Czego się boją?

What Are They Afraid of?
http://www.gilad.co.uk/writings/gilad-atzmon-what-are-they-afraid-of.html
Gilad Atzmon – 1.05.2011, przekład Ola Gordon

Izrael - krytyka zakazana

Brytyjska siatka syjonistyczna, razem z kilkoma sayanim* wewnątrz żydowsko-palestyńskiego ruchu solidarnościowego, w tym tygodniu wydaje się być mocno zjednoczona.

Podejmując wspólny wysiłek, usiłują zakazać swobody wypowiedzi: wydają się być przerażeni pomysłem, że panel składający się z intelektualistów, dziennikarzy i artystów planuje zbadać intrygujący związek między Izraelem, syjonizmem oraz „żydowskością” i dlatego nękają potencjalnych uczestników tej konferencji, grożą instytucji naukowej i propagują kłamstwa, oczerniają i zniesławiają.

I robiąc to, niechcący umożliwili nam wspaniały wgląd we współczesne plemienne, świeckie, żydowskie operacje.

A co leży u podstaw tej histerii? Z jakiegoś szczególnego powodu, zarówno żydowscy syjoniści, jak i brytyjscy tzw. żydowscy ‘anty-syjoniści’ twierdzą, że zajmowanie się „żydowskością” to temat tabu, którego nigdy nie powinno się badać, a na pewno nie publicznie, a już na pewno nigdy poza gettem.

Ale czy to wszystko nie jest po prostu bardziej niż trochę podejrzane? W końcu, proszę się zastanowić nad tym, że żydowscy ‘anty-syjoniści’ działają w polityce pod żydowskim sztandarem, ale także wyraźnie i z dumą ubierają się w żydowską tożsamość  i – podobnie jak ‘państwo tylko dla Żydów’ – mają również ‘klub tylko dla Żydów’  i jeszcze chcą powstrzymać nas od pytania, o co w tym klubie chodzi. Chcą iść dalej i nawet próbują nas powstrzymać od dyskusji i uchwycenia tego, o co chodzi w żydowskości Izraela.

Dlaczego tak niepokoi ich to, że inni pytają o ich ideologię, tożsamość, z której sami są tak jasno i otwarcie dumni?

Czy to, że nie wolno nam kwestionować ideologii i nakazów politycznych? Czy powinniśmy zatem, również powstrzymać Maksa Webera badającego rolę protestantyzmu w kontekście powstania kapitalizmu? A jeśli Izrael z dumą określa się jako państwo żydowskie, to czy nie mamy również prawa do zastanawiania się, co właściwie oznacza jego żydowskość?

Czy nie powinniśmy mieć prawa zadawać tych samych pytań brytyjskim ‘anty-syjonistom’ żydowskim?

Wydaje mi się jasne, że mamy prawo wiedzieć.

Kilka lat temu wymyśliłem parodiowego bohatera, miał na imię Artie Fiszel. Artie był satyrycznym, fikcyjnym żydowsko-amerykańskim muzykiem, zacietrzewionym syjonistą, przekonanym, że jazz to muzyka żydowska. Twierdził, że muzyka jazzowa nie miała nic wspólnego z Ameryką czy Afryką. Chciał ją odebrać, i dlatego założył ‘ Artie Fishel & The Promised Band’ [Artie Fiszel i Orkiestra Obiecana – gra słów: band rymuje się z land, band – zespół, orkiestra, land – ziemia – przyp. tłum.]

Artie Fiszel oczywiście był parodią syjonistycznego przedsięwzięcia: jeśli możemy zabrać Arabom ziemię, to z pewnością możemy zabrać jazz Amerykanom.

Posłuchaj Artie tutaj.

Żydowscy ‘anty-syjoniści’ w Wlk. Brytanii byli pierwszymi, którzy przeciwstawili się projektowi. Podczas pierwszej nocy występów graliśmy w Nottingham. Kiedy skończył się koncert, podeszła do nas ‘nowoczesna żydowska’ promotor (która była i nadal jest moją przyjaciółką). Stanęła ze łzami w oczach: „Wszystko co mówisz jest tak prawdziwe, ale dlaczego masz się tym dzielić z Gojami”, powiedziała przerywanym głosem.

Nie rozbawił jej satyryczny Artie.

Zrozumieliśmy, że musieliśmy dotknąć wrażliwego nerwu.

Lipstick-Artie Fishel and the Promised Band – Gilad Atzmon

Żydowski humor opiera się na wyśmiewaniu siebie, ale dla Żydów jest jasne, gdzie są granice kpiny. Żydowscy komedianci wiedzą, kiedy się zatrzymać. Do pewnego stopnia żydowski humor jest bardzo zaawansowaną formą ‘zarządzania dyskursem.’  Ma na celu określenie wzoru autorefleksji. W niektórych przypadkach otwarcie przyznaje się do pewnego poziomu żydowskiego esencjonalizmu kulturowego, ale podkreśla, że ​​takie zjawisko jest urocze.

Ale niestety, ja naprawdę nie widzę ‘uroczej koncepcji’ w żydowskim państwie: nie widzę nic co jest tak urocze, w społeczeństwie, które zbiorowo popiera dywanowe bombardowanie cywilów **.

Nie rozumiem też, co jest tak urocze w bezwzględnym żydowskim lobbingu. I kiedy patrzę na rzeczywistość żydowskiej inności politycznej w Wlk. Brytanii, kiedy czytam o żydowskich działaczach nękających kolegów, palestyńskich akademików, czy działaczy solidarności (tylko w ‘imię Palestyny’), to naprawdę zaczynam mieć mdłości .

Często zadaję sobie pytanie: co to jest czego się boją? Dlaczego są tak zdesperowani by powstrzymać nas przed zajrzeniem w znaczenie ich flagi?

Do głowy przychodzą mi tylko dwie możliwe odpowiedzi:

1.  Możliwe, że mogą nawet sami nie wiedzieć co oznacza ich ‘żydowskość’ – ale są z pewnością na tyle sprytni, aby zrozumieć, że lepiej się tego nie dowiedzieć: jasno zdają sobie sprawę z tego, że pojęcie to może okazać się ‘puszką Pandory’. Taka odpowiedź jest zgodna z nauczaniem judaizmu, gdyż w judaizmie, przestrzeganie jest podstawą, a rozumienie jest drugorzędne. Innymi słowy, judaizm domaga się ślepej akceptacji.

2.  Może być również tak, że bardzo dobrze wiedzą co oznacza „żydowskość”, ale wiedzą, jak złowrogo może to wyglądać na zewnątrz. Dlatego używają różnych taktyk, by powstrzymać resztę z nas przed przyjrzeniem się temu. Jeśli tak jest w istocie, to odpowiedź taka może oznaczać, że ich pozorna próba stłumienia debaty może mieć związek z ich koncepcją ‘żydowskości’.

Ale biorąc pod uwagę zbrodnie popełnione przez państwo żydowskie, oraz biorąc pod uwagę środki, które są podejmowane przez niektóre elementy żydowskiej sieci ‘anty-syjonistycznej’, jest wyraźnie za późno by się przyjrzeć prawdziwemu znaczeniu żydowskiej ideologii – o co w niej chodzi, co głosi, co obiecuje, a przede wszystkim, co chce nam odebrać (a mianowicie, wolność słowa i wypowiedzi).

Ale jest też dobra wiadomość: jest to zauważalne dla wielu Żydów, a nawet żydowscy przywódcy duchowi teraz odchodzą od żydowskiej ‘lewicy’, by znaleźć drogę do prawdziwego znaczenia uniwersalnej empatii, jako równi i normalni ludzie. Wiem, że tak jest, bo proszą o spotkania ze mną. Wiem, bo ze mną rozmawiają. Wiem, bo zadają pytania, a nie powtarzają gotowych odpowiedzi.

A przede wszystkim wiem, bo sam opuściłem getto wiele lat temu i widzę, że oni chcą zrobić to samo.

Wydarzenie: syjonizm, żydowskość i Izrael

http://www.facebook.com/event.php?eid=160038250722935

Dyskusja panelowa nt. izraelskiej zbrodniczości w wyniku wycofywania się Goldstona
Kiedy:   wtorek 3 maja 2011, godz. 20.30
Gdzie: University Of Westminster – Cavendish Campus
Uczestnicy: Alan Hart, Gilad Atzmon i inni

*                    *                   *

* sayanim – Żydzi z diaspory służący interesom Izraela. Były agent Mosadu, Wiktor Ostrowski, w “By Way Of Deception” [Przez oszustwo] opisuje jak funkcjonują sayanim. „Zwykle zdobywa się ich przez krewnych w Izraelu … grają wiele różnych ról. Na przykład samochodowy sayan prowadzi agencję wynajmu samochodów, może pomóc wynająć Mosadowi samochód bez zwykłej konieczności uzupełnienia dokumentacji. Mieszkaniowy sayan znajdzie zakwaterowanie bez wywoływania podejrzeń, bankowy sayan może pomóc finansowo w środku nocy, jeśli jest potrzeba, a medyczny sayan opatrzy ranę postrzałową bez zgłaszania jej na policji.’

** podczas operacji płynny ołów (2008-2009), izraelskie badania opinii publicznej pokazały, że 94% izraelskich Żydów wspiera wojnę i metody IDF.

http://stopsyjonizmowi.wordpress.com