Ukraińcy, republika i „macice”

Wprawdzie pan prezydent Andrzej Duda podczas swojej ostatniej pielgrzymki do Kijowa trochę spuścił z tonu, w porównaniu do przemówienia z 3 maja, kiedy zapowiedział zlikwidowanie granicy między Polską i Ukrainą, bo powiedział, że ta granica powinna „łączyć”, a nie „dzielić” – ale jeśli ma „łączyć”, cokolwiek by to miało znaczyć, to musi jednak istnieć.

Ale granice formalnie istnieją również w Unii Europejskiej, a nawet w poszczególnych państwach członkowskich, na przykład, jako granice między landami w Niemczech, więc istnienie granicy o niczym jeszcze nie przesądza, zwłaszcza w świetle złożonej w Kijowie deklaracji pana prezydenta, że „nic” nie rozłączy Polski z Ukrainą.

Szybciej niż sądzono: dolar jest zastępowany przez nową walutę

Proces dedolaryzacji przebiega w bezprecedensowym tempie. Choć eksperci już o tym mówili, odrzucenie toksycznej waluty amerykańskiej nabiera obecnie ogromnego rozmachu. Od lutego 2022 r. miesięczny wolumen wymiany handlowej między rublem a juanem wzrósł o 1067%.

W ujęciu pieniężnym, od lutego łączna wartość transakcji osiągnęła niewyobrażalne wcześniej rozmiary – około 4 miliardów dolarów – informują analitycy Bloomberga. Tendencja ta powinna być wspierana i wzmacniana poprzez przenoszenie wymiany handlowej ze wszystkimi przyjaznymi i neutralnymi państwami na ich własne waluty narodowe.

Andrzej Czechowicz: „Największa tajemnica Jana Nowaka-Jeziorańskiego” (1)

W roku 2018 ukazały się Pana dwutomowe wspomnienia pt. „Straceniec, czyli przypadki urodzonego w niewłaściwym czasie” traktujące o Pana głośnej wywiadowczej działalności na rzecz wywiadu PRL w Radiu Wolna Europa w końcu lat 60. XX wieku. Jakie były reakcje na to wydanie?

– Mój „Straceniec”, czyli przypadki urodzonego w niewłaściwym czasie” spotkał się z różnymi opiniami, jednak w ogromnej większości pozytywnymi. Już sama zapowiedź w internecie ich wydania spotkała się z dużym i przychylnym przyjęciem. Na dwa tys. polubień tylko około 200 było negatywnych lub wrogich, czy wręcz obelżywych. Wszyscy znani mi osobiście czytelnicy, głównie naukowcy i dziennikarze wystawili mi najwyższe noty. Zaś w rankingu w pięciostopniowej skali ocen były prawie wyłącznie same piątki.

Kto dowodzi a kto płaci za sankcje?

Europejskie sankcje nakładane na Rosję wyczerpały swoją dynamikę. Łatwo można było wprowadzić sankcje w sprawach marginalnych, gdzie Rosja odgrywała minimalną rolę i jej brak trudno było nawet zauważyć. Zupełnie inaczej jest, gdy sprawy sięgają spraw najważniejszych, w przypadku Rosji – energii.