Rosja w obronie tradycyjnych wartości

W dniach 26-27 listopada 2014 r. w rosyjskim Stawropolu, na północnym Kaukazie, odbyło się III Forum Stawropolskie zorganizowane przez Światowy Rosyjski Sobór Narodowy pod hasłem „Globalne wyzwania – rosyjska odpowiedź”.

Nasz redakcyjny kolega Adam Śmiech uczestniczył w nim jako gość. Poniżej obszerne fragmenty Dokumentu Końcowego Forum (w tłumaczeniu Marzeny Zawodzińskiej):

„Rok 2014 był przełomowy dla najnowszej historii Rosji. Kształtujące się teraz trendy będą wpływać na nasz kraj w najbliższej przyszłości. Rosja musi odzyskać gospodarczą suwerenność, zapewnić wysokie tempo rozwoju przemysłu, wzmocnić swoją pozycję jako jednego ze światowych liderów w edukacji, stworzyć warunki do osiągnięcia przez kulturę rosyjską nowych wyżyn w sztuce. Nasz kraj stanął przed bezprecedensowym geopolitycznym wyzwaniem. Reakcja na nie, wyrażająca wolę naszego narodu, powinna być solidarna i twórcza we wszystkich dziedzinach życia społeczeństwa rosyjskiego.

Zjawiska kryzysowe, występujące w skali całego globu, zdezorientowały całe kraje i regiony. Rosyjski świat musi sformułować swoją odpowiedź na wyzwania i potrzeby współczesności, opierając się na swoich tradycyjnych wartościach. Chrześcijański duch rosyjskiej kultury, powszechna życzliwość, dążenie do prawdy i wola tworzenia powinny pojawić się w gospodarczym, społecznym i państwowym budowaniu, w sprawach międzynarodowych.

Świat potrzebuje rosyjskiej zdolności do łączenia różnorodności w jedność miłością, rosyjskiego doświadczenia związku wiary i rozumu, rosyjskiej zdolności głębokiego rozumienia i akceptowania cudzego, bez wyrzekania się swego. Trzeba wyrazić powszechne poparcie „Deklaracji rosyjskiej tożsamości”, która została przyjęta przez XVIII Światowy Rosyjski Sobór Narodowy, jako ważnego kroku na drodze do określenia światopoglądowych podstaw jedności naszego narodu, naszego kraju, jedności naszej pamięci historycznej.

Trzeba przyznać, że prawdziwa rosyjska tożsamość narodowa, zakorzeniona w własnej kulturowej i religijnej tradycji, nie tylko nie zagraża integralności Rosji i pokojowi między narodami, a wręcz przeciwnie, przyczynia się do konsolidacji państwa i umocnienia przyjaźni i braterskich stosunków między jego narodami. Co więcej, wierność Rosji tradycyjnym wartościom duchowym czyni z niej centrum integracji przedstawicieli społeczności międzynarodowych, które podzielają te wartości.

Rosja jest jedną z forpoczt ochrony wartości rodzinnych na arenie międzynarodowej. Stosunek do rodziny, jako fundamentalnej dla wszystkich narodów Rosji wartości, jest jednym z najważniejszych elementów wspólnego kodu kulturowego, który nas jednoczy w cywilizacyjną wspólnotę z tysiącletnią historią, i taka właśnie postawa określa istotę naszej solidarnej odpowiedzi na te wyzwania, z jakimi boryka się instytucja rodziny w skali globalnej.

Gdy są podważane głębokie podstawy relacji rodzinnych, a w niektórych krajach mają miejsce brutalne ingerencje w stosunki między dziećmi i rodzicami, podejmowane są próby prawnego zrównania rodziny i różnorodnych form współżycia, szczególnej uwagi wymagają przejawy kryzysu w tej dziedzinie i w rosyjskim społeczeństwie. Wsparcie rodziny zostało uznane za jeden z priorytetów polityki państwa, jednak w tej dziedzinie nadal utrzymują się negatywne cechy: znaczna liczba rozwodów i niepełnych rodzin, zmniejszenie motywacji do wstępowania w związek małżeński wśród młodzieży, wciąż wysokie wskaźniki sieroctwa społecznego i sztucznie przerywanych ciąż.

Wola budowania jest ważnym elementem rosyjskiej historii i kultury. Przełom technologiczny, przed koniecznością którego stoi dziś Rosja, może być zrealizowany tylko dzięki silnemu wsparciu ze strony systemu edukacji. Unikalne doświadczenie w zakresie wychowania i kształcenia przyszłych naukowców, inżynierów, artystów, kierowniczych elit, przechowane dzięki entuzjazmowi rosyjskich nauczycieli, wiernych wzniosłym ideałom i zasadom krajowej i światowej pedagogiki, może i powinno stać się podstawą do szeroko zakrojonej dyskusji o celach, zadaniach i perspektywach rozwoju współczesnej edukacji dla opracowania środków do realizacji polityki państwowej w tym zakresie, a mających na celu przywrócenie statusu społecznego rosyjskiego nauczyciela i odnowę kadry pedagogicznej z powodu napływu utalentowanej młodzieży.

Należy pamiętać o globalnej misji Rosji, na którą z nadzieją patrzą nie tylko Rosjanie z obszaru postradzieckiego i diaspory, ale i narody prawosławne. Przede wszystkim, należy tutaj wspomnieć prawosławnych chrześcijan na Bliskim Wschodzie, którzy obecnie są zagrożeni zniknięciem. Już teraz ponad 70 procent prawosławnych z tego niespokojnego regionu mieszka na emigracji.

Należy wspomnieć o tradycjach rosyjskich organizacji publicznych XIX w. i początku XX wieku, w wyniku działalności których na Ziemi Świętej zostały zakupione liczne obiekty, a także otwarto ponad 100 szkół dla miejscowej ludności, i przywrócić aktywną obecność Rosji jako obrończyni światowego Prawosławia na arenie międzynarodowej. Pozwoli to wzmocnić międzynarodowy autorytet Rosji i napełnić sensem prawosławną tożsamość.

Przed Rosją i Rosyjskim Światem stoi zadanie nie tylko utrzymania humanitarnej suwerenności, ale i aktywnego niesienia światu swoich kulturowych wartości i znaczeń za pomocą transgranicznych kulturalno-edukacyjnych projektów, obsługiwanych przez państwo, społeczeństwo obywatelskie, koła biznesowe.

Rosja musi znaleźć pełną odpowiedź na wyzwania współczesności, kierując się świadomością, że źródła tej odpowiedzi leżą w sferze duchowych, moralnych, kulturowych wartości. Poważne tworzenie rodzi się przez pokonanie pychy, egoizmu i konsumpcji. Trwałą rodzinę, solidarne społeczeństwo, jeden naród, silne państwo tworzą wzajemny szacunek, cierpliwość i współczucie, odpowiedzialność każdego za losy kraju, miłość do Ojczyzny.

Jak nigdy aktualne dziś stają się słowa Świętego Patriarchy Moskwy i Wszechrusi, które wypowiedział na XVIII Światowym Rosyjskim Soborze Narodowym: „Potrzebna nam wielka synteza wysokich duchowych ideałów dawnej Rusi, państwowych i kulturalnych osiągnięć imperium Rosyjskiego, społecznych imperatywów solidarności i wspólnego wysiłku dla osiągnięcia wspólnych celów, określających życie naszego społeczeństwa przez większą część XX wieku, uczciwe dążenie do realizacji praw i wolności obywateli w postradzieckiej Rosji. Synteza, która leży poza granicami zwykłej dychotomii „prawica-lewica”. Synteza, którą można opisać formułą „wiara – sprawiedliwość – solidarność – godność – państwowość”.

http://www.mysl-polska.pl

Czy Polski Judeokościół, czy polskich katoliczników kremówkowych i ich religijnych pastuchów, stać jest – już nawet nie na podobnej wagi i mocy dokument – ale na jakiekolwiek beknięcie w tak ważnych sprawach? 
Admin