Sposób na przedawnienie

Być może doszło już do przedawnienia sprawy odpowiedzialności konstytucyjnej byłego ministra skarbu Emila Wąsacza za prywatyzację PZU, Telekomunikacji Polskiej i Domów Centrum. Dlaczego? Bo Sejm tak opieszale przygotowywał wniosek przeciwko Emilowi Wąsaczowi do Trybunału Stanu.

Jeden z największych złodziei III RP. Włos mu z głowy nie spadnie.

Jeśli rzeczywiście tak się stanie, będzie to kompromitacja Sejmu i symbol bezwładu państwa, które nie jest w stanie osądzić czynów swojego ministra. [Nie jest w stanie? Po prostu NIE CHCE. Po prostu pokazuje nam wielkiego wała  i środkowy palec. – admin]

Sprawa jest o tyle bulwersująca, że na Emilu Wąsaczu ciążą bardzo poważne zarzuty łamania prawa podczas tych trzech głośnych prywatyzacji, które sformułowała w 2005 r. sejmowa Komisja Odpowiedzialności Konstytucyjnej.

Od tamtej pory nie udało się postawić byłego ministra w rządzie AWS – UW przed TK. Najbliżej tego był Sejm V kadencji (2005-2007), ale wszystko przerwały przedterminowe wybory. A od 2007 r. sprawa nie posunęła się do przodu.

Mam nieodparte wrażenie, zresztą jak i zapewne wielu Polaków, że było to celowe działanie, aby na jaw nie wyszły jakieś nowe fakty, oprócz tych, które wskazała choćby sejmowa komisja śledcza badająca sprawę prywatyzacji PZU. Lepiej więc spuścić nad tą sprawą zasłonę przedawnienia. Nie chodzi mi o to, aby w tym miejscu rozstrzygać, na ile zarzuty wobec Emila Wąsacza są zasadne. Chodzi o coś innego: jego przykład pokazuje, jak fatalnie funkcjonuje polski wymiar sprawiedliwości. Jeśli bowiem Wąsacz jest winien, może z powodu przedawnienia uniknąć kary – i jak to się będzie miało do „państwa prawa”, w którym podobno żyjemy? Jakie to „państwo prawa”, skoro nie potrafi osądzić i skazać wysokiego urzędnika? To „państwo wybiórczego prawa”, nic więcej.

Jeśli natomiast były minister skarbu jest niewinny – jak sam twierdzi – to przedawnienie uderza w niego jako obywatela. Nie będzie bowiem miał okazji, aby przed Trybunałem Stanu lub sądem powszechnym udowodnić swoją niewinność. I dla wielu ludzi pozostanie człowiekiem winnym zarzucanych mu czynów bez względu na to, jak będzie się w mediach tłumaczył.

Takie sytuacje nie powinny mieć miejsca, ale miały i mają w wielu polskich sądach. Ileż to razy słyszeliśmy choćby o przedawnieniu przestępstw, jakich funkcjonariusze milicji, ZOMO czy SB dopuścili się w latach stanu wojennego, walcząc z polskim Narodem. Bo sądy dziwnie długo prowadziły proste – wydawałoby się – procesy, gdzie były do dyspozycji dokumenty, zeznania świadków. A proces i tak się ślimaczył, aż ogłaszano przedawnienie. Ile jest spraw dużo mniejszego kalibru, których też nie udaje się osądzić – bardzo często z powodu celowych działań sędziów niechcących „babrać się” przy niewygodnych sprawach czy też z powodu tolerowania przez nich celowego przeciągania procesu przez którąś ze stron? Sprawa Emila Wąsacza o tych wszystkich patologiach tylko nam przypomniała.

Krzysztof Losz
http://naszdziennik.pl

A od kiedy to w Polsce kara się złodziei majątku społeczeństwa? Karać to można babcię handlującą rzodkiewkami.
Admin.