Komunizmu i nazizmu nie można przyrównywać do siebie

Eurokomisja odmówiła przyrównania zbrodni reżimu komunistycznego do zbrodni nazistów. O podjęcie takiego kroku zwrócili się szefowie MSZ Litwy, Łotwy, Bułgarii, Republiki Czeskiej, Węgier i Rumunii.

Autorzy listu do Unii Europejskiej wzywali do wprowadzenia odpowiedzialności karnej za usprawiedliwianie, zaprzeczanie czy pomniejszanie zbrodni komunizmu. W dokumencie położono naciski na to, że obecnie wszyscy wiedzą o zbrodniach nazizmu, natomiast o zbrodniach totalitarnego reżimu komunistycznego wie tylko część Europy. Czyli koniecznie trzeba wpoić Europie zrozumienie tego. „Ale, Stary Świat raczej nie jest gotów do tolerowania wszystkich podejmowanych przez te kraje prób przepisywania historii na nowo”, – zaznaczył w wywiadzie dla radia „Głos Rosji” szef funduszu „Pamięć historyczna” Aleksander Diukow:

„Podejmowanie przez kraje wschodnioeuropejskie prób przyrównywania reżimu radzieckiego do nazistowskiego mają dość trwałą tradycję. Do niedawna udawało się im dość skutecznie przeforsowywać to swoje stanowisko w strukturach Unii Europejskiej. Jednak podobne próby zbyt wyraźnie kolidują z zasadami paneuropejskimi, respektowanymi przez starą Europę, zasadami wolności opinii, zasadami wolności słowa. Stara Europa, jak wykazują decyzje podjęte przez Eurokomisję, gotowa jest w pewnej mierze do tolerowania tego urojonego bólu, lecz granica tej tolerancji mimo wszystko istnieje”.

W Rosji inicjatywę tę uznano za kolejną próbę upolityczniania historii. „Taki krok może stanowić świadectwo tego, że, ku naszemu głębokiemu ubolewaniu, dla niektórych krajów unijnych polityzowanie historii pozostaje jednym z priorytetowych zadań państwowych” – oświadczono w MSZ Rosji. Podkreślono również, że inicjatorzy listu, z jednej strony, deklarują szlachetne cele – pielęgnowanie pamięci ofiar, aby nie dopuścić do odrodzenia totalitaryzmu. Z drugiej zaś strony, na plan pierwszy wysuwają się zupełnie inne treści. Mianowicie, demonizacja przeszłości komunistycznej, udaremnianie prób jego obiektywnych badań, a w perspektywie – przyrównywanie ideologii komunizmu do nazizmu. „Jeśli przyjrzymy się bliżej, to przekonamy się, że za tymi wszystkimi oświadczeniami kryje się zwyczajne dążenie do rozstrzygania za pomocą podobnych kroków własnych problemów wewnętrznych” – dodaje Aleksander Diukow:

„W polityce wewnętrznej, powiedzmy, na Łotwie i w Estonii, przepisywanie historii na nowo stało się sposobem na legalizację aktualnego ustroju politycznego oraz na pozbawienie ludności rosyjskojęzycznej szeregu praw obywatelskich. Na szczeblu polityki zagranicznej historia jest wykorzystywana podniesienia własnej wartości. Kraje Europy Wschodniej, przynajmniej pewna część ich elit, przepisując historię, starają się zapewnić dla siebie określone miejsce w Unii Europejskiej. Chcą zajmować się walką z Rosją, a historia jest jednym z narzędzi w tej walce”.

Jednak te kraje borykają się z mnóstwem problemów. Na Węgrzech zbliża się upaństwowenie wielkich zakładów przemysłowych. Estonia może nie wytrzymać wzrostu bezrobocia, a gospodarka Łotwy w coraz większej mierze uzależnia się od bardziej prosperujących sąsiadów. Jasne jest, że tej sytuacji nie uda się szybko przełamać. Dlatego właśnie na plan pierwszy wysuwają się hasła polityczne, które mogą odwrócić uwagę od sprzeczności wewnętrznych.

http://polish.ruvr.ru