Nie o Marianie Kowalskim… czyli kilka moich spostrzeżeń

Grzegorz Braun jest niewątpliwie zdolnym reżyserem swoich przedsięwzięć. Ma przy tym „sui generis” walory, jak stentorowy głos, którym pragnie przekonać słuchaczy do swego punktu widzenia rzeczy bliskich i dalekich, jest postawny, więc widoczny oraz ma właściwy background.

Rozważając pojawiające się kandydatury na kandydata, osób ubiegających się o prezydenckie beneficje, to jest nim również prof. U.J. Andrzej Nowak. On również byłby skłonny wziąć na swoje barki ciężar odpowiedzialności za chrześcijańską przyszłość kraju.

Czy, w razie gdyby… itd… Pan Braun otrzymał poparcie, wystarczające dla oficjalnego zgłoszenia swojej kandydatury, czy w takiej sytuacji byłbym skłonny oddać głos zaufania?

Czytając autopromocyjny tekst kandydata na kandydata, znajduję widoczną hipokryzję i krygowanie się, że to takie zaskoczenie, itp. bo w ogóle to: „Chodzi o tysiącletnie państwo i naród polski, których losy ważą się dziś po raz kolejny”.

Dalej jest, a jakże, o 1050-ej rocznicy Chrztu Polski, o przeniesieniu w przyszłość to święte i piękne dziedzictwo, o suwerenności państwa polskiego co jest warunkiem koniecznym dla ocalenia cywilizacji chrześcijańskiej na naszym terytorium. Jest także o palącej potrzebie „przywrócenia Polakom utraconych, rozkradzionych i zapomnianych skarbów naszej cywilizacji.”

Należałoby przypomnieć, że nasza suwerenność została przekazana Brukseli siedem lat temu, przy akceptacji sejmu, prezydenta i braku skutecznego, społecznego zainteresowania. Czy w tamtym czasie p. Grzegorz Braun przejawiał aktywność, równą obecnej?

Mam wrażenie, „wielkiej improwizacji” w wykonaniu kandydata na prezydenta, na wzór Konrada z mickiewiczowskich Dziadów. Wydaje się, że p. Grzegorz Braun, w trakcie pisania podlegał narastającej autoemocji, kończąc przemówienie mocnym akcentem o Koronie Polskiej.

Temu akurat dziwić się nie można jako, że jest on ponoć zagorzałym monarchistą, tyle, że patrząc na europejskie monarchie, to raczej widzimy żałosne „próchna”, a zawrócić historii nie sposób.

Poza tym autor programowej prezentacji ma dla Polski także misję dziejową, co zaczyna być niebezpieczne. Było już tyle różnych misji, zarówno w przeszłości, jak i w nieodległych latach, że w tej kwestji proponowałbym dać spokój.

Być może atmosfera Ohio wpłynęła na taki emocjonalny tekst, ale jakby nie było, jest „ipse fecit” pod artystycznym obrazem tego, co kandydat chciał przekazać.

Mam także zastrzeżenia do formy autoprezentacji kandydata, który różnymi sposobami stara się zwrócić na siebie uwagę, co rzeczywiście może wyglądać na organizowany happening.

Gorzej, gdy do tego włącza sprawy pod każdym względem poważne, acz nie dotyczące polskiego terytorium. Posługiwanie się nieszczęśliwym przypadkiem kanadyjskiej Mary Wagner, to też forma autoprezentacji z pozycji obrony życia poczętego i niezłomnych zasad religijnych.

Nawiasem mówiąc, tematu ochrony życia poczętego zabrakło w autorskim wypracowaniu prezentacyjnym.

W moim odczuciu, temat aborcji jest traktowany instrumentalnie, bowiem dlaczego takiej krucjaty Kandydat nie prowadził na „naszym terytorium”, bez konieczności pokonywania dalekiej drogi do Kanady?

Jeśli chodzi o oddźwięk polonijnej społeczności na granie taką „nutą”, to może spotkać zawód Autora-Kandydata. Jak słyszałem, premierowy pokaz filmu o zmyślnym tytule „Nie o Mary Wagner”, zorganizowany w Centrum im. JP II, obejrzało grono zainteresowanych osób.

Na rozprawie sądowej przeciw Mary Wagner było ich w sumie osiem. Społeczność polonijna aglomeracji Toronto liczy dobrych kilkaset tysięcy osób. Oglądając wystąpienia Grzegorza Brauna, zarówno w internecie a także dwukrotnie na żywo, widzę że, prócz innych wymienionych już deklaracji przedwyborczych, pojawia się zamiar „rezurekcji” smoleńskiej tragedii oraz parcie na Wschód, razem z ukraińskimi „braćmi”, by zachęcić do wyzwolenia Rosji od Putina.  [Aaaa, i tu Cię mamy, bratku… – admin]

W tym punkcie jest zgodność poglądu z tym, co mówi inny ewentualny kandydat na kandydata, czyli prof. Andrzej Nowak. A to jest groźne dla Polski i realizacji wszystkich pięknych deklaracji zawartych w promocyjnym tekście.

Autor: alvis
http://prawica.net

Gdyby gajowemu chciało się duszyć rupą, to by oczywiście zagłosował na p. Magdalenę Ogórek. Kabaretowe państwo, kabaretowy (i urodziwy) prezydent.
Admin