Gdzie są pieniądze Kadafiego?

„Gaddafi’s money” … „Gaddafi’s billions” … „Gaddafi’s gold”…Where is money of Libyan people?
„Pieniądze Kadafiego” . . . „Miliardy Kadafiego” . . . „Złoto Kadafiego” . . . Gdzie są pieniądze libijskiego narodu?
http://libyasos.blogspot.com/
11.09.2011, skrót Ola Gordon

Centralny Bank Libii ogłosił sprzedaż 29 ton złota. Bank podjął ten krok w celu „zapewnienia wypłaty obywatelom”. Nowy szef CBL, Ghassem Azzoz, powiedział również, że aktywa banku zostały zachowane podczas wojny, nic nie skradziono! Nic! I nic nie zabrano!

Uderzające jest to, że, jak się okazało, „skorumpowany tyran” (co „rewolucjoniści” musieli przyznać, a to jest wiele warte) nie skusił się nawet na gram złota należącego do narodu. Nawet jeden gram!

Ale, wiedząc o pułkowniku, to co my, przyjaciele Libii, dowiedzieliśmy się o nim w ciągu ostatnich sześciu miesięcy, nie ma w tym nic dziwnego. Inna rzecz jest zaskakująca. Porozmawiajmy o tym.

Około tydzień temu, ci samozwańczy tzw. „przyjaciele Libii”, spotkali się w Paryżu, żeby zdecydować o tym, że stolica Libii, Trypolis, została zdobyta, a przez kogo to już inna historia! pieniądze narodu libijskiego mogą zostać „rozmrożone” i przekazane „demokratom”. Kim są ci „demokraci” i dlaczego dla dobra „demokracji” musieli zamordować tysiące Libjczyków, to już osobna historia!

Krótko mówiąc, w Paryżu zaczęli liczyć i . . .

Kiedy skończyli kalkulować, okazało się, że zamrożone aktywa libijskie to tylko 15 mld. Z 89 czy 130. . .

Narodowe ruchy węgierskie odrzucają bankierski NWO

National Hungarian Movements Resist Banker New World Order
http://www.mathaba.net/news/?x=628581
10.09.2011, tłumaczenie Ola Gordon

O NWO elity bankierskiej mówi się czasem jako o Żydowskim Bałaganie Światowym [Jew World Disorder – JWD], z powodu licznej obecności żydowskich-ekstremistycznych-syjonistycznych elementów w ośrodkach władzy: Departament Stanu USA, Hollywood, globalistyczne nowe sieci medialne, oraz inne instytucje nikczemnej władzy.

Te nikczemne elity i ich pionki, teraz stoją nago przed całym światem, desperacko próbując ukraść afrykańskie bogactwo przy pomocy najemników al-Kaidy, kiedy opór przeciwko opresji rośnie, a granice rozpuszczają się we wzajemnym szacunku i wspólnej sprawie.

Muammar Kadafi pokazał przykład nie tylko swojemu narodowi libijskiemu, ale również całemu światu, wspólną sprawę na prostej ścieżce, ze wszystkimi, którzy poszukują ideologicznej trzeciej drogi, innej niż pośrednia i bezpośrednia dyktatura, innej niż kapitalizm i komunizm, znajdując w Zielonej Książce rozwiązanie dla uzyskania prawdziwej wolności, pozytywnego nacjonalizmu, prawdziwego socjalizmu, niewymuszonej sprawiedliwości i uniwersalnego pokoju.

Jego córka, Aisza, teraz prowadzi walkę z al-Kaidą w Afryce płn. i przyciągnie do siebie wszystkie dobre kobiety tego świata, jak również tych mężczyzn, którzy mają honor i uczciwość by bronić swoich rodzin i przyszłe pokolenia przed zniszczeniem i cierpieniem, które teraz w pewnym stopniu objęły wszystkie kraje, kiedy interwencje zbrojne i terroryzm są ulubionym wyborem, jeśli nie powiedzie się instalacja ich marionetki.

Naród węgierski został zniewolony przez rasistowską anty-węgierską, żydowską mafię, do której należy Sarkozy z Francji. Węgrzy są na siłę karmieni pornograficzną TV w ciągu dnia, by osłabić węgierską młodzież, która znana jest na całym świecie ze swojego piękna.

Serum posłuszeństwa

Podczas gdy nasi Umiłowani Przywódcy przekomarzają się między sobą, czy debatować, gdzie debatować i o czym debatować, mamy chwilę czasu, by zainteresować się ważniejszymi sprawami. Pozornie wydawałoby się, że nie ma ważniejszych spraw, niż owe debaty miedzy naszymi Umiłowanymi Przywódcami – ale to oczywiście nieprawda. Nasi Umiłowani Przywódcy nie mają żadnej siły sprawczej. Weźmy takiego ministra Radosława Sikorskiego. Wprawdzie generał Sławomir Petelicki, ten sam, który wstąpił do SB żeby spełniać dobre uczynki, awansował go niedawno do rangi męża stanu o wymiarze światowym, ale to tylko takie makagigi, bo przecież żyją jeszcze ludzie pamiętający, jak to po nominacji Radosława Sikorskiego na ministra spraw zagranicznych w żydowskiej gazecie dla Polaków ukazała się uspokajająca publikacja, że nie ma powodów do niepokoju, bo wszystko jest pod kontrolą za sprawą ekipy skompletowanej jeszcze przez „drogiego Bronisława”, czyli prof. Geremka, która w Ministerstwie Spraw Zagranicznych wykonuje zlecenia starszych i mądrzejszych bez względu na to, kogo tam akurat zrobią ministrem.

Ministrowie, nie mówiąc już o dygnitarzach drobniejszego płazu, nie rządzą nawet swoimi sekretarkami, które mają przecież swoich własnych przełożonych, którym winne są lojalność i bezwzględne posłuszeństwo. Zatem, w tej sytuacji możemy śmiało na tych wszystkich Umiłowanych Przywódców i ich debaty położyć, jak to mówią – lachę – i zainteresować się naprawdę ważnymi sprawami.

Już wiele razy wspominałem, że literatura wyprzedza tak zwane życie. Oczywiście nie każda; większość Scheissu produkowanego przez tak zwanych literatów głównego nurtu w najlepszym razie stara się raczej życie odzwierciedlać, z czego wychodzą arcynudne knoty w rodzaju „Domu nad rozlewiskiem”, w którym bohaterowie udają, że naprawdę żyją. Prawdziwa literatura życie wyprzedza, a jednym ze znakomitych tego przykładów są powieści fantastyczne Stanisława Lema. W odróżnieniu od wielu innych autorów powieści fantastycznych, Stanisław Lem naprawdę puszczał wodze fantazji, podczas gdy ci inni opisują, co widzą, albo co im opowiedziano, ubierając tylko bohaterów w kostiumy Marsjan, czy człowiekowi przyszłości.

Fragment posłowia książki prof. Zylbertowicza „Pociąg do Polski”

Przeglądając setki wycinków z wypowiedziami z ponad 10-ciu ostatnich lat, by przygotować ich wybór do niniejszej książki, zastanawiałem się, czy w tak szybko zmieniającym się świecie analizy sprzed dekady w ogóle mają szansę, by już kompletnie nie być tylko zapisem minionej epoki.

Tymczasem, po raz kolejny zobaczyłem, że patologie trzymają się mocno. Że uformowane w pierwszych latach naszej transformacji zasady gry interesów zmieniają się tylko nieznacznie. Że w istotnej części mediów i w głowach sporej części Polaków w najlepsze trwa praktykowanie odmowy wiedzy. Odmowy wiedzy o faktycznych mechanizmach na wpół-wolno-rynkowej gospodarki; o mechanizmach naszej na-wpół-demokracji; o tym, że część naszych elit zachowuje się tak, jakby bardziej ceniła lojalność wobec podmiotów zagranicznych niż wobec swego kraju. Odmowy wiedzy o tym, że dogadywanie się z nieformalnymi grupami interesów, mającymi oparcie w części środowiska służb tajnych, jest dla niektórych polityków warunkiem utrzymania władzy i spokoju. Odmowy wiedzy o tym, jakie rzeczywiste role w systemie władzy III RP pełni ta część środowisk peerelowskiej opozycji – dla wielu symbolizowana przez Gazetę Wyborczą – która powiązana była to z tradycją światowego ruchu komunistycznego, to z nomenklaturą PRL-u, to po prostu z komunistycznym aparatem bezpieczeństwa.

Fascynujące jest dostrzegać, jak te liczne odmowy wiedzy się ze sobą łączą i wspomagają wzajemnie – nicią przewodnią tego wszystkiego pozostają (niestety) tajne służby jako ważne ogniwo w łańcuchach procesów społecznych i związany z tym nieuczciwy lub pełen zagubienia stosunek znacznej części polskiej inteligencji do problemu lustracji.

To wszystko sprawy, które powinny być oczywistościami, na bazie których dopiero można prowadzić bardziej zaawansowane analizy polskiej współczesności. Tymczasem nadal jesteśmy w punkcie wyjścia. I – smutne to wielce – sporo moich analiz i spostrzeżeń z ostatnich dziesięciu lat się nie zestarzało.

Przecież to, iż ogromna część krytycznych – i naukowych, i publicystycznych – analiz polskiej rzeczywistości to diagnozy bez konsekwencji, czyli nie prowadzące do reform faktycznie rozwiązujących rozpoznane już problemy, przyczynia się do frustracji niebagatelnej części polskiego społeczeństwa. Przyczynia się do niewiary w nasz kraj, w sens aktywności obywatelskiej, w perspektywy życia w Polsce.

Nowe seminarium Bractwa św. Piusa X w USA

Podczas gdy na świecie seminaria są zamykane, to seminarium Bractwa Kapłańskiego Świętego Piusa X w Stanach Zjednoczonych, obecnie w Winona, stało się zbyt małe, aby pomieścić nowych seminarzystów.

Aby zapewnić im odpowiednie warunki do kształcenia postanowiono przenieść seminarium w inne miejsce.

Szukając odpowiedniego budynku Bractwo miało do wyboru: albo odkupić od biskupa zamknięte seminarium, albo wybudować seminarium od zera.

Decyzja zapadła: kupiono 2.8 ha w Charlottesville w stanie Wirginia i rozpoczęto przygotowania do budowy.

Szacunkowy koszt budowy wynosie ok $ 25 milionów, czyli 17 mln euro …

http://www.bibula.com/?p=43234