Fotki ze skrawka Słowacji, Ożennej, Grabu, Huty Polańskiej…

To już ostatnie fotki cerkiewek, kapliczek i innych dzieł człowieczych z Beskidu Niskiego na ten rok. Pozostało jeszcze trochę krajobrazów…

Vyšny Komarnik – greckokatolicka cerkiew pw śś Kosmy i Damiana

Nižny Orlík – nowa cerkiew greckokatolicka pw. błogosławionego biskupa Vasil’a Hopka

Vyšný Orlík, cerkiew greckokatolicka pw. Wniebowstąpienia Pańskiego

Vyšný Orlík, cerkiew greckokatolicka pw. Wniebowstąpienia Pańskiego

Vyšný Mirošov, cerkiew prawosławna

Ożenna, kapliczka przy drodze do przejścia granicznego

Ożenna, krzyż przydrożny

Grab, kościół pw.Matki Boskiej Śnieżnej (na miejscu dawnej cerkwi)

Grab, kościół pw.Matki Boskiej Śnieżnej

Przy drodze z Grabu do Świątkowej

Chałupa łemkowska w Polanach

Chałupa łemkowska w Polanach

Kapliczka przydrożna w Hucie Polańskiej

Prywatne schronisko „Hajstra” w Hucie Polańskiej

Otoczenie schroniska w Hucie Polańskiej (pole biwakowe, miejsce na grill, potok)

Huta Polańska – kościół pod wezwaniem św. Jana z Dukli i św. Huberta. Tu była przed wojną mała enklawa ludności polskiej.

Huta Polańska, tablica przy kościele

Huta Polańska, tablica przy kościele

Huta Polańska, tablica przy kościele

Huta Polańska, kościół pw. śś Jana z Dukli i Huberta

Kościół w Hucie Polańskiej, jeden z trzech budynków nieistniejącej wsi, leży praktycznie na odludziu

Dom Rekolekcyjny „Betania” w Hucie Polańskiej

Figura Matki Boskiej na terenie domu rekolekcyjnego „Betania” w Hucie Polańskiej

Ślady po dawnych sadach w Hucie Polańskiej

Stary cmentarz w Hucie Polańskiej

Stary cmentarz w Hucie Polańskiej

Stary cmentarz w Hucie Polańskiej

Resztki domostwa w Hucie Polańskiej

Na granicy nad Hutą Polańską

Piesek ze schroniska, który z jakichś powodów wiernie towarzyszył gajowemu w całodziennych wycieczkach

Stary schron przeciwdeszczowy przy nieistniejącym szlaku na Ciechanię

Przy nieistniejącym już szlaku na Ciechanię

Od lewej: p. Sławomir Kozak, Ryszard Filipski, Lusia Ogińska

Kocur państwa Filipskich

Gajowy Marucha

Angielsko-amerykański tajny plan zamordowania prezydenta Syrii w 1957 r. Déjà Vu?

Anglo-American 1957 Secret Plan to Assassinate the Syrian President. Déjà Vu?
http://www.globalresearch.ca/anglo-american-1957-secret-plan-to-assassinate-the-syrian-president-d-j-vu/
Autor: prof. Michael Chossudovsky, 30 IX 2012 r.; przekład: Ussus

W czasie gdy brytyjska prasa „dociekała prawdy”, londyński Guardian (27 IX 2003 r.) opublikował szczegółowy raport z angielsko-amerykańksiego spisku z 1957 r. mającego na celu zamordowanie syryjskiego prezydenta w celu „obalenia reżimu”. Podobieństwo do aktualnej wojny w Syrii jest uderzające.

Wiele mówiące jest to, że polityczne morderstwo prezydenta Syrii jest na angielsko-amerykańskim „rozkładzie” już od ponad półwiecza.

Artykuł, który ujawnia tekst „sekretnego dokumentu”, potwierdza, że brytyjski premier Harold Macmillan i prezydent USA Dwight D. Eisenhower wydali rozkaz zabicia prezydenta Syrii.

„Macmillan wspiera syryjskie morderstwo: dokumenty ukazują, że Biały Dom i Nr 10 konspirują nad planami inwazji”

Aby porównać cały artykuł Bena Fultona z The Guardian, 27 IX 2003 r., kliknij: http://www.guardian.co.uk/politics/2003/sep/27/uk.syria1.

Cele cytowanego Sekretnego Planu, powierzonego brytyjskiemu Secret Intelligence Service (SIS) [dzisiaj MI6] i CIA, polegały na zamordowaniu syryjskiego prezydenta wraz z kluczowymi politycznymi i wojskowymi osobistościami. „Pan Macmillan i prezydent Eisenhower nie mieli wątpliwości co do konieczności zamordowania najważniejszych ludzi w Damaszku.”

„W celu ułatwienia operacji wojsk wyzwoleńczych, zmniejszenia zdolności syryjskiego reżimu do organizacji i kierowania operacjami wojskowymi, by ograniczyć straty własne do minimum oraz aby osiągnąć założone cele w najkrótszym czasie, należy podjąć szczególne wysiłki prowadzące do wyeliminowania wybranych i kluczowych indywidualności. Likwidacje te powinny zostać przeprowadzone we wczesnym stadium powstania i interwencji, w świetle zaistniałych wówczas okoliczności.” (The Guardian, 27 IX 2003 r.)

Wielotysięczne protesty w Hiszpanii

… czyli „dobre owoce” członkostwa w Unii Europejskiej – admin.

Tysiące ludzi uczestniczyło w 56 hiszpańskich miastach w demonstracjach przeciwko polityce oszczędnościowej prowadzonej przez rząd i projektowi przyszłorocznego budżetu, który uznano za antyspołeczny.

Protesty zorganizowało 150 organizacji zrzeszonych w tzw. Szczycie Społecznym.

Przez centrum Madrytu przemaszerowało około 60 tys. osób. Niesiono m.in. transparent, na którym widniało hasło: „Więcej bezrobocia, więcej oszczędności, mniej ochrony. Chcą zrujnować kraj! Trzeba ich powstrzymać!”. W pochodzie szli m.in. przedstawiciele dwóch głównych central związkowych UGT i CCOO.

W tłumie wśród czerwonych i czarnych flag związkowych widać było tabliczki ze słowem „Nie” i wizerunkiem nożyczek – symbolu cięć budżetowych.

Według protestujących, ostre posunięcia oszczędnościowe rządu premiera Mariano Rajoya jedynie zwiększą bezrobocie wynoszące już blisko 25 proc., a wśród ludzi młodych – ponaddwukrotnie więcej. W Hiszpanii trzeci rok z rzędu utrzymuje się recesja i narastają niepokoje społeczne.

Protesty zbiegły się ze Światowym Dniem Godnej Pracy, który w tym roku jest obchodzony już w ponad 100 krajach i ma za hasło „Młodzież bez zatrudnienia, społeczeństwo bez przyszłości”. Obchody Światowego Dnia Godnej Pracy zainaugurowano 7 października 2008 roku z inicjatywy Międzynarodowej Konfederacji Związków Zawodowych (ITUC).

Sekretarze generalni CCOO i UGT, Ignacio Fernandez Toxo i Candido Mendez, powiedzieli, że restrykcyjny projekt budżetu na 2013 rok zatwierdzony w tym miesiącu przez rząd to „więcej recesji i bezrobocia”, i podkreślili, że wezwanie do strajku generalnego, przewidywanego na 14 listopada, kiedy ma również odbyć się strajk w Portugalii, jest aktualne.

Rząd Hiszpanii przedstawił w czwartek projekt budżetu, który przewiduje oszczędności w wysokości 40 mld euro m.in. dzięki zamrożeniu pensji urzędników państwowych i pracowników sektora publicznego, obniżeniu zasiłków dla bezrobotnych, a nawet zmniejszeniu wydatków na rodzinę królewską.

Uchwalony w kwietniu pakiet cięć budżetowych na rok 2012 zakłada wśród licznych oszczędności redukcję wydatków na oświatę i służbę zdrowia.

MM, PAP
http://naszdziennik.pl

Oczywiście polityka oszczędnościowa jest skazana na powodzenie… – admin.

Mehran Keshe nie żartuje. Będzie pokój, albo wszyscy zginiecie.

Oszołom, szaleniec, oszust, szarlatan, a nawet Antychryst – takie i inne epietety pojawiły się na określenie Mehrana T. Keshe, irańskiego fizyka nulearnego, o którym nagle się zrobiło głośno kilka dni temu.

Krótka wzmianka o jego wizji przyszłości, którą zamieściłem na tym blogu [monitor-polski.pl – admin] cieszyła się dużą popularnością – na prawie 300 głosów, większość była pozytywna. To dobry znak, choć zazwyczaj większość nie ma racji…

Przez te kilka dni zdołałem przesłuchać dość dokładnie większość wywiadów z Irańczykiem, przede mną jest jeszcze lektura artykułów i wpisów na forum dyskusyjnym, a także dostępnych aplikacji patentów.

Dla krytyków najważniejszym argumentem jest to, że wynalazca nie zademonstrował w pełni żadnego ze swoich urządzeń. Pusta butelka po Coca Coli, z zamontowanymi elektrodami, przez które płynie nie wiadomo skąd prąd, nie są argumentem – może to być wszak sprytny trick. Magicy nie takie rzeczy potrafią robić. Plastikowa skuwka poruszana oscylującymi magnesami też mogła być wykonana ze specjalnego magnetycznego plastiku. Znaczące jednak jest to, że patent na reaktor został odrzucony, bowiem procesy naturalne nie mogą być patentowane. Jeśli tak się stało, to uznano, że projekt Keshe opisuje faktyczny obraz funkcjonowania natury! A więc jest prawdziwy.

Drugim argumentem za tym, że Keshe może być autentycznym geniuszem jest przejęcie bezzałogowego samolotu zwiadowczego przez Iran. Chciałby się tym dzisiaj zająć bliżej, gdyż mogą to być kluczowe informacje jeśli chodzi o wojnę syjonazistowskiego „zachodu” z Iranem.

Tomasz Lis – między Michnikiem a Urbanem

Tomasz Lis niewątpliwie należy do najbardziej rozpoznawalnych polskich dziennikarzy. Szefuje jednemu z najpopularniejszych tygodników w Polsce, prowadzi swój autorski program w publicznej telewizji i jest właścicielem popularnego portalu internetowego. Czego brakuje mu do szczęścia? Tytułu demiurga polskiego salonu.

Oczywiście przez lata III RP takim demiurgiem był Adam Michnik. To jemu przypadła rola oswajania komunistów, którzy zszokowani tempem polskiej transformacji obawiali się utraty politycznych wpływów. Redaktor naczelny „Gazety Wyborczej” już w 1989 roku dał jasny sygnał, że jego dawni prześladowcy mogą liczyć na rozgrzeszenie. Wystarczy przypomnieć debaty z tamtego okresu, jakie Michnik chętnie toczył z Aleksandrem Kwaśniewskim, jak z równym sobie politykiem.

Tomasz Lis nie może się pochwalić działalnością w KOR ani podeprzeć swojego autorytetu latami spędzonymi w więzieniach. Nie został też szefem pierwszego, niereżimowego dziennika w Polsce po 1945 roku. Dzisiaj liczy się inny kapitał, może zatem obrzucać kalumniami swoich przeciwników, podlizywać się „liberalnej Polsce”, szokować okładkami swojego tygodnika i pisać książki, które mają celować wprost w oczekiwania i nastroje społeczne.

Marynarka w stanie zapaści

W czerwcu zeszłego roku, w dniu święta Marynarki Wojennej Rzeczpospolitej Polskiej, w Zatoce Gdańskiej odbyła się efektowna parada okrętów. Przed licznie zgromadzoną publicznością przedefilował trzon polskiej floty wojennej. Patrząc na to atrakcyjne widowisko trudno było domyślić się, że przez zaniedbania decydentów nasza flota znajduje się w fatalnym stanie, a dalsze zaniechania doprowadzić mogą do jej zupełnego rozkładu.

Trzecia RP odziedziczyła po PRL dosyć pokaźną flotę, jednakże w nowej rzeczywistości część jednostek okazała się mało przydatna. Nie chodziło tylko o zły stan techniczny niektórych okrętów, ale także o fakt, że część floty stanowiły jednostki desantowe. Odtajniony w 2006 roku „Plan operacji zaczepnej Frontu Nadmorskiego” wskazuje, że jednym z zadań Ludowego Wojska Polskiego było opanowanie terytorium Danii i wysp duńskich, a jednym z elementów ofensywy wyzwalającej robotników i chłopów Zachodu z jarzma kapitalistycznego ucisku miał być desant morski. Stąd też obecność tego typu jednostek w składzie floty PRL, a potem III RP. Jednakże po upadku realnego socjalizmu Wojsko Polskie (w tym marynarka wojenna) otrzymało zadania defensywne i część jednostek była już nieprzydatna w nowej rzeczywistości.

Pierwsze lata Trzeciej Rzeczpospolitej przebiegały pod znakiem wychodzenia z załamania gospodarczego. W siłach zbrojnych okres ten związany był z zmniejszaniem ich liczebności i wycofywaniem części sprzętu. Również MW RP ulegała stopniowej redukcji. O ile zmniejszanie ilości okrętów i redukcje personelu można było uzasadnić kwestiami ekonomicznymi czy technicznymi, to poważnym błędem okazał się brak wizji rozwoju Marynarki Wojennej.

BNP przeciwko państwu policyjnemu

Lider Brytyjskiej Partii Narodowej, Nick Griffin, ogłosił rozpoczęcie nowej kampani społecznej, mającej być odpowiedzią na terror politycznej poprawności i szykany prawne stosowane wobec obywateli, którzy odważyli się wypowiedzieć lub działać przeciwko szkodliwym zjawiskom w brytyjskim społeczeństwie.

73-letnia Margaret Walker została ukarana pięcioma tysiącami grzywny za wystosowanie do polityków listu opisującego azjatyckie gangi wykorzystujące brytyjskie dziewczeta. Mike Coleman został skazany na osiem miesięcy więzienia za opisanie uczestników londyńskich zamieszek jako „ciemniejszych”.

Dwa powyższe przykłady to tylko wierzchołek góry lodowej. Za „niepoprawne” wpisy na Facebooku i innych portalach społecznościowych brytyjska policja odbierała komputery, a autorzy wpisów byli skazywani na grzywny czy nawet areszty. Podobnie wyglądają sprawy obrony patriotycznych aktywistów przed lewackimi bojówkami powiązanimi z UAF (marksistowska organizacja United Against Fascism, powiązana z brytyjskimi władzami).

Jak zapowiedział szef BNP, ten gwałtowny wzrost politycznie motywowanych represji przeciwko pokojowym aktywistom, oraz broniącym się przed atakami lewaków osób, wymaga reakcji nacjonalistów. W tym celu powołano Shieldwall – Nacjonalistyczne Stowarzyszenie Pomocy. Jest to grupa prawna powołana do pomocy ofiarom państwoych represji prawnych. Ma ona pomóc działaczom w rozprawach sądowych, apelacjach, reprezentować ich w sądzie.

Pierwszą inicjatywa Shieldwall jest wydanie kompletnego poradnika dla aresztowanych pt. „Arrested!”. Jak mówi Griffin, broszura przeznaczona jest dla nacjonalistycznych aktywistów, ale z pewnością może przydać się wielu ludziom w Wielkiej Brytanii gdzie bardzo łatwo jest zostać oskarzonym o „rasizm”, gdzie mniejszości opanowały do perfekcji sztukę zagrywania kartą koloru skóry czy wyznania. Broszura powstała przy współpracy ludzi, którzy byli już ofiarami państwowych represji za swoje przekonania i działania, prawników, lojalistycznych uczestników konfliktu w Północnej Irlandii, oraz czołowych członków angielskich ekip kibicowskich z lat 80-tych. Zawiera praktyczne porady i dokładne wskazówki jak zachować się, gdy zostanie się aresztowanym.

Inicjatywa i sama broszura stała się juz obiektem ataków ze strony mediów i mainstreamowych sił politycznych. Określono ją jako instruktaż przeszkadzający w śledztwach, a komentatorzy zastanawiali się czy BNP „schodzi do podziemia” lub „przygotowuje się do terroryzmu”. Nick Griffin wyjaśnia, że celem wydania broszury jest ochrona pokojowych aktywistów narażonych na represje policyjne i sądowe.

http://autonom.pl

Czechy: „Marsz Dumy Romskiej” w Pradze

Około stu osób wzięło udział w manifestacji nazwanej „Marszem Dumy Romskiej”, która odbyła się w niedzielę w Pradze. Manifestanci nieśli transparenty z napisami „Nienawiść nie jest rozwiązaniem”, „Romska duma” oraz odnoszące się do żądań zburzenia świńskiej farmy w pobliżu niemieckiego obozu koncentracyjnego dla Cyganów, w miejscowości Lety na południu Czech.

Celem manifestacji było „zwrócenie uwagi na sytuację Romów”. Jego organizatorzy przyznali, że integracja środowiska Cyganów z większością społeczeństwa nie udała się, co spowodowało, że Cyganie skupiają się w gettach, bez wykształcenia i pracy. W relacjach medialnych nie poruszono drażliwego tematu, jakim jest stosunek większości Romów do integracji.

Organizatorzy marszu zaznaczyli swój sprzeciw wobec istnienia farmy świń w pobliżu obozu w Lety, oraz protestowali przeciwko „antyromskim nastrojom w społeczeństwie”. Nastroje te, według organizatorów, obrazują m.in duże manifestacje przeciwko kryminalnej aktywności Cyganów w wielu miejscach Czech. Domagano się także zapewnienia lepszego zakwaterowania Cyganom, którzy mieszkają prowizorycznych domach. Poruszono także temat umieszczania cygańskich dzieci w specjalnych szkołach, choć organizatorzy przyznali, że na dzień dzisiejszy jest to rozwiązanie praktyczne.

„Romowie mieli swoją dumę przed rokiem 1989. Później stracili ją, a my postaramy się ją odbudować” – powidział wiceprzewodniczący Partii Równych Szans, Cenek Ruzicka.

Na manifestację przywieziono dzieci z miejscowości, gdzie odbywały się demonstracje Czechów przeciwko cygańskiej przestępczości (angażującej w bardzo wielu przypadkach także nieletnich), które krzyczały o swojej dumie z bycia Romami. Marszowi towarzyszyły śpiewy i tańce cygańskie, a zakończyła go ekumeniczna msza odprawiona przez cygańskich księży.

W liczących 10,5 miliona mieszkańców Czechach żyje oficjalnie ok. 250 tysięcy Cyganów. Duża cześć z nich żyje z zasiłków socjalnych, większość jest bezrobotna. W Czechach duży problem stanowi cygańska przestępczość, szerokim echem w Europie odbijały się manifestacje mieszkańców przeciwko temu zjawisku. Za każdym razem media przedstawiały je jako wyraz „rasizmu” i „nietolerancji” w stosunku do Cyganów.

Organizatorzy marszu Cyganów powiedzieli mediom, że podobne manifestacje mają zostać zorganizowane jeszcze w 14 europejskich miastach.

http://autonom.pl

Jak zwykle zapomniano o drugim plemieniu cygańskim, Sinti – admin.

Rock Illuminati: Def Leppard

Rock of the Illuminati: The Def Leppard Story
https://fitzinfo.wordpress.com/2012/09/30/rock-of-the-illuminati-the-def-leppard-story/
Timothy Fitzpatrick, tłumaczenie Radtrap

Brytyjska rewolucja rockowa lat 60-tych i 70-tych przyniosła nam takie zespoły jak The Beatles, The Rolling Stones i Led Zeppelin, lecz w latach 80-tych potrzebne było coś nowego, świeżego i potężnego, coś co podtrzyma działanie  wywrotowej maszyny Illuminati.

Najnowsza brytyjska gwiazda glam rocka, Def Leppard, była gotowa do użycia w programie muzycznej rebelii Illuminati. Kapela ta miała wszystko co potrzebne, by z pomocą uznanego międzynarodowego producenta Roberta Johna “Mutta” Lange zabłysnąć na wymagającej scenie rockowej.

Odnieśli w tamtych czasach wieli sukces i zdobyli dla Illuminati miliony umysłów.

Żydowscy managerowie Def Leppard – Cliff Burnstein i Peter Mensch z Q-Prime Management.

Def Leppard i Żydzi

Historia Def Leppard (wcześniej Atomic Mass), zaczęła się żydowskiego wokalisty Joe Elliota, który szybko zwrócił sobą uwagę zarządzanej przez Żydów wytwórni muzycznej, desperacko szukającej kolejnej wielkiej gwiazdy.

To właśnie Cliff Burnstein i Peter Mensch wzięli kapelę pod swoje skrzydła i przedstawili ich Ameryce we wczesnych latach 80-tych.

Fakt że wypromowali kolejnego żydowskiego wokalistę ery glam rocka nie był niczym oryginalnym jak na tamte czasy.

Auxilium christianorum

Non virtus, non arma, non duces, sed Mariae Rosiae victores nos fecie – Nie dzielność, nie uzbrojenie, nie wodzowie, lecz Maryja Różańcowa dała nam zwycięstwo – taką oto inskrypcję nakazał senat Wenecji umieścić na ścianie jednego z pomieszczeń weneckiego pałacu dożów, by upamiętnić wspaniałą wiktorię połączonych sił chrześcijańskich nad Turkami pod Lepanto, a nade wszystko, by na wieczną rzeczy pamiątkę oddać hołd jej właściwej sprawczyni.

Paolo Veronese, fragment Alegorii bitwy pod Lepanto

Batalię morską pod Lepanto stoczoną 7 października 1571 roku przez chrześcijan z muzułmanami na wodach Zatoki Patras u wyjścia z Zatoki Korynckiej na Morze Jońskie bezsprzecznie należy umieścić w katalogu zdarzeń najbardziej brzemiennych w skutki dla Europy i świata. Zwycięstwo Ligi Świętej skutecznie zatrzymało ekspansję turecką w basenie Morza Śródziemnego. Zwycięstwo to było tak ogromne i błyskotliwe, i tak spektakularne, że na stałe wpisało się w świadomość chrześcijaństwa jako zwycięstwo odniesione za przyczyną Najświętszej Dziewicy. Wyraz temu przekonaniu dał nie tylko wenecki senat w zacytowanej powyżej, jakże wymownej sentencji, ale też całe grono mistrzów pióra i pędzla.

Pani Łaskawa

W sposób niezwykle wymowny i jednoznaczny na płótnie przechowywanym obecnie w weneckiej Akademii zilustrował starcie pod Lepanto Paolo Veronese (1528–1588). Oto ponad masztami stłoczonych burta w burtę okrętów walczących stron otwiera się niebo. I kogóż tam widzimy, oczywiście oprócz aniołów, których łatwo rozpoznać po przydanych im skrzydłach? Widzimy świętych patronów Wenecji klęczących u stóp Matki Bożej.

Pederasta

Istnieje grupka internautów, która stale zadaje pytania dotyczące niektórych sformułowań używanych na portalu [chodzi o pch24.pl – admin] i części podejmowanych przez nas tematów. Chodzi głównie o pederastię, czyli homoseksualizm.

Najczęstszą pośród wątpliwości, które się pojawiają, jest zasadność używania słowa pederasta. Piewcy tolerancji i poszanowania inności (które zwykle polega na szanowaniu dewiacji i wyśmiewaniu normalności) powołują się na hasło z Wikipedii, mówiące o tym, iż pederastia polega na związkach erotycznych lub kontaktach seksualnych mężczyzn lub młodzieńców z młodzieńcami lub chłopcami, a w związku z tym słowo to powinno być stosowane wyłącznie do związków mężczyzn z mężczyznami młodszymi. Często też mówi się o utożsamianiu pederastii z pedofilią. To bzdury.

Używamy słowa pederasta określając każdy związek homoseksualny, gdyż takie jest prawidłowe jego znaczenie. Według słownika wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych Władysława Kopalińskiego, pederasta to homoseksualista, homoerota; mężczyzna uprawiający pederastię, stosunki płciowe z mężczyznami. Jeśli szukamy samego słowa pederastia – słownik odsyła nas do hasła… homoseksualizm. Lewicowych propagandystów pragnę również uprzedzić – drugim słowem do którego odsyła Kopaliński jest sodomia.

Taki stan rzeczy potwierdza również Słownik Języka Polskiego PWN. Pederastię autorzy tej publikacji definiują jako utrzymywanie stosunków płciowych między mężczyznami. Tak samo definiuje to hasło „Słownik Encyklopedyczny Miłość i Seks” autorstwa Lwa Starowicza.