Gdyby to nie Kamil Stoch namalował sobie szachownicę na kasku, chwalił polskich lotników i deklarował głęboką wiarę, zostałby przez postępowców zrównany z glebą

Jeśliby do Kamila Stocha i polskich skoczków narciarskich przykładać kategorie dominujących obecnie w mainstreamowych mediach mód i ideologii, wyszłoby, że to straszne ciemniaki. Postępowe na co dzień media, z „Gazetą Wyborczą” i TVN 24 na czele, nie mogą jednak niczego takiego polskim skoczkom wytknąć, bo popełniłyby rynkowe samobójstwo. Ale przecież na co dzień takie demonstrowane przez Stocha i jego kolegów wartości jak wiara w Boga, uczestnictwo we mszy czy ostentacyjny patriotyzm są wyłącznie powodem do ataków, kpin, szyderstwa i poniżania.

Gdyby postępowe media i jeszcze bardziej postępowi politycy oraz ludzie kultury i nauki chcieli być wierni swoim poglądom i wyznawanym wartościom, powinni się na takich ludzi jak Kamil Stoch wyłącznie wybrzydzać. Robią to przecież ochoczo i często wobec ludzi, którzy nie są mistrzami olimpijskimi. Ci ludzie może nie odnoszą takich spektakularnych sukcesów jak Kamil Stoch, ale przecież bywają wybitnymi naukowcami, odnoszą sukcesy w dziedzinie kultury czy dobrze sobie radzą w biznesie albo są po prostu przyzwoitymi ludźmi. Tyle że wyznają takie wartości jak Kamil Stoch i jego koledzy, więc się ich bezwzględnie atakuje i nimi pogardza.

Jeśliby ktoś inny niż Kamil Stoch namalował w jakimś bardzo widocznym miejscu szachownicę – symbol polskich Sił Powietrznych i stwierdził, że „w końcu ma się tych dobrych lotników, co nie, Polsko?” – zostałby zrównany z glebą i oskarżony o jak najgorsze intencje: zawłaszczanie, insynuowanie, skłócanie, intryganctwo, manipulowanie, granie na najniższych instynktach i nie wiadomo co jeszcze. Kamil Stoch jest wielkim mistrzem i bohaterem masowej wyobraźni (11,4 mln widzów oglądało jego skok po złoty medal), więc nie można mu postawić zarzutów i obrzucić obelgami bez narażania się na ośmieszenie i kompletne odrzucenie – ze wszystkimi tego konsekwencjami, także finansowymi, a może przede wszystkim finansowymi.

W dniu triumfu Kamila Stocha w Internecie ukazało się zdjęcie z soboty poprzedzającej konkurs skoków, na którym polscy skoczkowie uczestniczą we mszy, czytają Pismo Święte, demonstrują swoją głęboką wiarę. Gdyby chodziło o jakieś inne osoby publiczne, a nie noszonych teraz na rękach polskich gwiazdorów sportu, postępowcy zrobiliby wielką aferę, że prywatne kwestie wiary są wykorzystywane do jakiejś „krucjaty”, jeśli nie „inkwizycji” i że narusza to prawa Palikota, Nowickiej, Środy, Szczuki i części redaktorów „Gazety Wyborczej” do wolności od symboli religijnych, bo one w przestrzeni publicznej stawiają ich w straszliwie opresyjnej sytuacji.

Różne nastawienie postępowców do tych, w których można walić jak w bęben i wobec tych, w których walenie miałoby jednak bardzo negatywne skutki, także biznesowe, dowodzi, że postępowcy to banda hipokrytów, koniunkturalistów i cyników. Atakują tylko tych, którzy słabo się mogą bronić, szczególnie wtedy, gdy postępowcy mają do dyspozycji wiele mediów, przede wszystkim stacji telewizyjnych. Wobec silnych kulą oni uszy i swoje obelgi co najwyżej mamroczą pod nosem.

Postępowcy spod wielu sztandarów w istocie mają mentalność damskiego boksera. Jeśli są tacy odważni i postępowi, niech stosują te same kryteria wobec wszystkich: słabych i silnych, znanych i anonimowych. Na to jednak nie ma co liczyć. Bo jedyne, co trafia do tych hipokrytów to kasa. Tylko lęk przed odsunięciem od kranika z kasą, gdyby zaatakowali kogoś takiego jak Kamil Stoch, czyni z nich potulne baranki. Gdy nie grozi im utrata kasy, są zwykłymi chamami i prostakami.

Stanisław Janecki
http://wpolityce.pl