„Gdzie Tatar przejdzie, tam trawa nie rośnie” – głosiło znane w dawnej Polsce przysłowie. Jednak na Podlasiu wojowniczy lud, budzący niegdyś słuszną trwogę, zapuścił korzenie i pozostał tam do dziś. Cenne zabytki tego regionu pozwalają zrozumieć fenomen wielokulturowej Rzeczypospolitej Obojga Narodów.
W 1672 roku wszystkie wierne dotychczas królowi koronne chorągwie tatarskie przeszły pod sztandar sułtana Mehmeda IV i zwróciły się przeciwko Rzeczypospolitej. „Bunt Lipków”, sprowokowany przez niewypłacenie należnego żołdu oraz narastającą nietolerancję i wrogość szlachty polskiej wobec mniejszości muzułmańskiej zamieszkującej od pokoleń ziemie Litwy i wschodnie rubieże Korony, był jedynym przypadkiem zdrady spolonizowanych wcześniej Tatarów.