosi silny głos w obronie „nie podlegających negocjacji” zasad dotyczących ludzkiego życia.

Izrael również nie podlega negocjacji.

PS. Zachęcam do wejścia na http://www.polityka.pl/ i przeczytania artykułu pt. Blask Talmudu. Tam stoi jak byk: nie ma na szkoły to sprzedać synagogę. [Przyp. tłum.]

Gdyby Kościół,  wciąż cieszący się dużymi wpływami na świecie, zechciał częściej zabierać głos w sprawie „antysemityzmu” – ale nie tak, jak uczynił to filosemita Jan Paweł II – to Żydzi szybko spuścili by z tonu i skończyły by się bydlęce ataki na Benedykta XVI i sam Kościół, a także nachalne wtrącanie się do jego wewnętrznych spraw. – admin