Uczone oburzone bajkami

Nora Timmerman podczas Kongresu Nauk Humanistycznych i Społecznych zorganizowanego w Wiktorii wyraziła zaniepokojenie w związku z prezentacją w mediach i czytaniem dzieciom bajek z udziałem małych zwierzątek. Dlaczego? Promują one tradycyjny model rodziny!

Przemawiając do ponad 7 tys. nauczycieli akademickich Timmerman stwierdziła, że rodzice, którzy czytają swoim dzieciom przed snem opowieści o szczęśliwych, uczłowieczonych zwierzętach, takich jak „Franklin,” czy „Artur”, „narażają je na rasizm, materializm, homofobię i normy patriarchalne”.

Timmerman wraz z Julią Ostertag stwierdziły, że większość zwierząt przedstawianych w książkach dla dzieci, piosenkach i na odzieży wysyła wiadomość, że „zwierzęta istnieją tylko dla ludzi, że ludzie są lepsi od zwierząt, że zwierzęta nie mają nic do powiedzenia”.

Bunt kontrolowany przez System

Dużo już pisaliśmy o tupeciarstwie, fałszywym „pijarze” i chamstwie niejakiego Jurasa Owsiaka, pieszczocha wszystkich możliwych mediów i polityków, który omamił swymi bełkotliwymi wrzaskami w lewackim duchu, pewien odłam polskiej młodzieży.

Nie jestem jeszcze starym zgredem i pamiętam czasy, kiedy system prześladował nastoletnich buntowników – ba, sam kilka razy dostałem po głowie za niezależność myślenia w dobie jaruzelszczyzny. Zasady były o tyle jasne, że każdy miglanc z telewizorni lansowany przez władze, nie mógł wtedy w żaden sposób stać się idolem prawdziwie zbuntowanych młodych ludzi. Uznawano takiego gwiazdora za marionetkę reżimu i pluto na jego widok. Rodzące się subkultury ogólnie nie lubiły żadnej represyjnej władzy i medialnego ściemniana na swój temat.

Teraz wszystko się diametralnie zmieniło i obrazkowa machina obrabiająca młode umysły, lansuje młodzieżowych liderów według własnych potrzeb i życzeń swych protektorów. Takim sposobem ulepiono Owsiaka, typka nie wiadomo skąd, który w pewnym momencie spodobał się systemowi jako neutralizator młodzieżowego buntu.

Miałem kiedyś te szesnaście-osiemnaście lat i nie zapomniałem kilku buntowniczych epizodów. Oficjalnie obowiązywały rygory stanu wojennego, a my ruszaliśmy w Polskę z namiotami. Wtedy o subkulturze skinheads mało kto słyszał, więc szukało się narodowopodobnych rekwizytów w postaci zafarbowanego na czarno wojskowego mora z N-R symbolami, ogolonej głowy czy dość pozerskiego demonstrowania nacjonalistycznych poglądów. Za moro ganiali mnie SOK-iści i dostałem pały na dworcu kolejowym w Opolu (je sama MO skonfiskowała). Z powodu narodowych okrzyków zgarnięto nas na komisariat obok pola namiotowego w Świnoujściu, skąd wyszliśmy po kilku godzinach dzięki zaczarowaniu funkcjonariuszy przez znajome dziewczyny. Inaczej byłoby źle, oj źle… Niejako przy okazji starliśmy się z rockersami, lecz dość szybko znaleźliśmy z nimi wspólny język.

Czy biznes „sze kręczy”?

Jak wspomina Adam Grzymała Siedlecki, ksiądz Hipolit Skimborowicz, proboszcz parafii św. Krzyża w Warszawie opowiadał pewnego razu Włodzimierzowi Perzyńskiemu, jak w przedziwny sposób radzi sobie z niedzielnymi kazaniami. W ciągu tygodnia zabiegany w związku z niezliczonymi obowiązkami społecznymi, w sobotni wieczór rzadko miał siły na przygotowanie niedzielnego kazania. – „Nie ma pan więc wyobrażenia, jaka mnie ogarnia trema, gdy w niedzielę przed dwunastą czekam w zakrystii i próbuję choćby w głównych zarysach obmyślić plan kazania; oczywiście nie udaje mi się to, przed ołtarzem ksiądz wikary już kończy Ewangelię – niech się dzieje co chce; wypijam na kuraż kieliszek koniaku, głębokie westchnienie do Najświętszej Maryi Panny o pomoc – i niech sobie pan wyobrazi – nie wiem, czy to koniak, czy Matka Boska, ale zawsze jakoś wybrnę”.

Pan Bóg nierychliwy, ale sprawiedliwy. Kiedy w listopadzie ub. roku w jednym z kościołów w Zielonej Górze wygłaszałem prelekcję na temat antypolonizmu, dziennikarze tamtejszej mutacji „Gazety Wyborczej” napisali rodzaj donosu, że „antysemickie wystąpienie” i w ogóle „kto za to odpowiada” – z którego wynikało, że nie potrafią już nie to, że czytać, bo takie wymagania uchodzą dzisiaj za przesadne – ale nawet słuchać ze zrozumieniem. Zgadzałoby się to z doniesieniami, że „Gazeta Wyborcza” dni swojej świetności ma już za sobą, skoro zatrudnia takich sprawozdawców. Najwyraźniej teraz wystarczy już tylko umiejętność napisania donosu.

Ale czy to sprawiedliwy Pan Bóg, czy to co innego – bo oto właśnie w tejże gazecie ukazała się publikacja o tym, jak to emeryci za nędzne renty pozbywają się domów i mieszkań, między innymi na rzecz „największego w Polsce” Funduszu Hipotecznego „Dom”. Bodajże w grudniu 2010 roku do Sejmu miał wpłynąć projekt ustawy o kredycie hipotecznym, do dzisiaj zresztą, o ile mi wiadomo, nie uchwalonej, na podstawie której osoby które ukończyły 60 rok życia mogłyby przekazywać bankom własność domów lub mieszkań w zamian za kredyt albo jednorazowy, albo w transzach.

Czy CIA dała dokumenty NSA Snowdenowi?

Did the CIA give the NSA documents to Ed Snowden?
http://jonrappoport.wordpress.com/2013/06/13/did-the-cia-give-the-nsa-documents-to-ed-snowden/
Jon Rappoport – 13.06.2013, tłumaczenie Ola Gordon

http://www.nomorefakenews.com/

W tej chwili prasa koncentruje się na PRISM-ie, relacjach NSA z największymi tech-firmami na świecie i przeciekami Eda Snowdena.

Już przedstawiłem poważne pytania na temat historii zatrudnienia Snowdena i tego, czy mówi prawdę. Czy jest możliwe, żeby dotarł do i wykradł tysiące ściśle tajnych dokumentów NSA?

“Zobaczmy. Kto pracuje dla nas tutaj w NSA? Och, mądry chłopak. Ed Snowden. Nie kontraktor. On nie jest naprawdę zatrudnionym na pełny etat pracownikiem NSA. 29 lat. Nie ma dyplomu studiów. Ma GED [General Education Development – admin]. Pracował dla CIA i odszedł. Hmm… Dlaczego odszedł? Nieważne, kogo to obchodzi? Żaden problem.
“Coś wam powiem. Umożliwmy dzieciakowi dostęp do najtajniejszych danych. Dlaczego nie? Do wszystkiego. Do tego, co trzymamy za 986 murami. Gdzie musisz przysięgać na życie pierworodnego na wypdek, gdybyś chciał stać się łotrem? Niech Snowden zobaczy to wszystko. A co tam. Jestem dobroduszny. Wygląda na fajnego chłopaka”.

*                            *                              *

Papież Franciszek pozostaje konsekwentny w obu anglikańskich kwestiach

Rzecz pierwsza.

Papież Franciszek, jeszcze jako kardynał, gdy piastował urząd metropolity Buenos Aires, miał powiedzieć Gregory’emu Venablesowi, miejscowemu anglikańskiemu biskupowi, że ordynariaty dla byłych anglikanów uważa za zupełnie niepotrzebne. Venables tak zrelacjonował sprawę mediom: „[Kardynał Bergoglio] zaprosił mnie na śniadanie i bardzo wyraźnie oświadczył, że ordynariat jest zupełnie niepotrzebny i że Kościół potrzebuje nas jako anglikanów”.

Dziś papież Franciszek przyjął w Watykanie abp. Justina Welbiego, zwierzchnika Wspólnoty Anglikańskiej. Jest to pierwsze spotkanie nowo wybranego (przez kardynałów z asystencją Ducha Świętego) papieża z nowo ustanowionym (przez królową Elżbietę II za radą premiera Camerona) arcybiskupem Canterbury. W swoim przemówieniu Ojciec Święty powiedział m. in:

„Jestem wdzięczny za szczere wysiłki Kościoła Anglii dla zrozumienia przyczyn, które sprawiły, że mój poprzednik, papież Benedykt XVI, ustanowił kanoniczną strukturę mogącą zadośćuczynić życzeniom tych grup anglikanów, którzy prosili o umożliwienie im zbiorowego przyjęcia do Kościoła katolickiego. Jestem pewien, że to sprawi, iż tradycje duchowe, liturgiczne i duszpasterskie składające się na anglikańskie dziedzictwo, zostaną lepiej poznane i bardziej docenione w katolickim świecie”.

Muzułmanie domagają się od papieża przyznania, że “islam jest religią pokoju”

Przedstawiciele słynnego w całym świecie i uznawanego za jeden z najistotniejszych ośrodków islamskiej nauki uniwersytetu Al-Azhar w Kairze chcą nawiązania partnerskich kontaktów z Watykanem. Stawiają jednak warunek: papież Franciszek musi przyznać, że “islam jest religią pokoju”.

Uniwersytet Al-Azhar, „Islamski Watykan”.

Profesor Mahmoud Abdel Gawad z uniwersytetu Al-Azhar przypomniał przy okazji wspomnianego oświadczenia, że środowisko Al-Azhar zerwało serię międzyreligijnych rozmów z Watykanem w odpowiedzi na pamiętną krytykę wystosowaną przez papieża Benedykta XVI – poprzedni papież skrytykował brak chęci egipskich władz do ochrony tamtejszej mniejszości chrześcijańskiej. Koptowie stanowią aż 9% populacji Egiptu, jednak ich sytuacja w islamskim kraju pozostawia wiele do życzenia, a ich prześladowania za wiarę są głośne.

“Uniwersytet nie jest w stanie sporu z papieżem Franciszkiem” – stwierdził Abdel Gawad. “Drzwi Al-Azhar są dla niego otwarte” – dodał. Z drugiej jednak strony, islamski profesor wyraźnie zaznaczył żądania środowiska swojego uniwersytetu – papież Franciszek musi publicznie przyznać, że “islam jest religią pokoju” jeśli stosunki Kościoła Katolickiego ze światem muzułmańskim mają się polepszyć.

Obwieszczenie oczekiwań środowiska Al-Azhar stawia papieża Franciszka w dość kłopotliwej sytuacji. Niedawno papież przyjmował w Watykanie głowę kościoła koptyjskiego, Tawadrosa II, wyrażając przy okazji tej wizyty solidarność z egipskimi Koptami, którzy w ostatnim czasie coraz częściej są napadani przez muzułmańskie bojówki z powodu wiary. Wyraził nawet chęć udania się do Egiptu, aby tym bardziej zaakcentować swoje wparcie dla chrześcijańskiej mniejszości w tym kraju.

Na podstawie: sedmitza.ru

Zobacz również:

• “Arabska wiosna” legalizuje prześladowania chrześcijan w Egipcie
• Papież wprowadza cięcia w wynagrodzeniach dla hierarchii kościelnej

http://www.autonom.pl

Globalna batalia o normalność

W obliczu narastającej ofensywy lobby homoseksualnego, która przyjęła już globalny charakter, wielu z nas ma osobisty problem, jaką postawę przyjąć wobec roszczeń dewiantów seksualnych, zwłaszcza w sytuacji, gdy swoimi działaniami uderzają w najczulszą sferę ludzkiej wrażliwości, szczególnie naszych dzieci. Wiemy, że nie wolno nam tego akceptować, wiemy, że coś powinniśmy zrobić, ale w gruncie rzeczy skrępowani często źle pojmowanym rozumieniem miłości bliźniego boimy się zrobić cokolwiek. Ważną wskazówkę w tym zakresie uzyskaliśmy niedawno z Afryki.

W święto Bożego Ciała parlament Nigerii przegłosował ustawę zakazującą pseudomałżeństw homoseksualnych. Przyjęta po półrocznej dyskusji przez Izbę Reprezentantów ustawa (Senat przyjął ją w listopadzie ub. roku) ustanawia również surowe kary za wszelkie formy obyczajowej deprawacji poprzez propagowanie zboczeń seksualnych. – Małżeństwa homoseksualne nie mogą być akceptowane ze względów moralnych i religijnych. Zabrania tego islam. Zabrania tego chrześcijaństwo i zabraniają tego tradycyjne religie afrykańskie – przekonywał jeszcze w ubiegłym roku sponsor projektu ustawy, senator Domingo Obende.

Dokument jednoznacznie określa jako przestępców osoby, które zostaną uznane za winne tworzenia organizacji walczących o „prawa” dewiantów seksualnych, za co przewidziano karę do 10 lat więzienia. Niezgodne z prawem będzie też publiczne okazywanie jakichkolwiek przejawów czułości przez zboczeńców seksualnych, a za naigrywanie się z instytucji małżeństwa poprzez zawieranie przez osoby tej samej płci analogicznych związków i określanie ich mianem małżeństw będzie grozić kara do 14 lat więzienia. Także ci, którzy będą pomagać dewiantom lub występować jako świadkowie w imprezach naśladujących ceremonie pseudomałżeńskie będą zagrożeni karą do 10 lat pozbawienia wolności.