Rocznica powstania Narodowych Sił Zbrojnych

Gajowy, rzemiennym dyszlem wędrując po górach, zapomniał o ważnej dla wielu Polaków rocznicy z dnia 20 września. Więc chociaż z opóźnieniem, ale zamieszcza okolicznościowy artykuł.

Dziś rocznica powstania NSZ – czy pamiętamy ?!

Chwała Niezłomnym Rycerzom!

Dziś mija rocznica powstania NSZ. Pamiętajmy w modlitwach poległych. Czcijmy tych, którzy jeszcze żyją. Kultywujmy ich idee, które nakazywały służbę Narodowi nawet za cenę własnego życia.

20 IX 1942 – Powstają Narodowe Siły Zbrojne. Narodowe Sił Zbrojne zostały utworzone w wyniku połączenia Organizacji Wojskowej Związek Jaszczurczy i części Narodowej Organizacji Wojskowej, która nie podporządkowała się umowie scaleniowej z Armią Krajową. Ponadto w skład Narodowych Sił Zbrojnych weszło także szereg mniejszych organizacji o charakterze narodowym, jak: Narodowo-Ludowa Organizacja Wojskowa, Polski Obóz Narodowo-Syndykalistyczny, Zakon Odrodzenia Polski, Zbrojne Pogotowie Narodu, Legion Unii Narodów Słowiańskich, Narodowa Konspiracja Niepodległości oraz częściowo: Konfederacja Zbrojna, Organizacja Wojskowa „Wilki”, Bojowa Organizacja „Wschód”, Polska Organizacja Zbrojna, Polskie Wojska Unijne, Korpus Obrońców Polski, Załoga Partyzantów Wojskowych, Związek Kobiet Czynu, Młody Nurt.

Do Narodowych Sił Zbrojnych przeszła również część lokalnych struktur AK, zwłaszcza na północnym Mazowszu i w Białostockiem. Z Armii Krajowej pochodziła też część wyższej kadry oficerskiej Narodowych Sił Zbrojnych, np. kolejni Komendanci Główni Narodowych Sił Zbrojnych płk dypl. Tadeusz Kurcyusz ps. „Żegota”, „Morski” i mjr/płk Narodowych Sił Zbrojnych Stanisław Nakoniecznikow (Nakoniecznikoff-Klukowski) ps. „Kmicic”. Narodowe Siły Zbrojne w czasie okupacji liczyły według własnych danych ok. 70-90 tys. ludzi. Politycznie Narodowe Siły Zbrojne były związane z tworzoną przez byłych członków Obozu Narodowo Radykalnego Grupą „Szańca”.

Źródło: http://www.endecja.pl/

Za http://doroboty.nowyekran.pl

Ponieważ żyli prawem wilka
historia o nich głucho milczy
pozostał po nich w kopnym śniegu
żółtawy mocz i ten ślad wilczy

szybciej niż w plecy strzał zdradziecki
trafiła serce mściwa rozpacz
pili samogon jedli nędzę
tak się starali losom sprostać

już nie zostanie agronomem
„Ciemny” a „Świt” – księgowym
„Marusia” – matką „Grom” – poetą
posiwia śnieg ich młode głowy

nie opłakała ich Elektra
nie pogrzebała Antygona
i będą tak przez całą wieczność
w głębokim śniegu wiecznie konać

przegrali dom swój w białym borze
kędy zawiewa sypki śnieg
nie nam żałować – gryzipiórkom –
i gładzić ich zmierzwioną sierść

 

ponieważ żyli prawem wilka
historia o nich głucho milczy
został na zawsze w dobrym śniegu
żółtawy mocz i ten trop wilczy.

Zbigniew Herbert, „Wilki”.

Premier Izraela dziękuje Obamie za sprzeciw ws. rezolucji o niepodległości Palestyny

Nie trzeba być p. Jackowskim, znanym jasnowidzem, aby z góry przewidzieć reakcję urodzonego na Hawajach prezydenta USA – admin.

IAR, 21.09.2011.

Benjamin Netanjahu dziękuje Barackowi Obamie za sprzeciw wobec rezolucji uznającej państwowość Palestyny. Premier Izraela spotkał się z Prezydentem USA przy okazji 66 Zgromadzenia Ogólnego Narodów Zjednoczonych w Nowym Jorku.

Po wystąpieniu na forum ONZ Barack Obama udał się do sali konferencyjnej, gdzie czekał już na niego Benjamin Netanjahu. Na tle amerykańskich i izraelskich flag obaj przywódcy uścisnęli dłonie. Prezydent USA, który w ostatnich dniach był oskarżany przez amerykańską prawicę o narażenie na szwank interesów Izraela, podkreślał nierozerwalne związki pomiędzy oboma krajami.

Następnie powtórzył to co mówił do światowych przywódców biorących udział w Zgromadzeniu Ogólnym Narodów Zjednoczonych. Obama podkreślił, że pokój pomiędzy Izraelem a Palestyna nie zostanie osiągnięty poprzez rezolucje ONZ ale musi być wynikiem kompromisu. Benjamin Netanjahu podziękował Obamie za to stanowisko i zapowiedź głosowania w Radzie Bezpieczeństwa przeciwko uznaniu państwowości Palestyny. „ To odznaka honoru. Cieszę się, że ją Pan nosi” – zwrócił się do Obamy premier Izraela.

Za kilka godzin prezydent USA spotka się z przywódcą Autonomii palestyńskiej Mahmoudem Abbasem.

http://www.psz.pl

TVP cenzuruje antyrozwodowy spot

Prezes TVP nie widzi nic niestosownego w tym, że w jednym z programów w telewizji publicznej występuje człowiek, który szarga chrześcijan i otwarcie chwali szatana. Ale już spoty Fundacji Mama i Tata, które ostrzegają przed fatalnymi skutkami rozwodów są „nieobiektywne i sugerują większą odpowiedzialność mężczyzn niż kobiet za rozpad małżeństwa”.

Od trzech miesięcy TVN bezpłatnie emituje przygotowany przez Fundację Mama i Tata spot Bajka, który jest elementem zakrojonej na dużą skalę kampanii przeciw rozwodom. W tym czasie filmik księciu i księżnej, którzy żyli sobie razem, a potem „się znudzili sobą troszeczkę” widzowie TVN mogli obejrzeć ponad 200 razy.

Kampania „Stop rozwodom” w ogóle cieszy się sporym zainteresowaniem prywatnych nadawców. W sierpniu Polsat wyemitował 10 minutowy wywiad, a kilka dni temu „Dzień Dobry TVN” poświęciło aż 20 minut na rozmowę dotyczącą kampanii Fundacji Mama i Tata.

Ze spotem „Bajka” fundacja zwróciła się również do Komisji ds. Kampanii Społecznych Telewizji Polskiej S.A. Ale 30 czerwca TVP odmówiła emisji filmiku uznając, że jest on „nieobiektywny i sugerujący większą odpowiedzialność mężczyzn niż kobiet za rozpad małżeństwa”.

Zupełnie innego zdania jest Fundacja Mama i Tata.  – Naszym zdaniem to jaskrawy przykład na uleganie stereotypom w samej Komisji albowiem spot w żadnej mierze nie rozstrzyga o przyczynach ani odpowiedzialności za rozpad związku jego bohaterów – zapewniają jej członkowie.

Wojna Rostowskiego

Jeśli Euro, sztuczna waluta eurozojuza, nie przetrwa – nie przetrwa sam eurosojuz. A jeśli nie przetrwa sam eurosojuz – czeka nas wojna. Taką wizję rozwoju wydarzeń w ogarniętej coraz poważniejszym kryzysem Unii przedstawił 14 września w Parlamencie Europejskim minister finansów Jacek Rostowski.

W tych kilku zdaniach – „Za wszelką cenę musimy ratować Europę. Nie łudźmy się, gdyby Euro miało się rozpaść, to Europa długo tego szoku nie przetrwa”, a po takim kryzysie gospodarczym i politycznym „rzadko się zdarza, by po 10 latach nie było także katastrofy wojennej” – zawarte są dwa bardzo istotne punkty.

Po pierwsze, siły trzymające władzę w Polsce (i w Europie), którym zależy na utrzymaniu status quo, czyli ubezwłasnowolnionych i nie suwerennych narodów w sfederalizowanej, przekształcającej się w superpaństwo Europie, zaczynają panikować. Zdają sobie sprawę z faktu, że wspólna waluta jest de facto instrumentem politycznym, służącym budowie transnarodowej federacji regionów, likwidacji narodowej tożsamości, tradycji, historii i kultury oraz budowie nowego człowieka, „Europejczyka”, wraz z jego nową świadomością i tożsamością (akceptacją wszelkich możliwych zboczeń, „tolerancji” dla każdego niszowego światopoglądu, wyrzeczenia się własnych korzeni religijnych czy historycznych i uznania ich za szkodliwe).

Zdają sobie sprawę z tego, że kryzys gospodarczo-finansowy, do którego doprowadziły nie zniewolone narody, a transnarodowe koncerny i ich spekulacje, może doprowadzić do obalenia tej sztucznej, politycznej waluty. A to pierwszy krok do zrzucenia unijnego jarzma i ewentualnego powrotu do własnej waluty, własnej polityki finansowej i gospodarczej, do polityki społecznej i wewnętrznej – czyli do własnej suwerenności. I stąd paniczny strach i przerażone straszenie powrotem „nacjonalizmów” i „granic”, które rzekomo zagrażać mają pokojowi, stabilności i dobrobytowi „Europejczyków”. Gdyby rzeczywiście granice miały być nie naturalnym elementem każdego państwa – tak jak drzwi są naturalnym i niezbędnym elementem każdego domu – które je, w zależności od własnych potrzeb i interesów, raz uchyla, raz zamyka, a zagrożeniem dla pokoju i dobrobytu – to przez pół wieku od zakończenia wojny Europa Zachodnia znajdowała się w permanentnym kryzysie, a po dzień dzisiejszy tkwiłaby w nim większa część świata.

Spotkanie bp. Bernarda Fellaya z prefektem Kongregacji Nauki Wiary kard. Williamem Levadą

Komunikat Domu Generalnego Bractwa Kapłańskiego Świętego Piusa X.

14 września: spotkanie bp. Bernarda Fellaya z prefektem Kongregacji Nauki Wiary kard. Williamem Levadą.

Prefekt Kongregacji Nauki Wiary kard. William Joseph Levada wystosował do przełożonego generalnego Bractwa Św. Piusa X bp. Bernarda Fellaya oraz jego dwóch asystentów: ks. Niklausa Pflugera oraz ks. Alaina-Marca Nely’ego, zaproszenie na zaplanowane na 14 września br. spotkanie w Pałacu Świętego Oficjum. W zawierającym zaproszenie liście kard. Levada zaznaczył, że celem spotkania jest przede wszystkim ocena rezultatów dyskusji teologicznych prowadzonych przez ekspertów Kongregacji Nauki Wiary oraz Bractwa Św. Piusa X w ciągu dwóch ostatnich lat, a w drugiej kolejności rozważenie dalszych perspektyw.

Przygotowane przez ekspertów obu stron podsumowania dyskusji teologicznych, mogące stanowić pomoc w ich przyszłej ocenie, zostały uprzednio przesłane na ręce przełożonych Bractwa Św. Piusa X oraz Kongregacji Nauki Wiary. Pod koniec czerwca br. bp Fellay otrzymał zatem dokument, który będzie przedmiotem spotkania zaplanowanego na 14 września.

List kard. Levady nie zawiera żadnych konkretów co do dalszych perspektyw, niektórzy jednak – i to nie tylko przedstawiciele mediów – uważają, że są uprawnieni do wysuwania różnorakich hipotez; mówią o propozycji zawarcia formalnego porozumienia w kwestii interpretacji nauk II Soboru Watykańskiego i zapowiadają powołanie prałatury personalnej lub ordynariatu… Hipotezy te stanowią jedynie owoc spekulacji, a jedynym gwarantem ich prawdziwości są słowa ich autorów. Bractwo Św. Piusa X trzyma się oficjalnych procedur i polega jedynie na potwierdzonych faktach.

Jak przypomniał bp Alfonso de Galarreta przy okazji udzielania święceń kapłańskich w Ecône [29 czerwca 2011 r.]: „Jesteśmy katoliccy, apostolscy i rzymscy. A ponieważ Rzym jest głową i sercem Kościoła katolickiego, zdajemy sobie sprawę, że (…) kryzys musi zostać rozwiązany w Rzymie i przez Rzym. Konsekwentnie małe dobro, jakie zdołamy zdziałać w Rzymie, ma większe znaczenie, niż wiele dobra zdziałanego gdzie indziej”. Kierując się tym właśnie przekonaniem, bp Bernard Fellay uda się do Rzymu na zaproszenie prefekta Kongregacji Nauki Wiary.

W. Brytania: zbierają ”haki” na przedszkolaków

Od kilku lat w Wielkiej Brytanii zbierane są informacje na temat tzw. homofobicznych i rasistowskich zachowań dzieci. Do bazy danych trafiają trzylatki, których wypowiedzi zostały uznane przez nauczycieli za niewłaściwe i „niepoprawne politycznie”. Nauczyciele krytykowani za zgłaszanie przedszkolaków do baz danych odpowiadają, że przestrzegają regulacji ministerstwa pracy.

W latach 2008-2009 odnotowano blisko 30 tys. zdarzeń w odniesieniu do dzieci w wieku przedszkolnym, które oskarżono o tzw. mowę nienawiści. Przykładowo, za obraźliwe uznano powiedzenie przez jednego z uczniów, że „kolega ma głowę jak brokuł”. Wypowiedź tę jeden z nauczycieli uznał za „rasistowską”. Dzieci do niechlubnej bazy danych trafiały najczęściej za przezwiska typu: „gej” lub „lesbijka”.

Około 95 proc. zarejestrowanych incydentów dot. przezywania się przez dzieci. Tylko 5 proc. incydentów dot. przemocy fizycznej.

Brytyjska organizacja broniąca wolności osobistych – Manifesto Club zwróciła się do rządu z wnioskiem o uchylenie absurdalnych przepisów dot. rejestracji przypadków tzw. mowy nienawiści wśród przedszkolaków. Organizacja ta również skrytykowała rząd za zrównanie rasizmu z „homofobią”.

Dane zebrane w trakcie całego procesu nauczania dzieci są przechowywane przez wiele lat. Dostęp do nich mogą mieć nauczyciele na każdym etapie nauczania dziecka – w tym na studiach – a nawet przyszli pracodawcy.

Według gazety „The Daily Mail”, ministerstwo edukacji tłumaczy się, że rodzice oczekują, iż będzie się zdecydowanie walczyć z przemocą w szkołach, stąd rząd rozszerzył uprawnienia nauczycieli. Stwierdzono jednak, że każda szkoła powinna indywidualnie decydować o tym, jakie zachowania mogą być zakwalifikowane jako „mowa nienawiści”.

Źródło: LifeSiteNews.com, AS

http://www.piotrskarga.pl

Polska ma najwięcej zawodów regulowanych w Europie. Raport “Fundacji Republikańskiej”.

Mamy najwięcej zawodów regulowanych w Europie.

Polska ogranicza dostęp do największej liczby zawodów spośród wszystkich państw europejskich. Zawodów w różny sposób reglamentowanych jest u nas aż 380. Dla porównania Niemcy ograniczają dostęp do 152 zawodów, Francja do 150, Holandia do 134, a Estonia jedynie do 47 zawodów.

Tak wielka liczba zawodów reglamentowanych w Polsce przekłada się na rosnące bezrobocie wśród absolwentów, na emigrację zarobkową Polaków, na wysokie koszty usług, na wyzysk młodych pracowników, na wysokie koszty funkcjonowania państwa, na inflację prawa, i wreszcie na obniżenie konkurencyjności polskiej gospodarki.

Z tych powodów Fundacja Republikańska opracowała raport omawiający wymogi potrzebne do wykonywania poszczególnych zawodów oraz analizujący te przepisy pod kątem zasadności wprowadzania konkretnych ograniczeń z punktu widzenia ochrony interesu publicznego. W raporcie proponujemy zdecydowane obniżenie wymagań lub całkowite zniesienie ograniczeń w przypadku większości zawodów w tej chwili zamkniętych. Wprowadzenie zmian rekomendowanych w raporcie dałoby Polsce 10 miejsce w zestawieniu państw europejskich o najniższym poziomie reglamentacji dostępu do zawodów.

Przed kandydatami do omawianych 380 zawodów stawiane są obecnie bariery w postaci odpowiedniego wykształcenia, egzaminów państwowych lub korporacyjnych, konieczności uzyskania wpisu do rejestru po spełnieniu określonych warunków, wymogów doświadczenia i praktyk zawodowych, a także różnych dodatkowych kryteriów, takich jak niekaralność, świadectwa zdrowia, etc.

Trudno nie dostrzec związku między olbrzymią liczbą zawodów regulowanych a dynamicznie rosnącym bezrobociem wśród absolwentów. Według Eurostatu udział młodych bez pracy wśród ogółu bezrobotnych w Polsce w pierwszym kwartale 2011 roku sięgnął 25%. Bezrobocie wśród młodych jest u nas wyraźnie powyżej średniej europejskiej (20%). W ciągu ostatnich 3 lat wzrosło ono o około 7%, a Polska wyprzedziła w tym niechlubnym rankingu m.in. Rumunię, Szwecję i Francję.