Zrozumieć sąsiada

Na argumenty głusi są nadal w przeważającej większości luminarze polskiej sceny politycznej, którzy nadal tkwią w rusofobicznych schematach, nie rozumiejąc, że Rosja jest i pozostanie co najmniej regionalnym mocarstwem, sąsiadującym z nami.

Moskwa, centrum konferencyjne tutejszego World Trade Center (Centr Mirowoj Torgowli). Na doroczne Międzynarodowe Forum Parlamentarne przyjechało kilkuset uczestników z ponad 70 krajów z różnych kontynentów.

Rosjanie, a może Ukraińcy lub Amerykanie?

Wystąpienie premiera Tuska z 25 czerwca br. w sposób dość jednoznaczny obciążyło Rosję odpowiedzialnością za akcją podsłuchową, ujawnioną za pośrednictwem tygodnika „Wprost”.

Jest to już kolejne na przestrzeni kilku ostatnich miesięcy wojownicze wystąpienie premiera polskiego rządu w stosunku do wschodniego sąsiada (poprzednie miało miejsce przy okazji Ukrainy). Pomijając fakt oparcia spekulacji na dość wątpliwych przesłankach, zastanawiające jest, z jaką łatwością premier feruje podobne opinie. Zupełnie tak, jakby podług ujawnionych z podsłuchu ocen szefa MSZ, wierzył on niezachwianie w protekcję „Wielkiego brata” zza Oceanu. Polska może dowolnie harcować na polu stosunków polsko-rosyjskich (i polsko-niemieckich), gdyż ma niezachwianą pewność o amerykańskim protektoracie.

Krwawa spuścizna prezydentury Baracka Obamy

Na tragiczne dziedzictwo, które pozostawi po sobie prezydent Barack Obama wskazywali obrońcy życia, biorący udział w zorganizowanej w Waszyngtonie konferencji Faith and Freedom Coalition.

– To powinno być epitafium tej administracji. W ciągu pięciu lat tej prezydentury więcej dzieci zostało zabitych w aborcji niż stworzono miejsc pracy – zauważył Gary Bauer, szef grupy American Values, podczas przemówienia wygłoszonego 19 czerwca 2014 r.

Niedziela w Sarajewie

Arcyksiążę Franciszek Ferdynand umierał. Krew tryskająca z przestrzelonego gardła szybko zabarwiała czerwienią galowy mundur. Mimo że uchodziło z niego życie, zwrócił się w stronę żony. Leżała bezwładnie na jego kolanach, a na jej białej sukni rosła szkarłatna plama…

Ilustracja z włoskiej gazety „La Domenica del Corriere” autorstwa Achille Beltrame, 1914 r.

III Rzeczypospolitej bój ostatni?

Wprawdzie zgodnie z przenikliwym spostrzeżeniem pana ministra spraw wewnętrznych Bartłomieja Sienkiewicza, że państwo polskie istnieje „tylko formalnie”, jednak po raz kolejny – jak to się mówi – „zdało egzamin”.

Tak w każdym razie znowu ćwierkają funkcjonariusze poprzebierani za dziennikarzy niezależnych mediów głównego nurtu, których oficerowie prowadzący musieli ostro obsztorcować za samowolkę w redakcji „Wprost”, po której nawet resortowa „Stokrotka”, co to przecież z niejednego komina wygartywała, tak się zapomniała, że aż skarciła premiera Tuska, iż ma przeciwko sobie „całe środowisko”.

Roman Dmowski – „Myśli nowoczesnego Polaka”

Cudzoziemiec, zajmujący się z daleka losami Polski a nie znający nas bliżej, musi nas sobie wyobrażać jako naród twardy, żyjący ciągłą troską o byt, naród, dla którego walka stała się żywiołem. Tymczasem my jesteśmy w istocie jednym z najmiększych, najłagodniejszych narodów w Europie, najbardziej skłonnym do życia bez troski, nie tylko marzącym o „spoczynku na łonie wolnej ojczyzny”, ale spoczywającym bez ceremonii na łonie zakutej w kajdany, narodem mającym głęboki wstręt do walki, chętnie załatwiającym się z wrogami… „czapką, papką i solą”.

Nie jestem Europejczykiem

W tekście „Jestem Europejczykiem”, określonym w podtytule jako „osobisty manifest europeizmu”, Ronald Lasecki przekonująco dowodzi, iż nie ma sensu identyfikowanie się współcześnie z takimi kategoriami, jak Zachód, cywilizacja zachodnia czy kultura łacińska – i można się tylko z tym zgodzić.

Ale jedna kwestia wymaga przedstawienia jej odmiennie, niż uczynił to Autor. Mianowicie, nie ma również sensu utożsamiać się dzisiaj z Europą. Wszelkie bowiem próby dopatrywania się w Europie pewnej określonej jedności, czy to realnie istniejącej, czy też uśpionej i gotowej do przebudzenia, bazują mniej lub bardziej na ideologicznych fikcjach.

III wojna światowa zasadniczo już trwa – rozmowa z prof. Andriejem Fursowem

„Nie wyobrażam sobie, żeby Zachód miał Polskę traktować jako równoprawnego partnera właśnie na płaszczyźnie cywilizacji kultury, podczas gdy dla Rosjan było to zawsze oczywiste.

Dla Zachodu Polska to zawsze prowincja, czworaki. I im wcześniej Polska wypracuje sobie własną, samodzielną pozycję – tym lepiej” – mówi prof. Andriej Fursow.