Rosja walczy z aborcją

Rosyjski rząd ogranicza finansowanie tzw. późnych aborcji dokonywanych w publicznych szpitalach ze „względów społecznych”.

W rosyjskich klinikach utrzymywanych ze środków budżetowych kobieta po 12. tygodniu ciąży mogła dokonać aborcji w przypadku gwałtu, gdy pozbawiono ją sądownie praw rodzicielskich, gdy została skazana na więzienie, lub w wypadku śmierci czy inwalidztwa jej męża. Obecnie jedynymi wskazaniami do późnej aborcji ze „względów społecznych” ma pozostać zgwałcenie lub sytuacja, gdy ciąża zagraża życiu matki.

Od pewnego czasu rząd próbuje walczyć z aborcją. W lipcu ub. rok prezydent Dmitrij Miedwiediew podpisał ustawę nakazującą, by na ogłoszeniach dotyczących aborcji pojawiły się informacje o poaboryjnym ryzyku zdrowotnym – chorobą nowotworową, krwotokiem czy nieuleczalną bezpłodnością, jako możliwych skutkach przerwania ciąży.

Również w Dumie rozpoczęła się ofensywa ustawodawcza, mającej na celu obronę życia nienarodzonych i zredukowanie liczby aborcji. Rosja ma niechlubną, jedną z najwyższych statystyk aborcji na świecie. Dokonuje jej 53 na 1000 kobiet w wieku rozrodczym. Wiele z nich traktuje aborcję jak środek antykoncepcyjny. Oficjalne dane mówią, że co roku Rosjanki dokonują około 1,23 mln aborcji. Eksperci uważają, że te przerażające dane są i tak mocno zaniżone. Zjawisko aborcji jest jedną z przyczyn poważnego kryzysu demograficznego tego państwa.

Członkowie Dumy mają całkowicie zakazać aborcji na życzenie w państwowych placówkach służby zdrowia. Ograniczony zostanie także dostęp do pigułek wczesnoporonnych tzw. „dzień po”. Kobieta zamężna będzie mogła dokonać aborcji tylko wtedy, gdy zgodzi się na nią także mąż, a nastolatki będą musiały przedstawić zgodę rodziców.

Katolicy pod lupą służb specjalnych po interwencji byłego rzecznika homo-aktywistów

Niemiecki Urząd Ochrony Konstytucji zajmie się popularnym katolickim portalem kreuz.net. To efekt interwencji jednego z polityków partii Zielonych.

Volker Beck, niemiecki prawnik i polityk, wieloletni działacz Zielonych, zwrócił się do szefa służb wewnętrznych o obdarzenie szczególną uwagą katolickiego portalu internetowego. W odpowiedzi na zapytanie, Heinz Fromm – szef Urzędu Ochrony Konstytucji – stwierdził: „ Zarówno artykuły, jak i komentarze zamieszczane na tym portalu internetowym często odznaczają się homofobicznymi, antyislamskimi i antysemickimi poglądami, wyrażanymi czasem w skrajnie agresywnym tonie”.

Zdaniem funkcjonariusza, niektóre z publikowanych materiałów „przekraczają granice wolności słowa”. W informacji urzędu mówiącej o konieczności wzmożonej kontroli państwa nad katolickim portalem, wspomniano również iż „autorzy serwisu wydają się nie popierać demokratycznego porządku, co stanowi już wyraźną przesłankę do podjęcia działań przez odpowiednie instytucje publiczne”. Wśród największych pretensji do portalu przedstawiono m.in. fakt określania przez redaktorów tego portalu homoseksualistów mianem „homo-zaburzonych”.

Warto wiedzieć, kto apelował o to, by katolicką redakcją zajęły się służby – poseł Volker Beck jest politykiem silnie zaangażowanym w ruchy nazywające siebie „anty-dyskryminacyjnymi”. Jako parlamentarzysta przyczynił się między innymi do zalegalizowania związków pederastów. W trakcie działalności publicznej aangażował się także w sprawy polskiego sąsiada, uczestniczył też w warszawskich „Paradach Równości”. Jak można przeczytać na oficjalnej stronie Bekca, przez 13 lat pełnił on funkcje rzecznika Związku Lesbijek i Gejów w Niemczech (Lesben und Schwulenverband in Deutschland, LSVD).

Źródło: wiara.pl
mat, kra

http://www.pch24.pl

Dzieciaki pod kontrolą – RFID wchodzi do szkół

RFID (Radio Frequency Identification) to technologia wykorzystująca fale radiowe do przesyłania danych z (miniaturowego) nadajnika, zasilanego również falami radiowymi przez czytnik danych. Nadajnik może być umieszczony w etykiecie towaru, wszczepiony zwierzęciu lub cżłowiekowi itd.- admin.

Jeśli dla wielu z nas RFID to temat drażliwy to zgodnie z maksymą „czym za młodu skorupka nasiąknie” metody czipowania wprowadza się przede wszystkim tam gdzie w imię bezpieczeństwa temat ten budzi najmniejsze kontrowersje a ludzie przyzwyczajają się do tych rozwiązań najprędzej.

Weźmy kilka przykładów:

Jak poinformował The Huffington Post uczniowie uczęszczający do szkół w brazylijskim mieście Vitoria da Conquista wkrótce będą miały do swoich szkolnych mundurków wczepione nadajniki RFID pozwalające informować rodziców o miejscu pobytu ich dzieci.

W momencie przekroczenia przez dziecko drzwi klasy informacja trafi do centralnego komputera, który z kolei za pośrednictwem smsa poinformuje rodziców, że dziecko dotarło na miejsce. W przypadku gdy dziecko nie pojawi się w klasie w przeciągu 20 minut od rozpoczęcia się lekcji, do rodzica dotrze kolejna wiadomość z informacją: „Twoje dziecko wciąż nie dotarło do szkoły”. Gdy dziecko opuści lekcje trzy razy pod rząd, szkoła zobowiązana jest skontaktować z rodzicem i wyjaśnić przyczynę nieobecności.

Według planów władz liczącego ponad 300 tysięcy mieszkańców miasta do 2013 roku każde z 43 tysięcy dzieci w przedziale wiekowym od 4 do 14 lat będzie korzystać z tej technologii. Projekt, testy i wyprodukowanie podkoszulków z mikroczipami kosztowało ratusz 670 000 dolarów.

Zbliżony pomysł chcą zrealizować władze miasteczka Hunstville w stanie Alabama w USA, które wprowadzić chcą zawierające czipy karty rejestrujące uczniów podróżujących szkolnymi autobusami. System nazwany ZPass ma na celu monitorowanie, na których przystankach wysiadają dzieci. „Możemy w ten sposób udzielić pomocy tym dzieciom, które nie wysiądą na odpowiednim przystanku” powiedział przedstawiciel władz miejskich. Karta każdego z uczniów nadawać będzie sygnał, który dodatkowo umożliwi lokalizację dzieci za pomocą GPS.

Dyktat Sejmu w sprawie referendum emerytalnego

Czy ktoś w Polsce ma wątpliwość, w jakim ustroju żyjemy? Komuś wydaje się, że w kraju demokratycznym? Jeśli tak, ma kolejną okazję przekonać się, że Polska jest w łapach antydemokratycznej dyktatury sejmowo-rządowej.

Dwa miliony obywateli domaga się w sprawie wydłużenia wieku emerytalnego przeprowadzenia referendum. Ale cóż to znaczy? Jeśli Sejm się nie zgodzi – nie znaczy to nic. A choćby i 20 milionów domagało się referendum krajowego – bez zgody Sejmu nie ma ich wola mocy.

Dzieje się tak z powodu sprzeczności ustawowej wykładni artykułu 125 z artykułami 2 i 4 Konstytucji RP.

“Art. 2.

Rzeczpospolita Polska jest demokratycznym państwem prawnym, urzeczywistniającym zasady sprawiedliwości społecznej”.

“Art. 4.

1. Władza zwierzchnia w Rzeczypospolitej Polskiej należy do Narodu.

2. Naród sprawuje władzę przez swoich przedstawicieli lub bezpośrednio”.

“Art. 125.

1. W sprawach o szczególnym znaczeniu dla państwa może być przeprowadzone referendum ogólnokrajowe.

2. Referendum ogólnokrajowe ma prawo zarządzić Sejm bezwzględną większością głosów w obecności co najmniej połowy ustawowej liczby posłów lub Prezydent Rzeczypospolitej za zgodą Senatu wyrażoną bezwzględną większością głosów w obecności co najmniej połowy ustawowej liczby senatorów.

Polacy obcym budują dobrobyt

Wiele czynników spowodowało, że coraz więcej ludzi zmienia miejsce zamieszkania i życia.

Po pierwsze, coraz większa łatwość w podróżowaniu. Po drugie, otwarte granice. Po trzecie, chęć polepszenia swojego bytu. Jednak nie jest to zjawisko nowe. Już w starożytności dochodziło do wędrówek ludów, kiedy to całe plemiona poszukiwały lepszej ziemi do osadnictwa. W średniowieczu, co prawda, nie było granic międzypaństwowych, ale z powodu słabego rozwoju transportu i przywiązania do ziemi, zmiana miejsca zamieszkania była bardzo trudna albo wręcz niemożliwa. W XIX wieku przed Brytyjczykami na wschód RPA uciekali Burowie. W XIX i XX wieku za chlebem uciekali z Europejczycy do Stanów Zjednoczonych. Inne znaczenie miały wielkie przerzucanie całych narodów przez reżimy totalitarne: carat, Stalina, Hitlera oraz zaraz po II wojnie światowej.

Rozwój transportu, a co za tym idzie coraz niższa jego cena (głównie lotniczego), otwarcie granic w ramach Układu z Schengen i możliwość legalnej pracy w innym kraju Unii Europejskiej spowodowało, że Polacy i mieszkańcy innych państw postkomunistycznych w poszukiwaniu lepszego życia zaczęli masowo wyjeżdżać do Wielkiej Brytanii, Irlandii, Niemiec, Holandii czy Hiszpanii. Rumuni dla odmiany emigrują za pracą głównie do Włoch. To Leszek Miller, ówczesny premier z SLD, rzucił przed referendum akcesyjnym cyniczne hasło, że należy wchodzić do Unii Europejskiej, bo będziemy mogli pracować na Zachodzie. Zamiast budować dobrobyt w kraju emigranci napędzają rozwój gospodarczy państw obcych. Polacy po studiach zajmują się wykładaniem towarów w angielskim Tesco, zrywaniem holenderskich tulipanów czy niańczeniem francuskich dzieci i niemieckich starców. Przy okazji samą swoją obecnością wywołują konflikty, jak w Holandii, gdzie ostatnio podpala się polskie samochody, bo miejscowi uważają, że przybysze z dzikiej Polski zabierają się im pracę.

Dom Generalny FSSPX: Wezwanie do modlitwy o łaskę rozpoznania woli Bożej

Po spotkaniu z kard. Wilhelmem Levadą, prefektem Kongregacji Nauki Wiary, do którego doszło 16 marca br., bp Bernard Fellay, przełożony generalny Bractwa Kapłańskiego Świętego Piusa X, pilnie prosi wiernych, by w tych świętych dniach Wielkiego Postu i w czasie wielkanocnym podwoili swój wysiłek modlitewny i ofiarowane wyrzeczenia, aby wypełniła się wola Boża, i tylko ona, zgodnie z przykładem, jaki Pan Jezus dał w Ogrójcu, mówiąc: „non mea voluntas, sed tua fiat — nie moja wola, ale Twoja niech się stanie” (Łk 22, 42).

Kontynuowanie Krucjaty Różańcowej, która rozpoczęła się w Wielkanoc 2011 roku i ma się zakończyć w dniu Pięćdziesiątnicy roku bieżącego, okazuje się tak niezbędne, jak nigdy wcześniej. Dlatego też Bractwo Św. Piusa X, które nie pragnie niczego więcej poza dobrem Kościoła i zbawieniem dusz, z ufnością zwraca się do Najświętszej Maryi Panny o wyproszenie u Jej Boskiego Syna łaski koniecznej do rozpoznania Jego woli i odważnego wcielenia jej w życie.

Niech wierni wielkodusznie ofiarują jedną Komunię świętą w tej intencji. Niech w swych myślach i uczynkach kierują się słowami modlitwy, którą Chrystus Pan nakazał nam wznosić do Ojca niebieskiego: „Sanctificetur nomen tuum, adveniat regnum tuum, fiat voluntas tua sicut in caelo et in terra — święć się imię Twoje, przyjdź królestwo Twoje, bądź wola Twoja jako w niebie, tak i na ziemi!”.

Menzingen, 29 marca 2012 r.

http://news.fsspx.pl/

Katastrofa jak wyrzut sumienia

Nic co zostało stworzone przez człowieka nie jest doskonałe. Ta reguła dotyczy też systemu kolejowego. Uchodzący za najbezpieczniejszą formę transportu ostatnio zbyt często przypomina, że może też prowadzić do śmierci. To co się stało w sobotnią noc pod Szczekocinami przywołuje sceny z filmów katastroficznych. Z tą różnicą, że tam to był wymysł twórców, a tu rzeczywistość. I chociaż jak wszystko wskazuje nie obyło się to bez błędów ludzkich to jednak człowiek jest tu tylko częścią rozbudowanego administracyjnie i zaawansowanego technologicznie systemu. Wskazanie bezpośredniej winy dyżurnego ruchu nie zwalnia z pytań o sprawność tego systemu, który powinien funkcjonować na tyle wydajnie, aby nie dopuszczać do tego typu błędów i katastrof.

Co mówią statystyki?
W 2010 roku w wypadkach drogowych zginęło 3 902 osoby, a i tak był to rok wyjątkowo korzystny, gdyż w latach wcześniejszych było to znacznie powyżej 4 tys. Natomiast w ruchu kolejowym takich ofiar w tym samym okresie było w Polsce 283. To pokazuje wielką dysproporcję na korzyść kolei, która na tej podstawie słusznie zasługuje na miano najbezpieczniejszego środka transportu. Oczywiście dla pełnego obrazu należałoby jeszcze zestawić wielkość ruchu ze zwróceniem uwagi na to ilu jest jednostkowych użytkowników. Przy uwzględnieniu tych czynników dysproporcje trochę by się zmniejszyły, ale nie na tyle znacząco, aby nie doceniać zalet kolei. Zwłaszcza, że w liczbie ofiar wypadków kolejowych tylko 13 (!) to pasażerowie i kolejarze razem wzięci. Przygniatająca pozostała większość to osoby nie korzystające z tego rodzaju transportu, które zginęły albo w wypadkach na przejazdach kolejowych, albo korzystające z „dzikich” przejść przez tory.

Niemcy: Proces bp. Williamsona unieważniony

O unieważnieniu procesu bp. Richarda Williamsona, oskarżonego o „negowanie Holocaustu”, pisaliśmy już dwukrotnie. Poniższy artykuł powtarza znane już nam fakty, ale oprócz tego zawiera wypowiedź samego podejrzanego. – admin.

Z powodu błędu proceduralnego 22 lutego br. sąd apelacyjny w Norymberdze uchylił wyrok, na mocy którego bp Ryszard Williamson został skazany za negowanie Holokaustu.

11 lipca 2011 r. sąd w Ratyzbonie w postępowaniu apelacyjnym podtrzymał wyrok nakładający na bp. Williamsona grzywnę za zaprzeczanie, iż podczas II wojny światowej komory gazowe w niemieckich obozach koncentracyjnych były używane do mordowania więźniów.

Słowa biskupa na ten temat padły pod koniec 2008 r. na terenie Republiki Federalnej Niemiec podczas wywiadu udzielonego dziennikarzom jednej ze skandynawskich stacji telewizyjnych i wyemitowanego w Szwecji 21 stycznia 2009 r. Sąd w Norymberdze stwierdził teraz, że wyrażanie tego typu opinii jest karalne w Niemczech, ale nie na terytorium Królestwa Szwecji, gdzie wywiad został upubliczniony. Sąd podjął taką decyzję, ponieważ w akcie oskarżenia stwierdzono, że „treść wywiadu była emitowana w Niemczech, nie precyzując jednak gdzie dokładnie i jaki był sposób jego emisji”, pomimo tego, że zarówno miejsce jak i sposób emisji wywiadu w tym kraju „miał dla sprawy kluczowe znaczenie”.

Biskup Williamson na swoim blogu pisze o tym następująco:

„Sąd apelacyjny zdecydował również, że rząd Bawarii ma obowiązek pokryć dotychczasowe koszty mego procesu. Wielkie podziękowania należą się reprezentującemu mnie adwokatowi, profesorowi dr. Edgarowi Weilerowi, którego argumenty podzielili sędziowie, ks. Franciszkowi Schmidbergerowi [przełożonemu niemieckiego dystryktu FSSPX], który przedstawił mu moją sprawę, i bp. Bernardowi Fellayowi, który zaakceptował wybór dr. Weilera na mego obrońcę.

Nie zostałem jednak jeszcze oczyszczony z zarzutów, ponieważ sędziowie sądu apelacyjnego podjęli decyzję ze względu na to, że podczas procesu naruszono procedury. Oto ich konkluzja: «Jeśli akt oskarżenia opisuje zachowanie oskarżonego jako (dotąd) niepodlegające karze, pozostawiając otwartą kwestię tego, jakie konkretne okoliczności sprawiają, iż rzekomo podlega on karze, wówczas niewymienienie wewnętrznych i zewnętrznych okoliczności sprawia, że akt oskarżenia jest wadliwy gdy idzie o wskazanie działań, za które oskarżony jest postawiony przed sądem. Proces unieważniono»”.

Według Agence France Presse niemieccy prokuratorzy powinni wkrótce przedstawić bp. Williamsonowi nowy akt oskarżenia z tego samego paragrafu. Jednak biskup dodaje:

„Tak więc teoretycznie ratyzbońska prokuratura może poprawić akt oskarżenia i rozpocząć postępowanie od nowa. W praktyce jednak prokuratorzy mogą się wahać, ponieważ sędziowie apelacyjni wezwali ich, by określili, kto dokładnie zapoznał się z moimi wypowiedziami, jaką drogą do nich dotarły, w jaki dokładnie sposób opinie te mogły przyczynić się do zakłócenia porządku publicznego w Niemczech i wreszcie w jaki sposób rzekomo zaakceptowałem to, iż moje opinie staną się tam znane. (…) Prokurator miałby spore trudności w udowodnieniu, że chciałem, by moje opinie zostały podane do wiadomości publicznej w Niemczech, gdyż w ostatnich minutach wywiadu (dostępnego do odsłuchania na YouTube) wyraźnie życzyłem sobie czegoś przeciwnego. W rękach Bożych pozostaje więc, czy prokuratorzy zechcą kontynuować sprawę, czy tego zaniechają”

(Źródła: AFP/KE – DICI nr 251, 9 marca 2012).

http://news.fsspx.pl/

Sąd w USA: nie myśl, nie rób USG, nie słuchaj bicia serca, zabij

Sąd stanu Oklahoma przychylił się do wniosku proaborcyjnej organizacji Center for Reproductive Rights i zwolnił lekarzy z obowiązku wykonywania badań USG oraz pokazywania jego wyników kobiecie mającej dokonać aborcji. Los wielu dzieci zagrożonych zabiciem został przesądzony.

Wprowadzenie obowiązku badania USG przed aborcją, miało na celu ograniczenie liczby zabijanych w ten sposób dzieci w Oklahomie. Przegłosowanie przepisów w kwietniu 2010 roku od razu wzbudziło protest przemysłu aborcyjnego, godziło to bowiem w jego interesy,. Już po kilku miesiącach prawo zostało tymczasowo zawieszone na wniosek organizacji popierających zabijanie nienarodzonych.

Teraz już ostatecznie sąd zablokował egzekwowanie tego prawa, uznając je za niezgodne z Konstytucją. Badanie mogące uratować życie nazwano „zbędną procedurą”, a aborcja znów stała się „prawem i przejawem wolności od ingerencji rządów”.

Przepisy nakazujące badanie USG w takiej sytuacji funkcjonują w stanie Teksas. Tam również nie obyło się bez batalii sądowej, zwolennicy aborcji zablokowali ich funkcjonowanie, jednak sąd apelacyjny uchylił ten zakaz. I tam aborcjoniści powoływali się na Konstytucję i wolność wyboru, zapominając o życiu i cierpieniu bezbronnych dzieci.

Przemysł aborcyjny wie jak bardzo tego rodzaju badania uderzają w ich interesy. Według obrońców życia nawet 70-80 proc. kobiet rezygnuje z aborcji po obejrzeniu zdjęć USG swego nienarodzonego dziecka.

Źródło: huffingtonpost.com
luk

http://www.pch24.pl

Rabin Armii Izraelskiej: W czasie wojny wolno żołnierzowi gwałcić kobiety

Żydowski dziennikarz i bloger, Yossi Gurvitz przypomina wypowiedź rabina Eyal Qarim, który służąc w Armii Izraelskiej (IDF) w randze pułkownika jako kapelan wojskowy, na pytanie: “jak wygląda w świetle Tory sprawa gwałtów dokonywanych przez żołnierzy podczas wojny”, odpowiedział, że “podczas wojny wszelkie zakazy przeciwko moralności są unieważnione”.

Yossi Gurvitz, żyjący w Izraelu i wychowany w ortodoksyjnej rodzinie żydowskiej, jak sam twierdzi “w wieku 17 lat dostrzegł światło i stał się ateistą”. Przymusowa służba w wojsku, potem studia utwierdziły go w krytyce obecnego kierunku obranego przez Izrael, i zajmując się wydarzeniami na Bliskim Wschodzie, pisze on do wielu pism, w tym do publikacji Knessetu.

Gurvitz przypomina słowa, które przed dziewięcioma laty wyraził rabin Qarim i podkreśla, że nie zostały one zdementowane przez żadnego jego następcę ani dowódcę Armii Izraelskiej. Co więcej, Qarim służąc w specjalnej jednostce Sayaret Matkal – będącej jednostką sił specjalnych IDF, podlegającej wyłącznie Sztabowi Generalnego Sił Obronnych Izraela – był typowany na Naczelnego Rabina Armii Izraelskiej.

Rabin Qarim posunął się w swym wyjaśnieniu jeszcze dalej niż zezwalając “jedynie” na dokonywanie gwałtów przez żołnierzy. Pisze on, że “wojny izraelskie różnią się od innych wojen tym, że są wojnami dobrymi (mitzwah)” – czyli z samej racji, że walczą Żydzi – wojny są dozwolone a nawet nakazane przez Prawo (Halacha). Rabin Qarim wyjaśnia szerzej ten – wydaje się obowiązujący w Armii Izraelskiej – Kodeks Etyczny :

“Tak samo jak zakazy przeciwko ryzykowaniu swoim życiem są podczas wojny łamane dla dobra innych, tak i łamanie zakazów przeciwko moralności jest [podczas wojny] koszerne (kashrut). Spożycie wina, z racji tej, że zostało dotknięte przez goja, w czasie pokoju jest zabronione, ale jest dozwolone podczas wojny, aby podtrzymywać ducha żołnierza. Spożycie zakazanej żywności jest dozwolone podczas wojny (a niektórzy mówią nawet wtedy gdy dostępna jest żywność koszerna), aby utrwalać kondycję żołnierza, nawet gdy jej spożycie jest zakazane w czasie pokoju. Tak samo też, podczas wojny nie obowiązują niektóre zakazy dotyczące seksualnych związków, i chociaż fraternizowanie się z kobietami-gojkami jest poważną sprawą, to podczas wojny jest dozwolone, gdyż zrozumiały jest ciężar, który żołnierz dźwiga. A ponieważ sukces całej wojny jest naszym celem, Tora zezwala na osiąganie [seksualnej] satysfakcji poprzez “diabelską chuć” (w oryginale: yetzer ha’ra – czyli gwałt), ponieważ celem jest sukces wojny.”

Norwegia: Żydzi chcą specjalnej ochrony

Norwescy Żydzi zwrócili się do policji o rejestrowanie wszystkich przypadków „antysemickich ataków”, po tym jak w ciągu miesiąca odnotowano jedenaście przypadków molestowania.

Żydzi domagają się szczególnego traktowania incydentów skierowanych przeciwko nim. Organizacja reprezentująca norweskich Żydów, Det Mosaiske Trossamfund (DMT), wyraziła opinię, że „nie do zaakceptowania jest sytuacja, w której ataki antysemickie są traktowane na równi z innymi zbrodniami z nienawiści”. [I my to świetnie rozumiemy. Antysemityzm nie ma nic wspólnego z nienawiścią, za to bardzo wiele ze spostrzegawczością – admin]

Norweska policja nie prowadzi statystyk specjalnie traktujących „incydenty antysemickie”. Według Ervina Kohna z DMT, jest to znak, że policji nie obchodzą przypadki ataków, a jego organizacja odnotowała ich jedenaście w ciągu jednego miesiąca. Miały mieć one charakter listów z pogróżkami i kilku gróźb śmierci.

Wśród „antysemickich incydentów” Kohn wylicza takie jak słowna agresja (wypowiedziane przez przechodnia „p….ić Żydów”, podczas żydowskiego pogrzebu), kilka przypadków wykonywania „hitlerowskiego pozdrowienia” oraz wybicie dwóch szyb w synagodze w Oslo oraz… narysowanie w śniegu swastyki na masce samochodu zaparkowanego w pobliżu synagogi.

Argumenty te nie przekonują nawet szefowej Norweskiego Centrum Przeciwko Rasizmowi, Kari Helene Partapuoli, która mówi, że liczba takich incydentów przy mniejszości żydowskiej liczącej tysiąc osób zawsze będzie niska, a społeczeństwo nie postrzega antysemityzmu jako problemu. [Społeczeństwa na ogół nie postrzegają antysemityzmu jako problemu. Problemem jest on jedynie dla działaczy i aktywistów żydowskich oraz posłusznych im władz państwowych. – admin]

http://autonom.pl/

Perspektywy polsko-rosyjskiej współpracy gospodarczej

Nowe warunki dla polsko-rosyjskiej współpracy gospodarczej wiążą się z dwoma faktami: umacnianiem się unii celnej Rosji, Białorusi i Kazachstanu oraz spodziewaną na czerwiec-lipiec ratyfikacją przez Rosję warunków przystąpienia do Światowej Organizacji Handlu (WTO). Rosja jest dużym rynkiem zbytu, liczącym 143 mln konsumentów. Systematycznie zwiększa się klasa średnia, a wraz z nią konsumpcja. Ale najbardziej dynamicznie pod tym względem rośnie aglomeracja moskiewska, licząca 15 mln mieszkańców.

Nie ma możliwości, żeby dobre projekty handlowe polskich i rosyjskich spółek nie otrzymały wsparcia finansowego Banku Gospodarstwa Krajowego, a w ślad za tym – Korporacji Ubezpieczeń Kredytów Eksportowych. Pieniądze są, problemem jest to, aby je dobrze wykorzystać – powiedział wiceprezes zarządu BGK Jerzy Kurella. Był on gospodarzem konferencji nt. wspierania polskich eksporterów na rynku rosyjskim, zorganizowanej pod patronatem ministrów gospodarki i spraw zagranicznych.

Dzięki finansowaniu, udostępnianemu z rządowego programu pomocy dla polskiego eksportu uruchomionego w 2009 roku, eksporter może zaproponować zagranicznemu odbiorcy tanie finansowanie, nie ponosząc przy tym ryzyka związanego z jego spłatą. Podobną ofertę mają spółki niemieckie lub francuskie, więc polskie w tej konkurencji nie stają już na gorszej pozycji.

Według założeń, do końca 2015 roku BGK udzieli kredytów eksportowych o równowartości 5,7 mld zł, z czego prawdopodobnie trzecia część będzie przeznaczona dla partnerów z Rosji. Jeszcze w tym roku bank ten spodziewa się przyjęcia przez rząd „ostatniego ogniwa” we wsparciu polskiego eksportu, m.in. przez wprowadzenie możliwości refinansowania kredytu dla dostawcy oraz finansowania zagranicznych spółek – córek polskich firm.

Poprawa stosunków politycznych

– Priorytetem polskiej dyplomacji są dobre stosunki polityczne Polski z Federacją Rosyjską – stwierdziła wiceminister spraw zagranicznych Katarzyna Połczyńska-Nałęcz – Podjęte inicjatywy i ważne wydarzenia sprzyjać też będą zwiększeniu wymiany handlowej pomiędzy naszymi krajami.

Jak przypomniała ona, między czerwcem a wrześniem tego roku wejdzie w życie porozumienie polsko-rosyjskie o małym ruchu granicznym z obwodem kaliningradzkim. W tym roku należy spodziewać się piątego posiedzenia wspólnej komisji ds. współpracy gospodarczej. Ważnego znaczenia nabierają spotkania trójstronne Polski, Niemiec i Rosji.

Pożegnanie strażnika pamięci narodowej

Bliscy, znajomi, współpracownicy i wiele osób wdzięcznych sędzi Marii Trzcińskiej za ujawnienie i nagłośnienie przez nią prawdy o niemieckich zbrodniach na Polakach popełnianych w obozie koncentracyjnym KL Warschau oddało jej wczoraj ostatni hołd. Pogrzeb odbył się w kościele pw. św. Katarzyny na warszawskim Służewie. Urna z prochami śp. Marii Trzcińskiej spoczęła na cmentarzu Bródnowskim w Warszawie.

Pogrzebową Mszę św. odprawił proboszcz miejscowej parafii ks. prałat Józef Maj. Eucharystię koncelebrował ks. Stanisław Małkowski, znany zwłaszcza z czasów PRL niezłomny kapelan „Solidarności”, a homilię wygłosił ks. Janusz Godzisz, były proboszcz parafii pw. św. Stanisława Biskupa i Męczennika na Woli. Kaznodzieja nazwał sędzię Trzcińską bohaterką naszych czasów i „niezłomnym strażnikiem pamięci narodowej”.

Sędzia Maria Trzcińska zmarła w grudniu ubiegłego roku w swoim mieszkaniu w Warszawie. Podczas wieloletniej pracy w Głównej Komisji Badania Zbrodni Hitlerowskich w Polsce odkryła materiały i relacje Polaków świadczące o utrzymywaniu przez Niemców na terenie Warszawy obozu koncentracyjnego. Podczas II wojny światowej hitlerowcy zamordowali w nim co najmniej 200 tys. naszych rodaków. W 1995 r. przekazała wyniki swoich badań do niemieckiej prokuratury w Monachium, która prowadziła własne dochodzenie w tej sprawie.

– Sędzia Maria Trzcińska to warszawska Antygona – rozerwała zasłonę milczenia, która okrywała potworną zbrodnię dokonaną na Polakach – podkreślał wczoraj Władysław Terlecki, przewodniczący Komitetu Upamiętnienia Ofiar Obozu Zagłady KL Warschau. Podkreślał też, że prawda odkryta przez śp. sędzię Trzcińską jest do tej pory niewygodna, zwłaszcza dla rządzących. – Główna Komisja nie wydała komunikatu o zakończeniu śledztwa. Dopiero po latach zrozumieliśmy, o co chodzi. Brak oficjalnego komunikatu umożliwiał „kontynuowanie” śledztwa, skoro nie zostało ono rzekomo zakończone. Prowadzili je potem różni prokuratorzy, którzy opierając się na tym samym zasobie dokumentów, dochodzili jednak do zupełnie innych wniosków. Była to próba cichego podważenia śledztwa sędzi Trzcińskiej – podkreślił Terlecki. Zaznaczył, że dziś widoczne są już skutki takich działań. Obecnie sugeruje się, że KL Warschau to nie był obóz zagłady, ale obóz pracy. Do tej pory nie udało się zbudować nawet pomnika ofiar, a najważniejsze świadectwo zbrodni hitlerowskich – komora gazowa, w której uśmiercano Polaków pod Dworcem Zachodnim, została w latach 90. zniszczona. Sędzia Trzcińska czyniła starania na rzecz upamiętnienia Polaków wymordowanych w KL Warschau.

Władysław Terlecki zaznaczył, że przyczyną tej niechęci do odsłaniania prawdy o KL Warschau jest fakt, że zaraz po II wojnie światowej Sowieci na tym miejscu kaźni utworzyli obóz NKWD i SB dla Polaków walczących z czerwonym zniewoleniem. Dlatego, jak podkreślił, ignorowano i ośmieszano również sędzię Trzcińską. – Usiłowano jej głos zagłuszyć. Jedynie Telewizja Trwam i Radio Maryja miały odwagę dać możliwość głoszenia prawdy – przypomniał przewodniczący Komitetu Upamiętnienia Ofiar Obozu Zagłady KL Warschau.

Mariusz Bober
http://naszdziennik.pl/

Przypominamy, iż „profesor” Bartoszewski niemal z pianą na ustach zaprzeczał istnieniu KL Warschau. Ciekawe, dlaczego. – admin

Teorie kontroli umysłu i techniki używane przez massmedia

Źródło: http://vigilantcitizen.com
Data publikacji: 28 kwietnia 2010
Tłumaczenie: Diokhan

Pobierz artykuł w formacie PDF

Massmedia są najpotężniejszym narzędziem używanym przez klasę rządzącą do manipulowania stanami niższymi. Kształtują i formują opinie i postawy, oraz definiują co jest normalne i akceptowalne. Ten artykuł jest próbą wglądu w pracę massmediów, poprzez teorie ich największych myślicieli oraz poprzez strukturę władzy i techniki przez nie wykorzystywane, w celu zrozumienia ich prawdziwej roli w społeczeństwie.

Większość artykułów na tej stronie (vigilantcitizen.com – przyp. tłum.) omawia symbolikę okultystyczną, którą znaleźć można w obiektach kultury popularnej. Z tych artykułów rodzi się wiele ważkich pytań dotyczących celu tych symboli i motywacji tych, którzy je tam umieszczają, jednak jest dla mnie nie możliwe, by udzielić satysfakcjonujących odpowiedzi pomijając wiele innych pojęć i faktów. Postanowiłem więc napisać ten artykuł, żeby wspomóc teoretyczne i metodologiczne podłoże analiz prezentowanych na tej stronie, a także zapoznać czytelników z głównymi uczonymi zajmującymi się badaniami komunikacji masowej. Niektórzy ludzie czytają moje artykuły i myślą: „Lady Gaga chce kontrolować nasze umysły”. To nie tak. Ona jest tylko drobną częścią ogromnego systemu, którym są massmedia.

Programowanie poprzez Massmedia

Środki masowego przekazu są formami medialnymi mającymi dotrzeć do jak największej liczby odbiorców. Obejmuje to telewizję, filmy, radio, czasopisma, magazyny, książki, nagrania, gry wideo i internet. Wiele badań przeprowadzono w poprzednim stuleciu celem pomiaru efektów środków masowego przekazu w odniesieniu do populacji i odkrycia najlepszych technik wpływu. Z tychże badań wywodzą się nauki o komunikacji wykorzystywane w marketingu, public relations i w polityce. Komunikacja masowa jest niezbędnym narzędziem zapewnienia funkcjonalności dużych demokracji; jest też równie niezbędnym narzędziem dyktatury. Wszystko zależy od sposobu jej użycia.

W 1958 roku, w przedmowie do „Nowego Wspaniałego Świata”, Aldous Huxley maluje raczej ponury obraz społeczeństwa. Wierzy, że jest kontrolowane przez „siły bezosobowe”, elitę rządzącą, która manipuluje ludźmi używając różnych metod.

„Anonimowe siły, nad którymi nie mamy praktycznie kontroli, popychają nas wszystkich w stronę Nowo-Wspaniało-Światowego koszmaru; a to bezosobowe popychanie jest świadomie przyspieszane przez przedstawicieli handlowych (reklamy) i organizacje polityczne, które rozwinęły szereg nowych technik manipulacji myślami i odczuciami mas, w interesie jakiejś mniejszości.”

– Aldus Huxley, przedmowa do „Nowego Wspaniałego Świata”

Jego ponure perspektywy nie są prostymi hipotezami, ani paranoidalnymi urojeniami. Są to udokumentowane fakty, obecne najbardziej istotnych światowych studiach dotyczących massmediów. Poniżej przedstawiam kilka z nich.

Imperializm amerykański Mazowieckiego

Kawałek historii – admin.

KSIĘŻA – AGENCI IMPERIALIZMU

We wtorek, dnia 22 września br. [1953 roku m.z.] Wojskowy Sąd Rejonowy w Warszawie ogłosił wyrok w sprawie ks. bp. Kaczmarka oraz ks. J. Danilewicza, ks.Wł.Widłaka, ks. J. Dąbrowskiego i siostry W. Niklewskiej – oskarżonych o zorganizowanie ośrodka prowadzącego działalność dywersyjną, wymierzoną przeciwko państwu ludowemu, działalność godzącą w najżywotniejsze interesy naszego narodu.

Proces ten, którego szczegółowy przebieg znany jest z prasy codziennej i radia, wstrząsnął nami wszystkimi. (…) Każdy, kto jest wiernym Kościoła, a zarazem uczciwym obywatelem ludowej ojczyzny rozumie, że religijna misja Kościoła trwająca przez wszystkie czasy może i powinna być pełniona w ustroju socjalistycznym.
Równocześnie milionowe rzesze wierzących w naszym kraju dają codziennie ofiary, i twórczy wkład w nowe budownictwo gospodarczo-społeczne. I właśnie ludowa ojczyzna przywróciła godność ludzką milionom prostych ludzi, w olbrzymiej większości wierzących,  przekraczając raz na zawsze stosunki społeczne, w których urodzenie czy majątek decydowały o wartości człowieka, otwarła dzieciom robotników i chłopów dostęp do nauki i kultury i buduje w niezwykle trudnych warunkach powojennego życia podstawy lepszego bytu (…).

Na rozprawie sądowej zanalizowana została przestępcza działalność oskarżonych jak i jej skutki. Wychowanie nacechowane podejrzliwością i wrogością wobec postępu społecznego, atmosfera środowiska społecznego rozniecająca lub choćby tylko podtrzymująca bezwzględną wrogość wobec osiągnięć społecznych Polski Ludowej, wpływy polityczne przychodzące z zewnątrz i wyrosła na tym wszystkim błędna postawa polityczna ks. bp. Kaczmarka, która doprowadziła go do kolizji z  prawem – oto sumarycznie ujęte przyczyny działalności przestępczej oskarżonych. Doprowadziły one do czynów skierowanych przeciwko interesom własnego narodu. Doprowadziły ks. bp. Kaczmarka do działalności wrogiej wobec interesu narodowego i postępu społecznego w okresie przedwojennym, okupacyjnym i w Polsce Ludowej.  Doprowadziły w szczególności nie tylko do postawy przeciwnej nowej rzeczywistości naszego kraju, nie tylko do podrywania zaufania w trwałość władzy ludowej i nowych stosunków społecznych w Polsce, ale i do uwikłania się we współpracę z ośrodkami wywiadu amerykańskiego, które pragnęłyby posługiwać się przedstawicielami duchowieństwa, jako narzędziem realizacji swych wrogich Polsce planów. Należy z całą siłą zaznaczyć, że proces skierowany był wyłącznie przeciwko działalności społeczno-politycznej ks. biskupa i współoskarżonych, nie zaś przeciwko urzędowi biskupiemu i ich godności kapłańskiej (…).

Prałat Bux do bp. Fellaya i księży FSSPX

Ks. prałat Mikołaj Bux

19 marca br. ks. prałat Mikołaj Bux, wykładowca liturgiki i sakramentologii na uniwersytecie w Bari, duchowny uznawany za współautora motu proprio Summorum Pontificum i cieszący się opinią zaufanego doradcy papieża Benedykta XVI, wystosował do bp. Bernarda Fellaya i kapłanów FSSPX list otwarty zachęcający ich do tego, by „przybyli do Rzymu w poczuciu całkowitego bezpieczeństwa».

Oto jego treść:

„Do Jego Ekscelencji Księdza Biskupa Bernarda Fellaya oraz Księży Bractwa Kapłańskiego Świętego Piusa X

Ekscelencjo, Najdrożsi Bracia!

Chrześcijańskie braterstwo jest silniejsze niż więzy krwi, ponieważ, dzięki Boskiej Eucharystii, daje nam przedsmak nieba.

Chrystus zaprosił nas do doświadczenia komunii, która określa naszą tożsamość. Komunia oznacza miłość bliźniego a priori, ponieważ mamy wraz z naszym bliźnim jednego Zbawiciela. W oparciu o to, komunia oznacza gotowość na każdą ofiarę w imię jedności; a ta jedność musi być widzialna, jak uczy nas nasz Pan w swojej ostatniej prośbie skierowanej do Ojca – «ut unum sint, ut credat mundus ( ‘aby byli jedno, by świat uwierzył’) – ponieważ jest to przekonujące świadectwo przyjaciół Chrystusa.

Jest rzeczą niezaprzeczalną, że liczne fakty dotyczące II Soboru Watykańskiego i okresu, który po nim nastąpił, związane z ludzkim wymiarem tego wydarzenia, stały się przyczyną prawdziwych katastrof i spowodowały poważne cierpienie wielu wybitnych duchownych. Ale Bóg nie pozwoli swemu świętemu Kościołowi popaść w samozniszczenie.

Nie możemy rozważać słabości czynnika ludzkiego bez zaufania czynnikowi Boskiemu, czyli Bożej Opatrzności, która kieruje historią, a szczególnie historią Kościoła, przy jednoczesnym poszanowaniu ludzkiej wolności.

Kościół jest od początku instytucją boską, chronioną przez Boga, a równocześnie dziełem ludzkim. Jego aspekt boski nie zaprzecza ludzkiemu – indywidualności i wolności – i niekoniecznie mu przeszkadza; jego aspekt ludzki, chociaż pozostaje nienaruszony nawet gdy godzi się na kompromisy, nigdy nie zaprzecza boskiemu.