Rzym: List kard. Bertone do uczestników pielgrzymki »Una cum papa nostro«

Link do artykułu podesłał Dzięcioł – admin.

3 listopada w Rzymie zakończyła się pielgrzymka organizowana pod hasłem Una cum papa nostro (łac. ‘razem z naszym papieżem’), której duchowni i świeccy uczestnicy – w przeważającej części członkowie i sympatycy instytutów podległych Papieskiej Komisji Ecclesia Dei – chcieli podziękować Ojcu Świętemu Benedyktowi XVI za wydanie przed pięcioma laty motu proprio Summorum Pontificum.

Kard. Antoni Cañizares Llovera odprawia Mszę św. dla uczestników pielgrzymki Una cum papa nostro

Kulminacyjnym punktem tego trwającego trzy dni wydarzenia była – poprzedzona procesją z kościoła San Salvatore in Lauro – Msza św. sprawowana w klasycznym rycie rzymskim w Bazylice Św. Piotra przez kard. Antoniego Cañizaresa Lloverę, prefekta Kongregacji Kultu Bożego.

Przed rozpoczęciem celebracji ks. Klaudiusz Barthe [1], kapelan pielgrzymów, odczytał list, który w imieniu papieża skierował do nich kard. Tarsycjusz Bertone, sekretarz stanu Stolicy Apostolskiej. Kardynał napisał:

„Z okazji zwołanej do Rzymu międzynarodowej pielgrzymki w piątą rocznicę wydania motu proprio Summorum Pontificum, Jego Świątobliwość papież Benedykt XVI przesyła wszystkim jej uczestnikom serdeczne pozdrowienia i zapewnia ich o swojej żarliwej modlitwie.

Legion Ukraiński

Legion Ukraiński – ukraińska formacja wojskowa działająca po stronie Niemiec podczas wojny niemiecko-polskiej 1939 r.

Roman Suszko

Legion powstał w I poł. 1939 r. na terenie Niemiec i pod niemieckim protektoratem, z inicjatywy Andrija Melnyka. Jego organizatorem był przedstawiciel Abwehry prof. Theodor Oberländer, specjalizujący się w sprawach ukraińskich. Na czele Legionu stanął Ukrainiec płk Roman Suszko.

Od 9 września 1939 Legion Ukraiński uczestniczył w niemieckiej inwazji na Polskę, wchodząc w skład niemieckiej 14 Armii gen. Wilhelma Lista. Zajmował on pozycje na jej prawym skrzydle w Medzilaborcach na Słowacji. Stamtąd wraz ze trzema słowackimi dywizjami Armii „Bernolák” gen. Ferdynanda Čatloša ruszył na Baligród. Jego zadaniem było prowadzenie działalności dywersyjno-politycznej na zlecenie Abwehry.

W połowie września 1939 legionisci ukraińscy spalili żywcem 40 jeńców – żołnierzy Wojska Polskiego w stodole w miejscowości Bystrzyca. Maszerując na tyłach wojsk niemieckich, poprzez Sanok, Lesko, Ustrzyki Dolne i Sambor, legion dotarł do Komarna, gdzie otrzymał rozkaz natychmiastowego zatrzymania się. Po zajęciu Lwowa przez Armię Czerwoną legion został wycofany do Krosna, a następnie do Zakopanego, gdzie mieściła się ukraińska szkoła policyjna pod nazwą „Ukraińska Sotnia Szkoleniowa”, zorganizowana przez kierownictwo OUN. Ostatecznie Legion został rozwiązany na podstawie decyzji przewodniczącego OUN Lwa Rebeta.

Unijna polityka klimatyczna zagrożeniem dla poziomu życia Polaków

Komisja Europejska pracuje nad „Energetyczną mapą drogowa 2050″. Zdaniem polskich przedsiębiorców doprowadzi ona do spadku PKB jak również stanowi zagrożenie dla rentowności przemysłu.

Plany KE spowodują wzrost kosztów energii. Przedsiębiorcy zrzeszeni w Krajowej Izbie Gospodarczej uważają, że, rząd nie brał aktywnego udziału w negocjacjach, a dziś coraz intensywniej sprzeciwia się tej polityce, ponieważ nie stać nas na jej realizację.

– Sygnalizowaliśmy wcześniej możliwe rozwiązania. Rząd trochę przespał sprawę, pewnie myśląc, że to unijne stanowisko się na końcu trochę „rozmiękczy”. Nie rozmiękczyło się, tylko zaostrzyło i przyjęto wariant bardzo ortodoksyjny. Z tym nie możemy się zgodzić ze względu na wysokie koszty – uważa Andrzej Arendarski, prezes Krajowej Izby Gospodarczej.

KIG przestrzega, że skutkiem wprowadzenia wytycznych zawartych w „Energetycznej mapie drogowej 2050” będą wyższe ceny energii – w hurcie urosną trzykrotnie do 2050 roku w stosunku do roku 2005, a ceny ciepła sieciowego podskoczą czterokrotnie. Z danych KIG wynika również, że koszty, jakie poniesie Polska wdrażając tę politykę wyniosą 5 mld zł już w 2015 roku. W roku 2030 będzie to 13 mld zł, a w 2050 roku – aż 22 mld zł. Prezes KIG dostrzega jednak szansę na zmianę tego trendu.

– Rząd mówi już trochę innym głosem i choćby nasze weto w Brukseli jest świadectwem tego, że jednak myśli inaczej – mówi Andrzej Arendarski.

Zdrada, tchórzostwo i rewolucja

W tych dniach misja kolejna, 95. rocznica jednego z najtragiczniejszych wydarzeń w historii dwudziestego wieku – bolszewickiego puczu w Piotrogrodzie. Skłania to nie tylko do przypomnienia dziesiątków milionów ofiar komunistycznego reżimu, najpierw w Rosji, a potem w innych krajach, do których dotarła „wyzwolicielska” Armia Czerwona.

Rocznica rewolucji bolszewickiej z 1917 roku przypomina jednocześnie o tym, że polityka masowego terroru nie zaczęła się dopiero z nadejściem Stalina. Jej głównym architektem i niestrudzonym promotorem był Lenin. To on już pod koniec 1917 roku nakazywał fizyczną eliminację całych grup społeczeństwa rosyjskiego (arystokracji, inteligencji, oficerów).

Wbrew temu, co dzisiaj twierdzą odbrązawiacze ludobójczej polityki Lenina (por. elukubracje S. Żiżka na poczekaniu przedrukowywane w „Krytyce Politycznej” dotowanej przez Ministerstwo Kultury RP), terror stalinowski nie był jakąś aberracją w stosunku do polityki Lenina. Było odwrotnie: Stalin był jednym z najpojętniejszych uczniów „wodza rewolucji”.

GMO będzie dopuszczone?

Prezydencki projekt ustawy o nasiennictwie otwiera możliwość legalnego uprawiania roślin modyfikowanych genetycznie – alarmują posłowie opozycji. Nie udało im się jednak przeforsować wniosku o odrzucenie projektu w pierwszym czytaniu.

Nowe prawo ma zastąpić ustawę z 2003 r., która zakazuje uwalniania GMO do środowiska. Nad nowelizacją pracowała podkomisja powołana wspólnie przez sejmowe komisje ochrony środowiska i rolnictwa.

Posiedzenia podkomisji miały burzliwy przebieg, posłowie PiS zarzucili przewodniczącej Dorocie Niedzieli (PO), że dążyła do szybkiego przyjęcia poprawek korzystnych dla zwolenników GMO. Dlatego z projektu prezydenta zniknęły te artykuły, które utrzymywały w mocy te zapisy ustawy z 2003 r., które były wymierzone przeciwko roślinom modyfikowanym.

Poseł Krzysztof Ardanowski (PiS) uważa, że parlamentarzyści posunęli się za daleko. – Zmiany wprowadzone do projektu prezydenckiego są wbrew intencjom Bronisława Komorowskiego, który opowiedział się za utrzymaniem zakazu rejestracji upraw GMO – mówił Ardanowski. Paweł Połanecki z koalicji Polska wolna od GMO przekonywał posłów, że zmienili sens ustawy o nasiennictwie, bo z projektu zniknął choćby tak kluczowy zapis jak ten, że odmian roślin modyfikowanych nie wpisuje się do krajowego rejestru upraw. I to by już stawiało tamę GMO.

Norwegowie pomstują na polską legendę: Stocznia Gdańska nas topi

Znana każdemu Polakowi firma i jednocześnie symbol polityczny – Stocznia Gdańska, podtapia norweskiego giganta stoczniowego. Gdyby sprawdził się najczarniejszy scenariusz, pracę może stracić także wielu polskich pracowników zatrudnionych nad fiordami.

„Stocznia Gdańska jest w Polsce najbardziej znana, jako kolebka ruchu opozycyjnego Solidarność, któremu udało się obalić reżim komunistyczny w kraju. Jednak dla zlokalizowanej w Fosen stoczni, należącej do spółki Bergen Group, to nie chlubna historia tego miejsca jest teraz istotna” – pisze norweski portal ekonomiczny E24. Norwegowie zamówili w Stoczni Gdańskiej części do statków, które nie nadeszły na czas. Opóźnienia mogą dla obydwu stron okazać się bardzo przykre w skutkach.

„Bardzo kiepski pomysł”

Norwegowie zamówili w Gdańsku zręby statków, czyli stalowe szkielety, bez których nie można ruszyć z budową nowych jednostek. Stocznia w Fosen sama borykała się z kryzysem, więc rok temu postanowiła sprzedać sektory, które nie przynoszą zysków, zaś zręby statków zamawiać w Stoczni Gdańskiej. „I nie był to dobry pomysł” – pisze znany z rzetelnych analiz ekonomicznych E24.

– Stocznia Gdańska ma poważne problemy ekonomiczne – powiedział szef koncernu Bergen Group Terje Arnesen portalowi. – Kłopoty zaczęły się, gdy pojawił się tam nowy ukraiński właściciel, a zarząd został zmieniony – wyjaśnił. [No właśnie… gdy stocznia była w polskich rękach, jakoś nie słyszało się o takich kłopotach – admin]

Murzynek Bambo – remake

Bambo, niepełnoletni przedstawiciel dumnych narodów zamieszkujących kontynent będący kolebką cywilizacji, mieszka w Afryce. Nasz przyjaciel posiada piękny hebanowy kolor skóry, co jest faktem pozytywnym.

Uczęszcza on co rano, z wyjątkiem sobót, na kursy dokształcające finansowane przez dobroczyńcę ludzkości, George’a Sorosa, gdzie do dyspozycji ma najnowsze środki audiowizualne, książki oraz nauczycieli z Izraela.

Gdy wraca z kursów do domu, gdzie zamieszkują w partnerskim związku obie jego matki, oddaje się aktywnemu wypoczynkowi, który można zarazem określić jako pracę nad ukształtowaniem osobowości.

Niekiedy któraś z jego matek żartobliwie zawoła: „Ej, Bambo, ty facecjonisto!”, w odpowiedzi na co Bambo również żartobliwie nabiera w policzki powietrza, by potem dowcipnie je wypuścić z charakterystycznym odgłosem.

Zdarza się, iż jedna z matek zaproponuje Bambo wypicie pewnej ilości mleka, czego Bambo, korzystając z zagwarantowanych praw dziecka, odmawia i udaje się na wierzchołek pobliskiego drzewa celem strajku. Podobnie, na propozycję wykąpania się, Bambo reaguje negatywnie z obawy przed utratą koloru swej skóry, co pozbawiło by go dostępu do rządowych programów wyrównywania szans.

Obie matki żywią do swego synka pozytywne, afirmatywne uczucia, ponieważ posiada on pożądane cechy charakterologiczne.

Należy wyrazić ubolewanie, iż hebanowy i obdarzony poczuciem humoru Bambo, nie uczęszcza do jednej z naszych prywatnych uczelni marketingu, dzięki czemu jej poziom mógłby się znacznie podnieść.

Opr. gajowy Marucha

Brzydkie zwycięstwo

Akcentując wściekłość izraelskich mediów i tamtejszych polityków z górnej półki wobec zwycięstwo Obamy, Mossad jeszcze tego samego dnia rozpoczął kampanię rekrutacyjną na Internecie. Jego ogłoszenia, wraz z zamieszczanymi obrazkami, stwarzają wręcz niesamowite wrażenie. Czyżby Mosad szykował się na wznowienie swych starych, złowieszczych planów zabójstwa prezydenta?

Danny Danon

Rozpoczęcie artykułu właśnie w taki sposób jest usprawiedliwione gwałtownymi reakcjami w Izraelu. Jeden z łagodniejszych głosów dał się złyszeć w Yedioth Aharonot, największej gazecie tego kraju, która napisała o „Paskudnym zwycięstwie”. Natomiast najchętniej cytowana była wypowiedź Danny Danona, członka Likud Knesset: „Izrael nie podda się Obamie. Nie mamy nikogo, na kim możemy się oprzeć, oprócz nas samych”.

[Rozumiemy oburzenie Danona. Obowiązkiem każdego jest przecież wspieranie bandyckiego państwa Izrael. A swoją drogą ciekawe, jak długo by pociągnęło, gdyby nie miliardy dolarów corocznie pchane w niego przez każdą amerykańską administrację – admin]

Oblicza pseudopatriotycznego amoku

 Człowiek czytając wypociny współczesnych historyków przywykł już do nawet największych bzdur i durnoctw. A mimo to co jakiś czas zaskakuje mnie rosnąca fala irracjonalizmu i głupoty. Najpierw zacytuję mądrości „profesora nauk historycznych” Ryszarda Terleckiego, który objaśnia nam dlaczego „Tusk boi się powstania” (niezalezna.pl).

Zaciekawiony skusiłem się, żeby się tego dowiedzieć, wszak powinien się nie bać powstania, przecież to nasza narodowa specjalność. Pan Profesor pisze:

„Kto się boi powstańczej legendy, insurekcyjnego zapału, nocnych ognisk na biwakach, leśnych krzyży, biało-czerwonych opasek? Kto drży ze strachu, gdy tłumy wychodzą na ulice? Kto się zżyma, gdy Polacy chcą wspominać chwile swoich uniesień? Zwykle nie pamiętam swoich snów. Ale jest taki sen, gdzieś z lat siedemdziesiątych, który świetnie zapamiętałem. Jadę odkrytą ciężarówką, wokół mnie ludzie z bronią, powiewa polska flaga. Wiem, że wybuchło powstanie. Boże, jaki byłem szczęśliwy. Ale zbudziłem się za wcześnie.

Powstanie śniło się Piłsudskiemu i jego towarzyszom z PPS-u, gdy nasłuchiwali wiadomości z Rosji. Mniejsza o szanse, już sam wybuch był zwycięstwem. Każde pokolenie musiało doświadczyć takich marzeń, które czasem stawały się rzeczywistością. Tak było z salwą oddaną do carskiej policji podczas demonstracji na pl. Grzybowskim w 1904 r., taki był marsz Kadrowej przez granicę rosyjskiego zaboru w 1914. Wolność ma swoją cenę i najczęściej jest to cena krwi”.

Skarb, o który musimy się troszczyć

Rozmowa z Thomasem Murphym, sekretarzem stowarzyszenia „Una Voce”, działającego na rzecz ochrony i propagowania liturgii łacińskiej w Kościele

Ojciec Święty postawił przed ludźmi Boga wielkie zadanie, ofiarowując nam nadzwyczajne formy rytu rzymskiego jako cenny skarb, o który musimy się troszczyć. „Summorum Pontificum” jest darem ofiarowanym po to, aby służył dobru wiernych. Hojność Papieża wymaga hojności od każdego z nas – mówi w rozmowie z PCh24.pl Thomas Murphy, sekretarz stowarzyszenia „Una Voce.

Tuż po święcie Wszystkich Świętych odbyło się w Rzymie szczególne spotkanie – pielgrzymka zwolenników liturgii łacińskiej. Punktem kulminacyjnym uroczystości stała się, oczywiście Msza Święta odprawiona w Bazylice Świętego Piotra.

– Papież Benedykt XVI opublikował swój dekret poświęcony tradycyjnej liturgii łacińskiej, zwany „Summorum Pontificum” w 2007 roku. Msza Święta odprawiana według tradycyjnego rytu łacińskiego w ostatnią sobotę, 3 listopada, nie była pierwszą Mszą celebrowaną przez kardynała w bazylice papieskiej na przestrzeni lat, jakie upłynęły od tej chwili. Rzymskie spotkanie było jednak najbardziej znaczącą okazją do odprawienia uroczystej Eucharystii w rycie łacińskim na przestrzeni tych ostatnich pięciu lat.

Mszę Świętą według tradycyjnego rytu odprawił kardynał Antonio Cardinal Cañizares Llovera. Stoi on na czele watykańskiej Kongregacji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów. To chyba wymowny znak dla wiernych przywiązanych do liturgii łacińskiej.

– Kilka dni przed tym wydarzeniem kardynał Antonio Cañizares Llovera w ten sposób przedstawił powód, dla którego zdecydował odprawić się tę Mszę Świętą: „Jest to sposób na to, aby pozwolić innym ludziom zrozumieć, że używanie specyficznych form rytu rzymskiego jest rzeczą normalną.”

62 powody, dla których, aby pozostać w zgodzie z sumieniem, nie możemy uczęszczać na Nową Mszę

Artykuł podesłał p. Jowram – admin

— 2,000 lat czcigodnej tradycji wypróbowana i prawdziwa	— sfabrykowana w 1969 r. stanowiąca eksperyment
— w oczywisty sposób jest Ofiarą ołtarz, kapłan	— w oczywisty sposób jest posiłkiem stół
— skierowana ku Bogu określona struktura, pomagająca oddawać cześć	— skoncentrowana na człowieku nieokreślona struktura, zachęcająca do nadużyć
— całkowicie katolicka Jedna, Święta, Powszechna, Apostolska	— na poły protestancka brak jej tych czterech przymiotów
— skodyfikowana na Soborze Trydenckim przez świętego papieża (Piusa V)	— sklecona dla uzyskania aprobaty sześciu protestantów
— owocna mrowie świętych, męczenników, powołań zakonnych	— jałowa puste seminaria, puste kościoły, olbrzymie błędy
— Tradycyjna Msza Nigdy formalnie nie wycofana przez Świętą Matkę Kościół!	— Nowa Msza Eksperyment, który się nie powiódł!