Batman – sprawa coraz bardziej pogmatwana

Za  http://aangirfan.blogspot.com/, opracowanie Ola Gordon.
Niektóre linki zaktualizowane/dodane przez admina.

1. Dwaj strzelcy:

• http://news.sky.com/story/962756/batman-shooting-suspect-im-the-joker
• http://www.metro.co.uk/news/905746-12-people-killed-after-shooting-at-the-dark-knight-rises-screening-in-denver
• http://www.theweek.co.uk/us/48075/denver-batman-massacre-masked-gunman-shoots-dead-12.

2. Prawdopodobnie żaden z dwóch nie jest Jamesem Holmesem

Zastanówmy się:
– Wtorek wieczór – Holmes wychodzi się napić i ktoś go ‘dawkuje’
– To samo robią w środę rano, mają czas na zorganizowanie tych pułapek w jego mieszkaniu (skąd sam miałby wiedzieć, jak to zrobić?)
– Holmes nadal ‘zadawkowany’ i niewidzialny do czwartkowego wieczoru, kiedy udają sie do kina. Parkują w odpowiednim miejscu, tuż obok wyjścia z budynku.
– Napastnik wchodzi do budynku, udaje że ktoś do niego dzwoni, wychodzi, idzie do auta w którym jest ‘zadawkowany’ Holmes, ubiera się w mundurek, wchodzi do budynku i atakuje niewinnych cywilów.
– Napastnik wychodzi drzwiami wyjściowymi, opiera się o nie, porzuca karabin, zdejmuje mundurek, nie zdejmuje maski.
– Biegnie obok auta, wyrzuca mundurek, otwiera drzwi auta z Holmesem, wrzuca do środka rewolwery, karabin był w nim cały czas, idzie wzdłuż budynku do jego rogu, gdzie umieszczona jest kamera, zrzuca maskę bezpośrednio pod kamerę i wchodzi w następną ulicę, gdzie czeka na niego auto.
– Mówi się, że kiedy aresztowano Holmesa, był ‘potulny’. To może wyjaśniać dlaczego nie zastrzeliła go policja. . . był niezdolny do niczego, niespójny i nie stanowił zagrożenia.

Przed wprowadzaniem demokracji nie ma chyba ratunku…

Nadesłała p. Ola Gordon – admin.

Tu też będzie ‘demokracja’:
Ten pioruński tyran i morderca Assad! A ci syryjscy ‘patrioci’? A przewodniczący tych patriotycznych spotkań?
Demokratyczna transformacja – skąd my to znamy? [przyp. Ola Gordon]

Świadkowie: Damaszek po ataku
Eyewitness: post-attack Damascus
http://www.voltairenet.org/Eyewitness-post-attack-Damascus
19.07.2012, tłumaczenie Ola Gordon

Wywiady korespondenta Głosu Rosji Nawafa Ibrahima z mieszkańcami Damaszku [uwaga: te świadectwa zgadzają się z raportami szefa Voltaire Network – Thierry Meyssana].

Co dzieje się w mieście teraz? Jakie są wasze odczucia?

Yara Ismail: Ogólnie życie w Damaszku wraca do normy po ataku 18 lipca. Ludzie przestają się bać i rozpaczać. Jeśli chodzi o mnie, jestem nieco porażony. Ale cieszę się widząc że życie w mieście toczy się dalej. Wczoraj spacerowaliśmy i widzieliśmy ludzi w restauracjach i kawiarniach, choć było ich niewielu. Widziałem ludzi na targowiskach robiących zakupy na Ramadan. Nikt nie przestał pracować czy chodzić do szkoły.

Muhammad al-Deri: W Damaszku jest tak, że nawet ci którzy nie odnieśli w ataku ran fizycznych, są poranieni moralnie. Zabici funkcjonariusze byli prawdziwymi liderami, którzy walczyli za Syrię i jej naród. Dla nas wszystkich to wielka strata. Zabici w wybuchu oficerowie byli najlepszymi spośród syryjskiego narodu. Ale te zgony nie osłabią syryjskiej armii, gdyż nasz były prezydent Hafez al-Assad stworzył rzeczywiście potężną armię, i ona składa się z najlepszych oficerów.

Kulisy wojny z terroryzmem

„Nie boimy się dzielenia z obywatelami Ameryki niemiłych faktów, obcych poglądów i filozofii oraz konkurencyjnych wartości, jako że kraj, który boi się postawienia pod nieskrępowanym niczym osądem swoich obywateli tego, co jest prawdą a co fałszem, jest krajem, który boi się swoich obywateli”. (Prezydent John F. Kennedy)

Amerykanie zaczynają obecnie płacić cenę za przespanie lekcji historii, ignorowanie ważnych informacji pojawiających w mediach spoza ich głównego nurtu, a także ignorowanie udziału we własnym procesie politycznych przemian. Okazało się, że nagle znaleźliśmy się w stanie wojny – wojny przeciw terroryzmowi. To wojna zainicjowana zdradzieckim atakiem na Stany Zjednoczone w dniu 11 września 2001 roku, której Amerykanie wcale nie chcieli i nigdy nie przewidywali, uśpieni, podobnie jak pozostali, migotliwą złudą rozrywki.

W przeciwieństwie do poprzednich wojen nie ma w niej Berlina ani Tokio, które należałoby zdobyć, a więc nie może tu być również mowy o czyimkolwiek zwycięstwie, z wyjątkiem tych, którzy czerpią zyski z wojny. Prawdziwymi ofiarami tej wojny będą przeciętni obywatele USA i głodujący Afgańczycy.

Tę nową wojnę można porównać do przegranej wojny z narkotykami i prawie zapomnianej wojny z nędzą. Jak dotąd nie odnotowano żadnych zwycięstw na polu walki z nadużywaniem narkotyków lub spustoszeniami powodowanymi przez nędzę w naszym społeczeństwie. Nasze więzienia pękają w szwach od nadmiaru przestępców narkotykowych i jednocześnie nie widać najmniejszych oznak spadku zapotrzebowania oraz dostaw nielegalnych narkotyków, co więcej, poważnego uszczerbku doznały nasze podstawowe prawa obywatelskie. Podobnie do tych nieudanych kampanii, również wojna z terroryzmem postawi nas w możliwej do przewidzenia przyszłości przed faktem kosztownych ograniczeń swobód obywatelskich i jeszcze bardziej scentralizowanym systemem władzy i wszechobecnym strachem.

Gdzie się podziały głosy tych, którzy wątpią w korzyści tej wojny? Radio, telewizja oraz prasa prześcigają się w potęgowaniu poczucia strachu, niemal całkowicie pomijając głos wielu myślących Amerykanów, którzy zadają sobie pytanie: „Czy rzeczywiście muszę rezygnować z moich swobód, aby je ocalić?”

I tak oto, z flagami powiewającymi na antenkach naszych żłopiących benzynę samochodów oraz sercami przepełnionymi miłością do naszej ojczyzny, wyruszmy na kolejną wojnę o ropę naftową.

III RP w praktyce: firmę zrujnowano, zarzuty umorzono po 7 latach

Zarzuty wobec Bestcomu, firmy z branży informatycznej, zostały umorzone po siedmiu latach postępowania. Dobrze prosperująca firma została zrujnowana przez bezpodstawne postępowanie prokuratury. Miał być sukces, jest wielka kompromitacja. [A co prokuraturę obchodzi jakaś „kompromitacja”? Wykonała zlecenie zniszczenia firmy, otrzymała za to gratyfikację i resztę ma w d… – admin]

– Prowadzone przez siedem lat postępowanie przeciwko właścicielom Bestcomu, w kontekście efektu końcowego tego postępowania dobitnie udowadnia, że Polska nadal nie zdaje egzaminu z państwa prawa – mówi Marcin Wątrobiński, prawnik specjalizujący się w sprawach gospodarczych.

Właściciele firmy odmawiają komentarza, zgodni są za to prawnicy i eksperci. Postępowanie w sprawie tej firmy jest wymowną ilustracją problemów trapiących polskie życie gospodarcze.

– Ta sprawa to precedens [Czyżby??? – admin]. Opowiadano bajeczki o „zorganizowanej grupie przestępczej” i „praniu brudnych pieniędzy”, podczas, gdy ci ludzie prowadzili legalną działalność gospodarczą, wykorzystując obowiązujące przepisy prawa – ocenia dr Robert Gwiazdowski, prawnik i ekonomista. – Zniszczono dochodową firmę płacącą podatki. Pytanie, czy to była tylko głupota, czy sabotaż – dodaje Gwiazdowski.

W czerwcu 2006 roku wrocławska prokuratura okręgowa i tamtejsza policja odtrąbiła sukces: rozbicie pierwszej w Polsce „zorganizowanej grupy przestępczej” funkcjonującej w branży IT. „Mafię” tworzyć miało kilka firm, jej kierownictwem mieli być – według prokuratora Roberta Mielczarka – właściciele dystrybutora sprzętu komputerowego Bestcom: Jacek Karaban i Robert Nowak wspierani przez ówczesną partnerkę, a dziś żonę Karabana – Agnieszkę Karaban-Awdziejczyk. Po siedmiu latach prokuratura przyznała: rzekoma mafia nigdy nie istniała.

Homoseksualista zawsze… zdradza

W Stanach Zjednoczonych, w Europie i państwach Ameryki Południowej toczy się walka o legalizację związków osób tej samej płci. Wielu zastanawia się dlaczego pederastom i lesbijkom, znanym z niewierności, zależy na formalizacji związków z partnerami. Amerykański magazyn „Examiner” opublikował artykuł, w którym przedstawił szereg statystyk i badań, wskazujących na problem zdrady wśród homo-partnerów.

Lesbijki i pederaści – zwłaszcza ci ostatni – uważają, że antidotum na powszechną niewierność panującą w relacjach homoseksualnych jest formalizacja związków. Badania jednak są nieubłagane. Statystyki pokazują, że legalizacja związków partnerskich, czy „małżeństw” tej samej płci, nie uchroni pary homoseksualnej przed niewiernością.

W książce zatytułowanej „Sex in America: A Definitive Survey”, jej autorzy: Michael, Gagnon, Laumann i Kolata przytaczają wyniki badań nt. wierności pederastów żyjących w związkach. W badaniu wzięli udział wyłącznie mężczyźni, pozostający w związkach od roku do trzydziestu siedmiu lat.

Okazuje się, że wszystkie pary (100 proc.) doświadczyły niewierności w związku w ciągu pierwszych pięciu lat. Pederaści, którzy pozostawali ze sobą przez okres dziesięciu lat, byli w stanie tyle ze sobą wytrzymać, tylko wskutek zaakceptowania niewierności w ich związku. Ponad 85 proc. „homo-małżeństw” poinformowało, że ich największym problemem pozostaje kwestia zewnętrznych relacji.

Z danych Gay / Lesbian Consumer Online Census wynika, że tylko 29 proc. pederastów i lesbijek było w stanie pozostawać w związku dłużej niż 7 lat.

Na podstawie ankiety przeprowadzonej dla magazynu „Parade” stwierdzono, że nawet partnerzy bardzo „zaangażowani” w związki homoseksualne nie są w stanie poradzić sobie z niewiernością.

Z badania Western Sexuality: Practice and Precept in Past and Present Times, M. Pollacka wynika, że jedynie niewielka liczba związków homoseksualnych jest w stanie przetrwać dłużej niż dwa lata. Wielu pederastów informowało, że miało setki partnerów seksualnych – pisze Pollack. – Nawet w tych związkach homoseksualnych, w których partnerzy uważają się za „zaangażowanych” w związek, to pojęcie „zaangażowania” jest zupełnie inaczej pojmowane przed pederastów niż partnerów z heteroseksualnych małżeństw – dodaje.

Źródło: http://www.examiner.com, AS.
http://www.pch24.pl/

Prefekt Kongregacji Nauki Wiary o rozmowach z Bractwem św. Piusa X: Warunkiem zjednoczenia z Rzymem jest uznanie nauki II Soboru Watykańskiego

Warunkiem zjednoczenia Bractwa Kapłańskiego św. Piusa X z Rzymem jest uznanie przez jego członków nauki II Soboru Watykańskiego – stwierdził w wywiadzie opublikowanym 21 lipca w dzienniku „Sueddeutsche Zeitung” nowy prefekt Kongregacji Nauki Wiary, a zarazem przewodniczący Papieskiej Komisji „Ecclesia Dei”, abp Gerhard Ludwig Mueller.

Abp Mueller podkreślił, iż soborowa nauka o wolności religijnej, relacji z judaizmem oraz prawach człowieka posiada implikacje dogmatyczne i niemożliwe jest jej odrzucenie bez szkody dla wiary katolickiej. Zaznaczył, że w obecnej sytuacji postawa Rzymu jest jasna i oczekuje on na oficjalne stanowisko Bractwa Kapłańskiego św. Piusa X. Jednocześnie odrzucił jako bezpodstawne głosy jakoby Benedykt XVI pragnął włączyć członków Bractwa w struktury Kościoła, ale przeciwna jest temu Kongregacja Nauki Wiary.

Zdaniem abp. Muellera wydziały teologii i teologowie nazbyt często angażują się w dyskusje na tematy drugorzędne, natomiast ich głównym zadaniem jest wielki spór z ateistycznym i zlaicyzowanym stylem życia.

Za KAI
http://www.pch24.pl

Co to, arcybiskupie Mueller, znaczy „implikacje dogmatyczne”?
Dlaczego odrzucenie ewidentnych herezji ma być szkodliwe dla wiary katolickiej?
Może Jego Eminencji pomylił się (nie bez udziału świadomości) katolicyzm z judaizmem?
Admin.

Jędrzej Giertych: Polski Obóz Narodowy (2)

Poprzednia część:
https://marucha.wordpress.com/2012/07/23/jedrzej-giertych-polski-oboz-narodowy-1

ETAPY BUDOWANIA PAŃSTWA

Warto przy okazji przypomnieć daty poszczególnych etapów budowania pol­skiej państwowości. Pierwsza uwolniła się Galicja Zachodnia wraz z Krako­wem: 30 października 19(18 roku. Po­tem okupacja austriacka w Królestwie (Lubelskie i Kieleckie), 31 października, oraz Cieszyńskie (tego samego dnia). Potem Lwów: 2 listopada. Potem War­szawa i północne Królestwo’ 11 listopada. Potem Poznańskie (poczynając od 28 grudnia). Potem Wilno: 3’1 gru­dnia, Morego wolność trwała jednak tylko 5 dni, gdyż została obalona przez najazd sowiecki. Pomorze, oraz niektórej skrawki Poznańskiego odzyskane zostały dopiero w wyniku traktatu Wersalskie­go, to samo dotyczy Górnego Śląska. Galicja Wschodnia oraz Ziemie Wscho­dnie zaboru rosyjskiego odzyskane zo­stały w ogniu walki zbrojnej, przy czym w walce tej na ziemiach kresowych zaboru rosyjskiego, ale nie w Galicji, dużą rolę odegrał Piłsudski. Nie chciał on jednak przyłączenia tych ziem, ani Galicji Wschodniej do Polski i zamie­rzał oddać te ziemie (nawet: Lwów i Wilno), Ukrainie, Litwie i Białorusi.

Przyłączenie tych ziem do Polski było zwycięstwem „inkorporacyjnego” pro­gramu Dmowskiego. (Dmowski chciał ustalenia granicy wzdłuż tzw. „linii Dmowskiego”, obejmującej także Ka­mieniec Podolski, Mińsk, Bobrujsk i Dyneburg, ile nie zdołał tego wszyst­kiego osiągnąć. Miasta te były już w posiadaniu Polski, ale Piłsudski jeszcze przed wyprawą kijowską samowolnie podarował Kamieniec Ukrainie, a Dy­neburg Łotwie, Mińsk zaś i Bobrujsk utracone były w wyniku wyprawy ki­jowskiej w kompromisowym pokoju ryskim).

GŁÓWNA PRZESZKODA

Główną przeszkodą na drodze do zbudowania prawdziwej, niepodległej, zjednoczonej Polski z dostępem do morza była polityka Piłsudskiego. Nie chciał on przyłączenia do Polski ani Pomorza, ani Śląska, ani Lwowa i Wil­na, ani nawet Poznania.