Fasadowa wojna

Źródło: http://libyasos.blogspot.com/2011/12/under-guise-of-war-with-gaddafi-west.html
Tłum z j. ang. Pisanka

§wiątynia Apolla, Libia

Pod pozorem wojny o demokrację, pretekstem walki z reżimem, pozorem wojny o swobodę, uwolnienie, wyzwolenie kontynuuje się destrukcję dóbr kulturowych i dóbr przyrodniczych w Libii. Z jednej strony dotyczy to bombardowania starożytnych i innych miast oraz obszarów i terenów pozamiejskich. Z drugiej strony odnosi się to do grabieży elementów starożytnych i innych miast oraz fragmentów obszarów i terenów pozamiejskich.

Dobra (o które dbał Muammar Kaddafi), kulturowe, przyrodnicze, stanowią bogactwa istotne w tworzeniu i utrzymaniu tożsamości narodowej, o światowej wartości i znaczeniu ludzkości. Realizowane przez kolonizatorów, najeźdźców, okupantów bombardowania są niezgodne z interesem kolejnych, następnych pokoleń, sprzeczne z zasadami, regułami, normami poszanowania zabytków. Za największą obok innych (aktualnie, obecnie) strat w historii archeologii uznaje się przestępstwo grabieży bezcennego zasobu / zbioru, zespołu 7.700 złotych, srebrnych, brązowych monet starożytnych – skarbu Benghazi. Przemyt odbywa się drogą lądową, drogą morską, drogą powietrzną (prawdopodobnie na zamówienie zachodnich kolekcjonerów antyków, miłośników dzieł, pasjonatów dzieł, znawców dzieł).

Lista Swiatowego Dziedzictwa Kulturowego i Przyrodniczego UNESCO (Organizacji Narodów Zjednoczonych do spraw Oświaty, Nauki i Kultury) uwzględnia obiekty objęte szczególną ochroną ze względu na unikatową wartość i wyjątkowe znaczenie dla ludzkości. W Libii są to: miasto Ghadamis – „perła pustyni” w oazie na Saharze (zabytki), Cyrena – miasto u wybrzeży Morza Sródziemnego (wykopaliska archeologiczne), Leptis Magna – ruiny miasta u wybrzeży Morza Sródziemnego (stanowisko archeologiczne), Sabratha – miasto u wybrzeży Morza Sródziemnego (stanowisko archeologiczne), Tadrart Acacus – obszar pustynny, teren pustynny, na Saharze (zabytki).

Konwencja Haska (z 14.05.1954 r.) normuje i reguluje postępowanie wobec dóbr kulturowych i dóbr przyrodniczych w trakcie konfliktu zbrojnego. Nakazuje powoływanie jednostek, komórek, osób, zajmujących się ochroną dóbr. Zakazuje niszczenia dóbr. Zakazuje uszkadzania dóbr. Zakazuje kradziezy, przywłaszczania, rabunku dóbr. W Libii, niestety, przepisy te są w sposób brutalny i okrutny naruszane i przekraczane.

Zobacz także:
Rzymskie Leptis Magna zbombardowane!

Leptis Magna – obecnie jedne z najlepiej na świecie zachowanych ruin starożytnego miasta rzymskiego, u libijskich wybrzeży Morza Śródziemnego

Łuk Triumfalny Septimiusza Sewera w Leptis Magna

Barbarzyństwo najeźdźców w dawnej Jugosławii, Iraku czy Libii jest w prostej linii kontynuacją barbarzyństwa biblijnych plemion hebrajskich, które swą drogę zaznaczały wyrzynaniem nie tylko wojowników plemion, które miały nieszczęście stanąć im na drodze, ale również kobiet, dzieci, a nawet zwierząt domowych. I oczywiście burzeniem i niszczeniem wszystkiego, co było zbudowane ludzką ręką.
Świat starożytny zostawił po sobie wiele wspaniałych pamiątek – piramidy, pałace, akwedukty, świątynie, posągi… a co po sobie pozostawiły owe plemiona hebrajskie prócz mordów, pożogi i zniszczenia? Plemiona koczownicze, którym brakowało nawet nazwy na „ognisko domowe” i używały słów „kupa nawozu”?
Admin