Sprawa profesora Bogusława Pazia

“Gazeta Wyborcza” atakuje Bogusława Pazia. Profesor „winny” m.in. rozpowszechniania „Kroniki Narodowej”.

Ostatnio pojawił się w michnikowej gazecie tekst autorstwa p. Barbary Stanisz pt. „Wykładowca obraża Ukraińców i elektorat Biedronia. Przystoi profesorowi?”. Materiał dotyczy osoby prof. Bogusława Pazia, który jest wykładowcą na jednej z uczelni.

[Czy Biedronia i jego „elektorat” można w ogóle obrazić? Czym? W jaki sposób? Nawet epitet „gównojady” nie będzie obraźliwy, jako że wielu zboczeńców uprawia tzw. seks fekalny – admin]

Kościół, szkoła, strzelnica i legalna broń dla każdego…

„(…) Kto w Boga wierzy, niech zaczyna naprawianie Polski od tego, co najbliższe i wykonalne – od zabezpieczania własnej parafii. Po kolei: KOŚCIÓŁ – SZKOŁA – STRZELNICA. „

W październiku 2010 roku ginie w wyniku mordu politycznego działacz PiS Marek Rosiak. Zamachowiec, były członek PO, posługiwał się oryginalnym, przedwojennym pistoletem marki Walther kaliber 22. Zastanawiam się, czy jeśliby Marek Rosiak był uzbrojony, czy zdołał by się uratować? Myślę, że szanse na jego przeżycie bardzo by wzrosły… a napastnik, wiedząc, że jego ofiara jest uzbrojona dwa razy by się zastanowił nad swoim postępowaniem.

O Polsce i Rosji z wyobraźnią

Peter Strzelecki Rieth, piszący po angielsku „konserwatysta z wyobraźnią” ciekawie i twórczo rozważa stosunki polsko-rosyjskie na tle wojny domowej na Ukrainie.

Pokusą każdej rewolucji jest łatwość, z jaką odkrywa ona kruchość człowieka i jego instytucji, które siłą tłumu można obrócić w pył. Ciężar wolności jest zaś powołaniem jednostki do wstrzemiężliwości i odpowiedzialności w obliczu faktu, iż czyny i idee zawsze niosą za sobą konsekwencje. Wolność jest domeną jednostek, nie tłumu. Tłum ucieka przed tym ciężarem w bezgraniczną swawolę, w której nikt za nic nie jest odpowiedzialny.

W interesie Polski i Rosji

Polecam kolejne wartościowe rozważania nt. stosunków polsko-rosyjskich pióra Petera S. Rietha, „konserwatysty z wyobraźnią”.

„Czy rzeczywiście w zgiełku bitwy musi zamilknąć głos refleksji?” Tym pytaniem wybitny polski patriota, Major Henryk Krzeczkowski rozpoczął w 1981 roku swoje rozważania nad stanem wojennym. Bieg dramatycznych wydarzeń tamtych lat zdawał się wymuszać, nie po raz pierwszy, by obywatele Polski dokonywali wyboru pomiędzy dwoma koniecznymi cnotami: wolnością a poszanowaniem ładu.

Położenie geopolityczne Polski wraz z jej historią jako swoistą bramą wjazdową do Ruskiego miru tworzą dla polskiej dyplomacji znakomite perspektywy by w ramach zjednoczonej Europy i NATO stanowić rdzeń w relacjach Wschód-Zachód. To przez Warszawę – zdaniem Krzeczkowskiego – winny biec wszelkie drogi kontaktu naszych zachodnich sojuszników z Moskwą. [Czy aby Rosja potrzebuje pośredników? – admin]

„Dokąd idziesz, Polsko?!”

Rolnicy zwierają szyki i szykują się do protestów.

Pogotowie protestacyjne w całym kraju, organizacja ogólnopolskiego Kongresu Rolnictwa, pozew przeciw rządowi za nielegalne wprowadzenie zakazu uboju rytualnego i szereg uchwał, m.in. z żądaniem szybkiego uporządkowania rynku żywca, a także ochrony rolników przed szkodami wyrządzanymi przez dziki oraz zdecydowany sprzeciw wobec polityki zagranicznej rządu skutkującą rosyjskim embargiem oraz nadmiernym uprzywilejowaniem Ukrainy w stosunkach handlowych – to efekty III Zjazdu Krajowego Ogólnopolskiego Porozumienia Związków Zawodowych Rolników i Organizacji Rolniczych, który obradował w Warszawie.

Nowe sankcje UE i USA wobec Krymu

Decyzja w sprawie zaostrzenia restrykcji została uzgodniona wcześniej przez kraje członkowskie Wspólnoty. W piątek prezydent Barack Obama podpisał rozporządzanie wprowadzające zakaz związków ekonomicznych z Krymem. Wcześniej kraje członkowskie UE uzgodniły decyzję w tej sprawie.

Sankcje wprowadzone przez UE obejmują m.in. zakaz inwestowania na Krymie, zakaz sprzedaży technologii związanych z wydobyciem gazu i ropy, a także prowadzenia tam działalności przez firmy turystyczne z Europy. Może to znacznie utrudnić zapowiadane przez Władimira Putina inwestycje w rozwój półwyspu. Z kolei statki europejskie będą miały zakaz zawijania do krymskich portów.

Rosja przyjmuje ciosy bez zbędnych emocji

Czy w ogóle ktoś zauważył, że jak na razie Rosja jedynie cierpliwie przyjmuje ciosy? I to bez zbędnych emocji. Zachód z całą wściekłością złodziejskich spekulantów wyżył się na rublu tak bardzo, że spadek ceny rosyjskiej waluty przekroczył już jakiekolwiek logiczne wskaźniki. Jednakże pomimo tego, że rosyjska waluta jest już ekstremalnie nie dowartościowana, to jeszcze wszyscy żądni krwawych zysków nie rzucają się na wzrosty, licząc na kolejne rekordy.

Tymczasem Rosjanie spokojnie wykupują własną gospodarkę z rąk zagranicznych spekulantów, a strat wielkich funduszów inwestycyjnych, które miały w portfelach miliardowe inwestycje w strefie rubla nie da się już dłużej ukrywać, fundusze i banki – w tym największe, będą musiały zdywersyfikować straty poniesione w związku z polityką wojny gospodarczej, którą narzuciły rynkom kierujące się błędnym rozumieniem stosunków międzynarodowych zachodnie rządy.

Kto wygrał wojnę o rubla? – widziane z USA

Rosja wyszła z tej wojny mocno okaleczona, ale nie powalona na kolana. Natomiast bardzo wąska grupa, bardzo bogatych i doświadczonych spekulantów walutowych poniosła bardzo duże straty, zachęcana dodatkowo przez rządy USA i UE.

Wojna o Ukrainę i Krym, pomiędzy Rosją a koalicją sprzymierzonych z USA i podzielona Unia Europejska, na razie weszła w fazę wojny ekonomicznej. Jej jaskrawym przejawem była wojna o rubla. Najważniejszym czynnikiem w tej wojnie walutowej było ciche zachęcanie agend rządu amerykańskiego, jak również z UE.

Bułgaria nieco spóżniona w wymachiwaniu pozwoleniami na budowę „Południowego Potoku”.

Premier Bułgarii Bojko Borisow oświadczył o zamiarach wydania wszystkich pozwoleń ,koniecznych dla budowy rurociągu gazowego ”Południowy Potok” [South Stream].

Za tym krokiem strony bułgarskiej kryje się nie tylko życzenie powrotu do zamkniętego projektu,na wznowienie którego obecnie nie ma żadnych szans,ale także dążenie aby uniknąć kar umownych za niepewne partnerstwo.

Jak trafiłam pod opiekę Bractwa

Na początku procesu mojego „nawrócenia” do Tradycji katolickiej przeczytałam wywiad pt. „Rozmowy jeszcze niedokończone”, zamieszczony w dwumiesięczniku ZAWSZE WIERNI. Bohater wywiadu opuszcza zakon franciszkanów i przechodzi do Bractwa Kapłańskiego Św. Piusa X – niewątpliwie taka decyzja może wzbudzać niezrozumienie i kontrowersje, zarówno u jego współbraci franciszkanów, jak też u jego dawnych parafian. Podziwiam tę odwagę i radykalizm…

Moje „odejście” z Kościoła posoborowego i poddanie się pod opiekę duszpasterską księży z Bractwa Św. Piusa X z całą pewnością nie wywołało tak mocnych kontrowersji i wielu emocji… Po etapie wewnętrznych zmagań, po wyjaśnieniu wielu wątpliwości, po otrzymaniu odpowiedzi na wiele nie dających mi spokoju pytań, jestem zdeterminowana, aby podążać drogą katolickiej Tradycji. Serce, rozum i głos sumienia mówią mi, że podjęłam słuszną decyzję.