Psia buda zamiast KDT

Kiedy dwa lata temu w oparach gazu łzawiącego i przy dźwięku tłuczonego szkła ochroniarze siłą usuwali z Kupieckich Domów Towarowych pracujących tam dotychczas zdesperowanych ludzi, wśród komentujących to zdarzenie warszawiaków ścierały się dwa przeciwstawne poglądy:

Miasto musi się rozwijać więc tymczasowy handlowy blaszak nie może wiecznie trwać w ścisłym centrum stolicy i musi ustąpić miejsca budynkowi Muzeum Sztuki Nowoczesnej, którego budowa rozpocznie się bezzwłocznie po usunięciu handlujących. A konieczność pilnego rozpoczęcia budowy muzeum usprawiedliwia siłowe złamanie oporu dotychczasowych użytkowników.

Nie chodziło o żadne muzeum ani o estetykę miejsca, tylko o to, że KDT odbierały klientów Domom Towarowym Centrum i Złotym Tarasom oferując towar dużo tańszy i w dodatku o coraz lepszej jakości. I żadne muzeum, żaden projekt Christiana Kereza nie ma tu nic do rzeczy.
Co do jednego wszakże wszyscy byli zgodni: czas pokaże kto ma rację!

No i pokazał! Kupców wygnano z pokazową brutalnością, opróżnioną halę KDT ogrodzono blachą wyjątkowej brzydoty i … no właśnie – długo, długo nic. W końcu jednak stalową konstrukcję rozebrano i … na miejscu rozebranego blaszaka KDT rozpoczęto wznoszenie kolejnej prowizorki – baraku o urodzie monstrualnej wielkości psiej budy. Dosłownie – wielkiej psiej budy! Wyjaśnienie Ratusza odnośnie tej „inwestycji” wprost zapiera dech w piersiach – ma się tam mieścić zaplecze budowy metra! Stołeczni urzędnicy nie zadają sobie trudu na wytłumaczenie faktu, że budowa pierwszej linii jakoś poradziła sobie bez zapaskudzania Pl. Defilad prymitywną szopą. W tej sytuacji wystarczy użyć pamięci, zestawić fakty i wnioski nasuwają się same:

Przedsięwzięcie związane z budową Muzeum Sztuki Nowoczesnej autorstwa Christiana Koreza nie jest gotowe do realizacji, więc tym bardziej nie było gotowe dwa lata temu a zatem kupców z KDT wyrzucono ze względów innych, niż podawał Ratusz.

Argumenty o estetyce miejsca, o brzydocie kupieckiej hali, o wstydzie, że „w reprezentacyjnym punkcie Stolicy” itd. były jedynie „przykrywką” dla innych powodów skoro obecnie ohydna buda, wznoszona na lata w tym samym miejscu, już urzędnikom nie przeszkadza.

Warszawa praktycznie nie ma opinii publicznej, z którą włodarze musieliby liczyć się , dlatego mogą sobie bezkarnie pozwolić na działania i tłumaczenia urągające elementarnej inteligencji. „Nowi Warszawiacy”, w większości napływowi, nie identyfikują się ze swoim (?) miastem więc nie obraża ich arogancja władz. Ze swoich małych miejscowości już się „wykorzenili” a do „wrośnięcia” w Warszawę jeszcze nie są zdolni. Może kiedyś „wrosną” i wówczas będą w stanie ocenić jakości lokalnej władzy. Na razie to dla nich abstrakcja.

Żal mi kupców z dawnego KDT. Wielu z nich do swojego miejsca w hali dochodziło dosłownie od zera, od bazarowego handlu z polowego łóżka, od „szczęki”. Realizowali polską wersję amerykańskiego mitu „od pucybuta do milionera” i kto wie jak daleko mogli zajść? Umieli się zorganizować, wspierać i twardo konkurować z zagranicznymi potentatami oferując przeważnie polskie towary dostarczone przez polskich hurtowników. Przy zachowaniu wszelkich proporcji, było w nich coś z XIX wiecznych Wielkopolan konkurujących z Prusakami. Tyle, że Prusy były państwem praworządnym.

Ta sprawa nie dotyczy jednak tylko Warszawy, ale ma wymiar jak najbardziej ogólnopolski: Nie da się zlikwidować bezrobocia w państwie, w którym urzędnicy bezkarnie niszczą miejsca pracy i stawiają na nich psie budy.

Takie państwo nigdy nie będzie bogate. Chyba, że nacisk opinii publicznej ,odpowiednio, na szczeblu lokalnym i krajowym, wymusi karanie winnych.

Paweł Milczarek

http://sol.myslpolska.pl

Tak wyglądały Kupieckie Domy Towarowe, które komuś przeszkadzały.