Sposób na krzyż!

Jest jasny i prosty przepis, jak zawiesić krzyż w każdej sali lekcyjnej we wszystkich polskich szkołach. Ściągawką może być przykład placówki w Warszawie Wesołej, przy ul. Cieplarnianej.

We wrześniu otwarto tu Szkołę Podstawową nr 353. Inauguracja była tradycyjna: apel, uroczystości, poświęcenie budynku przez biskupa. Jedną z sal przeznaczono na lekcje religii i zawieszono tam krzyż. 14 rodziców wyraziło prośbę o zawieszenie krzyża w każdej klasie. Katarzyna Głusek-Wojciechowicz, dyrektor placówki, nie bardzo chyba chciała narazić się liberalnym komentatorom i piewcom laickości państwa. Stanęła przed dylematem. Prawo mówi, że to dyrektor szkoły podejmuje decyzję, ale przewiduje tryb konsultacji.

Pani dyrektor, żeby nie podpaść ani katolikom, ani opcji „ścian bez krzyża”, postanowiła, że w tej sprawie wypowie się rada rodziców. Wcześniej próbowała zrzucić problem na kuratorium oświaty. To ostatnie odpisało dyrektorce, że nie podejmie za nią decyzji, bo nie ma ku temu kompetencji.

Rosnieft chce stworzyć Rosnieft Bank

Rosyjski państwowy koncern paliwowy planuje stworzyć własny bank – Rosnieft Bank. Jego zadaniem będzie wspieranie realizacji międzynarodowych inwestycji koncernu.

– Rosnieft potrzebuje takiej instytucji finansowej, żeby zwiększyć możliwości przyciągania najbardziej wykwalifikowanych specjalistów, wprowadzić najlepsze praktyki ładu korporacyjnego, wdrożyć (…) najbardziej skuteczne możliwości finansowania projektów – powiedział prezes Rosnieftu Igor Sieczyn, zaufany współpracownik prezydenta Rosji Władimira Putina.

Rosnieft Bank ma wspierać realizację dużych międzynarodowych przedsięwzięć związanych z handlem ropą naftową i wytworami naftowymi, zapewniając pełen zakres usług finansowych dla klientów indywidualnych i korporacyjnych. W realizacji pomysłu mają doradzać byli menedżerowie banku inwestycyjnego Morgan Stanley – Rair Simonyan, Elena Titova and Walid Chammah. Bank zostanie powołany na podstawie obecnych aktywów finansowych paliwowego giganta, m.in. Rosyjskiego Regionalnego Banku Rozwoju.

Po wchłonięciu TNK-BP Rosnieft będzie największym w świecie holdingiem paliwowym będącym własnością publiczną. Jego dzienne wydobycie ropy sięgnie ok. 4 mln baryłek, co stanowi około jednej trzeciej łącznego wydobycia w Rosji. Prezydent Władimir Putin z entuzjazmem przyjął przejęcie TNK-BP przez Rosnieft, nazywając to dobrym interesem po dobrej cenie. Dodał, że przejęcie jest ważne nie tylko dla rosyjskiego sektora energetycznego, lecz także dla całej gospodarki kraju.

MS, PAP
http://naszdziennik.pl/

I tu właśnie wychodzi na wierzch większa mądrość Polaków i wybranych przez nich rządów. Po pierwsze – po co mamy mieć własne, i do tego państwowe, przedsiębiorstwa, skoro można ropę kupić od innych? Niech oni się męczą wydobywaniem, rafinowaniem, transportem itd.
Po drugie – po co nam własne, w dodatku państwowe, banki, skoro mamy tyle godnych zaufania banków żydowskich?
Admin

Żydzi nawracają katolików. W Polsce. Kościół na razie milczy.

Chociaż ich szeregi wciąż pozostają nikłe, stale wzrasta liczba katolickich Polaków, którzy porzucają wiarę swych ojców i wybierają religię niemal doszczętnie wytrzebioną w ich ojczyźnie podczas II wojny światowej.

„Kobiety czekające na pierwszym piętrze Centrum Żydowskiego w Krakowie nie potrafią ukryć swego podniecenia. Jest ich osiem. Dla większości z nich to najważniejszy moment w ich życiu. Moment, na który długo przygotowywały się, uczyły i dla którego tu przyjechały. Właśnie pierwszą z nich poproszono, by udała się do pokoju na trzecie piętro. Tam czeka na nią trzech rabinów. Parę minut później dziewczyna schodzi rozpromieniona. Już ze schodów woła z uśmiechem: „Jestem Żydówką!”.

W poczekalni zakotłowało się. Pozostałe kobiety spieszą się, by jej pogratulować, uściskać. Leją się łzy szczęścia, narasta podniecenie i radość.”

Tak entuzjastycznie moment konwersji polskich katoliczek na judaizm zrelacjonowała niedawno izraelska gazeta „The Times of Israel”. (…)

Olgierd Domino
(cały tekst będzie dostępny od środy w 47 nr „Najwyższego CZAS!”-u)
http://nczas.com

A dlaczego niby Episkopat ma zabierać głos, jeśli większość tam to ludzie z korzeniami?
Swoją drogą – głupia cipa… Żydówką to ona może być formalnie, ale dopiero jej wnuki albo prawnuki zostaną, jak dobrze pójdzie,  uznane za pełnoprawnych judaistów. – admin

Odznaczenia dla przedstawicieli fundacji z USA

Podczas spotkania z przedstawicielami amerykańskich fundacji w Polsce, które odbyło się 12 listopada br. w Pałacu Prezydenckim, Prezydent Bronisław Komorowski wręczył odznaczenia państwowe zasłużonym działaczom tych fundacji.

– Gratuluję i serdecznie dziękuję wszystkim amerykańskim przyjaciołom, to naprawdę bardzo dobrze mieć przyjaciół. Zgodnie ze starym polskim powiedzeniem: prawdziwych przyjaciół poznaje się w biedzie – kiedy jest trudno, źle, taką rolę przyjaciół Polski, demokracji, niepodległości, wolności i polskich szans na lepsze życie pełniły fundacje amerykańskie. I pełniły ją w tym czasie najtrudniejszym, kiedy tylko mogliśmy marzyć o wolności i musieliśmy o nią walczyć, kiedy ważyły się szanse na to, czy potrafimy mądrze spożytkować odzyskaną wolności i demokrację – mówił Bronisław Komorowski.

Jak zaznaczył prezydent, jest mu szalenie miło, że może dziękować fundacjom amerykańskim działającym na rzecz polskiej demokracji, wolności, społeczeństwa demokratycznego – dziś, kiedy Polska osiągnęła sukces. – Demokracja w Polsce jest na tyle już utrwalona, że to my dzisiaj możemy pomagać innym – podkreślił.

Ostatnia bitwa Szatana (4)

The Devil’s Final Battle
o. Paul Kramer i Stowarzyszenie Misjonarzy (2002)
http://www.devilsfinalbattle.com/content2.htm
Tłumaczenie Ola Gordon

Poprzednie odcinki: 

• https://marucha.wordpress.com/2012/11/05/ostatnia-bitwa-szatana-1/
• https://marucha.wordpress.com/2012/11/07/ostatnia-bitwa-szatana-2/
• https://marucha.wordpress.com/2012/11/09/ostatnia-bitwa-szatana-3/

Poniższy rozdział przetłumaczył,  jak umiał  – bo nie znalazł jego przekładu – gajowy Marucha, czym być może wszedł w szkodę p. Oli Gordon.

ROZDZIAŁ II – POCZĄTEK DŁUGIEJ WALKI ZE ZŁEM

Nawet pobieżne przeczytanie pierwszych dwu części Tajemnicy Fatimskiej ukazuje, iż jest ona wyzwaniem rzucone przez Niebo potęgom tego świata, których władza nawet nad katolicką Portugalią nieustannie wzrasta od początków XX wieku.

Po przywołaniu tekstu Tajemnicy przedłożonego w pierwszym rozdziale, staje się oczywiste, iż przesłanie Nieba oznacza klątwę rzuconą na masońskie rządy w Portugalii i na wszystkie zorganizowane siły wrogie Kościołowi, które od początku ubiegłego wieku planują ostateczny atak na katolicką twierdzę – jak zobaczymy, za jej zgodą.

Podstawowe elementy przesłania z Fatimy to prawdziwa Karta Opozycji względem tych sił:  ratowanie dusz przed potępieniem; ustanowienie na całym świecie kultu Niepokalanego  Serca Maryi; poświęcenie Rosji Niepokalanemu Sercu i w konsekwencji nawrócenie Rosji na katolicyzm; pokój na świecie zrodzony z triumfu Niepokalanego Serca.

Nie ma żadnych wątpliwości, iż przesłanie z Fatimy jest ważne dla ratowania dusz. Lecz  cokolwiek mniej jasne i oczywiste jest, że przesłanie i ukazanie się Naszej Pani ma wielką wagę także dla właściwego uporządkowania spraw ludzkich na Ziemi – co wprowadza  we wściekłość zewnętrznych i wewnętrznych wrogów Kościoła.

Jeśli ludzkość będzie miała wzgląd na przesłanie Dziewicy, wówczas pokój między poszczególnymi ludźmi, rodzinami, miastami i krajami – faktycznie pokój na całym  świecie – będzie możliwy do osiągnięcia pod postacią Katolickiego Porządku Społecznego.  (W następnym rozdziale przekonamy się, iż nie jest to utopia: bowiem katolicki porządek  społeczny osiągnięto nawet w XX wieku, w Portugalii, poświęcając kraj Niepokalanemu Sercu Maryi w 1931 roku).

Oczywiście, nie pozbylibyśmy się grzechu pierworodnego, ale weszlibyśmy w okres historii prorokowany pod bożym natchnieniem przez Izajasza – świata bez wojen, bez nauki rzemiosła wojennego, z mieczami przekutymi na pługi [1]. Skłonność człowieka do grzechu zmalała by i poddana została dobroczynnej kontroli Kościoła i jego sakramentów.

Na przekór medialnemu obłędowi

Jak duży wpływ wywierają media na psychikę i moralność społeczeństw? Między innymi o tym oraz o fakcie, jak bardzo środowiska dziennikarskie odcinają się od wartości katolickich i jak zapalczywie wpajają odbiorcom lewicowe treści, pisze Teresa Tomeo w swojej książce, która ukazała się właśnie na polskim rynku.

Fot. Teresa Tomeo

Słynna amerykańska dziennikarka telewizyjna, która po 19 latach pracy przed kamerą porzuciła świeckie media i zajęła się ujawnianiem ich kulisów i społecznego wpływu oraz dzieleniem doświadczeniami powrotu do wiary katolickiej, wydała kolejną książkę przetłumaczoną teraz na język polski i zatytułowaną: „Twój nowy styl”. Przekonuje w niej, w jak dużym stopniu środki masowego przekazu kształtują mylne postrzeganie zagadnień związanych z najistotniejszymi dziedzinami życia. Autorka daje też recepty, jak w szumie informacyjnym nie zatracić własnej tożsamości.

W książce Teresy Tomeo można znaleźć odpowiedzi na trudne pytania dotyczące tzw. aborcji, antykoncepcji oraz współżycia przedmałżeńskiego, jednak zatrzymajmy się przez chwilę nad tym, co wydaje się jej głównym tematem – kształtowaniem moralności społeczeństw przez środki masowego przekazu.

Tajemnica popularności Jana Pawła II (1)

Część I.

W 1974 r. abp Fulton J. Sheen powiedział: «Żyjemy w epoce emocji. Nie kierujemy się już wiarą, nie kierujemy się już rozumem. Kierujemy się emocjami».

Prawdziwości tych słów dowodzi bezprecedensowe emocjonalne wrzenie po śmierci Jana Pawła II. Jest czymś normalnym, że katolicy na całym świecie odczuwają smutek i modlą się za zmarłego papieża – jest to wyraz synowskich uczuć względem niego. Jednak histeria, jaka miała miejsce po śmierci Jana Pawła II, stanowczo wykraczała poza te ramy. Kardynałowie, biskupi, kapłani i wierni świeccy jednym głosem domagali się kanonizowania go jako „Jana Pawła Wielkiego”. Niekatoliccy politycy i przywódcy państw wychwalali go za jego humanitaryzm i otwarcie na inne religie. Był chwalony za sposób sprawowania władzy, za popularność wśród młodych, za podróże, poezję, dzieła. Był wychwalany za swój błyskotliwy styl, za to, że był taki ludzki, za swoją „teologię ciała”, za zrozumienie roli mediów, za ewangelizację, za charyzmę, za poczucie humoru. Bono – gwiazda muzyki pop – nazywał go „fajnym papieżem” i „najlepszym przywódcą, jakiego Kościół kiedykolwiek miał”.

Jednak w tym zalewie emocji nie znalazłem nikogo wychwalającego zmarłego za to, co stanowiło przecież główny element jego posługi: niezachwianą wierność odwiecznemu nauczaniu i Tradycji Kościoła katolickiego. Nie słyszałem, by ktokolwiek wychwalał go za zachowywanie czystości doktryny i utrzymywanie dyscypliny w Kościele na całym świecie. Jan Paweł II nie był za to chwalony, ponieważ tego nie robił. Dla papieża porażka na tym polu oznacza całkowitą porażkę.

To prawda, że Jan Paweł II zachował stanowisko Kościoła wobec święceń kapłańskich kobiet i celibatu duchowieństwa oraz wypowiadał się konsekwentnie przeciwko rozwodom, aborcji i eutanazji. Był znienawidzony przez liberałów za podtrzymywanie tego nauczania i trzeba mu to policzyć za zasługę. Jednak wśród niekończących się pochlebstw wypowiadanych pod jego adresem nikt chyba nie pokusił się o ocenę jego pontyfikatu pod względem tego, co jedynie się liczy: nieomylnej i niezmiennej wiarę katolicką. Opinie i wspomnienia o papieżu bazowały jedynie na emocjach i uczuciach.