To nie są wybory, ale…

Do wyborów europejskich mam stosunek ambiwalentny, bo to… nie są właściwie wybory, tylko rodzaj sondażu z nagrodami. Po prostu, na podstawie ich wyników system polityczny sprawdza uczestnicząco dominujące tendencje elektoratu i dzięki temu może odpowiednio przygotować do wyborów parlamentarnych.

Paradoksalnie więc im lepszy wynik do PE sił pozycjonujących się jako nie-systemowe – tym skuteczniej system broni się w Sejmie i Senacie RP.

O ile więc co do zasady staram się głosować – o tyle akurat do PE presja ta jest jeszcze mniejsza niż zwykle. Zwłaszcza, że – w przeciwieństwie do wielu kolegów – jakoś nie mogę w sobie wykrzesać entuzjazmu do projektu Konfederacji. Nie ze względów stricte programowych, bynajmniej, bo akurat w tych wyborach programy (zwłaszcza te krajowe) mają znaczenie jeszcze mniejsze niż zwykle, a zresztą przecież nawet dostając się do polskiego Sejmu tacy libertarianie też nie byliby w stanie narobić większych szkód. Także prawdopodobna afiliacja ewentualnych eurodeputowanych Konfederacji nie budzi większych zastrzeżeń.

Nie, problem jest czysto praktyczny – startuje masa przyzwoitych ludzi, ale wybrany (jeśli w ogóle) zostanie przecież ktoś inny, kogo już nie widzę powodów umieszczać na dobrze płatnym stołku, z którego nie zrobi nic pożytecznego. Rzecz jasna dotyczy to wszystkich list – jednak przecież mniej oczekuje się od formacji establishmentowych, nieprawdaż?

Stąd np. dostrzegając Piotra IKONOWICZA na łódzkiej liście Lewicy Razem – nie zagłosuję przecież na jakieś dziwne towarzystwo demoliberalnych NATO-fili, umiejących robić tylko bałagan w mieście.

Będąc wielkim fanem Olgierda ŁUKASZEWICZA (zwłaszcza jako prezesa ZASP-u) startującego z Wiosny – nie poprę tak wielkiego szkodnika, jak liderujący w Lublinie Bujak, itd.

Podobnie jest też z Konfederacją. Z zamkniętymi oczami głosowałbym np. na Andrzeja Zapałowskiego, wiem też, że w okręgu lubelskim jest co najmniej dwóch dobrych kandydatów – prof. Włodzimierz OSADCZY i Bartłomiej PEJO. Już jednak lider lubelskiej listy nr 1 nie powala mnie w najmniejszym nawet stopniu, a zresztą do PE dzięki głosom na nich i tak dostanie się ktoś inny, już niekoniecznie tak fajny.

Nie ukrywam też, że żałuję porażki już na etapie rejestracji list inicjatyw takich jak PolEXIT i Jedność Narodu. W przypadku tej ostatniej razi mnie wprawdzie, gdy chodząc za polskich patriotów skupiają się na tłumaczeniu czemu UE i NATO są najważniejsze dla bezpieczeństwa Polski – znowu jednak, nie ma się co czepiać czegoś tak nieważnego, jak program.

Co do PolEXITU z kolei – mimo swojej nieudolności organizacyjnej ci ludzie się po prostu sprawdzili w wielu kwestiach merytorycznych, a zatem szkoda, że zabraknie ich w Brukseli.

Wreszcie poza prof. Osadczym i kol. Pejo – przyzwoici kandydaci są przecież także w innych komitetach. Doskonale rozumiem na przykład oddanie głosu na Elżbietę GRĄDZIEL z Ruchu Prawdziwa Europa czy Jarka SACHAJKO, szefa komisji rolnictwa z KUKIZ’15 (zwłaszcza, że chyba tylko ten ostatni ma jakiekolwiek szanse choćby otrzeć się o mandat), bo powtórzę – to jest rodzaj sondażu z nagrodami, połączonego z funduszem emerytalnym dla wybranych.

Głosy na Konfederację, PolEXIT, RPE, KUKIZ’15 czy Lewicę Razem mają w nim takie samo znaczenie, o ile – rzecz jasna – głosuje się na ludzi przyzwoitych i znajomych.

A najlepiej jednych i drugich jednocześnie.

Konrad Rękas
http://chart.neon24.pl