Demokrata totalniacki

Z obfitości serca usta mówią – powiada Pismo Święte – co sugeruje, że skoro treści wypowiadane przez usta pochodzą „z obfitości serca”, to znaczy, że głowa już nie musi mieć w tym wielkiego, a może nawet – żadnego udziału.

Takie podejrzenie potwierdza się w związku z niedawnymi wynurzeniami byłego prezydenta Stanów Zjednoczonych Wilusia Clintona, który w ramach polityki prorodzinnej wspierał żonę Hilarię, ubiegającą się o nominację na kandydata Partii Demokratycznej w tegorocznych wyborach prezydenckich w USA.

Najwyraźniej odpracowuje w ten sposób dług wdzięczności w związku z głośnym romansem ze stażystką Moniką Lewińską, w następstwie którego omal nie wszczęto wobec niego procedury impeachmentu. Wiluś Clinton nie tylko skrytykował Donalda Trumpa za pomysł budowy muru wzdłuż granicy z Meksykiem, ale również Polskę i Węgry za rażącą niewdzięczność wobec Stanów Zjednoczonych. Jego zdaniem obydwa te państwa uważają, że z demokracją jest „za dużo kłopotu”, pragnęłyby „przywództwa w stylu Putina”, a tymczasem „nie byłyby wolne” bez udziału USA.

Wprawdzie intencją Wilusia Clintona było wsparcie nagonki, jaką w USA na Węgry i Polskę prowadzi lobby żydowskie, ale nawet i ślepej kurze może trafić się ziarno – w tym przypadku – ziarenko prawdy.

Z demokracją rzeczywiście bywa dużo kłopotów, zwłaszcza gdy nie jest hamowana jakimś porządkiem niedemokratycznym. Wyobraźmy sobie tylko, że do Sejmu dostali się posłowie urodzeni w latach parzystych. Kiedy się zorientowali co i jak, jednomyślnie uchwalili ustawę stanowiącą, że majątek obywateli urodzonych w latach nieparzystych podlega konfiskacie i przekazaniu obywatelom urodzonym w latach parzystych. Z punktu widzenia demokracji wszystko jest w jak najlepszym porządku: ustawa była przyjęta jednogłośnie i oparta na okolicznościach obiektywnie istniejących i łatwo sprawdzalnych. Jeśli można wobec niej podnieść zastrzeżenia, to tylko z powodu sprzeczności z prawem naturalnym, a konkretnie – z dwoma prawami naturalnymi, to znaczy – prawami nie ustanowionymi przez żadną władzę: prawem do wolności i prawem do własności.

Ale porządek praw naturalnych jest z natury rzeczy niedemokratyczny i ten przykład pokazuje, że demokracja powinna być oparta na porządku niedemokratycznym, bo w przeciwnym razie staje się przeraźliwą tyranią większości. Skoro Węgry i Polska to rozumieją, to dobrze o nich świadczy, podobnie jak o Ojcach Założycielach Stanów Zjednoczonych, którzy wprawdzie ustanowili demokrację, ale – jak to wyraźnie na początku konstytucji zaznaczyli – uczynili to „dla ugruntowania sprawiedliwości” i „zabezpieczenia (…) błogosławieństw wolności”.

Demokracja zatem nie jest celem, tylko środkiem. Warto to przypomnieć zwłaszcza dzisiaj, kiedy bardzo wielu polityków, forsujących i w Stanach Zjednoczonych i poza ich granicami demokrację totalną, o tym zapomina.

Podobnie, jak Wiluś Clinton zapomniał, że zanim Węgry i Polska przy udziale USA stały się wolne, to tylko dlatego, że przedtem – niestety również przy udziale USA w Teheranie i Jałcie – zostały oddane Stalinowi w niewolę. Gdyby tak nie było, to nie musiałyby się wyzwalać.

Wprawdzie Wiluś Clinton urodził się w 1946 roku i ani Teheranu ani Jałty pamiętać nie może, ale mógł o tym przeczytać w książkach – oczywiście gdyby więcej czytał, zamiast tyle palić, nawet bez zaciągania.

Stanisław Michalkiewicz
http://michalkiewicz.pl