Polskość Śląska atakowana

Rozmowa z prof. Franciszkiem Markiem

Polski naukowiec, który opowiada się za „językiem śląskim”, napisał o tym książkę w… języku niemieckim. Kogo w Polsce interesowałaby książka Niemca z Bawarii apelującego o to, by gwara bawarska stała się językiem regionalnym? Proszę więc sobie odpowiedzieć, po co profesor z Polski wydaje taką właśnie książkę – mówi PCh24.pl prof. Franciszek Marek, filolog oraz historyk oświaty i kultury.

Prof. Franciszek Marek został poproszony o napisanie ekspertyzy, w której miał zaopiniować zmiany w ustawie o mniejszościach narodowych i etnicznych oraz języku regionalnym. Jego opinia, obok warstwy merytorycznej, w której wykazał on bezzasadność propozycji uczynienia z gwary śląskiej języka regionalnego, zawiera też swoisty manifest poglądowy autora.

Prof. Marek pisał w ekspertyzie o „cynizmie” i demoralizacji tych, którzy zgłosili taką propozycję. Nie obawiał się napisać o „arogancji” i „kłamstwach” tych, którzy lansują nadanie gwarze śląskiej statusu języka regionalnego. Skrytykował też ostro Ruch Autonomii Śląska. Dlaczego taka ekspertyza? Co ma do powiedzenia prof. Marek na temat ruchów odśrodkowych działających na Śląsku?

Co Pana, osobę przywiązaną do regionu śląskiego, skłoniło do napisania ekspertyzy, która w gruncie rzeczy jest rodzajem manifestu?

Zwrócono się do mnie o zrobienie ekspertyzy na temat ustawy, która z gwary śląskiej ma uczynić język regionalny. Nie mogłem napisać inaczej, bo nie mogłem pisać ekspertyzy wbrew własnym poglądom.

KE pozywa Polskę

Komisja Europejska podała, że pozywa Polskę i Cypr do Trybunału Sprawiedliwości UE za niewdrożenie dyrektywy o odnawialnych źródłach energii. KE zaproponowała dla Polski dzienną karę ponad 133 tys. euro, płatną od wyroku do wdrożenia przepisów UE.

Dyrektywa, której celem jest osiągnięcie w Unii Europejskiej dwudziestoprocentowego udziału energii odnawialnej do 2020 r., powinna być wdrożona przez kraje członkowskie do 5 grudnia 2010 r. – przypomina KE.

Chociaż Polska i Cypr zgłosiły kilka aktów prawnych, Komisja uznała, że żaden z nich nie stanowi „znaczącego środka wdrażania zapisów dyrektywy o odnawialnych źródłach energii″. Ponadto niektóre ze zgłoszonych przez Polskę przepisów były „stare″, czyli uchwalone przed datą wejścia w życie dyrektywy.

„Jesteśmy zdeterminowani, by osiągnąć nasze cele energetyczne i klimatyczne do 2020 roku. By to osiągnąć, niezbędne jest egzekwowanie przepisów dotyczących energii odnawialnej we wszystkich krajach członkowskich. Źródła odnawialne są odpowiedzią na globalne zmiany klimatyczne [sic! – admin], wzrost gospodarczy [sic!!! – admin] w Europie oraz w kwestii bezpieczeństwa dostaw (energii)″ – powiedział cytowany w komunikacie Komisji komisarz UE ds. energii Guenther Oettinger.

Dla Polski KE zaproponowała karę dzienną w wysokości 133 tys. 228 euro, a dla Cypru 11 tys. 404 euro. Kary będą płatne – w przypadku skazującego wyroku Trybunału UE – od daty wyroku do czasu pełnego wdrożenia dyrektywy. KE zastrzega jednak, że o ostatecznej wysokości kary zadecyduje Trybunał UE.

MM, PAP
http://naszdziennik.pl/

Ile wyniesie kara dzienna za niewdrażanie dyrektywy o zwalczaniu plam na Słońcu?
Admin

Szwecja: “Osoba w ciąży”, czyli postępowe macierzyństwo

Władze Szwecji nie ustają w walce o swoiście rozumiany postęp; niedawno wystąpiły z wnioskiem, by zaniechać obowiązku sterylizacji przy operacjach “zmiany płci”. Co za tym idzie, kobieta po operacyjnym ustylizowaniu się na “mężczyznę” i zmianie zapisu płci w dokumentach nadal będzie zdolna do macierzyństwa.

Oczywiście, zmiany tego typu muszą pociągnąć za sobą odpowiednie zmiany językowe, tak więc rząd proponuje, aby zaniechać używania określenia “kobieta w ciąży” na rzecz neutralnego “osoba w ciąży”, które już nie urazi żadnego “faceta” z macicą.

Również pojęcie “macierzyństwa” może stracić w Szwecji swoje tradycyjne znaczenie. Krajowa Rada Medyczno-Etyczna, będąca organem doradczym parlamentu i rządu, przedłożyła nowe wytyczne w sprawie zapłodnienia i narodzin. Jeśli zmiany zostaną zaakceptowane przez parlament, to od początku lipca wynajęcie “kobiecego brzucha” do urodzenia dziecka stanie się legalne.

Członkowie rady uważają, że matki do wynajęcia (potocznie zwane “surogatkami”) są potrzebne, gdyż nawet co szóste małżeństwo nie może spłodzić własnego potomstwa, a Szwedzi i tak płacą za takie usługi Ukrainkom czy Hinduskom. Przeciw takiemu rozwiązaniu opowiadają się jedynie chadecy, twierdząc, że może to doprowadzić do komercjalizacji zjawiska “surogatek”, jednak ich siły w parlamencie są za małe, aby zablokować ustawę.

Na podstawie: “Rzeczpospolita”
http://www.autonom.pl

Euroestablishment bezradny wobec kryzysu

Rozmowa z Ireneuszem Jabłońskim z Centrum Adama Smitha

Tak zwany podatek depozytowy, jaki próbowano wprowadzić na Cyprze to zabór i niegodziwość. Ze względów ideologicznych, m.in. idei zachowania za wszelką cenę unii walutowej w obecnym kształcie, próbuje się doprowadzić do złamania elementarnych zasad prawa, równoprawności podmiotów i wiarygodności relacji cywilnoprawnych z bankami – ocenia Ireneusz Jabłoński, w przeszłości sprawujący funkcje kierownicze w znaczących polskich instytucjach finansowych, obecnie członek Zarządu i ekspert Centrum im. Adama Smitha, wiodącego think-tanku wolnorynkowego w Polsce.

Cypryjski podatek depozytowy, choć w efekcie odrzucony przez parlament, to pierwszy taki pomysł w strefie euro od początku kryzysu. Niebezpieczny precedens?

Tak, zdecydowanie, ponieważ mówienie o tym, że to podatek, jest eufemizmem. W rzeczywistości to zabór części oszczędności depozytariuszy, szalenie niebezpieczny, przede wszystkim w kategoriach prawnych i politycznych. Już Alexis de Tocqueville, francuski filozof i myśliciel opisujący demokrację amerykańską, 150 lat temu zauważył, że nie ma takiego łajdactwa, którego nie dopuściłby się rząd wobec swoich obywateli, gdy zabraknie mu pieniędzy. Na Cyprze obserwujemy, niestety, praktyczną realizację tego trafnego spostrzeżenia.

Cypr uważany jest za raj podatkowy. Czy fakt ten nadaje całej sprawie jakiś dodatkowy wymiar?

To raczej jedynie pretekst, by usprawiedliwić niegodziwość, wymierzoną w depozytariuszy, łamiącą, powtórzę raz jeszcze, wszelkie normy cywilizacyjne i prawne. Nie jest to, rzecz jasna, również żadne alibi, nawet, jeżeli główna część depozytów w cypryjskich bankach należy do obywateli rosyjskich czy brytyjskich, którzy chronili się przed pazernością własnego fiskusa. To, jaką politykę prowadzi, czy prowadził Cypr wobec sektora bankowego, nie może być usprawiedliwieniem próby konfiskaty części pieniędzy należących do klientów banków. Warto w tym momencie przypomnieć, że banki zarejestrowane również na Cyprze – pełnoprawnym członku Unii Europejskiej – mają status instytucji zaufania publicznego!

Belgia: gwałtownie wzrasta strach przed islamem

Członkowie nowo powstałej Partii Islam zapowiedzieli wdrożenie w kraju prawa szariatu. Belgijscy posłowie postanowili zabezpieczyć się przed tą ewentualnością i złożyli w parlamencie projekt ustawy, wiążącej ręce muzułmańskim politykom w Brukseli i innych miastach kraju.

Zwracając się do belgijskiego parlamentu Alain Destexhe z Ruchu Reformistycznego (Réformateur Mouvement), największej francuskojęzycznej partii liberalnej w Belgii, a także Philippe Pivin, który jest również zastępcą burmistrza Koekelberg na przedmieściach Brukseli, powiedzieli, że jest konieczne, aby ograniczyć władzę muzułmańskich posłów i samorządowców, których wierzenia są sprzeczne z Europejską Konwencją Praw Człowieka.

W lutym 2003 r. Europejski Trybunał Praw Człowieka orzekł, że islamskie prawo szariatu jest „niezgodne z podstawowymi zasadami demokracji”. Sąd stwierdził, że system prawny opierający się na prawie szariatu „będzie odbiegać od europejskiej konwencji o ochronie praw człowieka, w szczególności w odniesieniu do zasad dotyczących statusu kobiet i w związku z religijną ingerencją we wszystkie sfery życia publicznego oraz prywatnego”.

Habemus papam, qui papa esse non vult

Refleksje wokół papieża Franciszka.

Od wyboru Jorge kardynała Bergoglio na kolejnego następcę świętego Piotra minęło już kilka dni. Emocje związane z samym konklawe, jak i jego rezultatem powoli opadają. My zaś z każdą godziną wiemy coraz więcej o osobie nowego biskupa Rzymu. Chociaż nadal nie wiemy za wiele, jednak te szczątkowe informacje zaczynają nam powoli ukazywać kim jest – jak sam o sobie powiedział – ten papież z końca świata. Cały czas zastanawiamy się jaki będzie jego pontyfikat, jakie przyniesie zmiany Kościołowi i przede wszystkim jakie będzie miał znaczenie dla katolickiej Tradycji.

Mimo tego, że kardynał Bergoglio był wymieniany wśród papabile już 8 lat temu, takiego wyboru nikt się nie spodziewał. Wszyscy mniej lub bardziej poważni watykaniści, jak i cała opinia publiczna oczekiwała na wybór zupełnie innego kardynała. Media, co więcej, nawet polscy biskupi nie mogli nic powiedzieć na temat osoby nowo wybranego papieża Franciszka.

W Polsce, a nawet w Europie był on dotąd zupełnie nieznany. Wierni związani z ruchem tradycjonalistycznym w naszym kraju słyszeli o nim raz i to, niestety, w bardzo negatywnym kontekście, kiedy to zdjęcie kard. Bergogliego przyjmującego „błogosławieństwo” od heretyckich duchownych znalazło się na jednej ze stron internetowych.

Obecny papież pochodzi z rodziny włoskich imigrantów, urodził się w 1936 roku. W roku 1958 wstąpił do zakonu jezuitów, by w 1969 roku przyjąć święcenia kapłańskie. Fakt, że nowy papież jest jezuitą ma doniosłe znaczenie. Katolikom wiernym ortodoksyjnej doktrynie Kościoła świętego nie trzeba tłumaczyć, że obecny kryzys najbardziej dotyka właśnie ten wspaniały niegdyś zakon założony przez świętego Ignacego.

Posłuszeństwo

Artykuł napisany jest z pozycji sedewakantystycznych – admin

„Kościół sam się wyniszcza drogą posłuszeństwa… Mistrzowskie posunięcie szatana polega więc na tym aby rozprzestrzeniać zasady rewolucji wewnątrz Kościoła i to pod szyldem autorytetu samego Kościoła… udało mu się nakłonić tych, których obowiązkiem jest bronić i rozszerzać Kościół by potępili tych, którzy bronią katolickiej Wiary”…

Arcybiskup Lefebvre

Ci, którzy zaprzeczają, by posoborowi „papieże” oraz „biskupi pozostający z nimi w jedności” byli katolikami zdecydowanie odrzucają autorytet ich władzy. Jednakże dla tych, którzy uważają, że ludzie ci są prawdziwymi papieżami, prawdziwymi Wikariuszami Chrystusa, kwestia ta nie jest tak oczywista.

Tak czy inaczej, nie ma wątpliwości, że od większości ludzi wychowanych w wierze wymaga się by w imię „posłuszeństwa” przestrzegali wytycznych wyłożonych przez posoborowych „papieży” oraz zaakceptowali zmiany w doktrynie, kulcie i formie rządu, które zostały zapoczątkowane przez Vaticanum II. Dlatego też sprawą najwyższego znaczenia jest, ażeby katolicy zrozumieli naturę swych powinności odnośnie tej cnoty.

Według Tanquereya:

„Posłuszeństwo jest to cnota obyczajowa nadprzyrodzona, która skłania nas do poddawania woli swojej woli prawowitych przełożonych, jako przedstawicieli Boga… Jest najpierw rzeczą oczywistą, że nie ma ani obowiązku ani się godzi być posłusznym przełożonemu, który by rozkazywał coś jawnie przeciwnego prawom Bożym lub kościelnym; w tym wypadku powtórzyć by należało za św. Piotrem: «Więcej trzeba słuchać Boga, aniżeli ludzi»” (Dz. Ap. 5, 29) (1).

Weźmy pod uwagę trzykrotne zaparcie się Piotra. Wydarzyło się to tuż przed Ukrzyżowaniem naszego Pana, ale długo po tym, jak otrzymał od Chrystusa obietnicę prymatu nad Jego Kościołem. (a)