Umorzone śledztwo i zestrzelony Ił

„Brak danych dostatecznie uzasadniających popełnienie czynu zabronionego” wskazała Prokuratura Rejonowa Warszawa – Mokotów jako uzasadnienie umorzenia śledztwa w sprawie domniemanego szkolenia w Polsce ukraińskich bojówkarzy.

Zawiadomienie w tej sprawie złożyła redakcja Konserwatyzm.pl 18 marca 2014 r., po konnferencji prasowej prezydenta Władymira Putina, który publicznie oświadczył, że bojówkarze z Majdanu byli szkoleni w specjalnych obozach zlokalizowanych w Polsce i na Litwie.

Premier Donald Tusk od razu kategorycznie zaprzeczył tym informacjom, natomiast Janusz Korwin-Mikke zapowiedział, że ujawni szczegóły szkoleń, być może jeszcze w toku kampanii wyborczej. Lider KNP również później wracał do tej kwestii powtarzając, że szkolenia w Polsce faktycznie się odbywały (a także, że na Ukrainie walczą pochodzący z Polski najemnicy).

Ani wystąpienia JKM, ani dość oczywisty chyba pomysł, by zapytać stronę rosyjską skąd prezydent Federacji czerpał swoją wiedzę – nie zainteresowały prokuratury. Postępowanie spychano na coraz niższy szczebel, aż dziw, że ostatecznie czynności nie zlecono jakiemuś osiedlowemu posterunkowi policji. Bez przesłuchania nikogo ze wskazanych w piśmie Konserwatyzm.pl – po trzech miesiącach trzymania zawiadomienia na biurku, śledztwo ostatecznie umorzono.

Redakcja Konserwatyzm.pl bywała krytykowana za poruszenie kwestii szkolenia banderowców w Polsce. „Ulegacie propagandzie Putina!”, „przecież i tak wiadomo, że umorzą!”, „no to co, że szkolili!” – słyszeliśmy (acz rzadko – wobec generalnej aprobaty dla podjętych przez nas kroków).

Tymczasem odpowiedź na wszystkie te zastrzeżenia wydaje się oczywista: co z tego, że informacja o delikcie pochodzi od prezydenta Rosji, skoro faktycznie mowa o naruszeniu prawa? A fakt, że nie tylko złamano nasz kodeks karny, ale i wiedza na temat raz przeniknęła zagranicę, a dwa zagranica wiedziała pierwsza – są tylko okolicznością obciążającą.

Dalej – no pewnie, że było wiadomo, że żadnego śledztwa nie będzie. Ale to jeszcze nie powód, by ułatwiać życie rządzącej nami bandzie i nie posługiwać się choćby w celach propagandowych stworzonym przez nią i kontrolowanym systemem i narzędziami.

A co z tego że szkolili? No cóż, po pierwsze nie wolno tego robić – jeśli komuś się brzmienie art. 142 kk nie podoba – to niech go sobie zmieni, ale póki jest – należy zapis respektować. Ponadto zaś mamy do czynienia z poważnym problemem politycznym: szkolenie w Polsce bojówkarzy do cudzych wojen domowych (i jeszcze ujawnienie tego faktu w środowisku międzynarodowym) osłabia pozycję Polski i ujawnia awanturniczość polityki jej władz, co najmniej tolerujących takie awantury. I wreszcie znając polityczne i ideologiczne afiliacje tych, których podobno szkolono – nie ma żadnych gwarancji, że nabytych umiejętności już niedługo nie wykorzystają przeciw Polsce i Polakom.

Mimo umorzenia – problem nie zniknie, a afera wydaje się być nawet większa, niż można się było spodziewać. Na Ukrainie walczą najemnicy z Polski – nie jest to żadną tajemnicą (podobnie jak i udział polskich „doradców” w pacyfikacyjnych akcjach Prawego Sektora w Noworosji).

Z kolei portal Imperiya.by podał informacje od swego korespondenta w Ługańszczynie, że przy ciałach żołnierzy i najemników – pasażerów zestrzelonego 14 czerwca ukraińskiego Ił-a 76 znaleziono polskie dokumenty. Oczywiście, zarówno szef MSZ-u III RP, pan Applebaumowy, jak i minister Sienkiewicz, mający teraz sporo innych zmartwień – nie zajmują stanowiska wobec udziału Polaków w wojnie domowej na Ukrainie, choć jest to okoliczność bardzo obciążająca politykę naszego państwa (nie mówiąc już o zagrożeniu ściąganym w ten sposób na Polaków mieszkających na Ukrainie).

Milczą też media III RP – jednak w dobie internetu faktów zbyt długo ukrywać się nie da. I żadne umorzenia tego nie zmienią.

Konrad Rękas
http://konserwatyzm.pl