Sławne zdjęcie z epoki Holocaustu jest oszustwem

The Most Famous Holocaust Photo a Fraud
http://winstonsmithministryoftruth.blogspot.se/2013/01/the-most-famous-holocaust-photo-fraud.html?zx=1ec0c40dc5e8dc61
Autor: Black Rabbit, opracowanie/skrót: gajowy Marucha

Oficjalna wersja zdjęcia z US National Archives:: http://www.archives.gov/research/military/ww2/photos/images/ww2-178.jpg

Powyżej widzimy bodaj czy nie najsławniejsze zdjęcie dotyczące Holokaustu, pochodzące z obozu w Buchenwaldzie. Ukazało się ono – czy może raczej jego wersja – po raz pierwszy w The New York Times Magazine na stronie 42, w niedzielę 6 maja 1945 roku. Nie było jednak na nim nagiego mężczyzny stojącego na pierwszym planie po prawej stronie.

Autorowi po wielu perypetiach udało się wreszcie – poprzez eBay – dotrzeć do zachowanego egzemplarza gazety, zawierającego zdjęcia w miarę zadowalającej jakości.  Jego podejrzenia, iż został on poddany późniejszej „kreatywnej obróbce fotograficznej”, potwierdziły się w stu procentach.

Bogdan Goczyński wzywa pomocy z więzienia

Oddajmy głos Bogdanowi Goczyńskiemu. W polskich więzieniach przetrzymują ludzi niewinnych, aby pozbawić ich majątku, a także zdrowia i siły do walki o prawa własne i innych pokrzywdzonych.

[W oryginale następuje kopia listu, a potem jej odpis, który przytaczamy – admin]

Za co mnie zamknięto?

Charakterystyczne, że zostałem aresztowany podczas surrealistycznego spektaklu przejmowania mojego majątku na podstawie lewych postanowień sądowych. Podobno od 24 października zeszłego roku byłem poszukiwany listem gończym w celu doprowadzenia na rozprawę.

W tym czasie do 17 grudnia, czyli dnia aresztu, byłem kilkakrotnie w sądach, w tym raz na rozprawie i o rzekomym liście gończym nikt tam nie wiedział. Od siedmiu lat, cały czas mieszkam w tym samym miejscu, u siebie w domu i policja nie próbowała dostarczyć mi wezwania do sądu. Ostatnio przejrzałem akta tej sprawy. Otóż jestem oskarżony o zniesławienie za publikację artykułów, między innymi „Numer na wariata”, „Numer na bitą żonę”, „Mediacja w stylu SS” i „Zamek Królewski dla Goczyńskiego”. Artykuły te są dostępne na moim blogu w WordPress i piszę w nich o oszustwach nie tylko mojej byłej – Katarzyny Gaworek-Goczyńskiej, ale także sędziów Adama Skowrona z Tarnowskich Gór czy sędzi Kąckiej z Sądu Okręgowego w Warszawie.

Jest tam mowa o pobiciu, fałszywych zeznaniach, zamykaniu w szpitalu psychiatrycznym zdrowych osób, przejmowaniu majątków przez oszustwa sądowe. Wszystkie te teksty są dobrze udokumentowane, a Sąd w Tarnowskich Górach otrzymał już w grudniu 2011 wyczerpującą listę tych dokumentów z odnośnikami do akt sądowych zawierających oryginały. Poprosiłem też o raport policyjny z interwencji po pobiciu mnie przez przyjaciela mojej byłej – Marka Kletę. Jak do tej pory w aktach nie ma śladu takiego raportu, ani nawet prośby sądu w tej kwestii.

Grzywny za homopropagandę

Rosyjska Duma Państwowa rozpatrzyła wczoraj w pierwszym czytaniu projekt ustawy nakładającej grzywny za propagowanie homoseksualizmu wśród nieletnich.

Z inicjatywą wprowadzenia kar za propagandę zachowań homoseksualnych wyszły środowiska samorządowe obwodu nowosybirskiego. Proceder ma stanowić naruszenie karane grzywną. Proponowana kara to 4-5 tys. rubli (ok. 400-500 zł). Dziesięciokrotnie wyższa kara przewidziana jest w przypadku osób pełniących funkcje urzędowe, a stukrotnie dla osób prawnych. Ten ostatni przypadek dotyczy m.in. urzędów państwowych, szkół, szpitali lub stowarzyszeń (np. organizacji homoseksualistów).

– Propaganda homoseksualna zalewa nas poprzez media w takim rozmiarze, że nie daje się jej przeciwdziałać. Homoseksualizm jest przedstawiany jako norma, a tradycyjny i alternatywne style życia przedstawia się jako równoprawne. Należy przed tym chronić przede wszystkim dzieci, młodzież i małoletnich, których rozwój fizyczny, intelektualny, psychologiczny, moralny i duchowy jest zagrożony – mówił deputowany Siergiej Dorofiejew.

Zaznaczył, że prawo nie karałoby w żaden sposób samego homoseksualizmu, jedynie jego propagandę. Projekt został skierowany do komisji ds. rodziny, kobiet i dzieci. Uzyskał wstępną akceptację rządu i administracji prezydenta.

Podczas dyskusji przewodnicząca komisji Jelena Mizulina stwierdziła, że dobrze byłoby całkowicie zakazać propagowania homoseksualizmu, ale jest to niemożliwe ze względu na spodziewane odrzucenie takiego prawa przez Europejski Trybunał Praw Człowieka. Stąd projekt dotyczy tylko propagandy kierowanej do małoletnich. [Rosja powinna zignorować ww Trybunał, naszym zdaniem – i nie rozumiemy,, dlaczego się nim przejmuje. – admin]

Zanim deputowani w ogóle zajęli się ustawą, przed budynkiem Dumy zebrały się kilkudziesięcioosobowe grupy zwolenników i przeciwników ustawy, rozdzielone przez policję. W pewnym momencie doszło do starcia, gdy dwie homoseksualne aktywistki zostały obrzucone jajkami z farbą przez stojących po drugiej stronie kordonu zniesmaczonych mężczyzn. Po kilkanaście osób z obu stron zatrzymano.

http://naszdziennik.pl

Wnoszę o ekshumację ciała Mariana Palikota, alkoholika i szmalcownika, ojca Janusza Palikota!

Jak to łatwo być medialnym? Wcale nie tak łatwo. Ale przecież media podejmują skandaliczne tematy, dość wspomnieć na przykład coś takiego: „Wyjąć ciało Kaczyńskiego i sprawdzić czy nie ma w ciele wódki”. Inny przykład: „Czy Jarosław Kaczyński jest gejem szantażowanym przez rozmaite strefy wpływów?”, „Czy ojciec Kaczyńskiego był komunistycznym sługusem, zdrajcą idei AK?”.

Wszystkie te tematy stały się medialne, żaden z tych tematów nigdy nie został wyjaśniony, potwierdzony jako prawda, albo fałsz, wszystkie funkcjonują jako plotka, której nadaje się rangę intelektualnej i potrzebnej prowokacji, zaś samego prowokatora uważa się za herosa słusznej sprawy.

W dochodzeniu do prawdy nie liczy się ani forma, ani metoda, w retoryce i filozofii działania Janusza Palikota żywi mają nosić brzemię zmarłych, udowodnić swoja niewinność, przyjąć karę za grzechy krewnych. Każdą prowokacyjną hipotezę Palikota media podejmują natychmiast i ciągną latami, natomiast żadnej hipotezy postawionej przeciw Palikotowi media nie utrzymały dłużej niż kilka dni, a niektórych w ogóle nie podjęły.

W związku z tym, mam co najmniej kilka bardzo uzasadnionych pytań i prosiłbym o rozwianie wszystkich wątpliwości, o wyjaśnienie kwestii do ostatniego kawałeczka prawdy. Pytania są ważne, ponieważ Janusz Palikot występuje w roli recenzenta cudzego życia i śmierci, zatem konieczne jest przebadanie moralnych kompetencji Palikota.