Dziennikarz – wyraziciel opinii czy najemnik słowa?

1. Czy dziennikarz to „świadek prawdy” – przynajmniej w powszechnym odczuciu i oczekiwaniu? Chyba nie. Są bowiem tylko dwie służby społeczne, od których rzeczywiście oczekuje się stałego głoszenia prawdy; i tylko prawdy. Pierwszą służbą jest prezbiter – „starszy w Kościele”, czyli duchowny katolicki. Zadaniem jego – jak mówi pamiętna Encyklika Fides et ratio z 1998 r. – jest „diakonia prawdy”: rozdzielanie jej wśród wiernych i niewiernych, jak ongiś diakoni rozdzielali wśród ludu chleb. Drugą służbą jest profesor – nauczyciel akademicki, czyli z samej już nazwy „głosiciel” prawdy. Nazwa podchodzi przecież od łacińskiego profiteor, co znaczy „głoszę”.

Obie prawdy – ta wiary i ta rozumu – głoszone są przy tym nie jako czyjeś indywidualne zapatrywania, chociażby najszczersze, lecz jako prawda obiektywna i trwała, przekraczająca ograniczoność każdej jednostki i zasługująca przez to na szacunek i posłuch: jako to, czego naucza Kościół i to, co stwierdza nauka. W obu wypadkach głoszona prawda opiera się na wielkiej tradycji; to ona jest jej gwarantem. Z dziennikarstwem nie ma to nic wspólnego.

Rosja i stosunki polsko-rosyjskie w wizji tzw. Ruchu Narodowego

Artykuł pochodzi z dnia 31.05.2014 – admin

O niechętnym, a nawet wprost wrogim stosunku leaderów tzw. Ruchu Narodowego do Rosji – tak ujmowanej historycznie, jak i zwłaszcza tej współczesnej – było wiadomo już od dawna. Ich reakcja na dramatyczne wydarzenia, do jakich doszło w ostatnich miesiącach na Ukrainie, potwierdza to spostrzeżenie w całej rozciągłości.

Ma się rozumieć, owi rzekomi spadkobiercy i kontynuatorzy polskiego ruchu narodowego w osobach różnych Zawiszów, Winnickich, Kowalskich, Bosaków etc. zaczęli w tej nowej sytuacji, bardzo złożonej i właściwie nieprzewidywalnej, raczej już wystrzegać się otwartego afiszowania się z tą swoją pryncypialną antyrosyjskością. Taka postawa nie za bardzo bowiem współgra z aktualnymi nastrojami politycznymi w Polsce, zwłaszcza tymi panującymi w najbardziej świadomych polskich środowiskach patriotycznych.

Klauzula sumienia dla … księży ?!

Coraz częściej słyszymy w Polsce o klauzulach sumienia tworzonych dla różnych grup zawodowych – lekarzy, nauczycieli, prawników. Klauzule sumienia mają uzupełniać niedoskonałe prawo, fastrygować je, by przynajmniej jednostki świadome dobra i zła nie musiały partycypować w czynach niezgodnych ze swoim sumieniem. A zatem klauzule sumienia to wyjątek od zła powszechnie dopuszczanego w jakiejś przestrzeni.

Czy pomyśleliście kiedyś o klauzuli sumienia dla … księży?

Ławrow: Ukraina gotowa jest przyjąć pomoc humanitarną z Rosji

Ministerstwo Spraw Zagranicznych Rosji otrzymało notę od MSZ Ukrainy, w której wyrażono gotowość przyjęcia pomocy humanitarnej od Rosji. Poinformował o tym szef MSZ FR, Siergiej Ławrow.

Przypomniał on, że w ostatnim czasie trwała wytężona praca związana z uzgodnieniem szczegółów operacji humanitarnej. „W kontakcie z Międzynarodowym Komitetem Czerwonego krzyża, władzami Ukrainy, przedstawicielami innych międzynarodowych organizacji, w tym ONZ i OBWE, opracowaliśmy schemat, który został wczoraj ostatecznie uzgodniony” – oświadczył Ławrow.

Genderowa manipulacja językiem

– Nowomowa polega na manipulacji, a więc zamierzonym i skrytym działaniu, mającym poprzez język zafałszować obraz rzeczywistości w świadomości odbiorców. Badacze podkreślają, że w przypadku nowomowy język już nie opisuje rzeczywistości, ale ją tworzy, by narzucić użytkownikom „właściwy” sposób myślenia i wartościowania – mówi w rozmowie z portalem PCh24.pl dr Lidia Banowska, literaturoznawca z Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu.

W ostatnim czasie zagadnienie ideologii gender na dobre zadomowiło się w przestrzeni publicznej. Czy język jest dla niej istotnym orężem?

O mieszaniu ras i dlaczego Żydom tak na nim zależy

Obcych ras nie należy wpuszczać do Polski nie dlatego, że mają za małe IQ (to może być używane jako argument w przypadku np. Murzynów, ale już nie w przypadku np. Chińczyków), ale dlatego, że są inni niż my i ich masowe przybycie tutaj i osiedlenie się byłoby po prostu kolonizacją.

Czy to oznacza, że nienawidzę przedstawicieli innych ras? Nie! To oznacza po prostu, że chcę, aby Polska była krajem Polaków, czyli (czy to się komuś podoba, czy nie) białych ludzi. Oczywiście przynależność do białej rasy nie jest jedyną cechą narodu polskiego, ale jest jedną z nich, nawet jeśli gdzieś tam na przestrzeni historii znajdzie się jakiś śniady rodzynek szczerze spolonizowany.

Tyrania

TYRANIA (gr. tyrannía od týrannos – tyran) – pojęcie posiadające podwójny sens: moralnie i aksjologicznie neutralny, jako historyczna forma jednoosobowych rządów uzyskanych drogą przewrotu lub przychylności ludu w starożytnych gr. poleis (w języku polskim określanych nieprecyzyjnie jako „państwa-miasta”), oraz – w klasycznej, średniowiecznej i nowożytnej filozofii politycznej – jako nieprawowity i moralnie naganny sposób sprawowania władzy przez jednostkę.