Wyobrazić sobie niewyobrażalne w sprawie europejskiego kryzysu dłużnego

Jest rozwiązanie dla europejskiego kryzysu dłużnego. Nazywa się właściwa polityka fiskalna i unia polityczna. Jedyny problem jest taki, że Niemcy, Francja, Austria, Finlandia, Holandia i kilka innych krajów nigdy jej nie zaakceptują.

Od dobrze ponad roku europejscy przywódcy podejmują zdecydowane, kosztujące miliardy euro kroki, by powstrzymać wirusa zadłużenia, który pożarł Grecję, Irlandię i Portugalię, a wkrótce może zaatakować inne państwa członkowskie, takie jak Hiszpania.

Wynik netto, szczególnie gdy patrzy się na to oczami rynków finansowych, nie jest imponujący. Grecja i inne państwa nie są ani trochę bliżej rozwiązania swoich problemów, a prawdopodobieństwo niewypłacalności lub restrukturyzacji zadłużenia tylko wzrosło.

W swoim następnym posunięciu liderzy strefy euro mogą zdecydować o wydłużeniu zapadalności 110 miliardów euro kredytów już przyznanych Grecji, obniżyć oprocentowanie i zaproponować dalszy pakiet pomocowy.

Warunki pomocy dla Irlandii także mogą wkrótce zostać zmienione, a jeżeli Portugalia nie zdoła dokonać postępu w swoich reformach fiskalnych, jej pakiet za jakiś czas również może zostać poprawiony.

Z punktu widzenia rynków taka sytuacja jest na dłuższą metę nie do utrzymania. Zadłużenie Grecji, Irlandii i Portugalii cały czas rośnie liczone jako odsetek PKB i są niewielkie szanse, by w najbliższych latach udało się je sfinansować ze źródeł rynkowych.

W rezultacie strefa euro będzie im musiała zapewnić nadzwyczajne kredyty w celu utrzymania ich na powierzchni – czyli de facto pożyczyć pieniądze na przezwyciężenie złych długów – albo też zadłużenie trzeba będzie zrestrukturyzować, z potencjalnie głębokimi reperkusjami dla europejskiego systemu bankowego i całej gospodarki. (…)

Więcej na temat bohaterskiego zwalczania przez Unię problemów, jakich sama jest główną przyczyną – na stronie: http://biznes.onet.pl/

Parada zwycięstwa i demonstracje zdrady

Dzień 9 maja jest tradycyjnym dniem hucznego obchodzenia w Moskwie zwycięstwa nad hitlerowskimi Niemcami. Także w innych rosyjskich miastach na ulicach spotkać można udekorowanych licznymi medalami weteranów w swych historycznych mundurach.

Podczas gdy w Rosji Dzień Zwycięstwa nadal odgrywa dużą rolę w historycznej i narodowej świadomości społeczeństwa, to w byłych republikach radzieckich rocznica podpisania kapitulacji przez III Rzeszą nie jest już tak jednoznaczna. Na Ukrainie skrajne środowiska neonazistowskie, nawiązujące do tradycji OUN-UPA i kolaboracji z Niemcami podczas II wojny światowej, brutalnie zademonstrowały przeciwko obchodom rocznicowym.

Tradycyjną paradę wojskową na Placu Czerwonym odebrali premier Władimir Putin i prezydent Dmitrij Miedwiediew. Przed najwyższymi władzami Rosji przemaszerowało 20 tysięcy żołnierzy. W drugiej, technicznej części obok znanych od lat 70-tych czy 80-tych transporterów opancerzonych i bojowych wozów piechoty, można było zobaczyć także sprzęt nowszej generacji: czołgi T-90 A (najnowocześniejszy rosyjski czołg bojowy, którego cała armia Federacji Rosyjskiej ma zaledwie 500 sztuk) oraz nowoczesne samochody opancerzone zwiadu GAZ-233014 „Tygrys”. Następnie na Plac czerwony wjechały samobieżne haubicoarmaty 2S19 „Msta-M”, zdolne do wystrzeliwania między innymi granatów jądrowych na odległość prawie 25 kilometrów. Na koniec Rosjanie pokazali swoje systemy rakiet przeciwlotniczych „Buk M2”, systemy artylerii rakietowej RS30 „Smiercz”, najnowsze baterie przeciwrakietowe i przeciwlotnicze S-400 „Triumf” (o zasięgu nawet do 400 kilometrów, podczas gdy słynne amerykańskie „Patrioty” osiągają maksymalnie 160 km), samobieżne przeciwlotnicze zestawy artyleryjsko-rakietowe „Pancir-S”, oraz znane nam dobrze rakiety operacyjno-taktyczne „Iskander-M” (które Rosja rozmieściła w Kaliningradzie jako odpowiedź na planowana amerykańska tarczę w Polsce i Czechach) czy RS12M1 „Topol-M” (najbardziej precyzyjny rosyjski międzykontynentalny pocisk balistyczny dalekiego zasięgu, zdolny do pokonania 10 tysięcy km z precyzyjnością trafiania do celu 200 do 350 m). W sumie pod murami Kremla przetoczyła się 106 pojazdów wojskowych, a nad w części lotniczej nad głowami licznych jak co roku widzów przeleciało 5 śmigłowców wielozadaniowych MI-8. [Jak na państwo, które podobno wcale się nie rozwija, to raczej nieźle – admin]

A. Łukaszenka deklaruje obronę suwerenności Białorusi

Prezydent Białorusi Alaksandr Łukaszenka w przemówieniu podczas obchodów Dnia Zwycięstwa 9 maja w Mińsku wyraził zaniepokojenie, że XXI wiek nie przyniósł ludzkości wybawienia od wojen.

“Znów obserwujemy dyktat i agresję ze strony wielu państw i sojuszy wojskowych, ingerowanie w wewnętrzne sprawy suwerennych państw, rozkwit międzynarodowego terroryzmu” – powiedział.

Zwrócił uwagę, że także wobec Białorusi kierowane są groźby z zewnątrz, prowadzona jest wobec niej zacięta wojna informacyjna i polityczna, podejmowane są próby podziału społeczeństwa białoruskiego. Jego zdaniem jest to zemsta za to, że Białoruś buduje własne, suwerenne państwo, że sama chce decydować o swym losie.

Zapewnił, że Białoruś chce pokoju i przyjaznych stosunków ze wszystkimi państwami i narodami, że jest otwarta na dialog, ale też białoruskie społeczeństwo jest w stanie w każdej chwili bronić swej niepodległości, swych osiągnięć politycznych i społecznych.
za: osw.waw.pl

http://mercurius.myslpolska.pl

Łukaszenka należy do nielicznych w świecie polityków, który po prostu mówią to, co myślą. Nie należy się dziwić medialnej nagonce na jego „reżym” – tzw. międzynarodowe media znajdują się przecież w rękach tych samych banksterskich kryminalistów, którzy już w 80-90% zawładnęli światową gospodarką i nie godzą się z faktem, iż Białoruś nie chce się im podporządkować. Zarazem te same media jakoś nie potępiają o wiele bardziej brutalnego obchodzenia się z opozycją w Grecji, Wielkiej Brytanii, nie mówiąc już o aspirującej do członkostwa w UE Albanii.
Admin.

Największe badania naukowe konkludują: Homoseksualiści dwukrotnie częściej chorują na nowotwory

Homoseksualiści są dwukrotnie bardziej narażeni na choroby nowotworowe, niż mężczyźni heteroseksualni – wynika z największych dotychczas badań naukowych.

Analizie poddano dane ponad 120 tysięcy pacjentów, zgromadzone przez departament zdrowia stanu Kalifornia, pochodzące z lat 2001, 2003 i 2005. Skala i zakres przeanalizowanych danych stanowią o największym z dotychczasowych badań naukowych. Z opublikowanych w profesjonalnym piśmie Cancer danych wynika, że homoseksualiści niemal dwukrotnie częściej zapadają na nowotworowe choroby – głównie raka odbytu, płuc, narządów płciowych.

Wśród zgromadzonych danych, u 3690 pacjentów zdiagnozowano raka, a 1493 mężczyzn określiło siebie jako homoseksualiści. Okazało się, że na raka prawie dwa razy częściej (1,9) zapadali homoseksualiści niż mężczyźni heteroseksualni. U homoseksualistów średnio o 10 lat wcześniej wykrywano nowotwory.

“Większa zachorowalność na raka wśród homoseksualistów może wynikać z częstszej zachorowalości na raka odbytu, co sugerowały wcześniejsze badania dotyczące zwiększonego ryzyka raka odbytu. ” – konkludują badania. Większa zachorowalność na raka odbytu wiąże się z seksem homoseksualnym.

Badanie stwiedzają również, że nie zauważono znacznych różnic w występowaniu nowotworów u pacjentek określających się jako lesbijki i kobiety biseksualne, w porównaniu z kobietami heteroseksualnymi. Zaobserwowano jednak, że lesbijki, które już zachorowały na raka, prawie dwukrotnie częściej skarżyły się na gorsze samopoczucie.

“Nade wszystko potrzebny jest program skierowany do mężczyzn homoseksulnych skupiający się głównie na prewencji nowotworowej i wczesnej wykrywalności.” – powiedziała Ulrike Boehmer, kierownik badań, profesor z Boston University School of Public Health.

Jako naukowiec zapewne chcący uniknąć różnego rodzaju reperkusji, szefowa grupy badawczej nie wspomniała jednak, że najskuteczniejszym środkiem prewencji zwiększonego ryzyka chorób nowotworowych wśród homoseksualistów, jest program uświadamiający niebezpieczeństwa seksu homoseksualnego.

Opracowanie: Bibula Information Service (B.I.S.) – http://www.bibula.com – na podstawie Lifesitenews

http://www.bibula.com/?p=37589

Wściekli i zdesperowani Grecy

W Grecji wybuchła nowa fala protestów i strajków przeciwko polityce oszczędnościowej rządu.

Setki tysięcy Greków przystąpiły do strajków przeciwko kolejnemu rządowemu programowi drastycznych oszczędności budżetowych. Tym razem protestują głównie pracownicy sektora publicznego. Do strajku wezwały największe centrale związkowe GSEE i ADEDY. Równolegle z marszem związkowców odbyła się manifestacja lewicy. Wobec przedstawicieli tych ugrupowań policja użyła gazu łzawiącego.

Jako pierwsi do strajku wczorajszego ranka przystąpili dziennikarze mediów publicznych. W związku z tym całą dobę w radiu i telewizji nie nadawano programów informacyjnych. Zamknięto także ministerstwa, urzędy podatkowe, wiele szkół, urzędy miejskie i gminne. Z Pireusu nie wypłynął rano ani jeden prom. W południe na cztery godziny pracę porzucili kontrolerzy ruchu lotniczego. Spowodowało to odwołanie setek lotów na trasach krajowych i znaczne opóźnienia lotów międzynarodowych.

W Atenach i innych dużych miastach odbyły się wielkie demonstracje. Podobnie jak w przeszłości część demonstrujących wykorzystała protesty do wszczynania zamieszek. Tak było w przypadku kilkudziesięciu przedstawicieli grup lewicowych. Do rozpędzenia ich manifestacji policja musiała użyć gazu łzawiącego. Jest to już dziesiąty duży strajk od czasu, gdy przed rokiem rząd zaczął wprowadzać rygorystyczny program oszczędnościowy.

Dla przeżywającej kryzys zadłużenia Grecji oszczędności i reformy były warunkiem uzyskania wielomiliardowej pomocy od Unii Europejskiej i Międzynarodowego Funduszu Walutowego.

W związku z fatalną sytuacją w Grecji i brakiem jakiejkolwiek poprawy pomimo dostarczenia do tego kraju pakietu pomocowego z Unii Europejskiej coraz poważniej rozważa się przygotowanie kolejnego dofinansowania dla Aten. Temu rozwiązaniu nie towarzyszy już jednak taka jednomyślność jak w przypadku poprzedniej pożyczki. Także pomysły o restrukturyzacji greckiego zadłużenia czy też wystąpienia Greków ze strefy euro, które zdaniem części ekonomistów mogłyby poprawić sytuację zadłużonego państwa, nie znajdują poklasku na europejskich salonach.

Francuska minister finansów Christine Lagarde wykluczyła restrukturyzację długu Grecji przez kraje eurogrupy. Według niej, nie ma też mowy o wystąpieniu Grecji ze strefy euro [Czy p. Lagarde jest jakimś ministrem skarbu w rządzie Grecji? – admin]. Lagarde zauważyła także, że realizowany przez Ateny, pod presją innych krajów eurolandu, program drastycznych oszczędności nie przyniósł na razie spodziewanych rezultatów. Zapytana, czy Grecja otrzyma kolejną pożyczkę w ramach unijnego pakietu pomocowego, francuska minister odparła, że kraje eurogrupy „nie podjęły w tej sprawie żadnej decyzji”.

ŁS, Reuters, PAP

http://www.naszdziennik.pl/

Admina zastanawia, dlaczego wobec rządu Grecji nie używa się sformułowań typu „dyktatura”, „reżym” i nie mówi się o „brutalnym pacyfikowaniu opozycji”, choć postępuje dużo ostrzej, niż osławiony „reżym Łukaszenki”.

„Przestępcza” pomoc?

Jeszcze do niedawna Grecja stanowiła wygodne alibi dla całej Europy. Media miesiącami mówiły o katastrofie finansowej, jaką spowodowaliby niefrasobliwi mieszkańcy Hellady, gdyby nie przywódcy Unii Europejskiej, którzy dzięki wielogodzinnym naradom uratowali nasz kontynent.

– Strefa euro jest przygotowana na zdecydowane i skoordynowane działania w celu zapewnienia stabilizacji strefy euro – zapewniał w czasie ubiegłorocznej wizyty w Atenach unijny komisarz ds. gospodarczych i walutowych Olli Rehn.

Jakie rozwiązanie znaleźli unijni decydenci? Dalsze zwiększanie długu! Niespodziewanie (?) okazało się, że nadzwyczajna pożyczka w wysokości 160 mld dolarów nie rozwiązała greckich problemów. Pojawiły się plany zorganizowania nowej pomocy…

Kiedy niemieckie media zaczęły spekulować na temat wyjścia Grecji ze strefy euro, premier Jeorjos Papandreu określił te pogłoski jako „już niemal przestępcze”. Czy ktoś jeszcze wierzy, że władcy naszego kontynentu ugaszą „finansowy pożar” w strefie euro? Dzięki ciągłemu dolewaniu benzyny?

Piotr Tomczyk

http://www.naszdziennik.pl/

Zbezczeszczony zamek

Obsceniczne malowidło ma wspierać Lublin w staraniach o miano Europejskiej Stolicy Kultury.

Główne obiekty architektoniczne Lublina przedstawione w kształcie męskich narządów płciowych zapełnione tłumami nagich postaci w obscenicznych scenach – taka wizja ma pomóc miastu w staraniach o tytuł Europejskiej Stolicy Kultury 2016. W ten sposób zbezczeszczono także miejsca martyrologii Polaków. „Dzieło” zostało wystawione w lokalu należącym do miasta.

Pornograficzne „dzieło” zostało zaprezentowane publicznie w siedzibie dotowanego przez urząd miejski Stowarzyszenia Homo Faber w ramach trwającego od kilku dni w Lublinie festiwalu Transeuropa. Festiwal promujący najszerzej rozumianą „otwartość” zorganizowany został po raz pierwszy w Lublinie przez European Alternatives, lewacki ruch deklarujący na swojej stronie internetowej walkę z „ksenofobią, homofobią, seksualnymi stereotypami i zakazami”, a także przeciwstawiający się rzekomo stojącym na drodze „demokratycznej partycypacji równości społecznej i kulturowej innowacji” państwom narodowym w Europie. Festiwal, traktowany przez organizatorów jako wydarzenie kulturalne i polityczne, został dofinansowany z kasy rządzonego przez Platformę Obywatelską Lublina.

Na festiwalowe występy zaproszono do miasta tabuny różnego kalibru „reformatorów” tradycyjnego porządku społecznego i polskiej mentalności, w rodzaju walczącego o przywileje dla homoseksualistów Roberta Biedronia, skandalizującej feministki Kazimiery Szczuki czy prof. Ireny Grudzińskiej-Gross, współautorki antypolskiego eseju „Złote żniwa”, oskarżającego Polaków o zagarnięcie podczas wojny żydowskiego mienia.

W ramach festiwalu spotkaniom, dyskusjom i spektaklom niszowych grup parateatralnych towarzyszą imprezy specjalne w rodzaju pięciogodzinnego warsztatu „oswajanie transpłciowości”, wieczorka „poezji homoerotycznej” czy „party w Przestrzeni Działań Twórczych „Tektura””.

Warszawskich tuzów tolerancji przebili jednak prowincjonalni bojownicy o „prawa dla mniejszości”, tworząc „homoseksualną panoramę Lublina” – prymitywnie wykonany rysunek o wymiarach 3 na 5 metrów przedstawiający tłumy homoseksualistów w pornograficznych scenkach na tle miejskiej architektury, której nadano cechy męskich genitaliów. Nie oszczędzono nawet miejsc szczególnie związanych z polską martyrologią, jak choćby Zamku Lubelskiego, uświęconego krwią żołnierzy podziemia niepodległościowego w czasie okupacji niemieckiej i sowieckiej.

Rysunek był tak wulgarny i obsceniczny, że jedna z agencji reklamowych w Lublinie odmówiła jego druku w formie bannera, oświadczając publicznie, że obraża on mieszkańców miasta. Skandaliści zdołali jednak wydrukować swoje „dzieło”, które bez trudu zaprezentowali w lokalu wynajmowanym od miasta przy reprezentacyjnej lubelskiej ulicy Krakowskie Przedmieście przez Stowarzyszenie Homo Faber. Stowarzyszenie to, finansowane m.in. przez Fundację Batorego i lubelski urząd miasta, jest jednym z głównych adresatów funduszy przeznaczanych przez władze miasta na wspieranie inicjatyw, które mają pomóc Lublinowi w walce o tytuł Europejskiej Stolicy Kultury 2016 roku. Decyzja w tej sprawie ma zapaść w przyszłym miesiącu.

Adam Kruczek, Lublin

http://www.naszdziennik.pl/

Sztuczna rzeczywistość: Jak możesz jeszcze nie wiedzieć, że to co mówią nie jest prawdą?

Artificial reality
How can you not yet know what they tell you isn’t true?
http://johnkaminski.info/
John Kaminski – 11.05.2011, przekład Ola Gordon

Obecny amerykański prezydent, którego prawdziwe pochodzenie pozostaje ściśle strzeżoną tajemnicą, pokazał się w środku nocy w TV, praktycznie po to, by wyjaśnić nam, że bierze na siebie odpowiedzialność za zorganizowaną egzekucję kogoś nazwanego przez niego „najbardziej poszukiwanym terrorystą na świecie”.

Oczywiście, każdy obdarzony bodaj połową normalnego wyczucia medialnego, czy znający się na wojskowości, wiedział, że to zapewnienie było absurdem. Choć informację tę ciężko było znaleźć, to w ciągu ostatnich trzech lub czterech lat zazwyczaj sączyła się z różnych źródeł – zwłaszcza w wywiadzie z Benazir Bhutto – że Osama bin Laden zmarł w grudniu 2001 r. z powodu niewydolności nerek. W rzeczywistości jego nekrolog wydrukowano w egipskiej gazecie Al.-Ahram, ale oczywiście kontrolowana przez Żydów amerykańska prasa zignorowała tę historię, tak jak w wielu innych przypadkach. Pewien sierżant, który był w Tora Bora poinformował mnie o tym w 2004 roku.

Następnego dnia, po wielkim klipie filmowym Baracka i jego gangu, kiedy siedzieli, oglądali w TV ten atak i kibicowali akcji na żywo, LA Times zagrała to prosto, zupełnie prosto. Obama zastrzelił Osama. To było sztuczną rzeczywistością, podobnie jak wcześniejsze oświadczenia po 11.09.2001, którą media i rząd (obecnie stanowią jeden podmiot) narzucają swoim szlachetnym lemingom. Podstawa historii o zamachu natychmiast zaczęła się kruszyć, a teraz całe przedstawienie, jakie wystawiają kukły z Waszyngtonu, przekracza wszelkie pozory rozsądku i normalności. . . nic co mówi nasz rząd nie jest prawdą, a oto pozytywny tego dowód.

Amerykańska Polonia bojkotowała Żydów w 1919

„Polski opór wobec żydowskiej propagandy ma swoją głęboką i gorzką historię a polska wola odwetu wobec nich ma swój impakt na żydowskich kieszeniach.”

Za: http://www.henrymakow.com
Henry Makow, tłumaczenie: Radtrap

Polsko-amerykański bojkot żydowskiego biznesu w 1919 był jednym z ostatnich zorganizowanych w USA bojkotów wymierzonych przeciwko zorganizowanej agendzie żydowskiej.

Polska powstała w roku 966 lecz straciła swą niepodległośc w 1795. Po wygranej wojnie z Niemcami w 1918 Polska odzyskała ją w 1918, odrodziła się II Rzeczpospolita Polska. Najwidoczniej jednak odnowa tego państwa nie była po myśli międzynarodowego żydostwa, które chciało pozostawienia Polski jako jednego z niemieckich stanów.

W 1919, sławny anty-modernistyczny pisarz brytyjski, , G.K. Chesterton napisał: „Faktem jest że Żydzi nie życzą dobrze nowej Polsce, lecz używają w tym momencie całej swej śmietanki intelektualnej, całej swej głębokiej lojalności rasowej i pracują intensywnie na całym świecie tylko w jednym celu- zapobiec powstaniu i rozwojowi nowej Polski.” („Peace Without Honor”  G. K. Chesterton, artykuł w The New Witness, angielskiej „antysemickiej” gazecie, 18 kwiecień, 1919, strona 494)

Następny przypis zaczerpneliśmy z dokumentów amerykańskiego Departamentu Wojny, dotyczących badań i szacowania wpływów żydowskiego establishmentu. Zostały ostatecznie opracowane w sierpniu 1919 i oznaczone klauzulą TAJNE, zdjętą dopiero w 1973.

c) Jak poważny jest ogólnokrajowy bojkot Żydów i ich biznesu, rozpoczęty niedawno przez Amerykanów polskiego pochodzenia i ich słowiańskich sprzymierzeńców?

Biuro Języków Obcych z Organizacji Pożyczek Rządowych działającej dla Skarbu Stanów Zjednoczonych w raporcie z 4 czerwca 1919:

„Demonstracje z dnia 21 maja, przeprowadzone przez Żydów w całej USA na znak protestu przeciwko prześladowaniu Żydów w Polsce, doprowadziły do przeprowadzenia cichego i dobrze zorganizowanego bojkotu żydowskich kupców i przedsiębiorców. Bojkot ten zorganizowała znaczna częśc amerykańskiej Polonii szacowanej na prawie 4 miliony osób.

Obie strony konfliktu prowadzą polemiki na łamach amerykańskiej prasy. Polacy twierdzą że Żydzi są zawiedzeni faktem odrodzenia państwa Polskiego i jego narodu, podczas gdy plany wielu pokoleń żydowskich liderów zakładały utworzenie z Polski żydowskiej kolonii ekonomicznej, regulującej i zarządzającej finansowymi kanałami Europy Wschodniej pod niemieckim protektoratem.

Jednakże polski opór wobec żydowskiej propagandy ma swoją głęboką i gorzką historię a polska wola odwetu wobec nich miała swój impakt na żydowskich kieszeniach. Bojkot jest w tym momencie w zaawansowanym stadium, obejmuje cały kraj i wszystkie kanały handlowe, czasami zdumiewając w swojej efektywności.

Z innego zródła dochodzą informacje że inne grupy mniejszościowe jak Rosjanie, Ukraińcy, Rumuni, Litwini, Czesi, Słowacy, Jugosłowianie, Finowie, Łotysze, wszystkie grupy słowiańskie i zbliżone dołączą do bojkotu. Szczegóły są obecnie planowane.

Departament otrzymał szereg telegramów od polsko-amerykańskich organizacji wzywających do czujności wobec konfliktu rasowego i „potępienia zdradzieckiej taktyki żydowskich imperialistów” (patrz cały telegram z wiecu 15.000 osób 8 czerwca 1919 w Bostonie, reprezentującego 200.000 Polonię stanu Massachusetts, oraz telegram z dnia 15 czerwca 1919 z wiecu w Newark, N.J.). Ten ostatni telegram oskarża również żydowskich pracodawców o masowe zwolnienia Polaków, a żydowskich właścicieli domów do wymawiania umowy polskim najemcom.

Jeśli takie formy opresji są praktykowane przez amerykańskich Żydów na wysoką skalę, możemy spodziewać się zaostrzenia bojkotu wśród amerykańskich Słowian i dalszego podsycania płomienia nienawiści wobec tych dwóch nacji.

Fragmenty z „The Power and Aims of International Jewry”. Kopię tego dokumentu można uzyskać w U.S. National Archives w Waszyngtonie, numer referencyjny 245-1.

Fragment komentarza z oryginalnego artykułu:

Bob said (May 10, 2011):

Dzięki za kolejny pozytywny, sprawiedliwy przykład o Polakach, którzy byli zbyt często ignorowani i obmawiani.

G. K. Chesterton napisał też:

Ja oceniam Polaków po wrogach jakich posiadają. I odkryłem że jest praktycznie niezaprzeczalnym faktem iż wrogowie ich są wrogami wielkoduszności i ludzkości. Jeśli ktoś kocha niewolnictwo, jeśli kocha lichwę, jeśli kocha terroryzm i wszystkie brudy materialistycznej polityki, to zawsze odkrywałem że do tych pasji dodaje się nienawiśc do Polski. Ona może być oceniana w świetle tej nienawiści a osąd ten jest słuszny.

Za http://radtrap.wordpress.com