Sikorski do Polaków i Niemców: układ z Dorotheenstrasse wciąż obowiązuje!

Słowa, które tam padły, mają całkiem inny rodowód: był to akt politycznej demonstracji mecenasów niezwykłej kariery Radosława Sikorskiego, deklaracja tych, którzy za gardło trzymają światową politykę i pociągają za tysiące z pozoru nie powiązanych ze sobą sznurków. Tych, którzy projekt o nazwie Unia Europejska tylko na jakiś czas oddali w berlińskie zwierzchnictwo.

Zabieram głos, bo choć nie milkną echa niedawnego wystąpienia Radosława Sikorskiego w Berlinie, wciąż brakuje mi w nich rozumienia niuansów wielkiej polityki, tej, która tworzy przestrzenie nie na rok, dwa, ale na całe dziesięciolecia. Zdecydowana większość komentatorów koncentruje się bowiem na słusznej zresztą krytyce wasalizacji państwa polskiego względem Republiki Federalnej Niemiec – tak charakterystycznej dla naszej klasy politycznej i teraz ex catedra potwierdzonej przez szefa MSZ. Nikt jednak jak dotąd nie spróbował odpowiedzieć na kluczowe pytanie: po cóż to Sikorski tak otwartym tekstem wyraził polską zgodę na hegemonię Niemiec w Europie, skoro polityka niemiecka ogrywa nas nieprzerwanie od trzydziestu lat, gwałci i skutecznie pacyfikuje? Czyż tego wszystkiego Donald Tusk nie szepcze codziennie Angeli Merkel bezpośrednio do ucha?

Otóż głos Sikorskiego wybrzmiewający na forum Niemieckiego Towarzystwa Polityki Zagranicznej tylko w małym stopniu był głosem polskiej dyplomacji. Słowa, które tam padły, mają całkiem inny rodowód: był to akt politycznej demonstracji mecenasów niezwykłej kariery Radosława Sikorskiego, deklaracja tych, którzy za gardło trzymają światową politykę i pociągają za tysiące z pozoru nie powiązanych ze sobą sznurków. Tych, którzy projekt o nazwie Unia Europejska tylko na jakiś czas oddali w berlińskie zwierzchnictwo. Już od kilku miesięcy wiele znaków na niebie i ziemi wskazuje na to, że drogi dotychczasowych sojuszników w ujarzmianiu narodów Europy zaczynają się rozchodzić. Teraz za pośrednictwem Sikorskiego spróbowano to zatuszować i hucznie ogłoszono aktualność tego aliansu. Dlaczego jednak nie potwierdzono go – zgodnie z dotychczasową praktyką – w ciszy lożowych gabinetów? I dlaczego narzędziem uczyniono szarą eminencję polskiej polityki?

Do podręcznika public relations sięgnięto po to, by odebrać nadzieje tym przeciwnikom Unii Europejskiej, którzy właśnie w konflikcie jej głównych architektów i żandarmów dostrzegli szansę na przywrócenie swoim ojczyznom pełnej suwerenności. W naszym kraju tezy takie od dłuższego czasu formułuje Stowarzyszenie Unum Principium, które patrząc z polskiej perspektywy widzi pewną analogię pomiędzy dniem dzisiejszym a okresem bezpośrednio poprzedzającym wybuch pierwszej wojny światowej, w konsekwencji której zrodziła się nasza niepodległość. Do tak myślących patriotów za pośrednictwem Sikorskiego wysłano jasny komunikat: żadnych marzeń! Wielotysięczny Marsz Niepodległości na tyle bowiem wystraszył słabnących grabarzy naszej wolności, że zdecydowali się na naprężenie muskułów i odegranie swoistego przedstawienia. Nie zdołają jednak zaczarować tym rzeczywistości. To, co sztuczne i nienaturalne, musi ustąpić pola oryginałowi. Kwestią jest tylko czas i cena, jaką nam przyjdzie za to zapłacić.

Krzysztof Zagozda

Post Scriptum:

Pozwalam sobie zamieścić niezwykle ważny komentarz pana Krzysztofa Zagozdy- głos Unum Principium, jako jeden z ważniejszych głosów Wolnej Myślącej Polski.

Ale… pragnę dodać, że samo wystąpienie pana Sikorskiego wychowanka AEI znanego amerykańskiego globalistycznego think tank, nie jest odosobnione. W tym samym tonie wypowiedzieli się ludzie, którzy mają zupełnie inne życiorysy i pochodzenie i wcale nie zawdzięczają swoich karier tym samym mocodawcom i sponsorom, co pan Sikorski. Myślę tu szczególnie o wypowiedzi prof Romana Kuźniara,  którego cechą wspólną z Sikorskim jest chyba tylko wzrost.

Projekt taki jest wymierzony oczywiście przeciwko Rosji, w celu jej neutralizacji w przypadku, kiedy nie zechce ustąpić z Bliskiego Wschodu, co do którego globaliści maja swoje plany.  Być może są  ludzie, którzy mają informacje, których my nie mamy…  i wiedzący coś, czego my nie wiemy i wypowiadają sie za wspólna opcją, najprawdopodobniej z diametralnie rożnych powodów! Dochodząc do wniosku, że jest to dla Polski opcja optymalna! Druga sprawa, czy maja i ile racji i czy nie popełniają błędu?

To przypomina mi niedobre czasy , kiedy następują takie niby spontaniczne, nie mające głębszego uzasadnienia  deklaracje, sojusze, jednostronne gwarancje itp

...mnie tu po prostu śmierdzi wojną, którą rozpoczną na Bliskim Wschodzie atakiem na Syrię i Iran.

Kiedy to znowu ktoś , gdzieś, ponad naszymi głowami wydaje na nas niezbadane wyroki… nie mając oczywiście do tego najmniejszego prawa! Najgorsze jest to, że po raz któryś z kolei wykorzystuje się i naród polski i nasze terytorium jako część wielkiej gry wojennej do szachowania i neutralizacji Rosji, która ma swoje jasno określone interesy i w sytuacji trudnej musi je zabezpieczyć bez względu na sympatie, czy konsekwencje!

Pomijam tu sam fakt niezwyklej hutzpy szefa MSZ, któremu takich kompetencji do szafowania suwerennością  i losem 38 milionów ludzi nikt nigdy nie dał i nie powinien nigdy dawać.

Potwierdza ta samowolę ministra i Premier i Prezydent, których widocznie szef polskiego MSZ za swoich bossów nie uważa.

No – ale przecież stare polskie przysłowie, że konie kują, a żaba nogę podstawia – nie powstało bez powodu…

Roman Kafel 3 grudnia 2011 Dallas Texas

http://www.propolonia.pl