Szaleńczo rusofobiczne i kłamliwe gardłowanie amerykańskiego Kongresu

Psychopatyczna uchwała amerykańskiej Izby Reprezentantów wciąż wywołuje echa w niezależnych mediach – admin

Pat Buchanan: A Russophobic Rant From Congress
Information Clearinghouse
9 grudnia 2014

Trzeba mieć nadzieję, że Rosjanie zdają sobie sprawę, że nasza Izba Reprezentantów często uchwala buńczuczne rezolucje, żeby dogodzić grupom interesów, które jednak nie mają wpływu na sposób myślenia czy działania rządu amerykańskiego.

W zeszłym tygodniu Izba Reprezentantów przegłosowała taką uchwałę stosunkiem głosów 411:10.

Jak pisze były kongresmen, Ron Paul, rezolucja nr 758 jest tak wypełniona „propagandą wojenną, że dorównuje retoryce najchłodniejszego okresu Zimnej Wojny”.

HR 758 jest rusofobiczną tyradą pełną kłamstw, przesiąkniętą supermocarstwową hipokryzją.

Komentarz PRACowni: Nie bylibyśmy tacy pewni, że “buńczuczne rezolucje dogadzające grupom interesów” rzeczywiście “nie mają wpływu na sposób myślenia lub działania rządu amerykańskiego”. A dokładniej, owe grupy interesów mają spory wpływ zarówno na prawodawstwo, jak i na działania rządu USA.

Wśród 43 zapisów zawartych w oskarżycielskiej rezolucji, znalazła się taka perełka:

„Rosja najechała Republikę Gruzji w sierpniu 2008 roku”.

Wierutna bzdura! 7-8 sierpnia 2008 roku to Gruzja zaatakowała Osetię Południową, maleńką prowincję, która uzyskała niepodległość w 1990 roku. Gruzińska artyleria zabiła żołnierzy rosyjskich sił pokojowych, a armia gruzińska wlała się na obszar tej republiki.

Dopiero wtedy armia rosyjska wkroczyła do Osetii Południowej i pogoniła Gruzinów z powrotem do ich własnego kraju.

Agresorem w wojnie rosyjsko-gruzińskiej nie był Władimir Putin, ale prezydent Michail Saakaszwili, wyniesiony do władzy w 2004 roku, w jednej z tych kolorowych rewolucji wyreżyserowanych przez nas [tj. USA] w czasie dekady rządów Busha II.

HR 758 potępia obecność wojsk rosyjskich w Abchazji, która również oderwała się od Gruzji na początku lat 1990, oraz w Naddniestrzu, które oderwało się od Mołdawii. Ale gdzie są dowody, że narody Naddniestrza, Abchazji czy Osetii Południowej chcą powrócić do Mołdawii i Gruzji?

Wydaje się, że wspieramy każdą grupę etniczną, która dokonuje secesji od Rosji, ale nie wspieramy żadnej grupy etnicznej, która odłącza się od państwa-spadkobiercy [po ZSRR].

To szczyt rusofobii udającej demokratyczne zasady.

Czego chcą mieszkańcy Krymu, Naddniestrza, Gruzji, Abchazji, Osetii Południowej, Ługańska czy Doniecka? Czy naprawdę to wiemy? Czy nas to w ogóle obchodzi?

A co takiego zrobili Rosjanie, by wesprzeć ruchy secesjonistyczne, w porównaniu do naszego 78-dniowego bombardowania Serbii w celu oderwania od niej prowincji będącej jej kolebką, Kosowa, które było serbską ziemią na długo zanim my staliśmy się narodem?

HR 758 oskarża Rosję o „inwazję” na Krymie.

Ale nie było inwazji ani z powietrza, ani ziemi, ani z morza. Rosjanie już tam byli na mocy traktatu, zaś reaneksja Krymu, który należał do Rosji od czasów Katarzyny Wielkiej, została dokonana bez żadnych ofiar.

Można porównać, jak Putin odzyskał Krym, ze sposobem odzyskania secesjonistycznych stanów Konfederacji przez Lincolna – cztery lata wojny, w której zginęło 620 tysięcy Amerykanów.

Rosja jest oskarżona o używanie „barier handlowych w celu wywarcia nacisku gospodarczego i politycznego” oraz o ingerowanie w „sprawy wewnętrzne” Ukrainy.

To już jest niemal komiczne.

To USA nałożyły bariery handlowe i sankcje na Rosję, Białoruś, Iran, Kubę, Birmę, Kongo, Sudan, i wiele innych krajów.

Sankcje gospodarcze są pierwszym środkiem, do którego ucieka się amerykańskie imperium.

Poza tym agencje, takie jak National Endowment for Democracy i jej spółki zależne, nasze organizacje pozarządowe i zimnowojenne stacje radiowe – RWE i Radio Liberty (Swoboda) – istnieją po to, by ingerować w wewnętrzne sprawy krajów, których systemy nam się nie podobają, czego ostatecznym celem jest „zmiana reżimu”.

Czy to nie Victoria Nuland z Departamentu Stanu wraz z Johnem McCainem skakali po Kijowie, wzywając buntowników do obalenia demokratycznie wybranego rządu Wiktora Janukowycza?

Czyż Nuland nie została przyłapana na szczyceniu się zainwestowaniem przez USA 5 miliardów dolarów w polityczną reorientację Ukrainy i wskazaniu, kogo chcieliśmy widzieć premierem po obaleniu Janukowycza?

HR 578 oskarża Rosję o wspieranie syryjskiego rządu Asada i dostarczanie mu broni wykorzystywanej przeciwko „ludowi Syrii”.

Jednakże, głównymi przeciwnikami Asada są Dżabhat al-Nusra, będący filią Al-Kaidy, oraz ISIS. Są one nie tylko jego wrogami i wrogami Rosji, ale też naszymi wrogami. My sami staliśmy się de facto sprzymierzeńcami Asada, dokonując nalotów przeciwko ISIS w Syrii.

Komentarz PRACowni: USA stały się sojusznikiem Asada? Doprawdy? Zdaje się, że prezydent Asad i rząd syryjski mają na ten temat odmienne zdanie.

A co takiego robi Rosja dla swojego sojusznika w Damaszku, uzbrajając go do walki z secesjonistami z ISIS, czego my nie robimy dla naszego sojusznika w Bagdadzie, również atakowanego przez Państwo Islamskie?

Czyż nie wspieraliśmy Kurdystanu w jego dążeniu do autonomii? Czy amerykańscy przywódcy nie rozmawiają o Kurdystanie niezależnym od Iraku?

HR 758 nazywa prezydenta Rosji „autorytarnym” władcą skorumpowanego reżimu, który doszedł do władzy poprzez oszustwa wyborcze i na drodze represji.

Czy jest to dobre, sprawiedliwe bądź mądre? Poza wszystkim innym, Putin ma dwa razy wyższe poparcie w Rosji, niż prezydent Obama tutaj, nie mówiąc już o wskaźnikach poparcia dla naszego Kongresu.

Potępiając rosyjską „agresję”, Izba Reprezentantów domaga się, by Rosja wyszła z Krymu, Południowej Osetii, Abchazji i Naddniestrza, wzywa Obamę do zakończenia wszelkiej współpracy wojskowej z Rosją, nałożenia „zakazów wizowych, sankcji sektorowych, zamrożenia wybranych aktywów” i wysłania „śmiercionośnego … sprzętu obronnego” na Ukrainę.

Tego typu ultimatum doprowadziło kiedyś do Pearl Harbor.

Dlaczego moralny kraj miałby zbroić Ukrainę, żeby ta toczyła dłuższą i większą wojnę z Rosją, której Kijów nie wygra, ale która może kosztować życie kolejnych dziesiątek tysięcy Ukraińców?

Ci, którzy wyprodukowali tę prowokacyjną rezolucję, nie powinni zajmować się sprawami polityki zagranicznej USA ani arsenałem nuklearnym Ameryki.

Patrick J. Buchanan jest autorem nowej książki „The Greatest Comeback: How Richard Nixon Rose From Defeat to Create the New Majority.” Aby dowiedzieć się więcej o Patricku Buchananie i zapoznać się z innymi artykułami, odwiedź stronę internetową Creators na http://www.creators.com.

Komentarz SOTT: Nie do wiary! USA robiły wszystko – wszystko – to, o co oskarżają Rosję. Bezwstydna hipokryzja w jej najgorszym wydaniu. W zasadzie, to wykracza poza hipokryzję, osiągając fantasmagoryczne zbiorowego urojenia. Ale w jaki sposób? W jaki sposób do tego doszło w Stanach Zjednoczonych? Przecież USA nie mają charyzmatycznego przywódcy na miarę Hitlera, zdolnego do zahipnotyzowania swoich obywateli. Na USA nie nałożono też obowiązku spłaty wojennych długów naprawczych, co mogłoby pozostawić uraz do krajów sąsiednich. USA nie mają nawet wroga, którego – w dosłownym sensie – same nie stworzyły. Skąd więc pochodzi – z braku lepszego określenia – to parcie ku złu? Czy z samego faktu większego prawdopodobieństwa, że ci którzy dążą do uzyskania władzy politycznej, są psychopatami, mając przy tym możliwość większego wpływu na osoby podatne na sugestię? Dr Andrzej Łobaczewski, autor książki Ponerologia Polityczna: Nauka o naturze zła w adaptacji do zagadnień politycznych, chyba tak właśnie uważał. My również tak uważamy.

Tłumaczenie: PRACowniA
Artykuł na SOTT: U.S. Congress’s insane and untrue Russophobic rantings
http://www.sott.net/article/289992-US-Congresss-insane-and-untrue-Russophobic-rantings

http://pracownia4.wordpress.com

Skąd pochodzi owo parcie ku złu? Z satanistycznego charakteru pokolenia kainowego, które niczym rak opanowało tkankę społeczeństwa amerykańskiego.
Admin