Jeszcze o doktrynie

Przetłumaczyła i nadesłała p. Tralala

Pogarda dla « doktryny » jest dzisiaj ogromnym problemem. „Najlepsi” wśród katolików naszego XXI-go wieku szeptem przyznają znaczenie « doktryny », lecz jako nowocześni, w glebi swych serc instynktownie czują, że nawet katolicka doktryna jest pewnego rodzaju więzieniem dla ich ducha/umysłu, a umysly nie powinny być więzione.

W Waszyngton DC, wokół wewnętrznej kopuły Jefferson Memorial, świątyni prawie-religijnej, poświęconej amerykańskiemu mistrzowi wolności, znajduje się wypisane prawie-religijne zdanie: Na ołtarzu Boga przysiągłem wieczną wrogość wobec każdej formy tyranii nad umysłem człowieka. Miał on oczywiście na myśli miedzy innymi i doktryne katolicką. Prawie-religia współczesnego człowieka wyklucza wszelką stałą doktrynę.

Niemniej, jedno zdanie z Commentaire Eleison z przed dwoch tygodni (EC 263, z 28 lipca) proponuje inny sposob myślenia o naturze i znaczeniu „doktryny”.

Czytamy tam to: Dopóki Rzym wierzy w swoja soborowa doktryne, z pewnością bedzie korzystac z kazdej ugody praktycznej (ktora pominie „ doktrynę”) by przyciągnąć FSSPX do Soboru (Watykan II).

Inaczej mówiąc, to co pcha Rzym do uznania „doktryny” za godną pogardy, oraz do starania się za wszelka cenę, by „usoborowić” FSSPX, to jest jego osobista wiara w swoją własną, soborową doktrynę. A zatem, tak jak katolicka doktryna Tradycyjna jest – mamy taka nadzieje – silą napędowa dla FSSPX, tak samo Soborowa doktryna jest sila napędowa Rzymu. Obie doktryny wchodza w kolizję, jako że są siłami napędowymi sobie przeciwnymi.

W innych słowach, „doktryna” nie jest jedynie zbiorem ideii w ludzkiej głowie, albo mentalnym więzieniem. Jakie by nie były te idee, które czlowiek wybiera do umieszczenia w głowie, jego rzeczywistą doktryną jest ten zbiór idei, który steruje jego życiem. Oczywiście, człowiek może zmieniać swoje poglądy, lecz nie może nie mieć żadnego.

Jak wyraził to Arystoteles: „Jeżeli chcecie filozofować, powinniście filozofować. Jeżeli nie chcecie filozofować, mimo wszystko jesteście zmuszeni do filozofowania. W każdym wypadku, człowiek musi filozofować.”

Tak samo, liberaliści, jako tyrani, moga pogardzać jakąkolwiek grupą poglądów, lecz mniemanie, iż każdy zespół poglądów jest tyranią – sam stanowi określony pogląd. I to właśnie on steruje życiem zarówno milionów dzisiejszych liberałów, jak i zbyt wielu katolików.

Ci ostatni powinni zdawac sobie z tego sprawę, lecz my wszyscy, jako nowocześni, mamy kult wolności we krwi.

A więc, doktryna ujęta w swoim naturalnym znaczeniu, nie jest jedynie zbiorem poglądów, które nam więżą umysł – lecz jest koncepcja Boga, człowieka i życia, ktora kieruje życiem każdego człowieka. Nawet wtedy, gdy człowiek popełnia samobójstwo, pchany jest doń przez pogląd, że życie jest zbyt nędzne, aby było warte kontynuowania. Koncepcja zycia opartego na pieniądzach może prowadzić człowieka do bogactwa; oparta na przyjemności – do wyuzdania; oparta na uznaniu – do stania się sławnym i tak dalej. Lecz jaki nie byłby pogląd kierujący życiem człowieka, to ten własnie pogląd stwarza jego rzeczywistą doktrynę.

Więc ponieważ Sobór Watykanski II jest ideą kierującą soborowymi Rzymianami, idea ta popycha ich ku unicestwieniu FSSPX, które odrzuca Watykan II – i chyba, że idea owa ulegnie zmianie, nie spoczną w staraniach zniszczenia Bractwa Mgr Lefebvre’a, aż do osiągnięcia swojego celu.

Przeciwnie, główną ideą księży i wiernych Bractwa jest dotrzeć do Nieba idąc za poglądem, że Niebo i Piekło istnieją, że Jezus Chrystus i Jego prawdziwy Kościół ofiarowują jedną i jedyną pewną drogę prowadzącą do Nieba.

Wiedząc, że ta przewodnia doktryna nie jest fantazją, tworem ich własnego umysłu, nie zgadzają się ani na jej osłabienie, ani obalenie, ani też skorumpowanie przez nieszczęsnych neo-modernistów z Nowego Kościoła – uważając, ze to właśnie neo-moderniści są skorumpowani skutkiem błędnej, soborowej koncepcji Boga, człowieka i życia.

Zderzenie obu doktryn może być jedynie frontalne. I nie da się go uniknąć, chociaż liberaliści marzą, że jest to możliwe.

Jeżeli błąd miałby zatriumfować, nawet uliczne kamienie krzyczeć będą prawdę (Lc.XIX,40). A jezeli Prawda zatriumfuje, Szatan promować będzie nowe błędy, jeden za drugim, aż do końca świata. Lecz « Ten, kto wytrwa do końca, będzie zbawiony » – powiedział Nasz Pan. (Mt.XXIV,13).

Kyrie eleison

Mgr Williamson 18.08.2012 – Numer CCLXVI (266)
http://tradinews.blogspot.fr/