Ostatnia bitwa Szatana (12)

Kolejny odcinek książki Paula Kramera…Trudno o bardziej miażdżącą i lepiej udokumentowaną krytykę Kościoła Posoborowego oraz jego papieży.
Admin.

The Devil’s Final Battle
o. Paul Kramer i Stowarzyszenie Misjonarzy (2002)
http://www.devilsfinalbattle.com/content2.htm
Tłumaczenie Ola Gordon

Poprzednie odcinki: 

• https://marucha.wordpress.com/2012/11/05/ostatnia-bitwa-szatana-1/
• https://marucha.wordpress.com/2012/11/07/ostatnia-bitwa-szatana-2/
• https://marucha.wordpress.com/2012/11/09/ostatnia-bitwa-szatana-3/
• https://marucha.wordpress.com/2012/11/13/ostatnia-bitwa-szatana-4/
• https://marucha.wordpress.com/2012/11/21/ostatnia-bitwa-szatana-5/
• https://marucha.wordpress.com/2012/11/23/ostatnia-bitwa-szatana-6/
• https://marucha.wordpress.com/2012/11/27/ostatnia-bitwa-szatana-7/
• https://marucha.wordpress.com/2012/12/03/ostatnia-bitwa-szatana-8/
• https://marucha.wordpress.com/2013/01/06/ostatnia-bitwa-szatana-9/
• https://marucha.wordpress.com/2013/02/01/ostatnia-bitwa-szatana-10/
  
• https://marucha.wordpress.com/2013/03/03/ostatnia-bitwa-szatana-11/

ROZDZIAŁ 10  – CZAS NA NAZWISKA

Jest teraz okazja na podsumowanie tego, co do tej pory wykazały dowody i kogo czynią współsprawcami omawianej przez nas zbrodni.

Zebrane dotychczas dowody mówią, co następuje:

• Orędzie Fatimskie jest boskim proroctwem dla naszych czasów, potwierdzonym przez bezprecedensowy publiczny cud i poręczonym przez kilku papieży, łącznie z obecnie panującym.
• Zawarte w Orędziu prorocze ostrzeżenia w większości się spełniły, oprócz unicestwienia różnych narodów, które będzie konsekwencją nieposłuszeństwa w dokonaniu poświęcenia Rosji na czas.
• Pan Bóg już ukazał, jakie łaski daje poświęcenie narodowe Niepokalanemu Sercu w przypadku Portugalii w roku 1931, której cudowna, z dnia na dzień dokonana transformacja z ateistycznej, masońskiej republiki w kraj katolicki, postrzegana była przez samą hierarchię jako przedsmak tego, czym Pan Bóg obdarzy świat po poświęceniu Rosji.
• Zamiast pójść drogą wskazaną przez Fatimę, liderzy Kościoła Katolickiego wybrali inną drogę – drogę nowej orientacji Kościoła zainicjowaną na II Soborze Watykańskim, łącznie z “otwarciem na świat” i “reformami” Kościoła, które spełniły marzenia jego najgorszych wrogów, a którzy przyznali, że ich celem było wywołanie dokładnie takich zmian w Kościele.
• Obierając drogę nowej orientacji, liderzy Kościoła zlekceważyli wielokrotne ostrzeżenia przedsoborowych papieży (w tym bł. Piusa IX, Leona XIII, św. Piusa X, Piusa XI i Piusa XII), że wrogowie Kościoła spiskują, by przekształcić go w taki właśnie sposób, jaki dokonał się w okresie posoborowym.
• Zmiany rozpoczęły się w roku 1960 – roku, w którym zgodnie z naleganiami s. Łucji, powinno się ujawnić Trzecią Tajemnicę, gdyż wtedy miała być bardziej zrozumiała.
• Rezultatem tych zmian była katastrofalna utrata wiary i dyscypliny w Kościele, co wydaje się być przepowiedziane w tej części Wielkiej Tajemnicy Fatimskiej, która rozpoczyna się słowami: “W Portugalii doktryna wiary zawsze zostanie zachowana itd.” – zdaniem, które z tajemniczych powodów ujawniono niekompletnie, pomimo zapewnień Watykanu,  iż  wyjawił całość Trzeciej Tajemnicy.
• Zamiast przyznania się do tych niesłychanych błędów o destrukcyjnych konsekwencjach dla Kościoła, obecny aparat watykański upierał się przy nowej orientacji, co jest oczywiście sprzeczne z niezaprzeczalnie katolickimi nakazami Orędzia Fatimskiego, a mianowicie ustanowieniem na całym świecie nabożeństwa do Niepokalanego Serca, poświęcenie Rosji Niepokalanemu Sercu, nawrócenie Rosji na wiarę katolicką i triumf Niepokalanego Serca, towarzyszącym okresowi światowego pokoju w katolickim porządku społecznym.
• Wręcz przeciwnie, aparat watykański świadomie i celowo odmówił poświęcenia imiennie Rosji Niepokalanemu Sercu Maryi, a zamiast tego przeprowadził systematyczną kampanię neutralizowania Orędzia Fatimskiego w celu podporządkowania go nowej orientacji Kościoła – adaptacji do masońskich i komunistycznych idei – przy jednoczesnym prześladowaniu lojalnych katolików, którzy nie popierają linii partyjnej.
• Aparat watykański, pod kierownictwem Sekretarza Stanu, umyślnie lekceważy proroctwa, nakazy i ostrzeżenia Orędzia Fatimskiego na rzecz “oświeconej” nowej polityki Kościoła, unikającej wszelkiej obrazy Rosji poprzez publiczne poświęcenie tego narodu.
• W wyniku tych monumentalnych błędów w rozeznaniu sytuacji, Rosja się nie nawróciła, Kościół znalazł się w bezprecedensowym kryzysie wiary i dyscypliny, a świat nadal stacza się spiralą przemocy i buntu przeciwko Bogu i Jego Świętemu Kościołowi – w odpowiedzi na co aparat watykański tylko podwaja swoje wysiłki w celu podążania całkowicie bezowocną drogą nowej orientacji Kościoła.

Szczególnie w świetle wydarzeń z 26-27 czerwca 2000 roku, jak i w kolejnych miesiącach, mamy wystarczające dowody na zidentyfikowanie czterech osób, które zgodnie z sumieniem musimy oskarżyć w tej książce. Są to:

Kardynał Angelo Sodano
Kardynał Joseph Ratzinger
Arcybiskup Tarcisio Bertone
Kardynał Dario Castrillón Hoyos

Dlaczego ci czterej a nie inni? Jak już wykazaliśmy, to oni byli przywódcami próby nie mniejszej, niż zamordowania Orędzia Fatimskiego, a przez to zesłanej przez niebo nadziei dla współczesnego świata.

Oni połączyli się i spiskowali, a potem działali publicznie, żeby narzucić Kościołowi wersję Orędzia Fatimskiego niczym nie przypominającego katolickiego proroctwa Matki Bożej przekazanej światu, by pomóc ludzkości. I choć ta czwórka oczywiście ma wielu kolaborantów w działaniach, które papież Paweł VI nazwał “samozniszczeniem” Kościoła, to właśnie oni wyspecjalizowali się niejako w burzeniu Fatimy. Dlatego zasługują na to, by ich zidentyfikować jako zleceniodawców zarzucanej tu zbrodni.

Ale jest dużo więcej dowodów tej zbrodni i naszej sprawie daleko do zakończenia. Teraz dokładniej zbadamy podstawowe elementy dowodów przedstawionych do tej pory.

W następnym rozdziale rozpoczniemy szczegółowe badanie “interpretacji” Trzeciej Tajemnicy Fatimskiej autorstwa kard. Ratzingera – kluczowego elementu starań o zakopanie raz na zawsze Orędzia Fatimskiego.