Gdzie są agenci wschodnioniemieckiej Stasi?

Dla niemieckich archiwistów z Instytutu Gaucka wykaz agentów Stasi w Polsce kiedyś traktowany jako „Streng Geheim!” (ściśle tajny) jest obecnie ściśle jawny. Nie interesują się nim tylko polski aparat ścigania i wymiar sprawiedliwości. Przed kilkoma laty przekazano do Warszawy niektóre akta, ale nic z nimi nie zrobiono.

Emblemat Stasi, czyli Ministerium für Staatssicherheit (MfS)

Oprócz agentów dawnego KGB i GRU sporo w Polsce pozostało setki nieujawnionej agentury wschodnioniemieckiego Ministerium für Staatssicherheit (MfS), bardziej znanego jako Stasi. Dlaczego w Polsce współpraca naszych obywateli ze służbami specjalnymi obcego państwa wciąż nie podlega rozliczeniu?

Wschodnioniemiecka bezpieka, czyli Stasi w latach 80. miała w Polsce kilkuset agentów i informatorów. Byli wśród nich nie tylko Niemcy, ale także Polacy.

Czy szpiedzy NRD zdołali zbudować siatkę swych współpracowników złożoną z Niemców i obywateli polskich? Najprawdopodobniej tak. Przynajmniej tak wynika z materiałów dawnej Stasi, do których dotarła dr Hanna Labrenz-Weiss z Federalnego Urzędu do spraw Dokumentów Służb Bezpieczeństwa byłej NRD w Berlinie, znanego bardziej jako Urząd Gaucka, odpowiednika Instytutu Pamięci Narodowej.

Kim jest Tzipi Livni, była minister spraw zagranicznych Żydolandii?

Podrzucenie ciekawych linków zawdzięczamy p. Fran SA.
Admin.
Tzipi (niektórzy piszą Cipi) Livni, była minister spraw zagranicznych Izraela, jest przede wszystkim zbrodniarką wojenną – i to tej kategorii, że nawet sąd z Westminster, w związku z jej planowaną wizytą w UK w roku 2009, wydał nakaz jej aresztowania za zbrodnie dokonane w rejonie Gazy. Nakaz został uchylony z powodu rezygnacji p. Livni z przyjazdu do Wielkiej Brytanii.
http://www.guardian.co.uk/world/2009/dec/14/tzipi-livni-israel-gaza-arrest

Aktualnie Tzipi Livni jest – a dlaczego by nie? – ministrem sprawiedliwości (sic!) w rządzie izraelskim.

Ale to nie wszystko. Tzipi Livni prowadziła (prowadzi?) również inną ciekawą działalność, zarówno karalną, jak i niekaralną.

Ekonomia seksu – handel żywym towarem

Specjaliści są zgodni: rozwój Internetu przyczynił się do eksplozji handlem kobietami i dziećmi i upodobnił nasz wiek do makabrycznego okresu „handlu żywym towarem” w XVIII i XIX wieku, którego likwidacja była naczelnym hasłem rodzących się ustrojów demokratycznych. Dzisiaj zasady demokracji rządzą światem, w jej imię USA wywołuje kolejne wojny, a jej zasady są właśnie gwałcone głownie w krajach demokratycznych w których handel kobietami i dziećmi kwitnie. Przy czym kobiety traktowane są identycznie jak murzyni przewożeni w XIX wieku z Afryki na plantacje w południowych stanach USA.

Swego czasu głośno było o grupie 60 Rosjanek, zwabionych przez fałszywą agencję pracy ; na kobiety, zamiast obiecanego zatrudnienia, czekało porwanie, a następnie wywiezienie do Turcji. Spośród pięciu tuzinów dziewczyn zapakowanych do przemysłowego kontenera, podróż przeżyła jedynie połowa. Te które ostały się przy życiu, w ciągu następnych kilku dni, były brutalnie bite i gwałcone, natomiast ostatecznie załadowane do niewielkich łódek, którymi miały zostać przewiezione do greckich domów publicznych. Nieszczęśliwie dla nich, przemytnicy zostali zauważeni przez grecką straż przybrzeżną, w wyniku czego, przestępcy postanowili pozbyć się „zbędnego ładunku”, wyrzucając go za burtę.

Izraelska minister potępia Rosję za broń dostarczoną do Syrii: “Może ona być użyta przeciwko Izraelowi”

Nareszcie wiemy z autorytatywnego i nie podlegającego kruytyce źródła, co mamy sądzić o decyzji Rosjan, aby delikatnie poprzeć reżym Assada w Syrii. – admin

Jak podaje agencja Reuters, w wypowiedzi dla Army Radio, była izraelska minister sprawiedliwości, a przy okazji zbrodniarka wojenna (oskarżona o ludobójstwo w Gazie) Tzipi Livni oświadczyła, że broń dostarczana przez Rosję do Syrii może dostać się w niepowołane ręce w Syrii lub Libanie, po czym zostać wykorzystana do ataku na Izrael.

Rosyjska dostawa przeciwokrętowych pocisków manewrujących Yakhont (ros. Яхонт – pl. rubin lub szafir) została w piątek potępiona przez USA i Izrael. Wyrażono również obawę w związku z możliwością dostawy z Rosji do Damaszku zaawansowanego systemu obrony przeciwrakietowej S-300 – między wierszami można wyczytać obawę terrorystycznego tandemu USA-Izrael, iż ewentualna ostateczna interwencja w Syrii może nie być wcale taka łatwa.

I po łupkach

Rozmowa Anny Rudy z Andrzejem Szczęśniakiem, publicystą gospodarczo-politycznym, ekspertem rynku ropy, paliw, gazu i polityki energetycznej.

– Dwaj energetyczni giganci: amerykański Marathon Oil i kanadyjski Talisman Energy, poinformowali o zakończeniu swojej działalności w Polsce i zaprzestaniu poszukiwań gazu łupkowego. Gazety komentowały:„pękła łupkowa bańka mydlana”, „koniec snów o łupkowej potędze”. To rzeczywiście koniec mitu o łupkach?

Tytuły bardzo trafione, bo mieliśmy w kraju do czynienia z ogromną polityczno-medialną bańką gazu łupkowego. W 2010 r. zaczął się istny szał na łupki i opowiadano takie rzeczy, że aż dziw bierze, skąd takie pomysły się w ogóle brały. Sam premier obiecywał, że w 2014 r. ruszy wydobycie gazu łupkowego i będą z niego finansowane emerytury. To były obietnice zupełnie niepoważne. Koniec mitu i rozbudzania nadziei bez żadnych podstaw się skończył. Decyzje o wycofaniu się z poszukiwań w Polsce to dla koncernów poważna sprawa, oznaczają dla nich stratę kilkudziesięciu mln dolarów, i to lekko licząc. One przecież utworzyły u nas swoje oddziały, pozakładały biura, wykonały otwory wiertnicze! Teraz muszą te wszystkie interesy pozamykać. To są ogromne koszty, bez sukcesu.

Atrakcyjne morderczynie – celebrytki

Nikt nie traktował Knox jako morderczyni. Uprzejme odpowiedzi, anielski uśmiech, skromność. Nikt nie mógł uwierzyć, że Amanda mogła zamordować koleżankę…” Fot. Reuters/Forum

Młode, atrakcyjne i śmiertelnie niebezpieczne kobiety od zawsze przyciągały medialną uwagę. Morderczynie, choćby tylko domniemane, którymi zaczynają żyć media, szybko stają się celebrytkami. Sprawa Katarzyny W. – najgłośniejszy medialny show od czasów sprawy Gorgonowej z lat 30. ubiegłego wieku – jest tu najlepszym przykładem.

Sprawa Katarzyny W. – kobiety, która ze zrozpaczonej matki przerodziła się w femme fatale polskich brukowców, by wreszcie olśniewać skromnością i niewinnością na sali rozpraw – znana jest nam nie od dziś. Historią małej Madzi z Sosnowca przeszło rok temu żyła cała Polska. Wszystkie media – od największych stacji telewizyjnych, przez tabloidy, po dzienniki – grzmiały najpierw o porwaniu dziecka, później o tragicznym wypadku, następnie o matce morderczyni.

Katarzyna W., której sprawą zajął się detektyw celebryta Krzysztof Rutkowski, szybko w całej historii zaczęła grać główną, choć niemą rolę. Widzieliśmy ją płaczącą po rzekomym uprowadzeniu jej dziecka, w rozpaczy podczas poszukiwań półrocznej dziewczynki, załamaną po przyznaniu się do tego, że córka nieszczęśliwie wyślizgnęła się jej z kocyka i uderzyła główką w próg, na konferencjach, na których pojawiała się milcząca i w żałobie.

Monsanto wygrywa kolejną sprawę przed Sądem Najwyższym

Sąd Najwyższy w USA wydał jednomyślną decyzję stwierdzającą, że „rolnicy nie mogą korzystać z genetycznie modyfikowanych nasion Monsanto do produkowania kolejnych nowych nasion”. Warunkiem takiego działania jest uiszczenie na rzecz korporacji astronomicznych opłat. Czy Monsanto nie musi się już niczego obawiać?

Eksperci w zakresie prawa autorskiego podkreślają, że orzeczenie może mieć wielce negatywne konsekwencje dla licznych aspektów nowoczesnego rolnictwa, jak również dla całego procesu patentowania materiału genetycznego. Dziś rolnicy kupują „opatentowane nasiona” Monstanto i związani się ścisłymi wytycznymi co do ich wykorzystywania.

O negatywnych konsekwencjach „nadużywania” nasion przekonał się Vernon Hugh Bowman, amerykański rolnik. Kiedy sprawa wyszła na jaw, Monsanto pozwało rolnika, a sędzia federalny w Indianie nakazał Bowmanowi zapłacić firmie aż 84 000 dolarów odszkodowania (za naruszenie patentu). Decyzja ta została utrzymana w mocy przez Sąd Apelacyjny dla Okręgu Federalnego oraz w ostatniej instancji przez Sąd Najwyższy.