Mieszane uczucia przed wizytą pana Andrzeja Dudy w Berlinie

Niestety wywiad udzielony przez pana Andrzeja Dudę – prezydenta Rzeczpospolitej jednej z niemieckich gazet przed spodziewaną piątkową wizytą w Berlinie wyzwala mieszane uczucia.

Przede wszystkim to bardzo dobrze, że pan prezydent znalazł czas dla tak bardzo poczytnego niemieckiego dziennika przed wizytą, albowiem jego przesłanie dzięki jego nazwijmy to „randze i pozycji” miało szansę masowo dotrzeć do Niemców. Jeżeli to był zamierzony krok z ich strony, to wskazuje na to, że władze niemieckie chcą w społeczeństwie umacniać przeświadczenie o bliskich stosunkach – silnym partnerstwie z Polską.

Gdyby pan Duda przyjął dziennikarzy pewnego innego wpływowego dziennika, nazwijmy to bardziej nastawionego na elity, to odczytywalibyśmy to inaczej. W niemieckim społeczeństwie – w rzeczywistości totalnie klasowym (czy jak kto woli segmentowanym), to jaką kto czyta gazetę, a są one tam masowo prenumerowane i czytane – to w dużym uproszczeniu odzwierciedla jego społeczną pozycję i poziom percepcji.

To dobrze, że pan prezydent powiedział te wszystkie miłe dla niemieckich uszu słowa, co więcej wspaniale, że gazeta niemiecka zamieściła wzmiankę, że szanowna małżonka pana prezydenta jest nauczycielką języka niemieckiego. Ma to wbrew pozorom dla Niemców niesłychanie ważne znaczenie, albowiem mają silny kompleks językowy, głównie wobec angielskiego i niesłychanie silnie promują nauczanie swojego języka, ma ono charakter globalny. Co więcej przez lata było podstawą niemiecko-francuskiego zbliżenia, ale niedawno popsuli to Francuzi, których rząd chce sprawę nauczania niemieckiego we francuskich szkołach rozpatrzyć na nowo.

W tym kontekście fakt, że żona polskiego prezydenta, a trzeba wiedzieć że Niemcy podchodzą do nas o wiele bardziej serio niż nam się wydaje, – jest nauczycielką ich języka, to woda na młyn całego szeregu niemieckich środowisk politycznych, których siły politycznego, społecznego i ekonomicznego oddziaływania na nasze warunki nie da się nawet przełożyć. W każdym razie, sam fakt profesji pani prezydentowej, będzie w Niemczech bardziej niż mile widziany i przysporzy nam bardzo dużo pozytywnych rekcji.

Niestety pan prezydent w rozmowie ze swoimi niemieckimi gośćmi, był łaskaw także poruszyć kwestie wschodnie. Tutaj niestety – najdelikatniej mówiąc nie wykazał się pragmatyzmem, co więcej pod pewnymi względami zajął stanowisko antyrosyjskie. Pan prezydent powiedział o rzekomym złamaniu prawa międzynarodowego przez Federację Rosyjską [Hier ist ein souveränes Land von einem Nachbarstaat überrannt, überfallen worden – direkt vor unserer Haustür. Russland hat Völkerrecht gebrochen. Das können wir nicht einfach übergehen] Źródło: Kai Diekmann, Hans-Jörg Vehlewald „Was Polens neuer Präsident über Merkel und Putin denkt” 26.08.2015 Bild.de, jakiejś aneksji Krymu w znaczeniu, że rzekomo była nielegalna i to prawo złamano.

Pan prezydent Duda mówił tam o powrocie do status quo. Co więcej pan prezydent powiedział także o tym, że będzie chciał porozmawiać z panią Kanclerz Merkel na temat przyszłych, czy też dalszych nacisków na Rosję [Natürlich möchte ich bei meinem Besuch in Berlin auch darüber sprechen, wie der Druck auf Moskau verstärkt werden kann.] Źródło j.w.

Niestety to mocno przeraża, albowiem tym sposobem pan Duda wpisuje się swoimi twierdzeniami w politykę pana Komorowskiego, który również wypowiadał się w sposób równie niezrozumiały na temat zmiany statusu państwowego Krymu, z de facto pełnym lekceważeniem woli narodów tam zamieszkujących (dodajmy w dominującej ponad 80% większości etnicznych Rosjan).

To bardzo niebezpieczne i niewygodne słowa, albowiem o ile dobrze znamy się na mapie, to Krym nie leży nad Bałtykiem, tylko nad Morzem Czarnym, a tam zdaje się w tej chwili Polska nie sięga? Po co więc prezydent państwa polskiego opowiada takie niezrozumiałe kwestie niemieckim dziennikarzom, skoro jak wiadomo, sami Ukraińcy nie chcą jego pomocy w kontekście poszukiwania skuteczniejszego formatu rozmów pokojowych itd., przy czym akurat kwestia Krymu nie dotyczy i słusznie (ponieważ to część składowa Federacji Rosyjskiej) rozmów pokojowych w Mińsku.

Kwestia dalszych nacisków na Rosję, czy też ich wzmocnienia, to już abstrakcja kosmologiczna i chyba jakaś forma złej dyspozycji ze strony pana prezydenta, ewentualnie błąd tłumacza? Trudno ocenić, w każdym bądź razie mamy nadzieję i chcemy ją póki co żywić, że pan Duda, nie zamierza przeprowadzać żadnych „para-rusofobicznych” rozmów z panią Kanclerz. Ponieważ taka polityka może tylko i wyłącznie zaszkodzić Unii Europejskiej i w szczególności Polsce. Tak się bowiem składa, że Federacja Rosyjska nie wyrządziła Polsce i jej sojusznikom z NATO, ani partnerom z Unii Europejskiej żadnej krzywdy! Nie wystąpiło nic takiego, co moglibyśmy uznać za zagrożenie ze strony Federacji Rosyjskiej, tymczasem nasz prezydent rzekomo ma mówić o naciskach na Rosję z Kanclerz Niemiec? Można zapytać – dlaczego i w czyim interesie, bo w interesie Polski, Polaków i Unii Europejskiej – NA PEWNO NIE! Czyje interesy więc w tym zakresie reprezentuje pan Duda? Liczmy na to, że to jednak błąd tłumacza był. [Pan Krakauer bardzo uprzejmy w stosunku do kolejnej marionetki z żydowską żoną… – admin]

Ciekawe jakby się czuł pan Duda i jak byśmy się czuli wszyscy w Polsce, jakbyśmy dowiedzieli się z wywiadu dla jakiejś rosyjskiej gazety, że to pan Władimir Putin, będzie rozmawiał w Niemczech z panią Angelą Merkel o naciskach na Polskę, a ściślej o ich zwiększeniu, w celu przywrócenia pomiędzy Polską a Niemcami status quo, jeżeli chodzi status terytorialny Śląska, Pomorza i Mazur?

Naprawdę lepiej nie tworzyć casusów. Kto, jak kto, ale tak znamienity prawnik, wybitny znawca prawa administracyjnego (i nie tylko) jak pan Duda powinien to wiedzieć. W naszym położeniu geograficznym, przy naszym potencjale ogólnopaństwowym i przy takich sojusznikach jakich mamy oraz ze względu na niesłychanie skomplikowaną historię własną, powinniśmy być NIESKOŃCZENIE ostrożni, zanim zaczniemy wytykać sąsiedniemu imperium termonuklearnemu, że rzekomo ma jakiś „inny” status, kawałka terytorium, które uważa za swoją uświęconą w tradycji ziemię (co jest zgodne z prawdą historyczną). Naprawdę świat z perspektywy rozwinięcia rakiety Topol-M wygląda inaczej, bez wdawania się w szczególną wyobraźnie, można nawet powiedzieć, że z tej perspektywy może wyglądać bardzo lodowato, płasko i szkliście. Warto o tym pamiętać!

Brzmi to szokująco? Brutalnie? Obrazoburczo? Szanowni Państwo – w takiej jesteśmy rzeczywistości, nie można wierzyć we własne życzeniowe myślenie, nie można widzieć tylko jednej – własnej słuszności. A przede wszystkim, nie ma potrzeby wchodzić tam, gdzie nie mamy interesów i gdzie nikt naszej obecności nie oczekuje, o czym po udzieleniu tego wywiadu dla niemieckiej gazety przekonał się także sam nasz pan prezydent – bezpośrednio z ust pana Petro Poroszenki – prezydenta Ukrainy.

Krakauer
https://obserwatorpolityczny.pl