Eryk Mistewicz: Lech Wałęsa powinien przeprosić. I to bez żadnego „ale”.

Patrzcie ludzie, jakie te polskojęzyczne cwele mają problemy… – admin

– Lech Wałęsa powinien przeprosić i to wprost. Bez żadnego, typowego dla siebie, „ale”. I to jak najszybciej. Teraz już nie dla siebie, ale dla Polski i wizerunku kraju – mówi w rozmowie z Onetem Eryk Mistewicz, konsultant polityczny.

O co poszło? Otóż Lech Wałęsa mówił w piątek, że homoseksualiści „muszą wiedzieć, że są mniejszością i do mniejszych rzeczy się przystosować”. Dopytywany, czy homoseksualista powinien siedzieć w ostatniej ławie w Sejmie, odparł: – Oczywiście, że tak. Jak sprawiedliwość to sprawiedliwość. (…) A nawet jeszcze za murem. Jestem demokratą w stu procentach, ale nie żeby jeden procent wchodził mi na głowę.

Potem, w poniedziałek, oświadczył, że „w żadnym przypadku nikogo nie będzie przepraszał”. Dodał też, że jego poglądy popiera prawie cały naród, a przeciwko jest „paru opiniotwórczych ludzi”. Słowa o murze tłumaczył jako „rodzaj przenośni”. Mimo to media na świecie zacytowały byłego prezydenta, często w negatywnym tonie.

Czy tak powinny wyglądać przeprosiny Wałęsy wobec środowisk homoseksualnych? [Człowiek o ciemnej skórze to kolejny antyfaszysta]

60 lat po śmierci gen. Emila Fieldorfa – „Nila”

Zaledwie w tydzień po wykonaniu wyroku śmierci na gen. Emilu Fieldorfie, umarł Józef Stalin. Być może tylko tygodnie dzieliły bohaterskiego „Nila” od ocalenia. Tego nie wiemy.

Dzisiaj jego osoba i tragedia jest przedmiotem różnych manipulacji – stał się symbolem tendencji, której w rzeczywistości przeciwstawiał się jednoznacznie. Zwolennicy mitu „żołnierzy wyklętych” uznają go za „swojego”, podczas gdy naprawdę „Nil” był zdecydowanym przeciwnikiem walki zbrojnej po 1945 roku.

Nieżyjąca już Maria Fieldorf-Czarska w wywiadzie dla „Naszego Dziennika” mówiła:

„Ojciec bardzo bolał nad tym, że tyle młodzieży zginęło podczas okupacji, w Powstaniu Warszawskim, po wojnie. Dlatego uważał, że młodzi muszą się kształcić, bo inaczej z Polski nic nie będzie. Stawiał na przetrwanie – to jest najbardziej prawidłowe określenie jego postawy. Bo wierzył, że Polska się obudzi… Nie przemawiał przez niego jakiś oportunizm, ale troska. Dlatego nie chciał uchodzić za granicę, chociaż mógł to zrobić. Powiedział, że to byłoby tchórzostwo. Jako najwyższy szarżą dowódca AK w kraju nie mógł tak postąpić i zostawić tych, z którymi walczył przez tyle lat. Nie opuścił ludzi tak jak Mikołajczyk. Gdyby myślał pragmatycznie, to by przecież podpisał tę współpracę z UB i koniec. Ale on wziął na siebie odpowiedzialność za honor polskiego żołnierza”.

Tradycyjna Msza Święta a Msza Święta rytu Pawła VI

Msza Święta w klasycznym rycie rzymskim, zwana też „Trydencką”, powstała na drodze organicznego rozwoju od czasów apostolskich.

Serce Mszy Św., które otacza Konsekracje – Kanon Rzymski  – istniał już w postaci zbliżonej do obecnej w IV w. i nie podlegał właściwie żadnym zmianom od czasów Św. Grzegorza Wielkiego (VI w.).

Rzymski Ryt Mszy Świętej został zatwierdzony przez Papieża Św. Piusa V bullą „Quo Primum” w roku 1570. Bulla ta zezwala po wsze czasy każdemu kapłanowi rzymskokatolickiemu na odprawianie Mszy Świętej w tradycyjnym rycie rzymskim, bez narażania się na jakiekolwiek kary kościelne [Co więcej, bulla grozi anatemą tym, którzy by odprawianie tej Mszy uniemożliwiali lub utrudniali – admin].

Stąd też inna nazwa: Msza Święta Wszechczasów. Przydomek „Trydencka” pochodzi zaś stąd, iż Pius V wprowadził jednolity obrzęd Mszy Św. dla całego Kościoła Rzymskiego na polecenie Soboru Trydenckiego (1545-1563).

Święty Pius V nie opracował żadnego nowego obrządku Mszy, a jedynie skodyfikował i ujednolicił obrządek już od wieków istniejący. 

Siły Zbrojne Republiki Białorusi pod znakiem modernizacji

Białoruś realizuje obecnie zakrojony na szeroką skalę plan rozbudowy i rozwoju Narodowych Sił Zbrojnych na lata 2011 – 2015. Modernizacja zakłada przede wszystkim intensyfikację i wzrost znaczenia edukacji wojskowej, plany rozbudowy zaplecza technicznego, zwiększoną regularność ćwiczeń operacyjnych oraz restrukturyzację i optymalizację formacji Sił Zbrojnych.

Działania te mają na celu stopniowe odejście od funkcjonujących podobieństw doktrynalnych z czasów „zimnej wojny” i zbliżenie do założeń, jakie w ujęciu militarnym przyjęła Europa Zachodnia, jednak z zachowaniem ogólnego podejścia prorosyjskiego.

Kondycja Sił Zbrojnych

Największą przeszkodą w rozwoju białoruskiej wojskowości jest przestarzałe uzbrojenie, zazwyczaj produkowane jeszcze w okresie istnienia ZSRR. Ścisła współpraca w ramach umów i porozumień wojskowo-technicznych z Rosją, ma znaczny wpływ na kondycję Sił Zbrojnych Białorusi. Zależność obu państw zauważalna jest nie tylko dzięki podobieństwom w doktrynie wojennej i zapleczu technicznym, ale również znacznym dotacjom płynącym z Kremla do Mińska od ostatniej dekady XX wieku, aż do dzisiaj. Rosja realizuje tym samym politykę powstrzymania rozprzestrzeniania się NATO na wschód Europy.

Afryka: wzrost liczby rytualnych morderstw

W ciągu ostatnich lat doszło do wyraźnego wzrostu liczby morderstw o charakterze rytualnym. 17 lutego w Lagos odnaleziono rozczłonkowane ludzkie ciało, wykorzystane w satanistycznych obrzędach. Potwierdzono także doniesienia o takich mordach w Gabonie i Kamerunie.

17 lutego bieżącego roku niedaleko Lagos na południu Nigerii mieszkańcy odkryli plastikowe torby, zawierające rozczłonkowane ludzkie ciała. Nosiły one ślady rytualnych tortur i mordu. W związku z tą sprawą zatrzymano jednego z liderów lokalnej sekty okultystycznej.

Nie był to niestety odosobniony przypadek. Jak już w 2011 roku podkreślał Jean Elvis Ebang Ondo, przewodniczący Stowarzyszenia Przeciwko Zbrodniom Rytualnym, do wyraźnego wzrostu przestępstw tego rodzaju doszło w Gabonie. W tym kraju przynależność do grup okultystycznych stała się wyjątkowo popularna, odpowiadając też dawniejszym tradycjom. „Ofiara” z krwi i ciała człowieka ma przynosić młodość, zdrowie, sukces i władzę. Do szczególnego wzrostu liczby takich mordów doszło w trakcie… wyborów w Gabonie. Ich zleceniodawcy pozostają na wolności.

W styczniu 2013 roku o serii podobnych przypadków w Kamerunie donosiły szwajcarskie media. Niedaleko stolicy Jaunde policja odkryła plastikowe torby z rozczłonkowanymi ciałami młodych kobiet. Sprawcy dalej pozostają na wolności. Według lokalnych źródeł, sprawcy stojący za tymi rytualnymi zbrodniami także są związani z kręgami władzy, co zapewnia im bezkarność.

Źródło: dici.org
mat
http://www.pch24.pl

Z tej opowieści są luźne wnioski takie:
1. Gdyby żył pewien papież, na pewno nie omieszkał by pochwalić tradycyjnej duchowości Nigerii, Gabonu i Kamerunu – tak, jak to uczynił względem „religii” voodoo czy szamańskich wierzeń z Ameryki Południowej. 
2. Należy wzmóc i zintensyfikować ekumaniakalność… pardon, ekumenizację. 
3. Sukcesy „Nowej Ewangelizacji” Kościoła Posoborowego rzucają się w oczy.
4. Nie ulega wątpliwości, iż ściąganie do Polski obcych (z im odleglejszej nam kultury, tym lepiej), bardzo ubogaci polskie społeczeństwo, vide słynny antyfaszysta Simon Mol.
Admin

List otwarty do księdza Loransa. Kolejne wydarzenie związane z kontrowersyjną grupą GREC.

Sprawa Grupy Refleksji między Katolikami (fr. Le Groupe de Réflexion Entre Catholiques, GREC) staje się coraz szerzej znana.

Poniżej zamieszczamy tłumaczenie listu otwartego do księdza Loransa, członka FSSPX i jednocześnie jednego z założycieli kontrowersyjnej, początkowo półtajnej grupy, czy organizacji, mającej za cel doprowadzenie do pełnego pojednania się między wszystkimi katolikami przywiązanymi mniej lub bardziej do Tradycji Kościoła.

Streszczenie książki O konieczne pojednanie tłumaczyliśmy już tutaj. X. bp Ryszard Williamson mówi o niej w swej konferencji z 5 stycznia b.r. Oryginalny, francuski, tekst listu do x. Loransa napisany jest przez pewnego anonimowego kapłana Bractwa Kapłańskiego Św. Piusa X i został zamieszczony na stronie antimodernisme.info 2 lutego b.r. (jest również na nowootwartej stronie La Sapinière, która prawdopodobnie zastąpi zamknięta z nieznanych powodów stronę antimodernisme.info).

Komentarz Eleison nr CCLXXXXIV (294) – 2 marca 2013

Nieco ponad rok temu we Francji została opublikowana mała, około 150-stronicowa książka, która musi być wielkim wstydem dla przywódców pewnego Zgromadzenia zakonnego, ponieważ pokazuje, że ich popieranie jedności z Neokościołem sięga wstecz wiele lat, przynajmniej do lat 1990.

Jeśli oczywiście są dumni z tego popierania, nie będą czuli żadnego wstydu, ale jeśli od wielu lat ukrywali to popieranie, niech więc chociaż czytelnicy tej małej książki otworzą oczy.

„O konieczne pojednanie” napisane zostało przez kapłana Neokościoła, o. Michała Lelonga, bez wątpienia dlatego, że on przynajmniej jest otwarcie dumny z przewodniej roli, jaką grał w próbie GREC doprowadzenia do „koniecznego pojednania” Soboru Watykańskiego II z Tradycją, lub władz rzymskich z Bractwem Św. Piusa X.

Wyświęcony w 1948 i głęboko zaangażowany w relacje międzyreligijne nawet przed Soborem Watykańskim II, przyjął „z radością i nadzieją” (czy to coś mówi? – Gaudium et spes?) Sobór, który miałby dążyć do ustosunkowania się Kościoła do czasów nowoczesnych.

Jednym ze świeckich współpracowników w jego dziele był wybitny francuski dyplomata i wysoki urzędnik państwowy, Gilbert Pérol, francuski ambasador przy Watykanie od 1988 do 1992.

Nadciąga tęczowy totalitaryzm

Nie od dziś wiadomo, że najmniej tolerancyjnym środowiskiem jest tęczowe towarzystwo tak zwanych gejów i lesbijek. Im głośniej krzyczy ono o tolerancji, tym zajadlej jest nietolerancyjne.

Podczas wymiotowania odsunąć się od klawiatury – grozi uszkodzeniem delikatnej elektroniki.

Miałem się swego czasu o tym przekonać osobiście, gdy w 2011 r. uczestniczyłem jako dziennikarz Radia WNET w Festiwalu Watch Docs. Proszę sobie wyobrazić taką sytuację. Na festiwalu filmów dotykających problem łamania tzw. praw człowieka wyświetlono film “Ratunku! Mamy geja w klasie”, który prezentował poglądy na temat osób homoseksualnych (poglądy bardzo negatywne, często mające znamiona pogardy, nienawiści, uprzedzeń, których osobiście nie wyznaję i jestem im jako katolik przeciwny) wygłaszanych przez młodzież holenderską, z którą na zajęciach dydaktycznych o homoseksualizmie rozmawiali aktywiści („geje” i lesbijki). Po filmie zabrałem głos w dotyczącej dyskryminacji tych grup w Holandii dyskusji, w której uczestniczyła też reżyserka filmu, Doesjka van Hoogdalem.

Powiedziałem, że problem uprzedzeń został potraktowany powierzchownie i fragmentarycznie, ponieważ tkwi on w samym społeczeństwie holenderskim, które jest rasistowskie i nastawione negatywnie zarówno do tzw. gejów, jak i Polaków, Niemców, czy muzułmanów. Stwierdziłem też, że Festiwal Watch Docs powinien lepiej przemyśleć uwzględnienie w swoim programie filmu, który porusza dość mało istotny problem. Nie dość, że organizatorzy Watch Docs włączyli się aktywnie w promowanie homoseksualnej propagandy, importowanej z Królestwa Niderlandów (film jest niezwykle tendencyjny, a homo-wolontariusze dwoją się i troją, żeby napuszczać młodych ludzi do negatywnych wypowiedzi, ponadto bazują na ich naiwnych przypuszczeniach i opowiadają młodzieży o seksie analnym czy innych swoich doświadczeniach seksualnych), to jeszcze zaproponowali BARDZO słaby film.

Postęp atakuje w publicznej toalecie

Postępowa ideologia nie daje o sobie zapomnieć ani na chwilę. Kilka dni temu w rejonie Bringhton (Anglia), wprowadzono toalety neutralne płciowo. Na podobny krok zdecydowały się władze berlińskiej dzielnicy Friedrichshain – Kreuzberg.

Oba te projekty są finansowane z środków publicznych. Obywatele oczywiście nie mają możliwości rezygnacji ze swojego udziału w kosztach zaproponowanych przez władze zmian.

Pomysł został wprowadzony póki co w Bringhton i części Berlina, ale zapewne niedługo znajdzie zwolenników w postępowych środowiskach całej Europy. Niemieccy przedstawiciele lewicy uważają ten pomysł za kolejny krok zrównujący ze sobą prawa kobiet i mężczyzn. Poza tym, według lewicowców, projekt „nie dyskryminuje osób, które jeszcze nie zdecydowały jaką płeć posiadają”.

Paweł Ozdoba
http://www.pch24.pl

Chyba coś dla p. posłów: Gównojada i Pedronia. – admin