Ekologia bez lewicowych dogmatów – ochrona przyrody zamiast inżynierii społecznej.

Lubię przyrodę. Lubię spacerować po lesie, chodzić po górach. Uwielbiam zbierać grzyby. Z przyjemnością sadzę drzewa i kwiaty. Bardzo często chodzimy z żoną do zoo, mamy całoroczne karnety.

Kiedy byłem mały, zaczytywałem się w książkach o ochronie środowiska. Chciałbym, żeby moje dzieci wciąż mogły oglądać słonie (nie tylko w zoo), spacerować po górach i zbierać grzyby.

Dziś jednak ochrona środowiska jest zdominowana przez lewicę. A nawet lewactwo. Organizacje ekologiczne zajmują się głównie lewicową propagandą, nakręcają spiralę „globalnego ogłupienia”, prowadzą histeryczną krucjatę przeciwko GMO, szkodzą przyrodzie protestując przeciwko elektrowniom atomowym, blokują niezbędne inwestycje, wręcz zajmują się terroryzmem.

Jak rozumiem ochronę przyrody w polskich warunkach?

1. Przede wszystkim nie godzę się na śmiecenie i wandalizm. Wywożenie śmieci do lasów, zostawianie śmieci w górach, zaśmiecanie plaż i jezior to plaga i należy to bezwzględnie wykorzenić. Zarówno poprzez działania i inicjatywy oddolne, poprzez informowanie i edukowanie, a także poprzez odpowiednią zmianę prawa. W tym również znaczące zaostrzenie przepisów karnych.

2. Po drugie nie godzę się na zanieczyszczenie środowiska. Jeżeli jakiekolwiek inwestycje publiczne są celowe, to właśnie przede wszystkim te w zapobieganie zanieczyszczeniu środowiska. W budowę oczyszczalni ścieków. W rekultywację hałd i wysypisk. W wymuszanie recyclingu odpadów. W ograniczenie emisji pyłów, smrodu, dwutlenku siarki i hałasu.

3. Po trzecie – zależy mi na utrzymaniu bioróżnorodności. Uważam, że należy chronić zagrożone gatunki fauny i flory. Dotyczy to także ryb, owadów i wszystkich innych małych istot, na które rzadko zwracamy uwagę.

4. Po czwarte – trochę więcej przyrody w betonie. Miejska zieleń jest bardzo ważna dla naszego zdrowia. i dobrego samopoczucia. Człowiek wkroczył w środowisko naturalne bardzo głęboko, musimy więc zaakceptować, że przyroda wkracza do miast. Parki miejskie to lokalne ekosystemy – również tam trzeba chronić drzewa, rośliny i mieszkające tam zwierzęta.

5. Po piąte – odbudowa. Tereny zniszczone przez człowieka należy w miarę możliwości przywrócić do naturalnego stanu. Nieuzytki, hałdy, opuszczone pola – należy zalesić. Chętnie wezmę osobisty czynny udział w zalesianiu.

6. Po szóste – ochrona przyrody nie może prowadzić do krzywdy człowieka. Konieczne inwestycje, w tym zwłaszcza potencjalnie ratujące życie (np. obwodnice miast), mają pierwszeństwo przed ekologią.

7. Po siódme – nie uznaję lewackich dogmatów. W szczególności nie godzę się na tępe promowanie rozwiązań rzekomo ekologicznych, które w istocie szkodzą środowisku (np. biopaliwa). Nie uznaję też dogmatu tzw. „odnawialnych źródeł energii” i bezmyślnego trwonienia pieniędzy na drogie i nieefektywne rozwiązania pseudo-ekologiczne. Uznaję energetykę jądrową za najbardziej racjonalne z punktu widzenia ekologii źródło energii (co prawda też nie pozbawione wad), choć oczywiście sądzę, że wkrótce pojawią się lepsze, tańsze, bardziej efektywne i bardziej ekologiczne źródła.

8. Po ósme – interesuje mnie ochrona przyrody jako element naturalnej aktywności ludzkiej, Nie zamierzam jej łączyć z jakimikolwiek pseudo-uduchowionymi lewackimi bredniami o „życiu w zgodzie z naturą”. Nie jestem buddystą, nie interesuje mnie żadna reinkarnacja, nie zamierzam być wegetarianinem. Promocję wegetarianizmu (a w szczególności weganizmu) prywatnie uważam za zboczenie – ale nikomu tego nie zabraniam.

9. Po dziewiąte – bardzo lubię zwierzęta, ale rozumiem konieczność regulacji ich populacji. W szczególności rozumiem konieczność odstrzału kontrolnego niektórych zwierząt przez myśliwych oraz konieczność eksterminacji gatunków inwazyjnych. Rozumiem również konieczność deratyzacji i dezinsekcji.

10. Po dziesiąte – zdecydowanie potępiam znęcanie się nad zwierzętami oraz niepotrzebne zadawanie cierpień w wyniku zbędnych i okrutnych doświadczeń naukowych. Rozumiem jednak, że niektóre z tych doświadczeń są niezbędne. Zwierzę ma służyć człowiekowi, nie zamierzam więc występować przeciwko hodowli przemysłowej, myśliwym,futrom itd. itp. Uważam natomiast, że należy unikać zbędnego okrucieństwa. Tak czy owak – powyższa kwestia a ochrona przyrody to dwie odmienne kwestie.

11. Po jedenaste – nie jestem dogmatycznym przeciwnikiem GMO. Jeżeli uprawy GMO prowadzą do zmniejszenia ilości używanych nawozów i pestycydów to należy je popierać. Jeżeli przeciwnie – prowadzą do zwiększenia zużycia pestycydów – to jestem im przeciwny. Większość roślin uprawnych to organizmy zmodyfikowane przez człowieka w ciągu tysięcy lat i tylko niewielka ich część występuje w Polsce w stanie dzikim – trudno więc uznać je za „naturalne”, zagrożone przez „sztuczne” GMO. Jednocześnie uważam, że każdy człowiek ma święte prawo sam decydować co je i święte prawo wiedzieć co je – dotyczy to również żywności GMO. [Autor myli sztucznie wytworzone organizmy GMO z naturalnymi organizmami wyhodowanymi metodą selekcji, wpisując się w propagandę Monsanto i innych żywieniowych Frankensteinów. Dopuszczenie do hodowli roślin GMO oznacza nieuchronne wymieszanie się ich z roślinami naturalnymi  – admin]

12. Po dwunaste – ochrona środowiska to nie tylko cel sam w sobie. To także, a może przede wszystkim, środek mający na celu wyższy komfort życia i zdrowie człowieka. Uważam za celowe promowanie zdrowych metod produkcji żywności, mniejszego zużycia pestycydów, roztropnego nawożenia, niemarnowania żywności.

13. Last but not least – stanowcze NIE histerii tzw. „globalnego ocieplenia”.

Czy istnieje jakaś organizacja, która w choć w części podziela moje poglądy na ochronę środowiska?

A może już czas, żeby taką założyć?

Tomasz Dalecki
http://prawica.net