Komediodramat w Afganistanie: USA nie panują tam już nad niczym

Amerykańskie marionetki z Afganistanu Ghani i Abdullah w Warszawie na szczycie NATO, 2016. twitter

W stolicy Afganistanu, który cierpi wojnę i okupację amerykańską już od niemal 19 lat, władze kolaboracyjne urządziły dziś w pałacu prezydenckim dwie uroczystości: zaprzysiężenie dwóch nowych prezydentów kraju.

W jednym skrzydle przysięgę prezydencką składał poprzedni prezydent Aszraf Ghani, a w drugim poprzedni premier Abdullah Abdullah.

Oligarchowie nierosyjscy

Jest w polskiej publicystyce takie pojęcie, które usprawiedliwia wszelką podłość uprawianą wobec Rosji – „rosyjscy oligarchowie”. Używa się go zawsze, gdy chce się unaocznić rzekomą patologię rosyjskiego państwa i mający z niej wynikać brak momożliwości poprawy relacji między Moskwą, a Warszawą. Czyżby?

Zajrzyjmy do słownika

Trzeba zacząć od tego, że termin „oligarchia” jest dziś błędnie używany jako synonim „plutokracji”, a więc „rządy nielicznych” mylone są z „rządami bogatych”.

Reminiscencja osmańskiego zagrożenia

Coraz częściej zastanawiamy się nad celami obecnej polityki tureckiej. Recep Erdogan wywołuje konflikty na wszystkich frontach, stara się demonstracyjnie okazywać niezależność od wszystkich podmiotów zewnętrznych, rozgrywa własne partie w różnych regionach dawnego Imperium Osmańskiego, rzuca wyzwania wszystkim obecnym na tym obszarze graczom.

Pax Americana, koronawirus i geopolityka

„Zostały już tylko trzy potencjalne źródła zagrożeń dla amerykańskiej hegemonii: zjednoczona Europa, Rosja oraz Chiny” – takie oto przeszkody dla Pax Americana wyartykułował w swojej książce brytyjski dziennikarz, ekspert w kwestiach międzynarodowych Tim Marshall, autor książki „Więźniowie geografii”, która stała się bestsellerem zarówno w Stanach Zjednoczonych jak i w Wielkiej Brytanii.

Nie trudno nie zgodzić się z tym panem, biorąc pod uwagę działania administracji Donalda Trumpa, zarówno te jawne jak i te głęboko zakonspirowane, o których zapewne dowiemy się za kilkadziesiąt lat, kiedy to pięćdziesiąty któryś prezydent USA opublikuje archiwa CIA z okresu władzy pani Haspel.

A jak chamy, a jak głosują elity …

czyli dumania na usteckim bruku.

Dlaczego tak nas „kochają” w Europie i na świecie?

Wbrew temu, co od czasów nastania „dobrej zmiany” próbuje nam wmówić medialna propaganda, pozycja i prestiż Polski leci na łeb i szyję.

Ten upadek prestiżu nie zaczął się oczywiście z nastaniem tzw. „dobrej zmiany” ale jest kontynuacją procesu rozpoczętego dobre 30 lat temu. Kompradorskie „elyty”, które w rożnych konfiguracjach rządzą po dzień dzisiejszy dobrze się o to postaały.