Polityka wobec Białorusi i marnowanie polskich pieniędzy

Po ostatnich wyborach na Białorusi rząd polski wyraził gotowość udzielenia dodatkowej pomocy opozycji w tym kraju. Pomoc ta koncentruje się wokół czterech głównych programów demokratyzacyjnych: telewizji Biełsat, Radia Racja, Programu Stypendialnego im. Kalinowskiego dla białoruskich studentów oraz programu finansowej pomocy dla ofiar represji politycznych. Poinformowano o wydaniu ok. 120 mln. dol., a więc o wiele więcej niż wydaje się na całą Polonię świata!

Na podstawie analiz Niezależnego Instytutu Badań Społeczno-Ekonomicznych i Politycznych (NISEPI), ośrodka białoruskiego powiązanego z opozycją, a zarejestrowanego na Litwie, w październiku 2008 r. TV Biełsat oglądało tylko 4,1 % Białorusinów, gdy w tym samym czasie państwowa telewizja białoruska miała oglądalność 90,1 %, a kanały państwowej telewizji rosyjskiej 84,0 %.

Co ciekawe Telewizja Polska nadawana wyłącznie w języku polskim ma ponad dwukrotnie większą oglądalność – 8,4 %. Wedlug własnych doświadczeń mogę stwierdzić, że na Grodzieńszczyźnie ten odsetek jest znacznie większy. Jeszcze gorzej wygląda sytuacja Radia Racja. Według tego samego ośrodka rozgłośni tej w październiku 2008 r. słuchało zaledwie 1,4 % Białorusinów, w sytuacji gdy państwowe radio białoruskie miało słuchalność 53,6%, inne stacje białoruskie 51,8 %, a państwowe radio rosyjskie 21,1 %. Tu też przewagę ma Polskie Radio Polonia, którego słuchało 2,2%. Na Radio Racja wydano z budżetu państwa polskiego już ok. 9 mln zł.

Te dane mówią prawdę o poglądach i sympatiach Białorusinów. Nie są oni nastawieni antyrządowo i większość wierzy oficjalnej propagandzie. Szczególnie pokazał to minimalny ruch sprzeciwu w stosunku do rezultatów wyborów prezydenckich (co wymownie kontrastuje np. z masowymi wystąpieniami w krajach arabskich!).

W tej sytuacji taka postawa rządu polskiego tylko nasila antypolskie nastroje. W białoruskiej prasie i telewizji pojawiło się szereg oszczerczych antypolskich materiałów. Co ciekawe część z nich rosyskiego pochodzenia. Coraz częściej zwykłemu Białorusinowi wkłada się do głowy, jak to stwierdził niedawno redaktor naczelny „Białoruskiej Dumki” (magazyn wydawany przez administrację prezydenta) – Witalij Gigin, że obecne działania Polski są skierowane na to żeby odłączyć zachodnią część kraju od Mińska. A dla nas Polaków na Białorusi takie kroki rządu D. Tuska są czarną robotą dla dotychczas dobrego wizerunku Polaka w społeczeństwie białoruskim. Do naszego negatywnego wizerunku, jako polonizatora Białorusinów w ujęciu nacjonalistów (tych właśnie hołubionych i finansowanych z kieszeni polskiego podatnika!) dochodzi nowy negatywny wizerunek – jako piątej kolumny.

Najgorsze w tej sytuacji jest to, że mniejszość polska na Białorusi, jak niejednokrotnie słyszałem od naszych działaczy z różnych stron kraju, jest wyniszczana przez państwo polskie. To co nie udało się władzy carskiej przez stulecia czy sowieckiej przez dziesięciolecia rząd Polski za pośrednictwem grupy „zawodowych Polaków” załatwił w parę lat. W Polsce dobrze jest także wiadomo, że znaczna część tych „zawodowych Polaków” nie jest nawet polskiej narodowości ( Renata Diamianczuk, Igor Bancar, Iwan Raman i inni, którzy wcześniej nie działali w ruchu polskim). To postępowanie po wyniszczeniu polskości ideologicznie jest wspierane przez polskojęzyczne media, działające na terenie Rzeczypospolitej Polskiej.

Obecna polityka w stosunku do polskiej mniejszości narodowej na Wschodzie, jak się zdaje, nie zdała egzaminu jeszcze i z innych powodów: na zupełnie boczne tory zeszła sprawa odbudowy szkolnictwa i tworzenia polskiej inteligencji. Polska sama buduje szkoły, zamiast prowadzić rozmowy z rządem Białorusi o otwarciu takich szkół w regionach z przeważającą ludnością polską. Studia w Polsce, zamiast pomagać w tworzeniu polskiej inteligencji na Wschodzie, stały się dla części młodzieży możliwością wyjazdu do Polski na stałe, a dla rządu Białorusi możliwością wypuszczenia pary z kotła. Kościół katolicki, który na tych terenach zawsze był utożsamiany z polskością, a w czasach sowieckich stał się jedyną ostoją języka polskiego, teraz poprzez różne czynniki (oddziaływanie władz Białorusi i białoruskiego ruchu nacjonalistycznego, a także stanowisko części duchowieństwa) poddaje się białorutenizacji i traci swój dotychczasowy charakter polskiego Kościołu narodowego na tych terenach.

W tej sytuacji najbardziej aktywni, zdolni, ambitni, z poczuciem polskiej świadomości narodowej wyjeżdżają – i już tutaj o polskość walczyć nie będą. Przypomina to operację, skierowaną na osłabienie, a potem wyniszczenie polskiej mniejszości narodowej.

Na tym tle linia rządu Donalda Tuska, realizowana poprzez Ministerstwo Spraw Zagranicznych i jego szefa Radka Sikorskiego wygląda kompromitująco. Zgodnie z nią na Białorusi istnieje grupa Polaków, skupionych wokół A. Borys, a obecnie A. Orechwo. Jest to grupa licząca parę dziesiątków osób, a inni to po prostu tak zwani „pseudo-Polacy”. A przecież nawet oficjalnie mówi się, że na Białorusi zamieszkuje około 400 tysięcy Polaków, a według danych znawców tematu nawet do 1-2 milionów osób. A więc takie stanowisko MSZ jest wymarzone dla białoruskich nacjonalistów, uparcie twierdzących, że na Białorusi nie ma Polaków, a są tylko białoruscy katolicy, albo spolonizowani Białorusini.

Czyje interesy w takim razie przedstawia polskie MSZ? Na pewno nie są to nie tylko interesy Polaków na Białorusi, ale i Polski jako kraju. W tym kontekście w pełni uzasadnione jest pytanie o celowość wydatkowania tak znacznych sum na finansowanie projektów, które trafiają w próżnię. Jak wiadomo, historia, a także i współczesność Polaków na Białorusi są szczególnie skomplikowane i tragiczne. Zdawało się, po odzyskaniu niepodległości przez Polskę, a także uzyskaniu niezależności przez Białoruś sytuacja powinna była zmienić się! Jednak stało się inaczej.

W swoim czasie w polskim Sejmie postawiono pytanie o racjonalność tych programów? Czy nie można tych środków wydać lepiej? Ile z tego trafi na przeznaczone cele i jaki w tym interes narodowy Polski? Czy za pieniądze polskiego podatnika będzie się nadal hojnie wspierać także antypolskich działaczy? I kto za to odpowie? Te pytania jeszcze nie raz wrócą. Trzeba w tym kontekście odnotować opublikowanie m.in. na łamach „Myśli Polskiej” listu otwartego podpisanego po raz pierwszy przez tak znaczną część narodowo nastawionych przedstawicili polskiej opinii publicznej. Postawiono tam bardzo dobitnie pytanie o sens i środki takiej wschodniej polityki obecnego rządu.

Popierając intencję tego listu otwartego podam parę dodatkowych przykładów: dobrze wiadome fakty «finansowego oswajania środków» z grodzieńskiego podwórka. Zbudowane wille i kupione w centrum miasta mieszkania przez od lat nigdzie nie pracujących działaczy społecznych, złośliwe nazywanych tutaj «zawodowymi Polakami». Oprócz tego dobrze wiadome fakty handlu Kartą Polaka (wśród miejscowych przemytników otrzymała ona już przydomek –«książeczka pracy») albo wizami (z tego powodu wymieniono swego czasu faktycznie cały skład personalny konsulatu w Grodnie). Ale mimo to nadal nie można zapisać się na stronie internetowej konsulatu na Kartę Polaka albo wizę. Ale w tym samym budynku, w którym mieści się polski konsulat (Budzionogo 48) działa prywatna firma, która za pewną kwotę świadczy skutecznie tę usługę. A właściciel tej firmy jest w dobrych relacjach z konsulem. Budzi to zgorszenie wśród tutejszych Polaków i szkodzi wizerunkowi Polski. Czy wiedzą o tym w Warszawie?

Przykłady tego typu działalności polskich konsulatów podawane są w wystąpieniach polskich opozycyjnych polityków. I tak prezes PIS Jarosław Kaczyński stwierdził w jednym z artykułów : «Obrazu paraliżu polskiej służby dyplomatycznej dopełnia sytuacja z wydawaniem przez polskie konsulaty naszym rodakom na Białorusi Karty Polaka uchwalonej – przypomnijmy – w okresie rządów Prawa i Sprawiedliwości. Obecnie zapisanie się na spotkanie z konsulem w sprawie Karty czy w ogóle dodzwonienie się do konsulatu graniczy niemal z cudem. Z powodu długich terminów oczekiwania wiele zniechęconych osób zrezygnowało z ubiegania się o Kartę, a niektórzy nasi rodacy, niestety, nie dożyli już tej chwili. To smutne świadectwo traktowania własnej mniejszości, które wystawiliśmy sobie jako kraj. Także na arenie międzynarodowej – bo państwo, które nie potrafi obronić praw swojej mniejszości, nigdy nie będzie szanowane». Czy MSZ wyciągnie z tego jakieś wnioski?

Do tego obrazu niszczenia polskiej mniejszości narodowej na Białorusi i marnotrawienia pieniędzy polskiego podatnika można dodać jeszcze wcześniejsze przykłady. Zaczynając od tego, jak na wniosek A. Borys polskie władze nie wpuściły polskich dzieci ze Szczuczyna i Lidy, bo tamte odziały ZPB wspierały T. Kruczkowskiego, a nie A. Borys. A kończąc na haniebnych zakazach wjazdu do Ojczyzny szeregu Polaków z Białorusi, w tym także kombatantów, dziennikarzy polskich, dyrektorów polskich szkół i.t.d. (zostali potraktowani niczym terroryści z Al Kaidy ! ); finansowanie byłych oficerów KGB; finansowanie białoruskich odłamów politycznych żywotnie antypolskich i t.d.

Jednym z ostatnich przykładów sposobów na marnotrawienie pieniędzy polskiego podatnika możne być pismo z Senatu RP, które dotarło do Polaków w Grodnie. Z jego treści wynika, że te same wnioski są składane do kilku fundacji. Przypomnijmy że ekipa A. Borys, a obecnie A. Orechwo nie może legalnie wydawać pieniędzy na cele statutowe bowiem oficjalnie jest to tylko firma komercyjna… Zresztą rząd polski już nie jeden raz spłacał długi tej firmy. Do tego oczywiście brak rozliczenia i zawsze można dopisać że reżym skonfiskował coś z tego, a coś innego poszło na łapówki itd.

Zresztą w tym stylu zawsze działali nasi «zawodowi Polacy». T. Gawin korzystał z komercyjnego (do 2000 roku na Białorusi istniało kilka kursów rubla wyższych od oficjalnego) kursu rubla wyższego trzykrotnie od oficjalnego, a ze Wspólnotą Polską rozliczał się według kursu oficjalnego. W Polsce dobrze o tym wiedzieli… A. Borys pracując jeszcze u prezesa T. Kruczkowskiego jako kierownik działu oświaty została przyłapana przez główną księgową Cz. Ostrowską na nieprawidłowych rozliczeniach, wśród których podane było wykorzystanie pieniędzy polskiego podatnika przeznaczonych na polską oświatę…., a w rzeczywistości były to kwitki z zakupu damskich butów…

Trzeba też odnotować ostatni przykład stosunku do polskości: jeden z najstarszych poskich zespołów artystycznych „Karolinka” z Brześcia pod kierownictwem Jana Treciaka na swoje 20-lecie był zaproszony na występy do Rzeszowa i Mrągowa. Każdy kto chociaż w jakimść stopniu stykał się z działalnością polskich zespołów artystycznych na obczyźnie wie jak ważne są dla nich wyjazdy do Macierzy. I co okazało się: R. Diamianczuk interweniowała w Polsce i te wyjazdy anulowano, bowiem J.Treciak nie poparł w swoim czasie A. Borys… W tym czasem z ich poparcia do Mrągowa jako polski artysta wyjeżdżał A. Zacharow, znany pieśniarz prawosławny. Trudno to nawet komentować! Polacy na Białorusi stali się znowu zakładnikami antypolskiej polityki.

Wiemy, jaki jest reżym na Białorusi, ale nawet on nie blokuje na tyle rozwoju polskiej kultury. Dobitnie to wszystko świadczy o tym, że niema w obecnej Polsce nie tylko wschodniej polityki zgodnej z polską racją stanu, ale i w ogóle niema polskiej polityki narodowościowej.

Antoni Kuczyński, Grodno

http://sol.myslpolska.pl/

Nie bardzo wiemy, „jaki jest reżym na Białorusi”, ale poza tym artykuł jest ciekawy – admin.