W obronie krzyża

Jest rok 1979, kwiecień.

W Tychach, tak jak w całym kraju, trwają przygotowania do 1 Maja.
23 kwietnia 1979 roku przy ulicy Dzierżyńskiego (dzisiejsza Grota Roweckiego), po południu, pojawił się ciężki sprzęt budowlany i ekipa robotników.

Ku zaskoczeniu przechodniów rozpoczęto rozbiórkę starego kamiennego krzyża stojącego wśród kasztanowców.
Poruszony dźwigiem krzyż rozłamał się na kilka części.
Podniosły się okrzyki sprzeciwu.
Szybko zebrał się tłum.

Zablokowano ciężarówkę, na którą załadowano już kamienne części krzyża.
Robotnicy porzucili pracę.
Tłum gęstniał. Rozległy się okrzyki wrogie komunistycznej władzy.
Na pustym cokole pojawił się wieniec.
Przyszli zaalarmowani księża.

W tym samym czasie w siedzibie Komitetu Miejskiego PZPR przy Alei Rewolucji Październikowej (dzisiaj Niepodległości) trwała gorączkowa narada.
To tam podjęto wcześniej decyzję o rozbiórce krzyża, który przeszkadzał w scenerii pochodów pierwszomajowych przechodzących od lat ulicą Dzierżyńskiego, przed ustawioną tam trybuną honorową. Komunistyczna władza nie spodziewała się, że tyszanie zareagują tak gwałtownie.

Dla uspokojenia sytuacji, w popłochu, podjęto decyzję o natychmiastowym odbudowaniu krzyża.

INDECT na dywaniku

21 maja kontrowersyjny projekt INDECT zostanie zaprezentowany w Warszawie przez naukowców z Akademii Górniczo-Hutniczej przedstawicielom resortu spraw wewnętrznych, organizacji społecznych i mediów. Nad projektem ciąży zarzut ukierunkowania na totalną inwigilację obywateli.

Projekt INDECT, czyli „Inteligentny system informacyjny wspierający obserwację, detekcję i wyszukiwanie na potrzeby bezpieczeństwa obywateli w środowiskach miejskich”, zostanie przez jego autorów szczegółowo przedstawiony szefostwu Ministerstwa Spraw Wewnętrznych.
– Spotkanie ministra Jacka Cichockiego z naukowcami pracującymi nad projektem INDECT odbędzie się 21 maja w siedzibie MSW w Warszawie – poinformowała wczoraj „Nasz Dziennik” rzecznik MSW Małgorzata Woźniak.

– Jestem zainteresowana udziałem w tym spotkaniu w związku z interpelacją, jaką skierowałam w tej sprawie – zapowiada poseł Barbara Bubula (PiS), która o sprawie INDECT zaalarmowała szefa MSW.

– Chciałbym, aby na tym spotkaniu panowie profesorowie przedstawili projekt, jego główne założenia i mechanizmy, jakimi ma się posługiwać, tak żebyśmy mogli wszyscy to poznać, w tym przedstawiciele organizacji, którym bliska jest ochrona praw i prywatności obywateli – mówił przed tygodniem Cichocki. Z nieoficjalnych informacji wynika, że zaproszenie na spotkanie otrzymają także media.

Po złożeniu przez poseł Bubulę interpelacji do MSW dotyczącej INDECT, w której padł zarzut „inwigilacji obywateli”, oraz po serii krytycznych artykułów, w tym na łamach „Naszego Dziennika”, Jacek Cichocki zawiesił w połowie kwietnia współpracę MSW oraz policji przy tworzeniu projektu.

Koordynatorem prac nad systemem jest Akademia Górniczo-Hutnicza w Krakowie, która przewodzi międzynarodowemu konsorcjum placówek naukowych. MSW oraz policja świadczyły usługi na rzecz naukowców w zakresie doradztwa i konsultacji. W komunikacie na temat zawieszenia współpracy MSW poinformowało, że decyzja zapadła po naradzie szefa resortu z komendantem głównym policji Markiem Działoszyńskim, podczas której obaj uznali, że policja dysponuje wystarczającymi środkami na rzecz zapobiegania zagrożeniom porządku publicznego.

Minister Cichocki zadeklarował też, że MSW ani policja nie mają zamiaru wdrażać systemu INDECT, gdy projekt zostanie ukończony. AGH zareagowała na komunikat oświadczeniem, że zamierza kontynuować prace badawcze, a w miejsce MSW dokooptuje innego partnera. Projekt INDECT zwyciężył w I Konkursie 7. Ramowego Programu Unii Europejskiej. Na jego realizację przeznaczono 15 mln zł z funduszy unijnych. Beneficjentem systemu ma być polska policja oraz policja Irlandii Północnej.

INDECT jest systemem informatycznej rejestracji i przetwarzania danych z sieci monitoringu przestrzeni miejskiej, w którym mają być wykorzystywane kamery rejestrujące obraz, sensory ruchu, czujniki wychwytujące określone słowa i dźwięki, rejestratory temperatury oraz obecności niebezpiecznych substancji chemicznych etc. Naukowcy zapewniają, że chodzi wyłącznie o wykrywanie najgroźniejszych przestępstw, takich jak handel organami, pornografia dziecięca, napady, bójki, terroryzm. Jednak posłowie prawicowej opozycji, organizacje obrony praw człowieka i internauci alarmują, że INDECT może być wykorzystany przez władze i służby specjalne do totalnej inwigilacji obywateli oraz konkurencji politycznej.

Małgorzata Goss
http://naszdziennik.pl

Szczyt obu Ameryk porażką USA

W dniach 14-15 kwietnia odbył się szósty Szczyt Ameryki. Gospodarzem była Kolumbia, która uznawana jest za najwierniejszego sojusznika Stanów Zjednoczonych w regionie. Dla tego państwa szczyt stał się doskonałą okazją, aby pokazać swoje najlepsze oblicze i wszystkie postępy jakie zostały dokonane po wojnie domowej.

Rząd w Bogotcie chce też umocnić się jako coraz bardziej wpływowy gracz regionalny. Na szczycie jednym z głównych tematów były kwestie bezpieczeństwa i przestępczości zorganizowanej. Mowa tutaj w szczególności o problematyce z nielegalnego handlu narkotykami. Poruszano również kwestię Kuby, jak i Falklandów.

Na szczycie nie obecny był Hugo Chavez ze względu na swój stan zdrowia oraz prezydenci Ekwadoru i Nikaragui, którzy zbojkotowali szczyt, ponieważ nie zaproszono Kuby.

Starozakonni pedofile traktowani wyjątkowo?

Informację nadesłał nam nasz ulubiony Polak wyznania mojżeszowego, Pan Mordka, za co mu dziękujemy.

Poniżej streszczenie własne artykułu:
Orthodox Abuse Suspects Get Exemption – Brooklyn Prosecutors Deny Request for Identity of Sex Suspects.
The Jewish Daily Forward, autor Paul Berger, 24.04.2012
http://forward.com/articles/155197/orthodox-abuse-suspects-get-exemption/

Ortodoksyjni [żydzi] podejrzani o przestępstwa seksualne są traktowani wyjątkowo – brooklyński prokurator odmawia ujawnienia tożsamości podejrzanych.

Ortodoksyjni żydzi oskarżeni o seksualne molestowanie dzieci na Brooklynie winni mieć chronioną tożsamość ze względu na „ściśle zintegrowany i wyspiarski” charakter ich społeczności – stwierdził prokurator w swej osobliwej odpowiedzi na żądania udzielenia informacji o toczących się procesach.

Otóż, według prokuratora (Attorney Charles Hynes), ów „ściśle zintegrowany i wyspiarski” charakter społeczności ortodoksów uniemożliwia wyjawienie tożsamości podejrzanych pedofilów bez jednoczesnego ujawnienia tożsamości ich ofiar. Zatem w odniesieniu do ortodoksyjnych żydów nie ma zastosowania Ustawa o Swobodnym Dostępie o Informacji, ponieważ są „unikalni”.

Chodzi o nazwiska 85 osób aresztowanych za przestępstwa seksualne w ciągu ostatnich trzech lat. Nie padło żadne wyjaśnienie, w jaki sposób ujawnienie tożsamości podejrzanych miałoby umożliwić osobom postronnym zidentyfikowanie ich ofiar.
Urząd brooklyńskiego prokuratora nie wyjaśnił również, czy na tak wyjątkowe traktowanie zasługują również inne „ściśle zintegrowane społeczności” w mieście, ani jakie kryteria mają być użyte do określenia, czy konkretna grupa ma być traktowana na tak preferencyjnych zasadach.

Marci Hamilton, profesor prawa w Yeshiva University twierdzi, iż odmowa wyjawienia tożsamości podejrzanych stanowi po prostu zachętę dla innych potencjalnych przestępców a także uniemożliwia ich nieujawnionym jeszcze ofiarom na wyjście na światło dzienne.

Prokurator Hynes, tak troszczący się o „dobro ofiar”, nie zawahał się jednak ujawnić nazwiska nie-żydowskiego gwałciciela, okolicy w której mieszkał oraz wieku dziewczynki, która padła jego ofiarą – a więc informacji wystarczających do jej zidentyfikowania. Hynes odmówił natomiast ujawnienia nazwisk dziesięciu ortodoksyjnych żydów prawomocnie skazanych za przestępstwa seksualne na wyroki od jednego miesiąca do 20 lat więzienia.

Pod artykułem znajdują się komentarze, których treść pozytywnie zaskoczyła gajowego, choć straszliwy zeń antysemita.

W kwestii Fatimy: musimy kochać prawdę, szukać prawdy, przyjmować prawdę, bronić prawdy i domagać się prawdy.

Regarding The Prophetic Message of Fatima: WE MUST LOVE THE TRUTH, SEEK the Truth, EMBRACE the Truth, DEFEND the Truth, INSIST upon the Truth
http://www.fatimacrusader.com/cr101/cr101pg3.pdf
Tłumaczenie Ola Gordon [fragment]

Poniżej transkrypcja fragmentów przemówienia o. Nicholasa Grunera na Konferencji “Poświęcenie teraz!” [Consecration Now!] w maju 2011 roku

[…] Aby wyjaśnić sobie najlepiej jak potrafimy, musimy zastanowić się nad niektórymi prawdami filozoficznymi i teologicznymi. Prawda bowiem jest tym, co jest istotą problemu.
Umiłowanie prawdy jest najważniejsze

Drugi rozdział II Listu do Tesalończyków mówi, że Antychryst nadejdzie, ponieważ katolicy przestają miłować prawdę. To jest dlatego, że nie możemy naprawdę miłować Boga, nie możemy naprawdę miłować siebie,  ani nie możemy miłować bliźniego, jeśli nie miłujemy prawdy.

Brak umiłowania prawdy jest oznaką apostazji

Papież Jan Paweł II powiedział, że w naszych czasach jest cicha apostazja. To jest dlatego, że mamy brak umiłowania prawdy.

Pismo Święte mówi, że wielka apostazja musi nadejść przed przyjściem Antychrysta, ale zanim będziemy mieć wielką apostazję, musimy przestać miłować prawdę. A co to ma wspólnego z naszym dzisiejszym tematem? Wszystko. Wczoraj w jednym z konferencyjnych przemówień usłyszeliśmy bardzo uprzejmy i miły wykład o lojalności wobec Ojca Św., lojalności wobec Stolicy Apostolskiej i lojalności wobec sekretarza stanu.

Przeciwnie do tego, co mówią niedoinformowani wtajemniczeni dziennikarze watykańscy, miłuję papieża bardziej, niż większość jego doradców, jeśli nie wszyscy, i nie mówię tego lekko. Tak naprawdę, uważam, że miłuję kard. Bertone, bardziej niż on sam siebie, i miłuję bliźnich.

To z powodu tej miłości do Boga i bliźniego spędziłem 34 lata życia w tej pracy. Przyczyną, że ciężko pracuję jest to, że znam prawdę o Fatimie, i o tym co wydarzy się w najbliższym czasie papieżowi i biskupom, jeśli nie posłuchają Matki Bożej z Fatimy. Ale jestem osądzany jakbym ich nienawidził, bo oni sami nie znają prawdy.

Mimo, że dużo się mówi o dialogu, to w ciągu tych 34 lat nie było żadnego dialogu. To nie znaczy, że odmówiłem w nim udziału, ale szczerze, każda podejmowana przeze mnie próba dotarcia do nich była odrzucana, aż do teraz.

Ukraiński nacjonalizm a polska polityka wobec Ukrainy i Ukraińców

Artykuł podesłał p. PiotrX.

Problem ukraińskiego nacjonalizmu spod znaku Organizacji Ukraińskich Nacjonalistów i Ukraińskiej Powstańczej Armii dał o sobie znać w sposób niezwykle tragiczny w XX w., a i dzisiaj odżywa na nowo.

Nacjonalizm ukraiński nie umarł śmiercią naturalną, jak to się stało z wieloma innymi ideami i ruchami skrajnymi o charakterze nacjonalistycznym i totalitarnym, które w pierwszej połowie ubiegłego wieku święciły tryumfy. Nacjonalizm ukraiński funkcjonuje nadal, jest żywą ideologią na Ukrainie, szczególnie zachodniej, na emigracji, a także w Polsce wśród mniejszości ukraińskiej. Chociaż kierunek ten pod swoimi sztandarami aktualnie nie gromadzi licznych rzesz zwolenników, to jednak jego sytuacja jest szczególna, a w razie sprzyjających okoliczności może stać się niebezpieczny.

O ile na wschodniej i środkowej Ukrainie nacjonalizm ukraiński nie cieszy się dużymi wpływami, to na zachodniej Ukrainie (dawne tereny II Rzeczypospolitej) jest inaczej. Tam bowiem nacjonaliści – jak się okazuje – próbują „reanimować” sowietyzowany przez lat kilkadziesiąt naród i nadać mu aktywny charakter. Tamtejsi Ukraińcy na ogół nie są przychylnie nastawieni do Polaków i Polski, a nacjonaliści zajmują postawy wręcz wrogie. Zaprzeczają oni także oczywistym faktom historycznym, tj. ludobójstwu dokonanemu przez UPA na Polakach zamieszkujących południowo-wschodnie Kresy II Rzeczypospolitej. Świadectwa takich postaw znajdujemy w różnych pismach tej orientacji politycznej, wysuwanych hasłach oraz w wielu wydarzeniach o wyraźnie antypolskiej wymowie, o których informacje mnożą się w ostatnich czasach coraz częściej.

O tym, czym jest nacjonalizm ukraiński i jakie ma znaczenie dla współczesnej Ukrainy, tak pisze prof. Włodzimierz Pawluczuk: „[…] nie byłoby jednak niepodległej Ukrainy, nie byłoby historii narodu ukraińskiego jako narodu politycznego, walczącego o pełną niepodległość, gdyby nie nacjonaliści […], gdyby nie narodowy fanatyzm jednostek opętanych szaleńczą ideą stworzenia z amorficznej »ruskiej« masy bitnego, znaczącego dziejowo narodu. Los Ukrainy byłby podobny do losu Białorusi. Jeśli wykreślić z dziejów Ukrainy zawartość ideową i działalność nacjonalistów, w tym przede wszystkim UPA, to kultura i historia Ukrainy nie zawiera treści, które by dawały szansę na legitymację pełnej niepodległości tego kraju. Dziewiętnastowieczni patrioci Ukrainy […] nic nie mówili o niepodległej Ukrainie i – co więcej – nie myśleli o tym. Ale nie myśleli o tym nawet Hruszewski i Winnyczenko, przywódcy Centralnej Rady Ukrainy w 1917 r., postulując jedynie autonomię Ukrainy w ramach Rosji”.

Generał i prawda

Czy mamy prawo poznać mechanizm historii?

Przetłumaczyłem dla czasopisma „Glaukopis” charakterystykę Wojciecha Jaruzelskiego, sporządzoną dla CIA przez płk. Kuklińskiego. Udostępniona wersja była powierzchowna i tendencyjna.

Gen. Jaruzelski zbliża się do dziewięćdziesiątki i nie jest zdrowy, ale nadal ma sprawny umysł. Życiorys generała na Wikipedii pomija dwa ważne lata: 1976 i 1985. W czerwcu 1976 r. wybuchła rebelia przeciwko Edwardowi Gierkowi w miastach, gdzie mieściły się zakłady nadzorowane przez wojsko. Na ten temat sporo faktów w 2006 r. zebrali dziennikarze „Tygodnika Powszechnego”. Wtedy też wąsaty aktywista stoczniowy, w młodości zwerbowany do Wojskowej Służby Wewnętrznej, został skreślony z listy konfidentów służb cywilnych. Cztery lata później Gierek z rozkazu Moskwy musiał odejść.

11 marca 1985 r. w ZSRR władzę przejął Michaił Gorbaczow. Wiele o nim mówi fakt, że po oddaniu władzy ulokował on swoją fundację w parku Presidio w San Francisco. Byłoby rzeczą ciekawą prześledzić podobne posiadłości, ozdabiane ostatnio strzelistymi totemami. Uczestnicy tamtejszych imprez napomykają o jakimś szczególnym kulcie, który tam się odprawia z udziałem wpływowych gości.

25 września 1985 r. Jaruzelski – najwierniejszy w Polsce wykonawca poleceń z Moskwy – przed oficjalnym obiadem w licznym towarzystwie odbył w Nowym Jorku poufną, niemal dwugodzinną rozmowę z Davidem Rockefellerem, prawdopodobnie tylko w towarzystwie polskiego tłumacza i sekretarki magnata.

Zawodowy piewca brytyjskiego wywiadu Frederick Forsyth (choćby w powieści „Ikona”) właśnie Rockefellera seniora, zwanego też Patriarchą – obecnie niemal 97-letniego – kreuje na lidera pewnego niezmiernie wpływowego układu, zawiadującego znaczną częścią globu, ale i sam „Patriarcha” lubi podkreślać swoją pozycję w świecie. Ale przecież on też nie zapewnił sobie nieśmiertelności na ziemi.

Ekonomista przewiduje zapaść gospodarczą po Euro 2012

Po Euro Polskę czeka zapaść – przestrzega Janusz Szewczak, główny ekonomista SKOK. Jego zdaniem po Euro 2012 lawina kłopotów spadnie nie tylko na Główną Dyrekcję Dróg Krajowych i Autostrad, na budżety miast i państwa, ale także na banki, które kredytowały spółki budowlane i deweloperskie. „Kilka z nich już jest na granicy upadłości i ukrywa przed akcjonariuszami skalę swoich problemów” – pisze na łamach „Gazety Polskiej Codziennie”.
Szewczak przypomina, że w ostatnim czasie „z hukiem zbankrutowały” Dolnośląskie Surowce Skalne odpowiedzialne za budowę newralgicznego odcinka autostrady A2. „Piętrzą się góry niezapłaconych faktur za wykonane na autostradach roboty – aktualnie skala tego zadłużenia szacowana jest na 2,8 mld zł. Zaległości w płatnościach za pracę wykonaną przy budowie Stadionu Narodowego mogą sięgać 100 mln zł. A z 34 spółek budowlanych notowanych na GPW aż osiem miało w ubiegłym roku straty, kolejnych osiem gorsze wyniki, a wiele musiało wyprzedawać aktywa i podrasowywać wyniki” – pisze ekonomista.

Zdaniem Szewczaka sektor budowlany i deweloperski znajduje się na krawędzi. Olbrzymia część wykonanych już i przyjętych robót to zwykła fuszerka. Autostrady budowane są często przez tzw. firmy teczkowe, które nie mają doświadczenia i renomy, a które świadomie zaniżają kosztorysy, by wygrać przetargi. Firmy te same znalazły się w pułapce i na progu bankructwa.

Autor przestrzega również przed możliwą wielką skalą oszustw, przekrętów i marnotrawstwa. „Tyle że dowiemy się o tym zapewne dopiero po Euro 2012, gdy urzędy miast, ośrodki sportu i rekreacji, a zwłaszcza stadiony, autostrady i obwodnice zostaną skontrolowane przez NIK” – pisze Szewczak. Jego zdaniem „plagi na budowie to efekt braku całościowej koncepcji tworzenia infrastruktury na Euro 2012 i zawyżonych kosztów tej imprezy, szacowanych na 80 do 100 mld zł”. „Gigantycznym nakładom towarzyszy bylejakość, ciągłe aneksy do umów inwestycyjnych, kontrakty podpisywane bez przetargów, dublowane wydatki, gigantyczne premie dla zarządów firm i częste rezygnowanie z kar, które powinny one płacić za niewywiązanie się z warunków umowy. To dopełnia czary goryczy i pokazuje skalę kompromitacji Polski. Być może kiedyś dowiemy się, ile z tej góry pieniędzy przeznaczonej na Euro 2012 trafiło do szarej strefy, ile zmarnotrawiono, a ile rozkradziono” – pisze ekonomista.

Szewczak zauważa, że mimo iż premier Tusk ogłosił, że jesteśmy już gotowi do Euro 2012, to prawdziwy sprawdzian dopiero przed nami. „Niektórzy niewątpliwie zrobili na tym turnieju interes życia, tyle że za pieniądze podatników” – podkreśla komentator. Jego zdaniem, bezrefleksyjny optymizm ustępuje miejsca obawom, co będzie po imprezie. Coraz mniej Polaków akceptuje zawołanie „niech się wali, niech się pali, my będziemy w piłkę grali”.

„Nie będzie wydumanego przez PO wielkiego skoku cywilizacyjnego, a tym bardziej święta narodu. Nie będzie choćby jednej całej autostrady ani szybkich pociągów. Grecja, Portugalia, które nie tak dawno temu organizowały podobne imprezy, właśnie bankrutują. Hiszpański budowlany boom na kredyt przyczynił się do obecnego kryzysu. Euro trwa krótko, ale długi po nim pozostają na lata” – konkluduje Janusz Szewczak.

Źródło: Gazeta Polska Codziennie
pam
http://www.pch24.pl/

Talmud, co zawiera i czego naucza

Poniższy fragment pochodzi z książki Ks. prof. Józefa Kruszyńskiego „Talmud – co zawiera i czego naucza”, Dom Wydawniczy Ostoja 2001 (reprint z roku 1925)

Wszystkie religijne księgi żydowskie poza Pismem św., zebrane w jedną całość, nazywają się Talmudem. Nazwa powyższa w odniesieniu do tych ksiąg jest najpowszechniejszą. Wszystkie inne nazwy, z którymi spotykamy się na kartach niniejszej broszury, będą oznaczały albo składowe części Talmudu, albo też rodzaj wykładu, czyli objaśniania rabinicznych pouczeń. Talmud zaś obejmuje całość.

Talmud jest wyrazem hebrajskim i znaczy to samo, co „nauka”, „nauczanie”. Pochodzi od wyrazu lamad, co znaczy „nauczać”. Talmud tedy w przekonaniu żyda jest nauką, jest niejako zbiorem wszystkich prawd odnoszących się do którychkolwiek dziedzin życia ludzkiego. Zobaczymy nieco dalej, gdy będzie mowa o treści, że istotnie w Talmudzie rozpatrywane są zagadnienia i udzielane pouczenia ze wszystkich dziedzin życia człowieka. Dlatego też Talmud w pojęciu rabinów jest nauką nade wszystko, czyli najwszechstronniejszą, obejmującą wszelkie wiadomości.

Na powstanie Talmudu mniej więcej w tej formie, w jakiej istnieje dzisiaj, złożyły się dwa różne środowiska. W ciągu III i IV wieku po Chrystusie rabini palestyńscy, skupiający się podówczas w miasteczku Tyberiadzie, które po zburzeniu Jerozolimy uchodziło za ognisko życia religijnego i kulturalnego, wzbogacili na piśmie dawniejszy już spisany zasadniczy zbiór praw, znany pod nazwą Miszna. Zdania zawarte w Misznie zostały opatrzone obszernym komentarzem. Rabini dawali mnóstwo odpowiedzi na różne zagadnienia natury prawnej, tworząc w taki sposób wielki zbiór, obejmujący wielorakie rozwiązania kwestii prawnych, faktów historycznych i moralnych pouczeń. W taki więc sposób objaśniona Miszna, została nazwana Talmudem jerozolimskim albo palestyńskim. Talmud palestyński, którego kolebką jest Tyberiada, został ukończony w drugiej połowie czwartego wieku po Chrystusie. Istnieją w nim wzmianki o cesarzach rzymskich Dioklecjanie i Julianie Apostacie z czwartego wieku. Co się tyczy rabinów, przechowane są imiona tylko tych, którzy żyli przed r. 350. O późniejszych nic się nie mówi.

Salus Ecclesiae

Znane jest w historii cywilizacji rzymskiej zawołanie „Salus rei publicae suprema lex esto” – dobro Rzeczypospolitej niech będzie najwyższym prawem. Ten kwiat Prawa Naturalnego wydał owoc w postaci potęgi starożytnego Rzymu. Paradoksalnie, chrześcijańska Europa bardziej zainteresowała się owocem, niż kwiatem. Patriotyzm rzymski został ochrzczony, ale nie bierzmowany. Tradycje imperialne zaimponowały ludom europejskim, osłabiając chrześcijańskie fundamenty Europy.

Polska, ten Mały Rzym zrodzony w średniowieczu, bardziej serio niż inne ludy włączyła się w budowę personalistycznej cywilizacji łacińskiej, która dzięki posłudze Kościoła Rzymsko-Katolickiego, konsekwentnie opiera się na Prawie Naturalnym. Ustawiczna ingerencja Centralnych Sił Politycznych w dzieje Europy, a zwłaszcza przełom czasów nowożytnych, polegała na przeciwstawieniu „prawa stanowionego” Prawu Naturalnemu. Oznaczało to, że aprioryzm gromadnościowej cywilizacji żydowskiej zdobył przewagę nad aposterioryzmem personalistycznej cywilizacji łacińskiej.

Wcześniej, kiedy to gromadnościowość żydowska dała okazję do wyeksponowania miłości jako uniwersalnej, nadrzędnej zasady życia, personalizm rzymski wysunął na czoło prawdę. jako warunek zdrowia Rzeczypospolitej. Nie może istnieć autentyczna miłość między ludźmi lekceważącymi troskę o poznanie prawdy, ale nie można też poznawać prawdę bez miłowania innych ludzi. Współpraca tych dwóch idei znalazła odbicie w złożonej nazwie „Kościół Rzymsko-Katolicki”. Po Soborze Watykańskim II określenie „Rzymski” zostało opuszczone, równocześnie położony został nacisk na autentyczność Kościoła pierwszych trzech wieków, a więc czasów pogańskiego Rzymu. Można by więc przypuszczać, że powstał prąd ideowy, promujący Kościół Judeo-Chrześcijański. Istnieją jednak procesy, zachodzące w Kościele Rzymsko-Katolickim po Soborze Watykańskim II, dla których nie ma logicznego wytłumaczenia, a które podważają katolickość narodu polskiego.