Co się dzieje na świecie – 12.11.2018.

Polityczna sytuacja w Waszyngtonie to jak sytuacja w domu wariatów – pisze bloger Staszek Kieliszek zza oceanu.

Ja się temu wcale nie dziwię – kontynuuje pan Staszek – bo widzę ten rozpad rozsądku w USA od czterdziestu lat. Przyjechałem do USA w 1978 roku. Gdy przyjechałem, to były już popłuczyny rozsądku, ale jeszcze się to jakoś toczyło. Równia pochyła była już wyraźna: w przemyśle, szkolnictwie, moralności,… no a na równi pochyłej ciężko się zatrzymać.

Komputeryzacja to była ściema stulecia, wprowadzono porno i zepsucie dzieci do każdego domu pod przykrywką postępu. A dziś, po 40 latach? – Siła nabywcza w USA spadła trzykrotnie. Wytatuowani ludzie, biedni, po bankructwach, dzieci rodzi się coraz mniej, narkotyki stają się legalne od stanu do stanu. Komuniści już zostają wybrani do Kongresu (latynoska Cortez i jakieś muzułmanki).

Mamy ewenement: prezydenta Trumpa, otoczonego wrogami z każdej instytucji rządowej. Gość wije się jak piskorz, by coś zrobić dobrego, gdy instytucje rządowe są przeciw niemu. Co z tego wyniknie? Ja jestem za głupi, by na to odpowiedzieć, ale kraj, mający tyle broni atomowej i dług nie do spłacenia, może być nieobliczalny (Staszek Kieliszek).

Odpowiada Tiamat:

Myślę, że jest kilka powodów upadku cywilizacji i wydaje mi się, że szczególnie dołożył nam wściekły monetaryzm. Bawimy się w ‚pieklo-niebo’ z fetyszem pieniądza. Akumulacja kapitału zasłoniła horyzonty myślenia. Homo oeconomicus (człowiek gospodarujący) stał się homo unius libri (dureń, który przeczytał zaledwie jedną książkę w życiu).

Wzorzec zachowań, który narzuca nam wielki hegemon zza oceanu jak dotąd nie przyniósł światu raju gospodarczego, komfortu psychicznego i harmonii spolecznej.

Źle pojęty ‚indywidualizm’ ma nam zapewnić bogactwa, bo – jak tłumaczyła Hillary Clinton na spotkaniu z młodymi kobietami -„wszystko zależy od was, popatrzcie na mnie, wy też możecie być, kim zechcecie”.

Niezależnie od tego, że nie każda młoda dama w USA chciałaby zostać panią Clinton, to niestety, nie ma uniwersalnego przepisu na bogactwo i nie każdy nadaje się do robienia pieniędzy… dla pieniędzy. Jeśli wierzymy w indywidualizm, to musimy wierzyć, że człowiek nie powstaje na taśmie produkcyjnej; jeden lubi zapach kwiatów – drugi, gdy mu nogi śmierdzą.

Tymczasem ten wielki fetysz indywidualizmu w USA sprowadza się do tego, że wszyscy muszą podporządkować się wymogom mody, trendów, propagandy strachu, mediów, opinii publicznej, urzędu skarbowego, polityki zagranicznej i monopoli wielkiego biznesu. Kult (bogatej) jednostki miał zapewnić osobisty sukces, a kolejne rządy Stanów Zjednoczonych miały być ‚drogą do wodopoju’ i stadnej nirwany.

Niestety, kapitalizm jest wielkim przeciwnikiem demokracji. Wstęp do sezamu nie dla kazdego, a tylko dla czterdziestu rozbójników. Wielkie korporacje decydują, kto co produkuje, kto co i komu sprzedaje i od kogo kupuje. Pieniądz stał się towarem.

Pamiętam, jak w Krakowie na słynnej linii A-B w Rynku Głównym biegali tam i z powrotem tzw. „cinkciarze” i zaczepiali przechodniów, czy zechcą kupić… pieniądze zagraniczne (stąd wykoślawiona nazwa od „change money”). W Polsce giełda była zakazana i handel walutą też. Kasyna gry i wszelkie hazardy finansowe były zakazane. Polska złotówka była niewymienialna. Rewolucja klasy robotniczej miała nam otworzyć wrota do raju finansowego. I otworzyła. Poniekąd.

Bo w raju finansowym wszystko, czego dotkniemy ma się zamiemić w pieniądz. Nie pomogła mitologia i historia króla Midasa. Spełniły się jego marzenia i wszystko, czego król dotknął, zamieniało się w złoto, aż w końcu przyszło mu paradować po ulicach Aten na golasa i z pustym zołądkiem.

Monetaryzm nie pozwala na inwestycje w infrastrukturę, bo to nie przynosi zysku. Monetaryzm nie pozwala na naukę, bo uczenie dziatwy szkolnej nie przynosi zysku – ale można zamienić naukę, sport, lecznictwo w przedsiębiorstwa dochodowe, bo wszystko, co przynosi pieniądze, jest dobre.
Więc dobre są prywatne więzienia, narkotyki, wojny, wyprawy wikingów, szukanie nowych żerowisk i nowych intratnych biznesów – nawet bardzo wydumanych, niekoniecznie wyszukanych: prostytucja, pedofilia, pornografia, okradanie funduszy charytatywnych itp.

Ale jest jeden mały problem: It takes two to tango – do tanca trzeba dwoje: jeden sprzedaje ‚uslugi’ dla ludności, a drugi kupuje. Do stałego dochodu finansowego potrzebni są stali klienci chętni do kupowania. Potrzebny jest stały przypływ gotówki.

Od czasów Reagana okazało się, że szkoda inwestować we własny przemysł, bo robotnik dużo kosztuje. Amerykanie wymyślili, że tańszy jest robotnik w Chinach, Wietnamie, na Filipinach. A że z klasą robotniczą bardzo związana jest klasa średnia – za jednym zamachem Amerykanie pozbyli się i robotników, i klasy średniej, i siły nabywczej pieniądza na rynku wewnętrznym. Chiny to mają dobrze – zawsze mogą liczyć na rynek wewnętrzny.

Amerykańskie biznesy musiały szukać pieniędzy… za rubieżą, czyli naciągać obce państwa na amerykańskie usługi:
— sprzedawanie obligacji;
— prywatyzowanie więzień po całym świecie;
— prowadzenie nowych wojen, dzięki którym istnieje zapotrzebowanie na zakup broni i sprzętu śmiercionośnego;
— rabowanie bogactw naturalnych różnym suwerennym państwom.
— ‚zmiany rezimu’, które pozwalają na wprowadzanie amerykańskiego monopolu na amerykańskie ‚usługi’ GM0 (Monsanto), bazy wojenne, za których utrzymanie płaci gospodarz.

Ponieważ tzw. ‚usługi’ dla ludności w obcych krajach są w rękach monopolu i prywatnych przedsiębiorstw, więc amerykański podatnik nie ma z tego żadnego pożytku, bo wielkie oligarchy trzymają swoje ciężko zarobione ‚na saksach’ pieniądze w pirackich jaskiniach, czyli rajach podatkowych.

I tylko co jakiś czas, w czasie kampanii wyborczej, pojawia się nowy kandydat z duo-partyjnego systemu, który obiecuje inwestować w infrastrukturę, bo – jak ujawnił prezydent Trump w 2016 roku – w USA walą się mosty i nie ma ich kto naprawić.

I być może prezydent USA miał szczere chęci, by słowa dotrzymać i zrealizować wielki projekt inwestycyjny na granicy z Meksykiem. Aliści po ostatnich wyborach do Kongresu okazalo się, że wybudowanie tego muru chyba nie dojdzie do skutku, bo do Kongresu dostały się bardzo dziarskie panienki, które dżentelmenom z Senatu muru wybudować nie pozwolą.

Ale w ten sposób amerykańska ekonomia zaoszczędzi na wydatkach inwestycyjnych; Trump obiecuje już wprowadzić wojsko i strzelać do emigrantów.

Napisała: Tiamat
http://zygumntbalas.neon24.pl