Ks. Miguel Pro, męczennik Cristiady

Caramba, niebo musi być cudownym miejscem, skoro kupuje się je za taką cenę – z nieukrywanym smutkiem stwierdził Miguel Agustin Pro po tym, gdy jego dwie siostry poszły do zakonu. Sam – już jako ksiądz – zapłacił za zbawienie własnym życiem, rozstrzelany przez pluton wojskowy na polecenie prezydenta Meksyku Plutarco Elíasa Callesa.

Na chwilę przed egzekucją…

Męczeństwo kapłana nie poszło na marne. Pomimo, że przez większość XX w. w kraju toczyła się wojna z Kościołem katolickim i katolicyzmem, wiara Meksykanów przetrwała. Stało się tak dzięki ofiarnej postawie ludzi świeckich i osób duchownych, takich właśnie jak jezuicki męczennik. Ten niezwykły człowiek łączył w sobie dość rzadko spotykane cechy: humor i modlitewną powagę, spryt i odwagę z posłuszeństwem wobec swoich zwierzchników.

Polityka czy troska o klimat – piąty nierzetelny raport ONZ w sprawie zmian klimatycznych

„Jest w najwyższym stopniu prawdopodobne, że działalność człowieka jest w najwyższym stopniu przyczyną ocieplenia klimatu, które obserwujemy od połowy XX wieku” – tak brzmiało jedno ze zdań oenzetowskiego raportu ogłoszonego w ubiegły piątek przez Międzyrządowy Panel ds. Zmian Klimatu (IPCC).

Określenie „w najwyższym stopniu prawdopodobna przyczyna”, które znalazło się w raporcie, w żargonie IPCC oznacza prawdopodobieństwo wystąpienia jakiegoś zjawiska w granicach od 95 proc. do 100 proc.

Panel IPCC stwierdził jednocześnie, że większa emisja dwutlenku węgla do atmosfery ma jednak mniejszy wpływ na wzrost temperatury niż pierwotnie sądzono. Napisano, że ryzyko zmian klimatycznych, spowodowanych emisją dwutlenku węgla, jest „prawdopodobne” (tj. w granicach od 66 proc. do 100 proc.) a emisja dwutlenku węgla mogła spowodować podniesienie temperatury o 1,5 stopnia Celsjusza, a nie 2 stopnie jak szacowano w 2007r. [Z czyjej dupy wzięte są te liczby? – admin]

Warto być mężczyzną!

„Prawdziwy mężczyzna nigdy nie płacze” śpiewał kiedyś zespół Gang Marcela. Wtedy jeszcze mało kto pytał – kto to jest prawdziwy mężczyzna? Obecnie to pytanie, a właściwie odpowiedź na nie stało się kwestią rudymentarną wobec szalejącego kryzysu męskości i konsekwentnie prowadzonej akcji na rzecz płciowej urawniłowki. Pytanie to postawił sobie także Kajetan Rajski w swojej najnowszej książce „Prawdziwy mężczyzna… Czyli kto?”.

Dlaczego jest to tak istotne pytanie, nie trzeba przekonywać nikogo, kto choć przez chwilę z uwagą przyjrzy się promowanemu współcześnie wzorcowi męskości. Trudno w ogóle mówić o wzorcu, mamy do czynienia ze swego rodzaju „antywzorcem” stanowiącym zaprzeczenie tego wszystkiego, co w ciągu setek, a może i tysięcy lat konstytuowało bycie „prawdziwym mężczyzną”.

Tym bardziej pozycja autorstwa Kajetana Rajskiego może być cennym przyczynkiem do dyskusji nad tą istotną kwestią.

Unia horodelska

Przed 600 laty, w niedzielę, 2 października 1413 r., w Horodle (powiat hrubieszowski) została spisana unia między Polską a Litwą. Była kontynuacją unii w Krewie (1385) wynikającej z potrzeby wspólnej obrony Królestwa Polskiego i Wielkiego Księstwa Litewskiego przed krzyżactwem. Błogosławionym plonem Krewy była wiktoria grunwaldzka (1410).

To był początek procesu, który doprowadzi do scalenia obu państw – na podstawie unii lubelskiej (1569). Ale bez Horodła nie byłoby Rzeczypospolitej Obojga Narodów.

Unia horodelska to wspólna polityka, wspólne sejmy i zjazdy szlachty, urzędy wojewodów i kasztelanów na Litwie – jak w Królestwie Polskim. Wielki książę litewski wybierany był przez polskiego króla po konsultacji ze szlachtą polską i litewską. Unia równała szlachtę polską i litewską szlachtę katolicką. Wielu bojarów zostało przyjętych do polskich rodów herbowych. Do braterskiej unii krwi prowadzili oba narody ich wielcy władcy: Władysław Jagiełło i książę Witold Kiejstutowicz.

Harenda – tatrzański świat Kasprowicza

Działo się we wsi Szymborze na Kujawach 12 grudnia 1860 roku. Znachorka ułożyła bliską śmierci matkę na snopie zboża z kłosem pełnym, a gdy przyszedł na świat chłopak „tęgi, gruby, okazały”, wywróżyła, że będzie kimś wielkim.

– Matce zawdzięczam prawie wszystko… – opowiadał Kasprowicz Marusi. – Pamiętam, jak wieczorami siadywaliśmy przed naszą biedną chatą. Kazała mi nasłuchiwać fujarki, której dźwięki dolatywały zza Gopła, opowiadała o ptakach, o jeziorze, o polskich rycerzach śpiących pod niedaleką górą…

Józefa z Kloftów Kasprowiczowa (9 III 1837 – 31 XII 1914) – jedna z najpiękniejszych postaci matczynych w dziejach naszej literatury. Odważna, wytrwała, pracowita, dzielna kujawska chłopka, do której będzie wołał: „O matko moja, o najdroższa w świecie!”.

Od matki uczył się Jan wiary, tej chłopskiej, naiwnej, „prostej jak krzyż postawiony pomiędzy dwiema płaczącymi wierzbami”. Piękną definicję tego uczucia da w swej pracy doktorskiej o Teofilu Lenartowiczu: „Jest to wiara, która z rzewną szczerością podaje umarłemu gromnicę, rozwija chorągiew z wizerunkiem Matki Boskiej Częstochowskiej, przed której obrazem pada w kościele na wznak i gorącymi łzami zimną zlewa posadzkę. Jest to wiara radująca serce największego sceptyka w kolędach, łzy wyciskająca w suplikacjach, do szpiku kości przeszywająca we wspaniałym Święty Boże! święty mocny! święty a nieśmiertelny!”.

Minister rozdaje na gender

Prawie pół miliona złotych wyłoży polski podatnik za kolejną transzę „szkoleń równościowych” dla urzędników administracji rządowej.

Do tej pory program pochłonął już prawie 4,2 mln złotych. Zapowiadany przez Agnieszkę Kozłowską-Rajewicz, pełnomocnika rządu ds. równego traktowania, przyszłoroczny projekt skierowany jest do pracowników administracji rządowej na szczeblu regionalnym. Szkoleniami „równościowymi” objętych zostanie ok. 200 osób – pełnomocników wojewodów do spraw mniejszości narodowych i etnicznych, kuratorów oświaty, pracowników wydziałów do spraw cudzoziemców.

Budżet projektu, obejmujący także materiały informacyjne i konferencje, to kwota prawie pół miliona złotych (102 tys. euro). Na razie nie wiadomo, kto poprowadzi szkolenia, bo firma zostanie wyłoniona w trybie zamówień publicznych.

Podwyżki na Białorusi

Podwyżkami cen biletów na przejazd transportem publicznym, zagranicznych papierosów oraz niektórych opłat rozpoczął się październik na Białorusi. Od początku roku inflacja wyniosła już 8,2 procent.

O 25 proc. – do 2500 rubli białoruskich (85 gr) – podrożał przejazd transportem publicznym w Mińsku. W innych miastach trzeba odtąd zapłacić za bilet autobusowy 1700-2200 rubli (58-75 gr). Podniesienie cen uzasadniono wzrostem cen benzyny.
[W Warszawie cena biletu ważnego przez 1 godzinę wynosi 6.40 zł – admin]

Cena biletu nadal jest na Białorusi niższa od kosztów przejazdu. Jak powiedział minister transportu Anatol Siwak, aby w pełni je pokryć, podróżni musieliby płacić – według danych sprzed 4 miesięcy – 6 tys. rubli (2 zł). Zaznaczył jednak, że władze Białorusi prowadzą „politykę orientowaną socjalnie”.

Od dzisiaj o 30 proc. drożeje także przejazd komunikacją podmiejską.

O prawie 30 proc. – ze 100 do 130 tys. rubli (44 zł) – wzrasta też tzw. jednostka bazowa, służąca na Białorusi jako przelicznik do naliczania różnych urzędowych opłat. Jej podniesienie spowoduje m.in. wzrost czynszu za mieszkanie czy grzywien, ale także stypendiów.

MM, PAP
http://naszdziennik.pl/

Całe szczęście, że w Polsce nie ma inflacji a ceny nie rosną, tylko podlegają urynkowieniu.
Admin

Nie nawracajcie się i wierzcie w Dobro

«Convertirmi? Il proselitismo è una solenne sciocchezza, non ha senso. Bisogna conoscersi, ascoltarsi e far crescere la conoscenza del mondo che ci circonda. A me capita che dopo un incontro ho voglia di farne un altro perché nascono nuove idee e si scoprono nuovi bisogni. Questo è importante: conoscersi, ascoltarsi, ampliare la cerchia dei pensieri. Il mondo è percorso da strade che riavvicinano e allontanano, ma l’importante è che portino verso il Bene»

Nawracać [kogoś]? Prozelityzm to kompletna bzdura, bez sensu. Wzajemne poznanie, wzajemne wysłuchanie, wzrastanie w poznaniu otaczającego świata… Ja tak mam po każdym spotkaniu, że już chcę umawiać kolejne, aby poznać nowe idee i pragnienia. I to jest istotne: wiedzieć, słuchać, poszerzać horyzonty myślenia. Świat to podróż przez sieć dróg, które zbliżają się i oddalają, a ważną rzeczą jest to, które z nich prowadzą ku Dobru.

http://www.repubblica.it/cultura/2013/10/01/news/papa_francesco_a_scalfari_cos_cambier_la_chiesa-67630792/
Napisał Dextimus dnia 1.10.13
http://breviarium.blogspot.se

Poza tym nic się w Kościele nie zmieniło… jest ten sam, co zawsze. Dziesięć Przykazań zachowano przecież w stanie nienaruszonym.
A to co tam jakiś żydowski prorok Yeshua ględził, żeby iść i nawracać – to już nieaktualne. Papa Buongiorno wie lepiej.
Admin

Amerykańska zemsta za Snowdena? Zaginął ważny urzędnik administracji Putina.

Siergiej Sapielnikow, zastępca dyrektora Federalnej Służby Państwowej Rejestracji Rosji, uciekł za granicę. Wywiózł tym samym rosyjskie tajemnice państwowe, do których miał dostęp. Rosyjska gazeta „Izwiestia” twierdzi, że uciekinier znajduje się na terenie USA.

Federalna Służba Państwowej Rejestracji Rosji została powołana przez prezydenta Władimira Putina. W administracji rosyjskiego prezydenta zajmował się on rejestracją państwową, katastrem i kartografią. Był to organ władzy wykonawczej.

Kilka miesięcy temu rosyjskie służby przeprowadziły w Rejestrze kontrolę i odkryły naruszenia finansowe w wysokości 23 mld rubli (770 mln dol.). Zastępca szefa Rejestru, Siergiej Sapielnikow nie czekał jednak na proces. Uciekł za granicę 7 września. Rosyjska prasa poinformowała o tym dopiero we wtorek.

Sapielnikow posiada ważne informacje, miał bowiem dostęp do pierwszej kategorii tajemnic państwowych. Rosrejestr, w którym pracował, gromadzi informacje na temat rosyjskiej geodezji i kartografii. To on zatwierdza wszystkie mapy, także tajne. W najbliższym czasie rosyjska prokuratura ma wystosować list gończy za Sapielnikowem.

Jak twierdzi gazeta „Izwiestia” Sapielnikow przebywa obecnie na terenie USA, gdzie ma poprosić o azyl.

Źródło: rp.pl
ged
http://www.pch24.pl

Ciekawe, czy to jest strona owego Sapielnikowa…
https://plus.google.com/100882564003305019126/posts
Admin

Uśrednione twarze

Gdyby, droga Czytelniczko, określono Cię jako osobę o „przeciętnym wyglądzie”, prawdopodobnie nie odebrała byś tego jako komplement…

Otóż nie miała byś racji!

Naukowcy z Uniwersytetu Glasgow, parający się psychologią eksperymentalną, zebrali setki zdjęć kobiet z 41 różnych etnicznie krajów, po czym przy pomocy komputera uśrednili ich wygląd w obrębie każdej grupy przez nakładanie zdjęć na siebie. Zastosowano komputerową wersję znanej od XIX wieku metody Francisa Galtona – „composite portraiture”.

Rezultaty okazały się zadziwiające: atrakcyjne, piękne twarze, o młodzieńczej, nienagannej cerze, z lśniącymi oczami.

Poniżej mamy wizerunki „Pań Przeciętnych”. Kliknij, aby je powiększyć.