Ostra krytyka Polski w rosyjskich mediach

„Nie ma odpoczynku w polskiej ziemi” – tak rządowa „Rossijskaja Gazieta” tytułuje dzisiaj wiadomość o zbezczeszczeniu w podwarszawskim Ossowie mogiły 22 żołnierzy Armii Czerwonej, poległych w 1920 roku w bitwie warszawskiej.

Dziennik podkreśla, że „tamtejsi mieszkańcy z jednakowym szacunkiem czcili pamięć poległych w tym miejscu radzieckich i polskich żołnierzy na długo przed pojawieniem się memoriału żołnierzy Armii Czerwonej”.

„Rossijskaja Gazieta” konstatuje, że gdy tylko w miejscu tym stanął prawosławny krzyż, natychmiast stał się ulubionym celem wandali”. Dziennik podaje, że „tym razem pomnik został „utytłany” słowami: „Chwała bohaterom, którzy ich zabili”.

„Rossijskaja Gazieta” odnotowuje, że „prezydent RP Bronisław Komorowski wyraził ubolewanie z powodu tego zdarzenia, jak tylko o incydencie poinformowano”.

Ossowska mogiła została zbezczeszczona także w ubiegłym roku. Przed jej oficjalnym odsłonięciem wymalowane zostały na niej czerwone gwiazdy, a przed samą uroczystością w listopadzie 2010 roku odbyły się protesty okolicznych mieszkańców. Z mogiły usunięto fragmenty 22 bagnetów, który budziły wśród protestujących największy sprzeciw, a pozostawiono tylko prawosławny krzyż.

http://wiadomosci.onet.pl

The Times: jeśli runie euro, wojna może się rozlać po Europie

Żydowski „Times” straszy nas widmem kontynentalnego kataklizmu, którym nieubłaganie musi się skończyć upadek euro. Oczywiście będzie to pewien kataklizm dla banksterów, którzy stworzyli euro głównie po to, aby w bardziej systematyczny sposób okradać narody z ich dorobku. My z naszej strony życzymy sobie jak najszybszego upadku tej waluty i niechaj piekło pochłonie jej wynalazców. – admin.

Tu już nie chodzi tylko o ratowanie wspólnej waluty, o powstrzymanie kolejnej fali kryzysu, europejscy politycy rozpoczęli dramatyczną walkę, która ma zapobiec zamieszkom. Niektórzy wieszczą nawet wojnę – piszą Charles Bremner i Sam Fleming

Wszyscy, nie tylko w Brukseli, wstrzymują oddech. W sprawie losów Grecji jest więcej pytań niż odpowiedzi. Z jednej strony niemiecka kanclerz powtarza, że nie pozwoli, by zbankrutowała europejska waluta, by poza strefę euro wyrzucono Grecję. Ale w Niemczech rośnie opozycja wobec postawy pani kanclerz, wielu polityków stawia sprawę tak: jeśli teraz wyrzucimy z euro Grecję, zapłacimy dziesięć razy mniej, niż jeśli dalej będziemy pompować w nią finansową pomoc. To trafia do przeciętnego Niemca, Merkel wie, wyborcy mogą być dla niej bezlitośni.

A euro to nie tylko Grecja, niedawne walki na ulicach Rzymu, wcześniejsze demonstracje w Hiszpanii pokazują, że zwykli ludzie nie chcą zaciskać pasa, nie przejmują się losem euro. Dlatego politycy ostrzegają: dzisiejsze demonstracje mogą przybrać coraz bardziej dramatyczne formy, może się polać krew, stąd tylko krok do krwawych konfliktów, do wojen. Stąd pośpieszne spotkanie we środę wieczorem, kiedy to Niemcy i Francja obiecały wspierać Grecję w ramach walki o uratowanie strefy euro przed katastrofą finansową. Ale ostrzegły, że tracą cierpliwość do Aten, które nie dotrzymują obietnic związanych z podwyższaniem podatków i cięciem wydatków.

Stolica Apostolska a „Sekret z La Salette”

Tekst ciekawy, acz zdaniem gajowego kontrowersyjny.

Roma locuta est, causa finita est.

Począwszy od lat sześćdziesiątych ubiegłego wieku, katolicy wierni Depozytowi Wiary borykają się z ogromnymi trudnościami z powodu swej wierności Kościołowi wszystkich wieków i religii nieskażonej nowinkami modernizmu i ekumenizmu. By uzasadnić swój bezwzględny sprzeciw wobec ww. herezji, sięgali katoliccy integryści często po argument w postaci tzw. sekretu z La Salette. Zwłaszcza bardzo mocne słowa zawarte w tym tekście: „Rzym straci Wiarę i stanie się siedzibą Antychrysta”, były dla wielu tradycyjnie nastawionych katolików niejako znakiem z nieba, potwierdzającym słuszność ich postawy radykalnego oporu w stosunku do opanowanego przez modernistów Watykanu. Jednocześnie wielu dobrych, konserwatywnych katolików (w tej liczbie również kapłanów) na podstawie tzw. sekretu wypracowało własne teorie teologiczne, odbiegające bardzo od ortodoksyjnej Wiary Rzymskokatolickiej. Poszukiwanie pewności dla własnej postawy teologicznej jest jednym z największych problemów, z jakim boryka się integralny katolik ostatniego półwiecza. Jakąż solidniejszą podstawę dla katolickiego Ruchu Oporu można by znaleźć, jak nie słowa Matki Bożej! Pokusa znalezienia bezpośredniego kontaktu z bóstwem i potwierdzenia w ten sposób własnych wyborów życiowych jest szczególnie niebezpieczna w dzisiejszych czasach powszechnego zamieszania, zagubienia i zatracenia widocznych autorytetów. Tej pokusie nie oparli się nie tylko charyzmatycy, ale i katoliccy tradycjonaliści ze wszystkich kierunków — „indultowego”, „lefebvrystycznego” i „sedewakantystycznego”. Zwłaszcza przedstawiciele dwóch ostatnich kierunków (słowo „orientacja” już jest trochę skażone…), a więc „twardsi” w swych poglądach, opierali swoją teologię często na słowach, jakie rzekomo wypowiedziała Matka Boża w La Salette w ramach tzw. sekretu. Okazuje się jednak, że „sekret” w świetle bardzo licznych dokumentów Stolicy Apostolskiej wydaje się mocno podejrzany.

W latach dziewięćdziesiątych ubiegłego wieku wydawnictwo „Antyk” Marcina Dybowskiego wydało po raz pierwszy po polsku broszurę Arnauda de Lassusa „Sekret Matki Bożej z La Salette”. Autor zawiera w swej książeczce szereg kontrowersyjnych tez, a przede wszystkim cytuje treść wyżej wymienionego sekretu. Powagi temu tekstowi przydawać ma „imprimatur”, jakiego udzielił sekretowi biskup Zola z Lecce. Przyjrzyjmy się zatem stosunkowi, jaki faktycznie miał Kościół względem „sekretu”. Nieuprzedzony Czytelnik zauważy ze zdumieniem, jak wiele dokumentów na ten temat zawierają dokumenty, takie jak „Acta Apostolicae Sedis” i inne, które ukazywały się w latach 1880-1957!

10 kłamstw o Izraelu

Belgijski dziennikarz i autor, Michel Collon, w książce „Izrael, let’s talk about it” (Izrael, porozmawiajmy o nim), wytrzaskał europejskie media za dziesiątki lat „okłamywania” ludzi w celu wspierania Izraela. Collon wyliczył „10 wielkich kłamstw” promowanych przez zachodnie media po to by „uzasadnić istnienie i działania Izraela”, co w zwięzły sposób przedstawiamy poniżej:

Pierwsze kłamstwo – Izrael ustanowiono jako reakcję na masakrę Żydów w II wojnie światowej. Ten pogląd jest zupełnie zły. Faktycznie Izrael to dominujący projekt zaaprobowany na Pierwszym Kongresie Syjonistycznym w Bazylei, Szwajcaria, w 1897 roku, kiedy nacjonalistyczni Żydzi zdecydowali się okupować Palestynę.

Drugie kłamstwo – uzasadnienie ustanowienia i usankcjonowanie Izraela jest takie, że Żydzi powracają na ziemię swoich przodków, skąd wypędzono ich w 70 AD. To jest bajka. Rozmawiałem ze słynnym izraelskim historykiem Szlomo Sand i innymi historykami i oni są pewni, że nie było „exodusu,” wobec czego „powrót” nie ma żadnego znaczenia. Naród mieszkający w Palestynie nie opuścił swojej ziemi w czasach starożytnych. Tak naprawdę potomkowie Żydów mieszkających w Palestynie są narodem mieszkającym obecnie w Palestynie. Ci którzy twierdzą, że chcą wracać na swoje ziemie pochodzą z zachodniej i wschodniej Europy i północnej Afryki. Sand mówi, że nie ma żydowskiego narodu. Żydzi nie mają wspólnej historii, języka czy kultury. Ich jedyną wspólną rzeczą jest religia, a religia nie tworzy narodu.

Trzecie kłamstwo – kiedy żydowscy imigranci okupowali Palestynę, była ona krajem pustym i niezamieszkałym. Ale są dokumenty i dowody na to, że w XIX wieku produkty rolne z Palestyny eksportowano do różnych krajów, łącznie z Francją.

To już pewne: Polska tarczą USA

Planowana od 2008 roku umowa między rządami Polski i Stanów Zjednoczonych, dotycząca rozmieszczenia w Polsce elementów amerykańskiego systemu obrony przeciwrakietowej właśnie weszła w życie. Prace instalacyjne systemu obrony przeciwrakietowej rozpoczną się za kilka dni w bazie wojskowej w Redzikowie (woj. pomorskie).

System obrony przeciwrakietowej ma zostać umieszczony w bazie w Redzikowie do 2018 roku, jako część etapowego systemu obrony przeciwrakietowej USA w Europie. Umieszczenie antybalistycznych rakiet SM-3 (typu Block IIA) będzie trzecim, końcowym etapem budowy systemu amerykańskich baz rakietowych. W pierwszym z nich, przypadającym w tym roku, USA rozmieszczają rakiety typu Block IA na okrętach wojennych na Morzu Śródziemnym oraz wybudują radar wczesnego ostrzegania w Turcji. W drugiej fazie, mniej więcej w 2015 roku, baza antyrakiet SM-3 (typu Block IB) powstanie w Rumunii.

Jak informuje Polska Agencja Prasowa, baza w Redzikowie, potwierdzająca status Polski jako posłusznego pieska Ameryki, ma być „wkładem w budowę zdolności NATO do obrony przeciwrakietowej”. Sam system obrony balistycznej dla całego sojuszu jest częścią natowskiej koncepcji strategicznej.

Na podstawie: PAP

http://autonom.pl

Politycy ostrzegają o możliwości rozpadu UE

Wiodący politycy Unii Europejskiej zwracają uwagę na możliwość jej rozpadu w związku z kryzysem finansowym. „Europa (sic! nie Unia, a Europa – red.) jest jest w niebezpieczeństwie” ogłosił w środę, z typowym dla prounijnych polskich serwilistów zafrasowaniem, Jacek Rostowski – minister finansów województwa polskiego – podczas wystąpienia w europarlamencie w Strasburgu. Dodał, że wstrząsy w strefie euro mogą się okazać zgubne dla całej Unii.

Według Rostowskiego, jeśli kryzys przeciągnie się jeszcze rok lub dłużej, niektóre bogatsze kraje Unii Europejskiej mogą stanąć w obliczu podwojenia liczby bezrobotnych. W związku z takimi prognozami liderzy Unii podsuwają lekarstwo na problem, który zresztą sami wygenerowali (zobacz: „10 sposobów na manipulację społeczeństwem”, za Noamem Chomskym, punkt 2). Należy rzekomo „zacieśnić politykę gospodarczą sojuszu”. „Musimy uratować Europę” – bohatersko podkreśla Rostowski, Europejczyk polskiego pochodzenia.

„Zaniepokojenie” wyraził również szef Komisji Europejskiej, Europejczyk hiszpańskiego pochodzenia, José Manuel Barroso. Wezwał do bardziej radykalnych posunięć celem „rozwiązania kryzysu”. Czerwcowy pakiet środków, mających „kryzysowi” zapobiec jest wprowadzany zbyt wolno, martwił się Barosso. Dodał również, że Unia Europejska powinna zademonstrować umiejętność rozwiązywania problemów, aby odzyskać zaufanie rynków.

Z kolei komisarza do spraw gospodarczych i walutowych, Europejczyka fińskiego pochodzenia, Olli Rehna, bardzo niepokoi możliwość kompletnego bankructwa i/lub wystąpienia z Unii pogrążonej w euro-długach Grecji. Rehn straszył „katastroficznymi gospodarczymi, społecznymi i politycznymi skutkami” takiego scenariusza, nie tylko dla Unii Europejskiej, ale i dla jej partnerów.

Do grona zmartwionych przyszłością Unii/Europy (czynownicy UE udają, że nie ma różnicy i stosują te nazwy zamiennie) dołączył również Martin Schulz, szef frakcji socjalistycznej w Parlamencie Europejskim, alarmując o „zagrożeniu dla naszego europejskiego domu”. Z kolei przedstawicielka zielonych Rebecca Harms, podobnie jak Schulz Europejka pochodzenia niemieckiego, twierdzi, że „stoimy na skraju przepaści”. Pozostaje mieć nadzieję, że UE, stojąc nad ową przepaścią, zrobi w najbliższym czasie wielki krok naprzód, jak przykazał tow. Gomułka.

Na podstawie: euromag.ru

http://autonom.pl

Korzenie elity

Często w gronie tzw. „prawdziwych” prawicowców zastanawiamy się nad przyczynami, dla których większość rodaków jak w chocholim tańcu wybiera sobie na zmianę albo etatystycznych solidaruchów albo postępowych postkomunistów, a ci używając jedynie nieco innej retoryki utrzymują prawie niezmieniony ustrój dla niepoznaki retuszowany inicjatywami, które i tak z reguły zostają utrącone w dalszej części procesu legislacyjnego.

Jedno z wyjaśnień takiego stanu rzeczy od dłuższego czasu promuje pan redaktor Rafał Ziemkiewicz, który generalnie sprowadza problem do stwierdzenia, że współczesne polskie społeczeństwo charakteryzuje mentalność fornala, czyli jest to społeczeństwo pofolwarczne, pokolonialne; jednym słowem współczesne stosunki w Polsce to nadal uwspółcześniona wersja stosunków miedzy dworem a folwarkiem.

Nie byłoby to jakieś specjalne odkrycie, ale wydaje się, że pomimo jego generalnej słuszności przy omawianiu tej sprawy omija w dalszym ciągu szereg wątków, wątków niewygodnych dla wielu badaczy ale bez których zrozumienie przyczyn tej kondycji współczesnego Polaka nie może być wystarczające.

Chłop żywemu nie przepuści

W koszmarnych czasach PRL-u władza szczególnie ciepło wyrażała się o ludzie pracującym miast i wsi, co wcale tej samej władzy nie przeszkadzało, by przy byle okazji ów lud pracujący bezpośrednio lub pośrednio gnoić. Szczególnie wieś zawsze stała władzy cierniem w oku, bo tak za komuny jak i za III RP najbardziej opornie przyjmowała postępowe nowinki wymyślone na zapleczu partyjnej burzy mózgów.

Ile było już w najnowszej historii politycznej analiz socjologicznych i politologicznych pokazujących, jak głosowała wykształcona metropolia, bystra brać akademicka czy ogólnie inteligencja, a na kogo swoje głosy stawiała podkarpacka, okołolubelska czy podlaska wieś obowiązkowo legitymująca się wykształceniem podstawowym i zasadniczym.