Arka Przyszłości

Budowa sprawiedliwego państwa wymaga wsparcia swoich liderów, dedykacji i miłości do swego narodu oraz wiele trudu i niezłomnej wiary w słuszność takiej drogi.

Alegoryczna satyra ludzkości jest dobrze pokazana w amerykańskim filmie „Arka Przyszłości” („Snowpiercer”). Koreański reżyser Joon-Ho Bong uwypukla konsekwencje rozwarstwienia społeczeństwa, które prowadzi do rewolucji. Sama rewolucja jest kontrowersyjna, ponieważ jej zwycięstwo nasuwa wiele zaskakujących konkluzji.

Chcąc komuś jak najprościej wytłumaczyć, czym jest rewolucja, z czego wynika i czym jest klasowość, najlepiej pokazać właśnie „Snowpiercera”. To idealna ilustracja różnic społecznych między ludźmi, które powodują bunt. Mało brakowało aby ten film był zakazany, ponieważ budzi on z letargu spowodowanego ignorancją obecnego stanu rzeczy.

W roku 2031 dochodzi do katastrofy, ziemię ogarnia wieczna, skrajnie mroźna zima. Wszelkie życie ginie, a ci, którym udaje się przetrwać, lądują w pędzącym przez Europę niezniszczalnym, „świętym” pociągu. Zdawałoby się, że pasażerowie to wygrani. W końcu udaje im się przeżyć globalną zagładę. Prawda jest jednak inna, gdyż pociąg jest podzielony na klasy. Tym z przodu wiedzie się bardzo dobrze – smaczne jedzenie, świetne warunki do życia. Ci z końcowych przedziałów, żyją jednak w piekle. Konieczność zjedzenia swoich współpasażerów, by zaspokoić głód to ich chleb powszedni. Tak żyć się nie godzi. Przywódca biedoty z ostatnich wagonów Curtis ma plan – chce dostać się na czoło „Arki” i obalić władzę terroru.

W początkowych scenach widzimy warunki, w jakich żyje Curtis i reszta. Nie mają one nic wspólnego z humanitaryzmem, a bardziej z przewożeniem skazańców sowieckich łagrów. Zjawiający się co jakiś czas uzbrojeni funkcjonariusze obrazują totalitarność systemu, jaki panuje w pociągu. Jak w PRL gościnnie zjawiają się tu też wysoko postawieni dygnitarze, ubrani w garnitury lub nieskazitelne, kolorowe stroje i mundury. Dla kontrastu podróżujący w ostatnim wagonie toną w szarości i brudzie. Jak w „Marszu Niepodległości” widzimy zamaskowane policyjne „żółwie”: tak ostatnie przedziały pociągu mają przeciw sobie hordę uzbrojonych w broń białą wojowników w kominiarkach zasłaniających oczy.

Bohaterowie rozpoczynają swój szturm na pierwsze przedziały. Potem zdobywają kolejne wagony. Wszystkie pomieszczenia diametralnie się od siebie różnią, niczym następujące po sobie mikro-światy. Każde z nich zaskakuje swoim przepychem i stylem życia w kontraście do ostatnich wagonów. Reżyser nie boi się pokazać krwi i aktów brutalności. Ewidentny w tym filmie wśród ludzi różnych ras i przedziałów jest brak wiary w Boga. Liczy się tylko byt, a silnik pociągu jest uważany za „świętego” bo daje możliwość biologicznego przetrwania.

Na tle tego filmu rodzi się refleksja, jak w walce o byt ludzie tracą pojęcie moralnych i religijnych wartości. Zakończenie filmu daje nam małą nadzieję, kiedy dwoje dzieci, którym się udało wydostać z rozbitego pociągu obserwuje chodzącego po ośnieżonych górskich stokach polarnego niedźwiedzia. Być może, te niewinne dzieci zdołają przeżyć śnieg i mróz i znajdą drogę do Boga, aby żyć zgodnie z nauką Chrystusa w społeczności, która będzie zbudowana na zasadach wolności, sprawiedliwości i braterstwa. Ale aby tak się stało, najpierw trzeba by wszystko zburzyć.

Niestety dzisiaj mamy wszechobecne dowody agresji diabła, który siedzi w ludziach. W miarę upływu czasu, ze względu na ograniczone zasoby konieczne do przetrwania, z pewnością tak jak w tym pociągu ze „świętym silnikiem”, będzie dążenie do przymusowej redukcji populacji wielu krajów. Na końcu filmu „władca” pociągu Wilford mówi do Curtisa: „dobrze, że tu jesteś, ja jestem stary i chcę ci przekazać władzę w tym pociągu.” Curtis, mimo, że wygrał rewolucję wyraźnie się waha przed przyjęciem takiego zobowiązania. Podobnie teraz w Polsce, nowa władza wybrana w tym roku, będzie ponosiła odpowiedzialność za to, kto umrze ze względu na długi zaciągnięte przez niekompetentne rządy i niedobory budżetowe.

Tak jak w tym pociągu ludzie zwykle dążą do zmiany klas, aby być bliżej lokomotywy. Ale ten film obrazowo pokazuje jak gnuśne i bezcelowe jest życie w pierwszych pomieszczeniach. Nikt nie zadaje pytania „po co jestem na Ziemi?” lub jak mogę się przyczynić do poprawy bytu ludzi z ostatnich przedziałów? Nikogo to nie interesuje. Nierówność klas jest ścisłe przestrzegana – ludzie w tyle pociągu są karmieni białkiem w postaci brązowych batoników ze zmielonych robaków.

Podobnie w dzisiejszej Polsce – miliony Polaków je byle co z powodu biedy. Społeczeństwo jest rozwarstwione w wyniku niekorzystnych zmian ustrojowych. Nie ma klasy średniej – są tylko biedni i nieliczna grupa bogatych. Dolne warstwy nie mają nawet możliwości utworzenia swojej politycznej reprezentacji. Jest to typowy model krajów dyktatorskich.

Wszelkie propozycje dotyczące budowy społeczeństwa opartego na potrzebie godnego życia pokrywającego się z nauką Kościoła są natychmiast oskarżane o komunizm. Media negują nauki Chrystusa tak, jakby nigdy go nie było. Został On skazany na przemilczenie, czyli śmierć cywilną. Jednocześnie Polacy tłumnie zapełniają kościoły w okresie Wielkanocy aby święcić Zmartwychwstanie.

Wszyscy jesteśmy dziś pasażerami pędzącego pociągu przyszłości i każdy z nas musi sobie uświadomić, w którym jest przedziale. Jeśli jest nam dobrze, to czy nie jest to pozorny stan spokoju, który nas uśpił na tyle, że nie myślimy o nadchodzącej katastrofie?

Budowa sprawiedliwego państwa wymaga wsparcia swoich liderów, dedykacji i miłości do swego narodu oraz wiele trudu i niezłomnej wiary w słuszność takiej drogi. A to dlatego, że to wyzwanie będzie miało wielu przeciwników ze strony skrajnych konserwatystów i pseudo liberałów, którzy uważają, że podział klas jest normalnym porządkiem świata. Nie ma w nich litości i chęci budowy klasy średniej dla większości obywateli. A przecież zanik tej warstwy w USA jest największym zagrożeniem dla demokracji, dlatego, że to zwiększa możliwość wojny w celu zniwelowania zaciągniętych przez władzę długów i przeniesienia narosłej agresji na zewnątrz kraju.

Widzimy już początki takiego postępowania, gdzie są wywoływane spory takie jak np. na Ukrainie, oczywiście pod hasłem szerzenia demokracji i równych praw i szans dla jej obywateli. Z własnych doświadczeń wiemy, że to jest farsa, ponieważ Ukraińcy zostali całkiem nieświadomie manipulowani w konflikt domowy i konfrontację z Rosją. Chodzi tylko o to aby w pociągu przyszłości było zachowane miejsce dla Rosji w przeznaczonym dla niej przedziale.

W ostatnich wagonach tego pociągu mają być Słowianie zredukowani do poziomu niewolników. Na przodzie wypasiona chazarska szlachta jadąca w przepychu. Taki jest los bogobojnych ludzi, którzy modlą się o zbawienie po śmierci zamiast walczyć o poprawę warunków bytu dla siebie i swoich pobratymców.

Dlatego w czasie Wielkanocy, kiedy świętujemy Zmartwychwstanie Chrystusa mamy obowiązek pamiętać, że miłością do swego Ojca pokazał nam drogę, jak żyć i działać względem naszych bliźnich Słowian – szczególnie tych, którzy są w ostatnich wagonach pociągu przyszłości. Świat cierpienia, fałszu i ignorancji jest niewolą człowieka, który nieustannie wzdycha do swego nieba i toczy bój z diabłem na Ziemi. Święcenie koszyczka z jajkami to za mało.Starajmy się zwyciężyć w tej odwiecznej walce z diabłem, aby Jezus Chrystus był z nas dumny.

Stanisław Tymiński
Acton, Kanada, 24 marca, 2015
http://www.rzeczpospolita.com
http://rzeczpospolita.neon24.pl