Tęsknoty i polityka

Po wyroku Trybunału Konstytucyjnego, który w gruncie rzeczy potwierdził to, co wynikało z konstytucji, wybuchły gwałtowne protesty w postaci tak zwanego „strajku kobiet”.

Te „kobiety” chyba rzeczywiście za mądre nie są, bo jeszcze niedawno demonstrowały za konstytucją, w której zapisane jest właśnie to, przeciwko czemu teraz tak gwałtownie protestują – ale one protestują przeciwko wszystkiemu, co nieubłaganym palcem wskaże im stary, żydowski finansowy grandziarz, który na te zadymy wyłożył niedawno aż 18 miliardów dolarów.

Dlaczego właśnie teraz?

Czy cieszy mnie wczorajsza [23.10] decyzja Trybunału patrząc na ideały i normy moralne, które są mi bliskie?

Oczywiście, że powinna mnie cieszyć, z drugiej strony z czego tu się szczególnie cieszyć skoro Trybunał (niejednogłośnie) stwierdził rzecz oczywistą.

Natomiast patrzę na tę sytuację całościowo i tu sprawa wygląda mniej optymistycznie.

Żydzi w Armii Zygmunta Berlinga

Całego okresu Polski Ludowej nie wolno traktować jednakowo. W taki przedstawianiu problemów wyspecjalizowali się historycy związani z Instytutem Pamięci Narodowej (IPN). To co działo się po roku 1956, było niewątpliwie zupełnie innym czasem niż lata stalinizmu (moim zdaniem trafniej je nazywać jednak latami bermanowszczyzny).

To jest wojna

Wśród krytyków niedawnego orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego o niezgodności tzw. przesłanki eugenicznej z konstytucją RP pojawia się narracja, że zły PiS i osobiście Jarosław Kaczyński dzielą Polskę w obliczu koronawirusa.

W ich mniemaniu, „przepychając” to orzeczenie, poza spowodowania „piekła kobiet”, partia rządząca niszczy jedność, której tak potrzebujemy w obecnych czasach.