Handel prawem do emisji CO2 po polsku

Proceder sprzedaży za bezcen lub znacznie zaniżoną wartość nie ma dla polskich decydentów tajemnic, praktykują go przecież już ponad dwadzieścia lat od czasu tzw. transformacji ustrojowej. Kolejnym jego przykładem jest znacznie zaniżona cena, po której Polska odsprzedała Hiszpanii prawo do emisji 100 mln ton dwutlenku węgla.

Protokół z Kioto nałożył na Hiszpanię ograniczenie, w myśl, którego w ciągu ostatnich czterech lat mogła zwiększyć emisję dwutlenku węgla o 15 proc. Okazało się jednak, że w rzeczywistości wzrosła ona jednak o niemal 23 proc. Zgodnie z przepisami, aby nie narazić się na upomnienia, a także kary ze strony Komisji Europejskiej, Hiszpania była zobowiązana kupić dodatkowy limit emisji. „Świetnym” kontrahentem okazała się Polska.

W czasach PRL-u krążył dowcip, że Polska wysyłała do Związku Radzieckiego zboże, a on w zamian za to brał od nas węgiel. Historia lubi się powtarzać, ponieważ dzięki naszemu krajowi Hiszpania wypełni zobowiązania z protokołu z Kioto, i do tego za śmiesznie niską cenę. Polska sprzedała bowiem pogrążonej w kryzysie gospodarczym Hiszpanii prawo do emisji 100 mln ton dwutlenku węgla za 40 mln euro.

Można by pomyśleć: świetnie, mamy 40 milionów dosłownie za nic do wykorzystania w budżecie. Jest jednak małe „ale” … . Okazało się, że stawka (0,40 centa za tonę), po której polski rząd odsprzedał prawo do emisji, jest 10 (słownie: dziesięć) razy niższa od ceny powszechnie stosowanej na rynku handlu limitami emisyjnymi.

Gazrurka red. Andrzeja Kublika

Red. Andrzej Kublik z „Gazety Wyborczej” jest od lat znanym „tropicielem” Gazpromu i demaskatorem rosyjskiej i niemieckiej polityki energetycznej. Jego artykuły z powodzeniem mogłyby się ukazywać w „Gazecie Polskiej”. Mieszanie w głowach czytelników to specjalność pana redaktora. Ostatnio specjalizuje się w histerycznych tekstach na temat zablokowania przez Gazociąg Północny portu Świnoujście i Szczecin.

Czyni to, mimo że żadnego blokowania nie ma. Niedawno do portu Świnoujście wpłynął największy w historii statek z transportem węgla. Okazuje się jednak, że czytelnicy nie są bezkrytycznymi odbiorcami złotych myśli pana redaktora i odgryźli się po ostatnim tekście, w którym leje łzy nad tym, jaki to gigantyczny port mógłby powstać, gdyby nie rosyjska rura. Poniżej kilka celnych replik internautów. Charakterystyczne, że tylko zwolennicy „Gazety Polskiej” i PiS chwalą Kublika przypominając, że media toruńskie bębnią o tym od dwóch lat. Kublik może być spokojny o pracę, gdyby GW upadła, to przyjmą go na pewno do „Gazety Polskiej”, a może i do „Naszego Dziennika”. A oto opinie internautów:

Szwajcaria zbroi się na wypadek zamieszek

Ekonomiczne turbulencje oraz problemy z europejskim „multikulturalizmem” skłoniły Szwajcarię do podniesienia gotowości swych sił zbrojnych. Kraj przygotowuje się na zamieszki w dużej skali oraz strumienie uchodźców z wielokulturowych społeczeństw sąsiednich państw.

Kecko/CC-BY

Według rosyjskiego RT w alpejskim kraju trwają ćwiczenia wojskowe, „Stabilo Due”, których scenariuszem są rozruchy u sąsiadów na dużą skalę. Szwajcarscy analitycy wojskowi zauważają, iż członkowie Unii Europejskiej demontują w znacznym stopniu swe siły obronne, podczas gdy prawie wszystkie pieniądze z podatków przeznaczane są na popieranie imigracji i opiekę społeczną.

Profesor John F. Schindler, ekspert ds narodowego bezpieczeństwa przy US Naval War College twierdzi, iż rosnąca liczba muzułmanów w Europie stanowi poważne zagrożenie.

– Jeśli jakiś następca Andersa Breivika zamiast swych europejskich braci zaatakuje muzułmanów, sytuacja w Europie może się bardzo szybko zdestabilizować – mówi Schindler i konstatuje, iż taki scenariusz może wywołać w Europie muzułmańskie rozruchy na wielką skalę.

Czy Łukaszenka jest mistrzem kontrrewolucji?

Cerkiew prawosławna wspiera Łukaszenkę. Ten ostatni – jakkolwiek przyznaje się, że w Boga nie wierzy – szanuje i wspiera cerkiew, ponieważ prawosławie postrzega jako część tradycji.

Miałem ostatnio okazję wysłuchać ciekawego referatu dotyczącego Białorusi, sytuacji tamtejszych Polaków i katolików, a wszystko to autorstwa Polki pochodzącej z tamtych terenów. Po wystąpieniu miała miejsce interesująca dyskusja na temat Aleksandra Łukaszenki i jego „reżimu”. Referat i dyskusja utwierdziły mnie w przekonaniu, któremu wyraz dawałem także i na tych łamach, że polskie media falsyfikują istotę takich systemów politycznych jak właśnie białoruski (i rosyjski), a także pozycje polityczne tamtejszej opozycji.

Już przy „aferze” Pussy Riot charakterystyczna była argumentacja świętokradczych „artystek”: twierdziły one, że dokonały profanacji prawosławnej świątyni, aby zaprotestować przeciw wsparciu, którego cerkiew udziela rządom Władimira Putina. Masowe poparcie rosyjskiej „demokratycznej opozycji” i przytaczane przy tej okazji opinie samych opozycjonistów, wyraźnie wskazywały, że nurt ten ma charakter radykalnie antyklerykalny, głosząc emancypację nie tylko od Putina, lecz i od tradycji prawosławnej, cerkwi i religii jako takiej.

Kara śmierci w świetle etyki Cywilizacji Łacińskiej

Ze zgodnych wypowiedzi świadków wynika, iż krwawy zarządca Generalnej Guberni, Hans Frank, przed śmiercią nawrócił się i wyraził skruchę, a jego ostatnie słowa – na szubienicy – brzmiały: „Jezu bądź miłościw”.

Odpowiedzi na pytanie: czy Kara śmierci jest zgodna z etyką Cywilizacji Łacińskiej, należy szukać w źródłopisach takich jak Stary i Nowy Testament oraz w „Sumie Teologicznej” świętego Tomasza z Akwinu, opartej – w tej kwestii – na filozofii Arystotelesa ze Stagiry, a będących podstawą Katolickiej Nauki Społecznej.

Ponieważ w dyskusji o wprowadzeniu Kary śmierci napotykam argumenty etyczne,  przedstawię opinię Myśli konserwatywnej na sens obecności Kary głównej w Kodeksie Karnym przyszłego, a wyłonionego systemu prawnego Rzeczypospolitej, opartego o Katolicką Naukę Społeczną, będącą jednoznaczna z etyką Cywilizacji Łacińskiej oraz – nie mniej istotną – jej rolę wychowawczą, szczególnie ważną dla Konserwatyzmu etycznego, jako czynnika bezpieczeństwa zrzeszeń, w tym Rodziny, która może być dotknięta tym problemem nie tylko jako potencjalna Ofiara przestępstwa, lecz także będąc podstawową komórką, która przestępcę z siebie wydała.

Myśl konserwatywna, sugerując rozwiązania prawne, w celu ograniczenia Przestępstwa, wychodzi poza zwykłą w tych przypadkach i często aprioryczną kazuistykę, reagującą jedynie restrykcjami na objawy błędnych rozwiązań systemowych, sama poszukując szerszych regulacji porządkujących zrzeszenia tak, aby zamysł popełnienia przestępstwa, jako zjawiska zupełnie niepotrzebnego na płaszczyźnie ekonomicznej i obyczajowej, a jednocześnie cywilizacyjnie obcego, a nawet wręcz wrogiego – w ogóle nie powstał; co jest zamysłem stojącym bezdyskusyjnie na wyższym poziomie Kulturowym i Etycznym od polityki państwa prawa stawiającego w tej dziedzinie na rozbudowę sił represyjnych, sądownictwa i nieustanną budowę nowych zakładów karnych – oczywiście na koszt, grabionych pod tym pretekstem Obywateli.

Triumf Maryi

Z dr. Antonio Borellim Machado, badaczem objawień fatimskich, członkiem Akademii Maryjnej w Aparecida, autorem bestsellerowej książki Fatima – Orędzie tragedii czy nadziei?, rozmawiają Piotr Doerre i Leonard Przybysz.

Na czym polega aktualność orędzia fatimskiego dzisiaj?

– To bardzo dobre pytanie, gdyż wielu ludzi sądzi, że skoro objawienia Matki Bożej w Fatimie miały miejsce w 1917 roku, i upłynęły już od nich 93 lata, to ich przesłanie odnosi się tylko do wydarzeń dwudzistego wieku. Jednak mój pogląd na tę kwestię jest inny: otóż Matka Boża objawiła się w Fatimie, aby powiedzieć, że ludzkość żyje w coraz większym oddaleniu od Boga – i wydarzyło się to już w roku 1917. Począwszy od lat sześćdziesiątych – słynny maj ’68, manifestacje studentów, masowy bunt – upadek moralny społeczeństwa tylko się pogłębił. Można więc powiedzieć, że Matka Boża nie objawiłaby się w roku 1917, aby ostrzec ludzi przed tym ogólnym zepsuciem, nie podpowiadając przy tym, w jaki sposób mu ­zaradzić.

Taka jest właśnie treść Tajemnicy Fatimskiej: na ludzkość spadnie kara i dobrzy ludzie zginą śmiercią męczeńską, lecz – jak mówił Tertulian – krew męczenników jest zasiewem nowego chrześcijaństwa. Stąd bierze się uzasadnienie naszej tezy o tzw. Grand Retour: Wielkim Powrocie ludzkości do Boga. Wierzymy, że dzięki łaskom otrzymanym za pośrednictwem Matki Bożej ludzkość nawróci się, powracając na drogę wyznaczoną przez Jeden, Święty, Powszechny i Apostolski Kościół oraz cywilizację chrześcijańską. Nie wystarczy posługa kapłanów, jeśli życie świeckiej części społeczeństwa stoi w zupełnej niezgodzie z normami Ewangelii.