Polska likwiduje – zagranica inwestuje

11 lat po tym, jak rząd Buzka zlikwidował kopalnię „Dębieńsko” w Czerwionce-Leszczynach, w sobotę oficjalnie i uroczyście zainaugurowano w tej miejscowości prace przy stworzeniu nowej kopalni. Za pół miliarda euro zbuduje ją angielsko-czeski koncern NWR.

Jak informuje Polska Agencja Prasowa, nowa kopalnia docelowo da ok. 2-2,5 tys. miejsc pracy i stanie się największym pracodawcą w gminie. Już złożono ponad 3 tys. podań o pracę, mimo że rozpoczęcie wydobycia zaplanowano na rok 2017. Przygotowania do „reaktywacji” kopalni „Dębieńsko” trwają już od kilku lat. Oficjalne rozpoczęcie budowy oznacza natomiast początek prac związanych z drążeniem dwóch upadowych, czyli chodników łączących podziemne wyrobiska z powierzchnią. Kopalnia wykorzystująca upadowe jest nowocześniejsza oraz tańsza w budowie i eksploatacji od tradycyjnych kopalń z szybami górniczymi. Wkrótce ma ruszyć drążenie wejścia pierwszej upadowej, prace nad drugą ruszą latem 2012 r.

W złożach staro-nowego „Dębieńska” znajduje się ok. 190 mln ton węgla. Tylko kilkanaście procent złóż to zwykły węgiel – resztę stanowi poszukiwany na rynku i drogi węgiel koksowy. Nowa kopalnia ma wydobywać ok. 2 mln ton rocznie. Inwestorem jest spółka NWR Karbonia, należąca do międzynarodowego koncernu New World Resources. Własnością koncernu jest czeska firma OKD – największy producent węgla u naszych południowych sąsiadów.

Kopalnię „Dębieńsko” zamknięto w 2000 r. w ramach „restrukturyzacji” górnictwa przez rząd Jerzego Buzka. W chwili zamknięcia zakład zatrudniał ok. 2,5 tys. osób. Zamknięcie zakładu wywołało negatywne zjawiska społeczne i gospodarcze. Naukowcy badający losy dawnych górniczych rodzin stwierdzili, że wciąż są wśród nich takie, które znalazły się w grupie wykluczonych społecznie. Uznali przy tym, że największym problemem jest nie skala tego zjawiska, ale jego charakter i długotrwałość. Socjolodzy już w momencie likwidacji kopalni wskazywali, że Dębieńsko” to typowa „kopalnia-dobrodziejka”, wokół której koncentrowało się życie lokalnej społeczności.

Kontrrewolucyjny wymiar dogmatu o Niepokalanym Poczęciu

W związku z obchodzoną dzisiaj (8 grudnia) Uroczystością Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny prezentujemy rozważania brazylijskiego myśliciela katolickiego Plinia Correa de Oliveira na temat kontrrewolucyjnego wymiaru dogmatu o Niepokalanym Poczęciu.

Poniższy tekst jest nieautoryzowaną adaptacją wykładu wygłoszonego 15 czerwca 1973 roku przez prof. Plinio Correa de Oliveira.

Tekst pierwotnie ukazał się w kwartalniku Kontrrewolucja (nr10) – piśmie wrocławskiej Krucjaty Młodych (tłumaczenie: Jakub J. Wawrzyn, za str.: http://www.tfp.org).

W artykule tym użyte zostały terminy „Rewolucja” i „Kontrrewolucja” zgodnie z ich definicjami podanymi w książce Rewolucja i Kontrrewolucja. W znaczeniu tam podanym „Rewolucja” jest więc rozumiana jako trwający od kilku już wieków proces, powodowanym pychą i zmysłowością, oraz wynikającymi z nich egalitaryzmem i liberalizmem. Proces ten dominuje w dzisiejszym dążąc do zniszczenia cywilizacji chrześcijańskiej. „Kontrrewolucjoniści” zaś to ludzie oddani walce z Rewolucją i obronie praw Bożych.

Kontrrewolucyjny wymiar dogmatu o Niepokalanym Poczęciu

Jednym z prawdziwie Kontrrewolucyjnych czynów pontyfikatu papieża Piusa IX było ogłoszenie dogmatu o Niepokalanym Poczęciu.

Poniżej podajemy trzy powody, dla których ogłoszenie tego dogmatu miało wyjątkowo kontrrewolucyjny wymiar, nieznośny dla rewolucjonistów.

Wielka rehabilitacja króla Stanisława Augusta

Na Zamku Królewskim w Warszawie otwarto monumentalną wystawę „Stanisław August, ostatni król Polski, polityk, mecenas, reformator 1764-1795”.

Jej autorzy nie ukrywają, jaki jest jej cel.

Piszą: „Stanisław August Poniatowski zmarł w Petersburgu 12 lutego 1798 roku i tam został pochowany. Trzy lata wcześniej Rzeczpospolita Obojga Narodów została podzielona między potężnych sąsiadów i zniknęła z mapy Europy. Król umierał z poczuciem całkowitej klęski swojej egzystencji. Państwo, którego odrodzenie uczynił nadrzędnym celem swego panowania, przestało istnieć, a on zmuszony został do abdykacji. Tragedia człowieka splotła się z tragedią całego narodu.

Dziś dominuje skłonność do tego, by Stanisława Augusta uznawać za wybitnego mecenasa kultury, lecz jednocześnie potępiać jako polityka, a w sensie moralnym traktować go wręcz z pogardą. Przygotowywana wystawa ma służyć przewartościowaniu tych ocen. Chcemy zakwestionować błędny sposób myślenia o Stanisławie Auguście-mecenasie i Stanisławie Auguście-polityku, jak o dwóch różnych osobach. Żadnej dziedziny działalności króla nie można bowiem oddzielić od całości. Inicjatywy artystyczne czy naukowe oraz naprawa systemu rządów miały nierozdzielny udział w jego programie odbudowy państwa”.

Okręty płyną do Syrii

Grupa okrętów rosyjskiej marynarki wojennej z lotniskowcem „Admirał Kuzniecow” na czele ma zawinąć do syryjskiego portu Tartus. Znajduje się tam zapasowy ośrodek obsługi technicznej okrętów Floty Czarnomorskiej i obecnie nie ma tam żadnego statku. Według źródeł wojskowych, nie ma związku nietypowej wizyty z sytuacją w Syrii. Jednak rozruchy, jakie ogarnęły ten kraj w ostatnich miesiącach, mają też aspekt międzynarodowy. Zachód, a przede wszystkim USA, nalegają na zaostrzenie sankcji i nie wykluczają interwencji. Rosja jest temu zdecydowanie przeciwna. Obecność okrętów rosyjskich przy wybrzeżu syryjskim może zniechęcić zachodnich polityków do użycia siły wobec reżimu Baszara al-Asada na wzór libijski.

Przedstawiciel Zachodniego Okręgu Wojskowego Wadim Serga zapewnił radio Głos Rosji, że rejs ma się odbyć w ramach planowych ćwiczeń marynarki wojennej, a informacja o wszystkich etapach żeglugi będzie udostępniana prasie. Jednakże odmówił jakichkolwiek komentarzy na temat zadań flotylli. Lotniskowcowi „Admirał Kuzniecow” będzie towarzyszyć okręt do zwalczania łodzi podwodnych „Admirał Czabanienko”, następnie dołączy się do nich patrolowiec „Ładnyj”. Oprócz manewrów morskich wojskowi planują przeprowadzenie lotów ćwiczebnych, ale podobno daleko od wybrzeża Syrii.

Niedawno w tym samym akwenie pojawiło się uderzeniowe zgrupowanie marynarki wojennej Stanów Zjednoczonych, do którego składu należy lotniskowiec o napędzie atomowym „George Bush”. [Noooo, ale obecność marynarki wojennej U.S. ma cele wybitnie pokojowo-demokratyczno-prawoczłowiekowe, więc nie można jej porównywać z obecnością marynarki wojennej Rosji – admin]

– Wyprawy okrętów Floty Północnej Marynarki Wojennej Rosji nie należy traktować jako „symetrycznej odpowiedzi” na obecność Amerykanów – twierdzi dyrektor Centrum Badań Społeczno-Politycznych Władimir Jewsiejew. Jego zdaniem, jest to „ostrzeżenie pod adresem krajów natowskich przed podejmowaniem przez nie jakichkolwiek prób rozstrzygania problemu przemocą”.

Tartus

Irańska obsesja USA i Izraela – prawdziwe przyczyny

THE U.S. AND ISRAEL’S ‘OBSESSION’ WITH IRAN – THE REAL REASONS
http://lataan.blogspot.com/2011/11/us-and-israels-obsession-with-iran.html
Damian Lataan 6.11.2011, tłumaczenie Ola Gordon

Faktycznie nie chodzi tu o to, że Ameryka i Izrael mają ponoć ‘obsesję’ na punkcie Iranu, ale bardziej o to, że mają ją amerykańscy neokoni i izraelscy prawicowi syjoniści. Ale ta pozorna obsesja jest tylko celowo stworzoną iluzją. Prawdziwą obsesją Izraela jest stworzenie Wielkiego Izraela i zniszczenie tych, którzy uniemożliwiają Izraelowi spełnić ekspansjonistyczne marzenia: Hamas w Strefie Gazy i Hezbollah w Libanie, obie wspierane przez Iran.

Przedstawiany casus belli dla izraelskiego / amerykańskiego ataku na Iran jest taki, że Iran buduje broń jądrową, którą zamierza „wymazać Izrael z mapy”. ‘Iran ma program broni nuklearnej’  i ‘wymazanie Izraela z mapy’ to dwa tematy, które od lat szły w parze z propagandą i retoryką izraelskich syjonistów i ich neokonserwatywnych sojuszników w Ameryce, a nawet na całym świecie.

Istnieje jednak szereg problemów związanych z tymi zarzutami. Po pierwsze, nie ma, mimo stałego ostrzału twierdzeniami przeciwnymi, żadnych faktycznych dowodów, że Iran rzeczywiście ma „program nuklearny”. Raz po raz Izrael i jego sojusznicy wysnuwali takie oskarżenia, ale nigdy nie byli w stanie podtrzymać swoich zarzutów żadnymi twardymi dowodami. Wszystkie ‘dowody’, jak dotąd, albo były niejasnymi poszlakami, pogłoskami na podstawie zeznań dysydentów i uciekinierów, czy zwykłymi kłamstwami – albo wnioskami opartymi na pobożnych życzeniach i bujnej wyobraźni.

Po drugie, temat ‘wymazanie Izraela z mapy’ jest umyślnym błędem w tłumaczeniu oświadczenia irańskiego prezydenta Mahmouda Ahmadineżada, który nie powiedział nic takiego. To neokońska organizacja MEMRI odpowiadała za umyślne tłumaczenie zwrotu ‘wymazanie Izraela z mapy’, który od tej pory szeroko wykorzystywali neokoni i Izraelczycy w celu wzniecenia nienawiści do Iranu i wydedukowania zagrożenia egzystencjalnego ze strony Iranu przeciwko Izraelowi. Jednak nadal Izrael i Ameryka twierdzą, że Iran zamierza produkować broń nuklearną, którą chce użyć przeciwko Izraelowi i być może nawet przeciwko Ameryce.

To prowadzi nas do trzeciego problemu zarzutów wobec Iranu; dlaczego Iran, nawet gdyby miał broń nuklearną, chciałby ryzykować ostateczne i błyskawiczne zniszczenie przez amerykańskie i izraelskie ataki odwetowe, gdyby kiedyś zaatakował Izrael bronią nuklearną? Odpowiedź, oczywiście, jest taka: nie zrobiłby tego, i dobrze wiedzą o tym i Amerykanie, i Izraelczycy. Równie dobrze wiedzą, że faktycznie Iran nie ma żadnego programu broni nuklearnej.

Więc skąd to całe zamieszanie? Jest nadzieja, że z pomocą ugodowych zachodnich mediów głównego nurtu, propaganda mówiąca o „irańskim programie nuklearnym”  i że Iran „chce wymazania Izraela z mapy”, powtarzana na okrągło bez końca, w końcu tak wpłynie na opinię publiczną, że ta poprze atak na Iran.

USA: Troski i zapewnienia rabina Rosena

Rabin Dawid Rosen, przewodniczący Międzynarodowego Żydowskiego Komitetu do Spraw Międzyreligijnych

10 listopada 2011 r. rabin Dawid Rosen, przewodniczący Międzynarodowego Żydowskiego Komitetu do Spraw Międzyreligijnych przy Amerykańskim Komitecie Żydowskim, stwierdził, że w przypadku — jak to określił — „powrotu Bractwa Św. Piusa X do Kościoła katolickiego” soborowa deklaracji Nostra aetate, która jest podstawą dialogu międzyreligijnego, nie będzie zagrożona.

„Wyraziliśmy już nasze obawy” — oświadczył po zakończeniu audiencji udzielonej przez papieża międzyreligijnej Radzie Przywódców Religijnych Izraela. Według włoskiej prasy rabin przypomniał, że otrzymał od kard. Konrada Kocha, przewodniczącego Komisji ds. Stosunków z Judaizmem, zapewnienie, że soborowy dokument dotyczący relacji Kościoła z religiami niechrześcijańskimi nie był przedmiotem dyskusji [z przedstawicielami FSSPX].

„Nie oznacza to, że kwestia wyraźnego uznania treści zawartych w Nostra aetate została zawarta w preambule doktrynalnej przedstawionej Bractwu Kapłańskiemu Świętego Piusa X przez Stolicę Apostolską” — wyjaśnia Rosen, bo nawet jeśli tekst ten miałby zostać zaakceptowany jedynie w praktyce, to według niego „taka akceptacja jest niezbędna dla jakiegokolwiek pojednania”.

Zapytany, czy jest stosowne, by Watykan prowadził dyskusje z katolickimi tradycjonalistami, rabin Rosen przyznał, że nie ma prawa ingerować w wewnętrzne wybory innej religii, ale ma nadzieję, że Stolica Apostolska będzie zdecydowanie odrzucać negację Holokaustu, jeśli miałoby dojść do pojednania.

Wspominając spotkanie w Asyżu 27 października 2011 r., Rosen podkreślił „pokorę i braterstwo” okazane przez Benedykta XVI, który zasiadł na tym samym miejscu, co wszyscy pozostali uczestnicy, i nie wywyższał się ponad nich.

http://news.fsspx.pl

Stanowisko rabina Rosena względem Bractwa Św. Piusa X można – na tle innych wypowiedzi pochodzących od środowisk żydowskich – uznać wręcz za umiarkowane. – admin