Zło z importu

W myśli atlantyckiej, sankcje mają pozbawić Rosję dostępu do zdobyczy cywilizacji Zachodniej i tym samym zmusić ją do określonych działań na arenie międzynarodowej. Siła psychologiczna sankcji leży w przypuszczeniu, że cywilizacja rosyjska nie jest zdolna sama z siebie wytworzyć dobra doczesne, co dopiero rzeczy szlachetne, że potrzebuje importować z wyższej kultury zachodniej.

Czy buźka tej zachodniej „zdobyczy cywilizacyjnej” nie prosi się o jebnięcie z glana?

Czym są zachodnie zdobycze cywilizacyjne i czy rzeczywiście są one szlachetniejsze aniżeli zdobycze cywilizacji rosyjskiej? Czy sankcje które izolują Rosję od Zachodu mogą paradoksalnie zadziałać niczym kordon sanitarny, izolując odradzający się naród rosyjskiego przed zarażeniem się chorobą konającego świata zachodniego?

Polska zaszła dalej niż Rosja w kierunku współczesnej cywilizacji zachodniej ale według rodzimej awangardy modernizacji i postępu, pozostała „zacofana”, czy też po prostu zachowała najwięcej ze swojej tożsamości względem Zachodu. W myśl owej awangardy drogi i budynki, co dopiero godna kultura, nie są możliwe dla Polski bez Unii Europejskiej. [W Polsce nawet sracza nie da się postawić bez pomocy Unii Europejskiej – admin]

Awangarda ta ma też swoich sojuszników na Ukrainie i w samej Rosji. Polska, będąca jednak członkiem Unii, stanowi bardzo dobre pole doświadczalne, na ile współczesna zachodnia cywilizacja w zderzeniu z tradycjami odrodzonymi po upadku komunizmu jest rzeczywiście mniej lub bardziej szlachetna.

Myśl polityczna o zaletach cywilizacji zachodniej ocenia ją względem najlepszych zdobyczy dziedzictwa wielkich prądów kulturowych wywodzących się ze świata antycznego, greko-rzymskiego, oraz wyrosłych na bazie objawienia judeo-chrześcijańskiego [Gajowy nie będzie się znęcał nad totalnie bezsensowną zbitką słowną „judeo-chrześcijańskie”, choć psuje ona skądinąd dobrą wymowę artykułu – admin].

To dziedzictwo greko-rzymskie i judeo-chrześcijańskie zaowocowało dobrami kojarzonymi z Zachodem. Jednak każdemu kto zgłębił życie zachodniej cywilizacji ostatnich dekad, trudno byłoby określić tę cywilizację jako przesiąkniętą cnotami a nawet wadami owego dziedzictwa antycznego czy religijnego. Klasyczne cnoty zachodniej kultury; oszczędność, praca, rzetelność, odeszły na rzecz cywilizacji zadłużenia, kultury próżnej wygody oraz płytkości demokratycznej. Kredyt bankowy we współczesnej Ameryce odgrywa podobną rolę co niegdyś wódka w stereotypach o homo sovieticus.

Nawet wady dziedzictwa Europejskiego szukać na próżno na zachodzie kontynentu, bo aby istniał Tartuffe, musi istnieć kultura powszechnej i żywej wiary chrześcijańskiej. Ideały republikańskie, czy to francuskie, czy amerykańskie, toną w skutek kaprysów demokratycznych. Sarkazm wodzi prym nad powagą. W miejsce gravitasu mamy luz.

Polska, kraj w którym sakrament małżeństwa nadal coś znaczy, kraj wciąż zbyt biedny, by można było przetrwać na świadczeniach socjalnych zamiast pracując, kraj w którym póki co estetyka wyklucza łączenie brody z sukienką, pomimo starań nie nadąża za Zachodem czy to poziomem zadłużenia, czy obyczajowym cyrkiem. Z dumą jednak Marszałek Sejmu, Pan Radosław Sikorski, chwali się za pośrednictwem Gazety Wyborczej, że zakupił dla MSZ teleprompter i nauczył się go używać by przypodobać się Zachodowi. Brak w tej dumie refleksji nad upadkiem kultury retoryki politycznej na Zachodzie. Za księdzem Adamem Bergą można pytać o kraju stosującym telepromptera: „Ce langage cru – est il digne de la chaire chrétienne?”

Amerykanie, kiedyś zdolni przesiedzieć godzinami słuchając wzniosłej debaty Lincolna z Douglasem, dzisiaj potrzebują doktorantów by tłumaczyć ich treść a politycy czytają z elektronicznych „dummy cards” pisanych przez firm Public Relations.

Trudno o bardziej żałosne zjawisko niż upadek autentycznej debaty i retoryki politycznej na Zachodzie. „Yes we Can” zastąpiło mowy Gettysburgskiej. Niemniej, owa dola dla Polskiego Marszałka i Gazety Wyborczej jest warta niemałej fortuny. Dowodząc, że wydatek ćwierć miliona złotych na brytyjskiego doradcę i telepromptera były zasadne, Gazeta Wyborcza oszczędziła sobie refleksji nad stosunkiem kosztu tych usług na Zachodzie względem polskiej kieszeni. Co gorsze, nie zadała sobie trudu zbadać ile za przemówienia płacili Lincoln, Jefferson czy Adams. A kazania sejmowe Piotra Skargi – kto napisał? Panowie pisali własne przemówienia. Tak jak większość wielkich mężów stanu radzili sobie doskonale w retoryce a cywilizację telepromptera i PR’u traktowaliby z pogardą jako współczesny przejaw tej brzydkiej wady antyku – sofizmu.

Tak naprawdę, współczesny Zachód znajduje się w sytuacji podobnej do Rosji Carskiej z okresu wojny turecko-serbskiej. W tamtych dniach, zwykle trzeźwy Dostojewski, oślepiony namiętną miłością dla ojczyzny i sentymentami słowiańskiego braterstwa nie dostrzegł tego, co Tołstoj, który sprzeciwiając się rosyjskiej interwencji na rzecz Serbii czynił to z troski o dobro narodu, którego sprawy wewnętrzne zostały zaniedbane.

Współczesna Rosja ustrzegła się błędów tamtych lat. W kluczowym momencie historii, zrezygnowała z drogi imperialnej by odrodzić się jako silne państwo narodowe. Stany Zjednoczone obrały kurs przeciwny; kosztem odrodzenia narodowego, weszły na pełną ścieżkę imperialną. Rosja słusznie wstrzymała import takiej wizji cywilizacji przebranej w barwy kolorowych rewolucji i „praw człowieka” na rzecz własnej drogi. Narody mają wystarczająco własnych problemów, by jeszcze importować zło.

O ile każda cywilizacja ma swoje wady, brak auto-refleksji jest najgroźniejszą z wad politycznych. Prezydent Gorbaczew słusznie zauważył, że Zachodowi brak własnej Pierestrojki, że o ile Wschód odważył się w ostatnich dekadach minionego stulecia na radykalny catharsis, na zakwestionowaniu całości istniejącego porządku i do pokojowego znoszenia jego dogłębnej transformacji na dobre i na złe, to Zachód trwał w impasie i okazał się niezdolny do przeprowadzenia przemian odnawiających jego żywotu cywilizacyjnego.

Degradacja zdrowej debaty i retoryki na rzecz kultury telepromptera, tak wychwalanego przez Marszałka Sikorskiego, to jeden z elementów upadku Zachodu. Paradoksalnie, kazanie sejmowe Piotra Skargi z 1597 r. wskazuje na współczesne zło importu Zachodniego obyczaju: „język swój, w którym samym to królestwo między wielkimi onemi słowiańskimi wolne zostało, i naród swój pogubicie i ostatki tego narodu, tak starego i po świecie szeroko rozkwitnionego, potracicie i w obcy się naród, który was nienawidzi, obrócice, jako się innym przydało.”

Dzisiaj to Rosja która wstrzymała import Zachodnich wzorców upadku na rzecz poszukiwania i odnowienia własnej drogi jest spadkobiercą myśli Piotra Skargi, którego przestrogi Polacy ignorują. Polska, trwale w geopolitycznym rozkroku, jednak ostatecznie będzie przyjacielem takiej Rosji, bo przyjdzie moment [nie, nie przyjdzie już nigdy – admin] w którym naród Polski, otrzęsiony z kompleksów, dostrzeże, że multi-polarny świat to właśnie świat, w którym Polska nie musi cierpieć między Gogiem a Magogiem, lecz może być po prostu Polską.

Poglądy autora mogą być niezgodne ze stanowiskiem redakcji.

Peter S Rieth
http://polish.ruvr.ru