Sprawa Stefana Niesiołowskiego i Ewy Stankiewicz

–

Wybierz jedną opcję i naciśnij <Vote>.
Aby podejrzeć częściowe wyniki, naciśnij <View Results>

Kłamstwo – ankieta

Na forum rozgorzała dyskusja na temat kłamstwa i jego dopuszczalności. Popatrzmy zatem, jak rozkładają się opinie naszych gości.

Wybierz jedną opcję i naciśnij <Vote>.
Aby podejrzeć częściowe wyniki, naciśnij <View Results>.

Rosja w ciągu 10 lat zmieni świat, a zacznie od likwidacji MTV?

Kraje „ruskiego świata” są w stanie zaprowadzić istotne zmiany na świecie w ciągu dziesięciu lat, wierzy Vsevolod Czaplin, jedna z głównych postaci Rosyjskiej Cerkwi Prawosławnej. Pod pojęciem „ruski świat” rozumie on kraje z historycznie silną tradycją ortodoksyjną, czyli poza Rosją także Ukrainę, Białoruś, Grecję, Rumunię i kilka innych.

„Nasza prawosławna cywilizacja może nie być aż tak wielka, ale ma dzisiaj kluczową rolę na świecie, ponieważ wie jak znaleźć drogę do lepszego jutra dla całego świata, a szczególnie dla Europy” – stwierdził Czaplin w poniedziałek podczas wideokonferencji pomiędzy Moskwą, Kijowem i Mińskiem.

„Zachód zdradził ideały chrześcijaństwa, które cesarze Konstantyn i Junstynian sprzęgli z prawem rzymskim” – twierdzi Czaplin. W jego opinii, Europa, która niegdyś bazowała na tych zasadach, już nie istnieje. Mając to na uwadze, cywilizacja Wschodu nie powinna ani podążać drogą „Zachodu o słabej woli”, ani też „intelektualnie miernego Wschodu”.

„Nie potrzebujemy, aby nas prowadzono… musimy zjednoczyć rozum i wolę, tradycję i innowację, wiarę i życie, to co duchowe i to co świeckie. Naszym obowiązkiem jest zmienić świat w przeciągu dekady i jesteśmy w stanie to zrobić” – zakończył Czaplin.

Jakby na potwierdzenie słów Czaplina, jeden z inicjatorów pomysłu, aby zakazać promocji pederastii i podobnych szkodliwych zachowań w przestrzeni publicznej, deputowany Vitalij Milonov z St. Petersburga, wezwał do zamknięcia MTV, gdyż, jak wierzy, deprawuje ona widzów i przekracza wszelkie granice.

Według Milonova, większość programów emitowanych przez MTV jest prostacka oraz niemoralna i nie ma szans na jakikolwiek pozytywny wpływ na widownię, która składa się głównie z nastolatków i ludzi poniżej 35 roku życia. Zaznaczył również, że była to swego czasu jedna z jego ulubionych stacji, jednak drastycznie zmieniła się w przeciągu lat. „Było tam mnóstwo świetnej muzyki, kreskówek, nie jak teraz” – wyliczał Milonov. Poddał również pod rozwagę pomysł na rozwiązanie problemu niskich moralnie lotów programów w telewizji – nad adekwatnym poziomem miałaby czuwać Komisja Moralna, która miałaby wpłynąć na etyczną stronę mediów.

MTV nadaje w Rosji od 1998 roku i z początku była stacją muzyczną. Polityka kierownictwa kanału zmieniła się z początkiem nowej dekady, kiedy to inne, rosyjskie stacje rozrywkowe zaczęły odbierać jej widzów. Zwiększono liczbę mało ambitnych i przyciągających niewymagającego intelektualnie widza programów dotyczących m.in. seksu, związków międzyludzkich, mody czy dbałości o wygląd zewnętrzny.

Na podstawie: rt.com
Za: narodowy szczecin.pl
http://mercurius.myslpolska.pl/

Polska służba zdrowia jedną z najgorszych w Europie

Jedną trzecią wydatków na leczenie Polacy przeznaczają na prywatne ubezpieczenia i wizyty lekarskie. Reszta trafia do NFZ. A polska służba zdrowia pod względem jakości usług medycznych została sklasyfikowana na 27. miejscu wśród 33 przebadanych krajów – czytamy w Europejskim Konsumenckim Indeksie Zdrowia.

W międzynarodowym rankingu badającym jakość usług medycznych Polska spadła o jedno miejsce w stosunku do ostatniej edycji z 2009 roku. Pierwsze miejsce zajmuje Holandia.

Autorzy badania brali pod uwagę pięć kryteriów oceny standardu usług medycznych w danym kraju: prawa pacjenta i dostęp do informacji, czas oczekiwania na leczenie, wyniki leczenia, profilaktyka/zakres i zasięg oferowanych usług oraz dostępność leków.

Co w Polsce wypada najgorzej? Autorzy zwracają uwagę przede wszystkim na dostęp do nowoczesnych leków, wysoką umieralność na raka oraz czas oczekiwania na wizytę u lekarza i zabiegi w szpitalu. Średnia oczekiwania na zabieg chirurgiczny w Polsce to trzy miesiące, w Niemczech – dwa – trzy tygodnie (wszczepienie by-passów).

W raporcie można jednak dopatrzyć się pewnych pozytywów. Plusem polskiego systemu jest – zdaniem autorów badania – łatwy dostęp do własnej dokumentacji medycznej, wysoki odsetek szczepień wśród dzieci oraz niska umieralność na zawały serca. Ten ostatni wskaźnik jako jeden z nielicznych pozytywnie wyróżnia nas na tle innych państw.

Po poprzedniej publikacji raportu w 2009 roku, jego autorzy oceniali, że Polska będzie się pięła stopniowo w górę. Szansa została jednak z marnowana, a w rankingu wyprzedziła nas m.in. Słowacja i Litwa.

Źródło: „Dziennik Gazeta Prawna”
ged
http://www.pch24.pl

Proponujemy polskim „decydentom” aby udali się na Białoruś i skorzystali z doświadczeń sąsiadów, jak przy niewielkich wciąż zasobach finansowych zapewnić każdemu dostęp do służby zdrowia – admin.

Walczyć z bólem czy z chorobą? (1)

Odpowiedź na postawione w tytule pytanie wydaje się oczywista – walczyć powinniśmy z chorobą. Jednak codzienna praktyka wskazuje, iż dla wielu zagadnienie to nie jest proste i raczej skłonni jesteśmy do zwalczania bólu, nawet bez zastanowienia się, jakie jest jego źródło.

W niniejszym artykule opiszę istotę bólu, w następnym rozważę zasadność zażywania, obecnie masowo stosowanych i łatwo dostępnych, niesteroidowych środków przeciwzapalnych; w trzecim artykule z tej serii – opiszę podstawowe metody racjonalnego zwalczania bólu tj. takie, które uwzględniają jego przyczynę.

Ból jest z reguły nieodłącznym towarzyszem choroby, choć stan patologiczny może objawiać się „tylko” osłabieniem i niedomogą fizyczną. Ból ostry, zawiadamia nas o nagłym, poważnym uszkodzeniu tkanek. Zadaniem bólu rozlanego jest uświadomienie nam chronicznego procesu niszczącego tkanki. Cierpienie mobilizuje do podjęcia leczenia i wzbudza pragnienie jak najszybszego wyleczenia. Ból można więc określić mianem nieprzyjemnego sojusznika w pracy nad uzdrowieniem chorego. Zmniejszenie bólu lub jego zanik, przy stosowaniu leczenia regenerującego (bez użycia chemicznych środków przeciwbólowych), zapewniają nas o postępie procesu zdrowienia.

Często ból jest tak dotkliwy, że – zwłaszcza w epoce kultu wszelkiej przyjemności i dobrego samopoczucia – traktuje się go jako wysoko niepożądanego intruza, którego należy się natychmiast pozbyć. Jednak, pomimo dużych możliwości, które daje techniczny postęp w dziedzinie chemii farmaceutycznej, z reguły całkowite wykluczenie odczuwania bólu pozostaje niemożliwe do osiągnięcia. Nawet jeśli sięgnie się po narkotyczne środki farmakologiczne – ulga jest krótkotrwała i ściśle związana z odurzeniem.

Odczuwanie bólu połączone jest dodatkowo z ośrodkowym silnym, afektywnym doznaniem, które zostaje zapamiętane, co ma skłaniać do następczego unikania bądź wyrugowania czynnika wywołującego ból. Z tym rodzajem subiektywnego cierpienia, „radzą” sobie dopiero neurochirurdzy, np. odcinając głębokie połączenia płatów czołowych od pozostałej części mózgu. Po takim zabiegu chorzy nadal mają świadomość bólu, ale przestaje on być dręczący. Ten sposób walki z cierpieniem stosowany jest oczywiście dopiero u osób z bólami wywołanymi zaawansowaną chorobą nowotworową, kiedy nie działają już żadne farmakologiczne środki przeciwbólowe.

Wspomniane zabiegi neurochirurgiczne stanowią wyrazisty przykład rozkwitu medycyny użytkowej, tj. takiej, której podstawową przesłanką jest wykonanie wszystkiego, co umożliwia technika, bez stawiania wyższych pytań. Chory, po takim zabiegu, posiada bowiem zmienioną osobowość. Jednak dla celów medycyny masowej, fakt ten jest o tyle tylko godny uwagi, o ile zdoła się go wykorzystać w innych przypadkach terapeutycznych, np. w terapii niektórych schorzeń psychicznych.

Dr n.med. Izabella Stępkowska
http://www.pch24.pl

Szwecja: Określenie „etniczni Szwedzi” powodem medialnej burzy

Użycie terminu „etniczny” w liberalnych krajach sterroryzowanych polityczną poprawnością i dotkniętych masową imigracją, może spowodować ogień krytyki mediów i wywołać społeczne niepokoje.

Przekonał się o tym szwedzki premier Fredrik Reinfeldt, który jest w mediach ostro krytykowany za użycie terminu „etniczni Szwedzi” w wypowiedzi odnoszącej się do kwestii wysokiego bezrobocia.

„Nie jest słusznym opisywanie Szwecji jako kraju w kontekście zatrudnienia obywateli. Jeśli spojrzymy na etnicznych Szwedów w wieku produkcyjnym, okazuje się , że mamy bardzo niskie bezrobocie” – powiedział premier. Komentarz ten poczyniony został w odpowiedzi na krytykę ze strony Szwedzkiej Rady Polityki Pieniężnej dotyczącą ostrożnej polityki fiskalnej rządu.

Wypowiedź ta wywołała prawdziwą burzę wśród komentatorów, którzy w licznych debatach zastanawiali się „co premier miał na myśli”. Medialną aferę rozpoczęli komentatorzy lewicowi, którzy zarzucili premierowi nie przejmowanie się bezrobociem wśród imigrantów. Wtórowali im liberałowie, którzy skupili się na problemach uchodźców a także centroprawicowcy, którzy ubolewali nad „dzieleniem społeczeństwa” przez premiera.

Nieliczni komentatorzy bronili słów premiera wskazując na statystki dotyczące zatrudnienia, które faktycznie wskazują na większe bezrobocie wśród społeczności imigranckich. Wśród komentatorów dało się słyszeć także głosy mówiące o użyciu określenia „etniczni Szwedzi” przez… niedostosowanie języka szwedzkiego do multikulturowej rzeczywistości np. na rynku pracy. Komentujący wypowiedź premiera szef prawicowej partii Szwedzkich Demokratów Jimme Akesson powiedział, że wspaniałą wiadomością jest zrozumienie przez Reinfeldta negatywnych skutków jego irracjonalnej polityki imigracyjnej, którą w końcu zauważa jako ciążący problem z którym nie może nic zrobić.

http://autonom.pl/

Spisek przeciwko Kościołowi (13)

THE PLOT AGAINST THE CHURCH
http://www.catholicvoice.co.uk/pinay/
Spisek przeciwko Kościołowi – Maurice Pinay 1962
Tłumaczenie Ola Gordon
Nadesłał p. PiotrX

Poprzednie fragmenty:
https://marucha.wordpress.com/2012/02/04/spisek-przeciwko-kosciolowi/
https://marucha.wordpress.com/2012/02/05/spisek-przeciwko-kosciolowi-2
https://marucha.wordpress.com/2012/05/07/spisek-przeciwko-kosciolowi-3
https://marucha.wordpress.com/2012/05/08/spisek-przeciwko-kosciolowi-4
https://marucha.wordpress.com/2012/05/09/spisek-przeciwko-kosciolowi-5
https://marucha.wordpress.com/2012/05/10/spisek-przeciwko-kosciolowi-6
https://marucha.wordpress.com/2012/05/11/spisek-przeciwko-kosciolowi-7
https://marucha.wordpress.com/2012/05/12/spisek-przeciwko-kosciolowi-8
https://marucha.wordpress.com/2012/05/13/spisek-przeciwko-kosciolowi-9/
https://marucha.wordpress.com/2012/05/14/spisek-przeciwko-kosciolowi-10
https://marucha.wordpress.com/2012/05/15/spisek-przeciwko-kosciolowi-11/
https://marucha.wordpress.com/2012/05/16/spisek-przeciwko-kosciolowi-12/

Masońskie zbrodnie

Jeśli chodzi o potworne zbrodnie tego mistrzowskiego dzieła współczesnego żydostwa, reprezentowanego przez masonerię, najczcigodniejszy kard. Caro mówi:

“Czytanie o masońskim rytuale pozwala dostrzec, przynajmniej w najwyższym stopniu, że przygotowuje on swoich uczniów do zemsty, rewolucji, a tym samym do zbrodni.

”‘We wszystkich tych rytach’, mówi Benoit, ‘masoni są poddawani edukacji, która uczy ich okrucieństwa w teorii i praktyce. Wmawia się im, że zakon masoński realizuje cel pomszczenia śmierci Hirama Abiffa, lub jego trzech niewierzących towarzyszy, lub śmierci de Molaya na jego mordercach, papieżu, królu i Nogarecie’.

“Na pierwszym stopniu początkujący testuje odwagę szyją i głową, ubranymi w napełnione krwią wnętrzności. Na innym stopniu, ten kto zostaje przyjęty, musi rzucać głowami umieszczonymi na wężu; lub też zabić baranka (30 stopień rytu szkockiego AA), poprzez co wierzy, że zabija człowieka. Tu musi on toczyć krwawe walki z wrogami, którzy kwestionują jego powrót do ojczyzny; są głowy na słupie lub zwłoki w trumnie, i bracia w żałobie ślubują zemstę. Jest dobrze znany mord Rossiego, ministra Piusa IX, dokonany przez jego byłych braci-spiskowców.

“W 1883 roku, czterej Włosi, Emiliani, Scuriatti, Lazzoneschi i Adriani, członkowie ‘Młodej Italii’, którzy uciekli do Francji, zostali wydani Mazziniemu i jego pomocnikom jako zdrajcy.

“22 października 1916 roku, zamordowano hrabiego Stürcka, kanclerza Austrii. Morderca, Fritz Adler, był masonem i synem masona, jak również członkiem loży wysokich dygnitarzy masońskich w Szwajcarii. W swoim oświadczeniu bronił prawa wymierzania sprawiedliwości własną ręką.

“We Francji sprawa Dreyfusa spowodowała morderstwo następujących osób:
Kapitana d’Attela, który zeznawał przeciwko niemu; deputowanego Chaulin-Servinière, który otrzymał od d’Attela szczegóły konfesji Dreyfusa; kapitana dzielnicowego Laurenceau, który ujawnił kwoty pieniędzy przysłane z zagranicy przyjaciołom Dreyfusa, według niego jako łapówkę; i strażnika więziennego, Rochera, który twierdził, że słyszał kiedy Dreyfus częściowo przyznał się do zbrodni. Kapitan Valerio, jeden ze świadków przeciwko Dreyfusowi, i prezydent Faure, który sprzeciwił się rewizji procesu, również wkrótce zniknęli. Wszyscy obrońcy Dreyfusa byli masonami, i w dodatku Żydami.

“W Szwecji brat Gustawa III został zamordowany przez H. Ankerstroma, tajnego wysłannika wielkiej loży, którą kierował Condorcet, zgodnie z porozumieniem masonów, którzy zebrali się w 1876 roku we Frankfurcie nad Menem.

“W Rosji zamordowano Pawła I, masona, który, chociaż wiedział o niebezpieczeństwie ze strony bractwa, kategorycznie go zakazał. Z tego samego powodu jego syn, Aleksander I, przeżył podobny los, został zamordowany w 1825 roku w Taganrog. Mordercami byli w całości masoni. (‘The great criminals of Freemasonry’ [Wielcy zbrodniarze masońscy] – przekład)

Mordy dokonane na osobach świeckich

“We Francji przypisuje się im śmierć Ludwika XVI. Kard. Mathieu, arcybiskup Besançon, i ks. prałat Bessan, biskup Nimes, napisali w znanych na całym świecie listach, o rewelacjach ujawnionych im w sprawie rezolucji podjętej w zakonie w Wilhelmsbad, żeby zamordować Ludwika XVI i króla Szwecji. Rewelacje te otrzymali od dwóch byłych członków tego zakonu…

Zabójstwo hrabiego de Berry… mord Lewa, wielkiego patrioty i żarliwego katolika z Lucerny / Szwajcaria były zorganizowane i dokonane przez członków sekty.

“W Austrii słynne zabójstwo w Sarajewie, będące przyczyną I wojny światowej, było zorganizowane przez masonów, ogłoszone wcześniej i dokonane w określonym dniu.

Wysoki masoński dygnitarz narodowości szwajcarskiej, powiedział w 1912 roku w związku z tą sprawą co następuje: ‘Następca tronu jest osobowością o wielkim talencie, szkoda, że jest skazany, zginie w drodze do tronu’. Pani de Tebes przewidziała jego śmierć dwa lata wcześniej. Główni winowajcy w całości byli masonami.
” ‘To wszystko’, mówi Wichtl, ‘to nie tylko podejrzenia, ale prawnie udokumentowane fakty, które umyślnie utajniono’.

“W Niemczech, marszałek Echhorn i jego adjutant, kpt. von Dressler, zostali zamordowani 10 lipca 1918 roku. Dzień wcześniej, paryski dziennik masoński ‘Le Matin’, napisał, że patriotyczne tajne stowarzyszenie zaoferowało dużą sumę za głowę Echhorna. Można sobie na pewno wyobrazić, co za stowarzyszenie dostarczyło tę informację do ‘Le Matin’.

“We Włoszech Umberto I został zamordowany przez anarchistę Pressiego, masona z loży w Paterson, New Jersey, USA, mimo, że sam nie był wtedy w Ameryce. Dlatego deklaracja, że na pewnych stopniach, aroganccy ludzie przekształcili napis na krzyżu dając mu odwrotne znaczenie: INRI = Justum necare reges Italiae: słuszne jest zabijanie królów Italii.

“26 marca 1885 roku, w Parmie zamordowano księcia Karola III; zabójca, Antonio Carra, został wybrany dzień wcześniej i zachęcony na tajnym posiedzeniu pod przewodnictwem Lemmiego; Lemmi był później najwyższym wielkim mistrzem włoskiej masonerii, i wydaje się, również światowej masonerii. Pewien człowiek o nazwisku Lippo przygotował lalkę, żeby pokazać jak najlepiej zadać cios sztyletem, a wykonawcę wybrała większość.

“22 maja zmarł Ferdynand II z Neapolu; podano mu truciznę w plastrze melona, co spowodowało bardzo bolesną śmierć. Sprawcą śmierci tego króla był mason należący do jednej z najbardziej zbrodniczych filii tej sekty, zwanej ‘wzniosłymi i idealnymi mistrzami’. Był uczniem Mazziniego i jednym z najbardziej szanowanych osób na królewskim dworze. Margiotta nie ryzykuje podanie jego nazwiska. (Marg. A. L. 21-34)