Teksas: uczennica nie zgodziła się na szpiegowanie, wyrzucono ją ze szkoły

W San Antonio w stanie Teksas Andrea Hernandez nie zgodziła się na szpiegowanie za pośrednictwem specjalnego chipa, który miała nosić w szkole a także poza nią. Z tego powodu władze szkolne zagroziły, że zostanie wydalona w dniu 26 listopada. Sąd stanął jednak w obronie nastolatki.

Andrea Hernandez

Andrea Hernandez ucząca się w John Jay High School and Engineering w San Antonio odmówiła noszenia na szyi specjalnego chipa, który pozwoliłby na śledzenie każdego jej ruchu. Do noszenia takich identyfikatorów zobowiązani zostali wszyscy uczniowie. Chipy Radio Frequency Identification nadają poszczególnym osobom numery, informacje na temat ich wzorców zachowania i ruchów gromadzone są w specjalnych bazach danych.

Rutherford Institute, który bada sprawę Hernandez poinformował, że dla dziewczyny oznacza to poza naruszeniem sfery prywatności także naruszenie wolności religijnej. Prawnicy złożyli petycję do sądu z prośbą o wydanie tymczasowego nakazu, zwalniającego Hernandez z noszenia problematycznego identyfikatora. Stwierdzili ponadto, że zmuszanie kogoś do noszenia chipów narusza stanową ustawę o wolność religijnej a także I i XIV poprawkę do Konstytucji Stanów Zjednoczonych.

Uciszyć Kościół. O co naprawdę apeluje Boni?

Michał Boni, donosiciel esbecki, który zapierał się całymi latami, że nie donosił, jedna z bardziej obrzydliwych postaci polskiej sceny politycznej, próbuje ustawić Kościół. – admin.

Minister Michał Boni zwrócił się do abp. Sławoja Leszka Głodzia, współprzewodniczącego Komisji Wspólnej Rządu i Episkopatu, o przeciwstawianie się „mowie nienawiści i wszelkim objawom nietolerancji”. Pan minister chyba nie wie o tym, że Kościół w swoim nauczaniu kieruje się wskazaniami Pana Jezusa, Ewangelią, a nie rządowymi dokumentami.

Oczywiście wątpię, by Boni wystosował taki apel bez świadomości tego, czym jest dziesięć Bożych przykazań czy przykazanie miłości bliźniego. Kościół głosi od dwóch tysięcy lat głosi wszak, że najważniejszym przykazaniem jest miłowanie Boga i bliźniego jak siebie samego. Może więc Boni jest przekonany, iż wie lepiej niż Kościół, co znaczy miłość bliźniego, w tym także miłość nieprzyjaciół?

Jest jednak druga, znacznie bardziej prawdopodobna, możliwość. Wystosowując apel do Kościoła o przeciwstawianie się nietolerancji, Boni chce stanąć na czele skrajnie antykatolickich środowisk i organizacji, które gardłując o braku tolerancji w naszym kraju, zamierzają zastraszyć wszystkich tych, którzy nie myślą tak jak oni.

Hasłem „nietolerancji”, jako pałką do okładania środowisk katolickich, posługują się przede wszystkim ruchy homoseksualne – bardzo wpływowe w świecie polityki, mediów czy edukacji. Dzięki ich wpływom za nietolerancyjne coraz częściej uznawani są normalni ludzie, którzy odrzucają styl życia homoseksualistów z różnych powodów, choćby jako grzeszny, czyli niezgodny z prawem Bożym.

Jak ubierać się na Mszę Świętą?

Bp. Charles Pope w oparciu o tło historyczne daje nam wskazówki, jak powinniśmy ubierać się do kościoła.

Czy nasz strój wpływa na sposób okazywania czci Bogu?
Zdjęcie z roku 1969, Parafia Św. Jana Ewangelisty w Canton, Massachusetts.

1. Pismo Święte – Znajdziemy tu bardzo niewiele wskazówek odnośnie ubioru z okazji odprawiania praktyk religijnych. Istnieje jednak ogólne zalecenie: Oddajcie Panu pokłon w świętej szacie!  (Psalm 96:9; Ps 29:2).

2. Normy i reguły Kościoła – Nie istnieją żadne oficjalne reguły ani wymagania odnośnie ubioru dla osób świeckich uczęszczających na Mszę, które były by wymienione w Prawie Kanonicznym lub Sakramentach. Oczywiście – jeśli chodzi o duchowieństwo, takich reguł i norm jest wiele, lecz nie są mi znane jakiekolwiek wiążące przepisy tyczące świeckich.
Choć swego czasu od kobiet wymagane było noszenie woalek, Prawo Kanoniczne z 1917 roku zostało zniesione, zaś współczesny Kodeks milczy na ten temat [Nowy Kodeks prawa kanonicznego został promulgowany 25 stycznia 1983 roku przez papieża Jana Pawła II. – admin].

Modlitwa przez taniec – dlaczego nie?

Karmelitańskie Centrum Duchowości w Poznaniu zaoferowało poznaniakom w październiku br. „Program tańca, słowa, śpiewu i muzyki poświęcony św. Teresie od Dzieciątka Jezus”. Pomysł polegał na tym, by w kościele, do akompaniamentu muzyki, m.in. liturgicznej muzyki dawnej, zespół tancerek Teatru Wielkiego odtańczył pewne tańce, mające być ilustracją tekstu.

Muzyka – Victoria, Palestrina, Bach, pląsające nadobne panie, piękne widowisko. Dlaczego jednak nie wzięłam w nim udziału (pomimo tego, że moje nazwisko jako wykonawcy zostało wymienione na plakacie)?

Właściwie wystarczyłoby zacytować dokument pt. „Taniec w liturgii[1]”, który Kongregacja ds Sakramentów i kultu Bożego opublikowała w roku 1975, a który teoretycznie obowiązuje do dziś:

„Jeśli propozycja tańca religijnego na Zachodzie rzeczywiście miałaby zostać przyjęta trzeba byłoby zatroszczyć się, aby jego miejsce znajdowało się poza liturgią, w takich miejscach zgromadzeń, które nie mają ściśle liturgicznego przeznaczenia. „

A zatem miejscem takiego przedstawienia mogłaby być scena teatru, rynek, czy ogród przyklasztorny, nie kościół. Natomiast można oczywiście takiej postawie zarzucać faryzeizm i trzymanie się sztywne rubryk (nagminnie zresztą współcześnie łamanych, co widać choćby po haśle „wielbienie tańcem” na youtube).

Taniec w kościele, w czasie koncertu poza liturgią to zresztą jeszcze nic wielkiego. Tańce w czasie Mszy Świętej już wkroczyły do Polski i dobrze się mają. 30 sekund z wyszukiwarką internetową daje nam chociażby takie sprawozdanie: „Taniec podczas dzisiejszej Eucharystii, to było coś czego nie da wyrazić się słowami, czułam, że Pan Jezus patrząc z ikony na nas bardzo, ale to bardzo się cieszy, to było naprawdę najcudowniejsze uwielbienie podczas Mszy Św. jakie do tej pory przeżyłam[2].”

Reichstag płonie

Wydawało się, że ta cała prokuratura, nie mówiąc już o ABW, to dziadostwo, które nawet do trzech nie potrafi zliczyć – a to prawdziwe zuchy!

Oczywiście nie zawsze, co to, to nie. Pamiętamy przecież, co wyprawiała ABW u pani Barbary Blidy, która nie mogąc już tego wszystkiego wytrzymać, z desperacji odebrała sobie życie „bez udziału osób trzecich”, podobnie jak Andrzej Lepper czy generał Sławomir Petelicki.

Podobnie prokuratura. Wprawdzie widać, że robi, co może – o czym świadczy choćby sławny przełom w śledztwie poświęconym zabójstwu generała Papały. Złodzieje samochodów przyznają się do tego zabójstwa jeden przez drugiego, aż prokuratura musi nawoływać: „panowie, nie wszyscy na raz!”. Ale jeśli nawet wyszło trochę za dobrze, to intencje też się przecież liczą.

O ile więc pod kierownictwem Zbigniewa Ziobry, który był inspirowany przez złowrogiego Jarosława Kaczyńskiego, ta cała ABW i prokuratura powoli schodziły na psy, o tyle pod kierownictwem zaufanej siły politycznej, w osobach pana Pawła Grasia, Tomasza Arabkiego czy w ostateczności nawet premiera Tuska, i ABW, i prokuratura wspinają się na szczyty możliwości i to nie tylko swoich, ale możliwości europejskich!

Jakże bowiem inaczej nazwać wykrycie straszliwego spisku, który można porównać tylko do podpalenia Reichstagu? Oto 45-letni Brunon K. inspirowany przez tajemniczego nieznajomego zamierzał wysadzić w powietrze Sejm i to w momencie, kiedy w gmachu miał przebywać i pan prezydent Bronisław Komorowski, i pan premier Donald Tusk w otoczeniu Umiłowanych Przywódców!

Uzdrowiska sprzedawane za bezcen

Ministerstwo Skarbu Państwa prowadzi nieprzemyślaną politykę prywatyzacyjną dotyczącą uzdrowisk i wyprzedaje je za bezcen.
[To się nazywa „zwalczanie komunizmu”, wy socjalistyczne tłumoki wychowane w PRL-owskich szkołach!  – admin]

Przerzeczyn-Zdrój

– PiS sprzeciwia się prywatyzacji polskich uzdrowisk, która jest prowadzona w sposób bezceremonialny, chaotyczny i za bezcen – powiedział na konferencji prasowej w Sejmie poseł PiS Czesław Hoc.

Przypomniał, że w lipcu PiS złożyło projekt ustawy zakazujący sprzedaży siedmiu uzdrowisk: w Ciechocinku, Lądku-Zdroju, Kołobrzegu, Busku-Zdroju, Rymanowie i Świnoujściu. – Mijają miesiące, a marszałek Sejmu trzyma w zamrażarce ten projekt, który jest bardzo oczekiwany przez m.in. pracowników uzdrowisk i kuracjuszy – powiedział.

Jego zdaniem, wiele uzdrowisk zostało sprzedanych za bezcen.

Ostatnia bitwa Szatana (6)

The Devil’s Final Battle
o. Paul Kramer i Stowarzyszenie Misjonarzy (2002)
http://www.devilsfinalbattle.com/content2.htm
Tłumaczenie Ola Gordon

Poprzednie odcinki: 

• https://marucha.wordpress.com/2012/11/05/ostatnia-bitwa-szatana-1/
• https://marucha.wordpress.com/2012/11/07/ostatnia-bitwa-szatana-2/
• https://marucha.wordpress.com/2012/11/09/ostatnia-bitwa-szatana-3/
• https://marucha.wordpress.com/2012/11/13/ostatnia-bitwa-szatana-4/
• https://marucha.wordpress.com/2012/11/21/ostatnia-bitwa-szatana-5/

ROZDZIAŁ 4 – TRZECIA TAJEMNICA

Dokładnie tak jak przepowiedziała Panna Najświętsza, II wojna światowa wybuchła za panowania Piusa XI. Do roku 1943 Józef Stalin nabrał już wprawy w likwidowaniu katolików i eksporcie światowego komunizmu z sowieckiej Rosji. W czerwcu tego roku, s. Łucja, mając 36 lat, zachorowała na zapalenie opłucnej. To bardzo zaalarmowało b-ap da Silva z Leiria-Fatima i kanonika Galamba, jego bliskiego przyjaciela i doradcę. Obaj obawiali się, że s. Łucja mogłaby umrzeć nie spisując Trzeciej Tajemnicy.

Tak przerażająca, że nie była w stanie jej zapisać

We wrześniu 1943 roku bp da Silva zasugerował jej by zapisała Tajemnicę, lecz odmówiła, gdyż nie chciała wziąć odpowiedzialności za taką inicjatywę z własnej woli. S. Łucja była bardzo zaniepokojona tym, że bez formalnego nakazu od jej biskupa, nie miała jeszcze pozwolenia od naszego Pana, żeby ujawnić Trzecią Tajemnicę. Powiedziała, że zrobi to jeśli dostanie nakaz od bp da Silva.

W połowie października 1943 roku, w czasie jej wizyty w klasztorze w Tuy, Hiszpania (około 250 mil od Fatimy i blisko granicy z Portugalią), bp da Silva wydał formalny nakaz spisania Tajemnicy s. Łucji . Wtedy s. Łucja spróbowała wykonać nakaz biskupa, ale nie była w stanie tego zrobić przez kolejne dwa i pół miesiąca.

Departament IV reaktywacja

Poprzednio na ten temat:
https://marucha.wordpress.com/2012/11/16/policja-neka-za-kazanie-o-smolensku/

Na jakiej podstawie policja nachodziła ks. Tomasza Duszkiewicza, wikariusza parafii w Sadownem (woj. mazowieckie), i czy ci funkcjonariusze byli na służbie? Odpowiedzi na te pytania będą się domagać od komendanta głównego policji i szefa MSW posłowie z parlamentarnego Zespołu ds. Obrony Demokratycznego Państwa Prawa.

Ks. Tomasz Duszkiewicz

– Wystąpimy do komendanta głównego policji, do ministra spraw wewnętrznych z zasadniczymi pytaniami, czy ci policjanci byli na służbie, czy byli w godzinach pracy, czy wykonywali czynności służbowe – mówi poseł Andrzej Duda (PiS). – Jeżeli byli na służbie, to pytam, na jakiej podstawie prawnej je wykonywali, kto im wykonanie tych czynności polecił – podkreślał poseł.

Zaproszony na posiedzenie zespołu wikariusz parafii w Sadownem zrelacjonował, jak doszło do tego, że dwóch funkcjonariuszy domagało się od niego sprostowania informacji podanych na kazaniu. Dwóch policjantów w cywilu spotkało się z księdzem podczas jego wizyty w szpitalu u chorego księdza proboszcza. W czasie, gdy rozmawiał z nim w sali rehabilitacyjnej, nagle pojawili się policjanci po cywilnemu. – Nagle wchodzi policja, przestraszyłem się – referował ks. Duszkiewicz. Funkcjonariusze zamienili kilka słów z proboszczem. – Panowie pewnie w mojej sprawie? – zapytał ich wikariusz. – No tak – przyznali.

Amerykański magazyn nagradza Sikorskiego za hołd berliński

Magazyn „Foreign Policy” nagrodził szefa polskiego MSZ Radosława Sikorskiego mianem Top Global Thinker 2012. Jednym z argumentów na rzecz nagrody ma być wiernopoddańcze przemówienie jakie wygłosił on w Berlinie.

Według magazynu minister Sikorski służy ważnym głosem w debacie na temat przyszłości Europy. „Mniej zaczynam obawiać się niemieckiej potęgi niż niemieckiej bezczynności” – te słowa zdaniem „Foreign Policy” okazały się być niezwykle ważne.

Przypomnijmy, że słowa te minister Sikorski wypowiedział w Berlinie, gdzie zadeklarował także gotowość delegowania polskiej suwerenności na rzecz Unii Europejskiej. Jego zdaniem bowiem najlepszym scenariuszem dla tej organizacji jest federacja.

Innym przykładem zasług ministra Sikorskiego ma być – według amerykańskiego magazynu – zachęcanie Brytyjczyków do prounijnej polityki.

Magazyn zwrócił również uwagę, że szef polskiej dyplomacji poczynił ważne kroki na rzecz umacniania współpracy transatlantyckiej.

Miano Top Global Thinker przyznawane jest najbardziej wpływowym politykom, pisarzom, noblistom i działaczom społecznym. Wśród najbardziej wpływowych postaci 2011 roku znaleźli się: prezydent USA Barack Obama, birmańska opozycjonistka i noblistka Aung San Suu Kyi, lewicowy ekonomista Joseph Stiglitz, przedsiębiorcy wspierający aborcję Bill i Melinda Gates, założyciel Facebooka Mark Zuckerberg, chiński artysta Ai Weiwei, egipski noblista i lider Arabskiej Wiosny Mohamed El- Baradei, czy prezydent Brazylii Dilma Rousseff.

Źródło: rp.pl
http://www.pch24.pl

Za to można więc zostać „Czołowym Globalnym Myślicielem 2012”. Za wasalstwo, sprzedawczość i podłość.
Admin.

Tajemnica Lodowej Przełęczy. Dlaczego zaczęli umierać?

Do dziś niewyjaśnione są okoliczności jednej z najbardziej tajemniczych tragedii tatrzańskich. Latem 1925 roku z Lodowej Przełęczy do Doliny Jaworowej w załamaniu pogody zaczęła schodzić rodzina Kaszniców – mąż, żona i syn, wraz z taternikiem Ryszardem Wasserbergerem. Dlaczego nagle, wszyscy z wyjątkiem kobiety, zaczęli umierać?

Autor: Narodowe Archiwum Cyfrowe / audiovis.nac.gov.pl

Był 3 sierpnia 1925 roku. W schronisku Téryego, w Dolinie Pięciu Stawów Spiskich, rodzina Kaszniców jadła śniadanie przed wyruszeniem w góry. 46-letni warszawski prokurator Kazimierz Kasznica, jego żona Waleria oraz 12-letni syn postanowili wracać do Zakopanego przez Lodową Przełęcz. Czekała ich długa droga: najpierw podejście na wysokogórską przełęcz, a potem zejście długą i pustą Doliną Jaworową do Jaworzyny Spiskiej i na Łysą Polanę. Pokonanie przełęczy latem dla sprawnego turysty nie nastręcza trudności, mimo że znajduje się ona dość wysoko: na 2372 m.n.p.m. Obecnie jest to standardowe przejście, popularne wśród turystów tatrzańskich. Prokurator niepokoił się jednak. Jego niepokój spowodowany był załamaniem pogody oraz długością planowanej tury, a także faktem, że szlak pokonać miał z żoną oraz dzieckiem. Sam nie był doświadczonym turystą. Mimo, że był początek sierpnia, warunki panowały jesienne: było zimno, wilgotno i wietrznie. Rano padał mokry śnieg, następnie – deszcz.

Konfidenci w służbie koncepcji

Ach, jaki to musiał być pracowity dzień dla konfidentów, ten cały 11 listopada! Najpierw marsz „Razem dla Niepodległej” z udziałem prezydenta Komorowskiego w asyście wojska, policji i urzędników. To te grupy, z orkiestrą na czele, tworzyły trzon pochodu, natomiast konfidentom przypadło zadanie inne. Oni z kolei tworzyli trzon tłumu, który z chodników przyglądał się galówce, wiwatował, a następnie spontanicznie przyłączał się do manifestacji.

Nikomu nie trzeba chyba tłumaczyć, że żeby prezydent z małżonką i tyloma dygnitarzami przemaszerował ulicami Warszawy, to trasa przemarszu musiała zostać tak przygotowana, by w telewizji, która dostała rozkaz transmitowania przebiegu zajścia, wszystko wyglądało na pełny spontan i odlot.

Jednak taki spontan i odlot musi być najpierw drobiazgowo przygotowany nie tylko pod kątem bezpieczeństwa, ale również – spontaniczności. A komuż zaufać, w czyje wypróbowane ręce złożyć bezpieczeństwo prezydenta, małżonki i dygnitarzy, jeśli nie w wypróbowane ręce konfidentów? Któż może lepiej wiedzieć, jak się radować na widok prezydenta, małżonki, marszałka Borusewicza, czy wicepremiera Pawlaka? Któż może lepiej wiedzieć, jakie wznosić okrzyki – jeśli nie konfidenci?

Wyobrażam sobie ileż rozmów i bliskich spotkań III stopnia musieli odbyć z oficerami prowadzącymi i specjalistami od imprez masowych, żeby na manifestacji wszystko było gites tenteges. Oczywiście trochę to kosztowało, ale mówi się: trudno. Tradycja, zwłaszcza taka nowa świecka musi kosztować, ale nie ma co żałować wydatków na igrzyska, bo przecież prawdziwej polityki nasz nieszczęśliwy kraj robić już nie może. Wyobrażam sobie, jaką gigantyczną akcję werbunkową agentury musiały w ciągu ostatnich 12 miesięcy wykonać służby i policja po ubiegłorocznej zapowiedzi prezydenta, że poprowadzi prawdziwy marsz patriotyczny.